Morgunblaðið - 20.09.2002, Síða 34

MINNINGAR
34 FÖSTUDAGUR 20. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ásmundur JónPálsson fæddist í
Reykjavík 18. febr-
úar 1969. Hann lést
á Hellu á Rangár-
völlum sunnudaginn
8. september síðast-
liðinn. Foreldrar
hans eru Páll G.
Björnsson frá Garði
í Fnjóskadal og
Anna Bjarnarson úr
Reykjavík. Þau
skildu. Eldri bróðir
Ásmundar er Ragn-
ar Pálsson fram-
kvæmdastjóri á
Hellu, kvæntur Guðrúnu Dröfn
Ragnarsdóttur kennara á Hellu.
Ásmundur fluttist með foreldr-
um sínum og bróður að Hellu í
júní 1969 og ólst þar upp og átti
þar heima til dauðadags.
Árið 1988 hóf Ásmundur sam-
búð með Guðbjörgu Eddu Árna-
dóttur frá Skíðbakka í Austur-
Landeyjum. Þau eignuðust son-
inn Stefán Smára, f. 5. desember
1988. Þau slitu sam-
vistir. Hinn 27. júní
1998 gekk Ásmund-
ur að eiga eftirlif-
andi eiginkonu sína
Sigurbjörgu Björg-
úlfsdóttur. Dætur
þeirra eru Álfheið-
ur Fanney, f. 6. apr-
íl 2000, og Ásrún
Ásta, f. 21. janúar
2002. Foreldrar
Sigurbjargar eru
Björgúlfur Þor-
varðsson, ættaður
úr Grindavík, og
Pálína Jónsdóttir,
ættuð úr Þykkvabæ, bæði kenn-
arar við Grunnskólann á Hellu.
Ásmundur starfaði lengst af hjá
Glerverksmiðjunni Samverk á
Hellu, utan tímabils sem hann
vann við virkjanaframkvæmdir
á hálendinu.
Útför Ásmundar verður gerð
frá Oddakirkju á Rangárvöllum
í dag og hefst athöfnin klukkan
14.
Ástin mín, sálufélagi og vinur.
Þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman og allt
sem þú hefur kennt mér.
Elsku vinur minn sem varst svo
viðkvæm og brothætt sál. Við sem
stóðum þér næst vissum þetta en út
á við varstu alltaf sami létti og káti
Ási sem gerðir alltaf allt fyrir alla
nema sjálfan þig. Þú varst sjúkur á
líkama og sál og þjáðist af sekt-
arkennd sem lýsir sér best í því að
þegar þú lást stórslasaður á sjúkra-
börum baðstu mig grátandi fyrir-
gefningar, eins og þú hefðir getað
að því gert að það kom rúta yfir á
þinn vegarhelming. Það varð þér
erfitt að geta ekki gert allt eins og
áður og vera sá sterki sem bjargaði
öllu. Endanlega féllstu í svikulan
faðm verkjalyfja sem rugluðu dóm-
greind þína.
Þú átt eftir að vera áfram hjá
mér, börnum þínum, fjölskyldu og
vinum um ókomna framtíð en fyrst
vil ég biðja alla um að aðstoða þig
við að komast úr myrkri iðrunar og
áfram í faðm ljóssins. Það gerum
við með því að sleppa allri ásökun í
þinn og okkar eigin garð og fyr-
irgefa þér og okkur sjálfum.
Ég sendi á eftir þér alla mína ást
og kærleik og bið aðra að gera slíkt
hið sama.
Þín eiginkona.
Ég þakka öllum veittan styrk,
stuðning og samúð.
Sigurbjörg Björgúlfsdóttir.
Elsku góði drengurinn okkar,
mikið eigum við eftir að sakna þín.
Þú komst ef svo má að orði komast
á þeysireið inn í líf fjölskyldunnar
og Sigurbjargar okkar. Við eigum
eftir að sakna allra samverustund-
anna og hestaferðanna með þér.
Það verður erfitt í vetur að stússa í
kringum skepnurnar þó að við vit-
um að þú sért okkur áfram nær.
Hjartans þakkir fyrir allt sem þú
kenndir okkur á þessum stutta tíma
sem við fengum að vera saman.
Eftirfarandi ljóð hans tengdaföður
þíns segir annars allt sem þarf.
Ásmund núna sárt við syrgjum,
er sorgaratvik hafa gerst,
ýmsar kenndir inni byrgjum,
ásökunin þeirra verst,
minning hrærir sterkan streng
um stóran, hjartahlýjan, dreng.
Okkar hái Himnafaðir
um hluti þessa gjörla veit
og hans gæskugriðastaðir
geyma margan sælureit,
ástin þarna upp er sprottin,
öllu hefur svörin við,
gefðu, elsku góði Drottinn,
gengnum vini, sálarfrið.
(Bj. Þ.)
Elsku Sigga, Stefán Smári, Álf-
heiður Fanney og Ásrún Ásta, við
munum styðja ykkur í þessari
miklu sorg af öllum mætti og biðj-
um algóðan Guð að veita ykkur
huggun og líkn í þraut auk þess að
umvefja vininn okkar góða kærleika
sínum.
Þínir
tengdaforeldrar og
fjölskyldan öll.
Það tekur okkur þungt að sjá á
eftir Ása frænda okkar falla svo
snögglega frá í blóma lífsins. Það
var mikið reiðarslag þegar þessi
sorgartíðindi bárust.
Þegar við lítum til baka og rifjum
upp æskuárin er ekki annað hægt
en að brosa að uppátækjum Ása,
Ragnars og okkar systranna. Okk-
ur kom mjög vel saman enda öll á
svipuðu reki.
Við vorum alltaf velkomnar á
heimili Önnu og Palla á Hellu. Þær
voru ófáar stundirnar sem við lág-
um dáleidd fimm saman í gula sófa-
settinu að hlusta á Kardemommu-
bæinn. Það var oftar en ekki Ási
sem vakti okkur upp með kitli, ein-
hverju gríni eða tónum úr gamla
fótstigna orgelinu sem við höfðum
yndi af að glamra á.
Þeir bræður kynntu okkur fyrir
ýmsum skemmtilegum stöðum á
Hellu. Er þar fyrst að telja allt sem
tengdist Hermanni á heflinum sem
var ótrúlega spennandi í augum
okkar barnanna. Einnig hesthúsa-
hverfið þar sem Ási var í essinu
sínu.
Það sem stendur upp úr hjá okk-
ur er hvað hann Ási var alltaf glað-
ur og skemmtilegur og hafði ein-
stakt lag á að heilla fólk með sér.
Okkur fannst alltaf gaman að vera
með þeim bræðrum og eru æsku-
minningar okkar tengdar Hellu
mjög sterkar í huga okkar.
Amma og afi dvöldu stundum hjá
þeim sér til hvíldar og hressingar
og voru þeir bræður þeim miklir
gleðigjafar.
Einnig minnumst við brúðkaups-
dags Ása og Sigurbjargar en sá
dagur gleymist seint. Einstaklega
falleg brúðhjón og eitt skemmtileg-
asta brúðkaup sem við höfum farið
í.
Við viljum kveðja kæran frænda
með þessum góðu minningum. Við
biðjum góðan Guð að gefa Ása frið
og blessun. Einnig viljum við biðja
um Guðs blessun fyrir Sigurbjörgu,
Stefán Smára, Álfheiði Fanneyju og
Ásrúnu Ástu. Einnig fyrir Önnu,
Pál, Ragnar og fjölskyldur þeirra.
Bryndís, Stefanía og Birna.
Öll fæðumst við til ljóssins og
lífsins, til að vaxa og dafna, til að
sjá sólina og fjöllin og til að hlæja
og gráta. En þegar ljósið slokknar
fyllast hjörtu okkar nístandi og nær
óbærilegum sársauka. Þannig var
okkur systkinunum innanbrjósts
þegar við fréttum af andláti elsku-
legs frænda okkar, hans Ása.
Við vitum það innst inni og
reynslan hefur kennt okkur að
smátt og smátt munu hjörtu okkar
fyllast aftur af gleði, gleði yfir því
að hafa fengið að kynnast honum.
Riddarinn hávaxni og glæsilegi,
hestamaðurinn, dýravinurinn, nátt-
úrubarnið og mannvinurinn, ekki
síst hjá þeim smáu, verður kvaddur
í dag.
Við kveðjum elskulegan frænda
með söknuði og vonum að hann
megi fljúga um á hvítum fákum al-
mættisins og vernda okkur hin sem
eftir lifum.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Elsku Sigga, Stefán Smári, Álf-
heiður Fanney, Ásrún Ásta, Páll,
Erla, Ragnar, Guðrún, Anna og
fjölskyldur.
Harmur ykkar er mikill, en
minningin um góðan dreng mun
ylja hjörtum okkar um ókomna tíð.
Örn, Elsa, Brynja, Harpa,
Sigrún og fjölskyldur.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast barnsföður míns, Ása.
Þegar við kynntumst vorum við
bæði nýorðin 18 ára gömul. Við vor-
um ekki búin að þekkjast lengi þeg-
ar við ákváðum að fara að búa sam-
an og ég flutti á Hellu. Stuttu síðar
fæddist augasteinninn okkar hann
Stefán Smári. Þrátt fyrir að við
ættum saman margar góðar stundir
gekk sambúðin ekki eins og okkar
væntingar stóðu til, svo við skild-
um. Þá var Stefán Smári á þriðja
ári. Ég ákvað að búa samt áfram í
þorpinu svo við gætum öll fylgst
með drengnum okkar vaxa og
dafna. Þegar Stefán Smári var á
ellefta ári urðu svo aftur breytingar
á okkar lífi. Ég ákvað að flytja í
Kópavoginn. Þá hafði Ási búið sér
heimili með sinni yndislegu konu og
þau buðu Stefáni Smára að flytja til
sín svo hann þyrfti ekki að skipta
um skóla. Þetta var mjög erfið
ákvörðun hjá mér, en fyrir þetta vil
ég nú þakka, kæri Ási, því nú veit
ég hvað þessi ár voru ykkur dýr-
mæt.
Elsku Stefán Smári minn, Sigga
og allir aðrir sem eiga um sárt að
binda við svo skyndilegt fráfall Ás-
mundar. Biðjum um styrk guðs og
stöndum saman.
Kveðja.
Guðbjörg.
Það er erfitt að meta líf sitt og
hamingju út frá núinu. Það er ekki
fyrr en núið er liðið – sveipað minn-
ingu – að maður fær metið gæði
stundarinnar. Því hljóta minning-
arnar góðar og slæmar að vera þær
vörður sem marka líf okkar og eru í
raun það viðmið sem við höfum til
að geta metið hamingju lífs okkar
út frá. Góðar og fallegar minningar
hljóta því að vera það sem hver og
einn vill stika lífsleið sína með.
Við hjónin erum svo heppin að
eiga góðar minningar um góðan
dreng. Þær minningar eiga stóran
þátt í því að lífsgata okkar er vörð-
uð mörgum góðum hamingjustund-
um undanfarinna ára. Ásmundur
var á margan hátt mjög sérstakur
maður. Hann var við fyrstu kynni
það sem sumir myndu segja óhefl-
aður og gat þ.a.l. fælt þá frá sem
ekki sáu í gegnum orðfæri hans og
stíl. Við nánari kynni kom í ljós að
þar fór einstaklega næmur, hjálp-
samur og ósérhlífinn maður sem
virtist hafa það sem helsta markmið
að veita vinum sínum hjálp og að-
stoð. Hann var auk þess mjög
skemmtilegur og til eru margar
minningar þar sem við létum
gamminn geisa og okkur leið líkt og
við ættum heiminn. Fjarri streði og
stressi uppi á fjöllum á hestbaki.
Auk þess að eiga heiminn, að manni
fannst, átti maður annað dýrmæt-
ara – vináttu Ása.
Okkur langar að vitna í litla sex
ára frænku okkar, Melkorku, sem
hitti Ása í fyrsta skipti á vordögum
þessa árs. Hana langaði að prófa að
sitja hest og Ási hafði boðist til
þess að fara með hana á uppáhalds-
hestinum hans, Júpíter. Hann leyfði
henni að sitja fyrir framan sig og
reið dágóða leið á meðan hann
kenndi henni að sitja Júpíter og
sagði henni sögur af hestum og
mörgu því sem fyrir augu þeirra
bar. Ræddi við hana af virðingu og
alúð. Hann kallaði hana vinkonu
sína þannig að hún heyrði og við
þessi fyrstu kynni þeirra sáði hann
fræjum vináttu og virðingar í hjarta
Melkorku litlu. „Ási er besti full-
orðni vinurinn sem ég hef nokkurn
tíma eignast,“ sagði Melkorka
stuttu eftir þetta við fjölskyldu
sína. Hún hafði það ætíð á orði þeg-
ar við hittum hana hvort við ætl-
uðum ekki að fara með hana í heim-
sókn til Ása og var víst farin að
fylgjast með veðurspám til að sjá
hvort nokkuð annað en annríki okk-
ar gæti komið í veg fyrir að hún
fengi hitt besta fullorðna vin sinn
aftur.
Næst þegar þau hittust gaf Ási
henni indíánahálsmen sem hann bjó
sjálfur til og það hefur hún borið
ætíð síðan. Síðastliðinn sunnudag,
daginn sem Ási okkar yfirgaf þessa
jarðvist, sátum við saman að kvöld-
verði ásamt Melkorku og foreldrum
hennar. Á þeirri stundu vissum við
ekki hvað hafði gerst og það vildi
svo til líkt og oft áður að við rædd-
um um Ása. Ræddum væntanlegar
heimsóknir okkar til hans, Siggu,
Pálínu og Björgúlfs og hvað við
hlökkuðum til þess. Við hentum líka
gaman að þeim ummælum Mel-
korku að hún væri svo heppin því
að ef hún væri ekki frænka okkar
þá hefði hún aldrei verið svo heppin
að hafa hitt og kynnst Ása.
Við erum heppin að hafa átt Ása
og hann hefur varðað líf okkar með
hamingjustundum. Það er því ein-
kennilegt að vera að tala um ham-
ingju í minningu um mann sem við
fyrstu sýn virðist ekki hafa fundið
hana í lífi sínu. En það er ekki svo.
Ási lifði hamingjusömu lífi á marg-
an hátt. Hann átti góðan vin og fé-
laga í henni Siggu sinni sem við
heyrðum hann oft kalla ástina sína.
Hann átti þrjú yndisleg börn og
góðan vin í Stefáni syni sínum. Svo
ekki sé minnst á nánustu ættingja,
tengdaforeldrana Pálínu og Björg-
úlf og þau Magga og Ellu frá
Hjallanesi. Hann átti hestana sem
voru honum ómetanlegir og sveit-
ina, vinina og öll börnin sem litu
upp til þessa manns sem veitti for-
vitni þeirra og ævintýraþrá útrás.
Hann varðaði líf þessa fólks með
góðum minningum.
Við biðjum Guð að blessa minn-
ingu Ása um leið og við vottum
Siggu, Stefáni Smára, Álfheiði, Ás-
rúnu og öllum þeim sem eiga um
sárt að binda okkar dýpstu samúð.
Einar Magnús Magnússon,
Hrund Gunnarsdóttir og
Bjartur.
Hann Ási er dáinn, ég var að
vona að þetta væri draumur og svo
myndi ég vakna og allt yrði eins og
áður. En þetta er staðreynd sem
ekki verður hægt að sætta sig við,
en með tímanum lærum við að lifa
með því. Það var í sambandi við
hestana sem við kynntumst. Við
störfuðum saman í stjórn Rang-
árvalladeildar hestamannafélagsins
Geysis. Á fundum var Ási alltaf kát-
ur og skemmtilegur og fullur af
hugmyndum, sérstaklega var atriði
að gera eitthvað fyrir börnin. Svo
var það að vetrarlagi sem þau Sig-
urbjörg komu með þá skemmtilegu
hugmynd að halda vetrarmót fyrir
börnin, við kölluðum það Bakka-
mót. Keppnin var haldin á bökk-
unum fyrir neðan Hrafntóftir. Eftir
vel heppnaða keppni var haldið upp
að Hrafntóftum aftur og allir hestar
settir inn í hús. Þar beið okkar
heitt kakó og meðlæti. Þetta var
yndislegur dagur, sól og snjór yfir
öllu, börnin léku sér í hlöðunni og
skoðuðu dýrin.
Skemmtilegt áhugamál átti hann
líka, það eru hestalitirnir og átti
hann orðið mjög skemmtilega lita
hesta. Í sumar þegar hann kom úr
hestaferð og áði í hólfinu við
Varmadalslækinn átti ég leið um
veginn. Ég stoppaði og horfði yfir
hópinn og var hann mjög litskrúð-
ugur.
Ég minnist þess eitt haustið ein-
mitt um þetta leyti þegar þau voru
að ríða úr réttunum. Það var hópur
af fólki með þeim sem þau höfðu
lánað hesta. Þau riðu niður síkið á
leið að Hellu; það var sem stór ind-
íánahópur færi um.
Við félagar þínir í Rangárvalla-
deild Geysis þökkum þér samfylgd-
ina, ekkert verður eins og áður.
Elsku Sigurbjörg, Stefán Smári,
Álfheiður Fanney, Ásrún Ásta og
fjölskyldur, Guð styrki ykkur á
þessari miklu sorgarstund. Minn-
ingin um góðan dreng mun verða
ljós í myrkrinu.
Við geymum mætan merkisgrip,
minninganna sjóði.
Sameinuð í bljúgri bæn
við biðjum klökk og hljóð
að þjáðir megi finna frið
þótt falli sorgartár,
að drottinn leggi líkn við þraut
og lækni hjartasár.
(Ó.K.J.)
Hinsta kveðja.
Fyrir hönd félaga í Rangárvalla-
deild Geysis,
Hulda Björk Gunnarsdóttir.
Nú þegar Ásmundur Pálsson vin-
ur minn er borinn til grafar sé ég
hvað veður skipast fljótt í lofti. Ég
kynntist þeim Ása og Sigurbjörgu
fyrir nokkrum árum í gegnum
hestamennskuna. Okkar fyrstu
kynni voru nokkuð óvenjuleg, en
eitthvað var mikið við þetta unga
par sem bauð af sér sérstakan og
góðan þokka. Vinátta tókst og hélst
alla tíð síðan. Nú þegar Ási er dá-
inn sér maður eftir því að hafa ekki
komið miklu oftar til þeirra Sig-
urbjargar á fallegt og hlýtt heimilið
á Hellu, en þar hafa móttökurnar
alltaf verið eins og þjóðhöfðingi sé á
ferð ef maður hefur litið inn. Gest-
risnin og hlýjan á sér ekki margar
hliðstæður. Sömu sögu er að segja
þegar ég hef komið til þeirra að
Hrafntóftum en þar búa foreldrar
Sigurbjargar og hafa verið saman
að stússast í hestaræktinni með
krökkunum sínum. Þar hafa Ási og
Sigurbjörg verið í ræktuninni sem
er byggð á fjölbreytni í litum ís-
lenska hestsins. Við Ási áttum
þennan litaáhuga sameiginlegan og
höfðum stundum hestakaup og önn-
ur hestaviðskipti tengd því. Ein-
hvern tímann var ég óánægður með
viðskiptin eftir á að hyggja og sagði
Ása frá því og hann linnti ekki lát-
um fyrr en hann var búinn að bæta
mér það upp að minnsta kosti
þrisvar, þannig var Ási.
Það er erfitt að hugsa til þess að
ÁSMUNDUR JÓN
PÁLSSON


  
&    
          
  & &     &
5124 


1< 344 .(/?>"
50"
5,  )
 !:,   ,"
# (    ! ,"  ( 8  !* "

- ! @ ! !* " #&  *  ,"
+ :,/0 ! !* " 1* / ,"
16 (  ! ,"
- !  !* "
//0,///0)