Morgunblaðið - 03.10.2002, Blaðsíða 49

ur í Eldvatn þá var það Hannes sem
var leiðtoginn. Þótt hópurinn væri
stór vorum við að fara með Hannesi í
veiði. Börnin hændust að honum og
oftar en ekki var það hann sem leiddi
þau fyrstu skrefin að ánni. Alltaf var
hann boðinn og búinn að gefa þeim
tíma og upplifa með þeim ánægjuna
yfir veiðiferðinni hvort sem fiskur
kom að landi eða ekki. Þótt veiðiferð-
unum hafi fækkað hafa samveru-
stundirnar orðið aðrar og annarskon-
ar, en alltaf jafnánægjulegar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Helga. Guð gefi þér, börn-
um þínum og barnabörnum huggun
og styrk.
Kristín Hannesdóttir.
Ég vil með örfáum orðum minnast
elskulegs frænda míns Hannesar
Finnbogasonar eða Nanna eins og
hann var jafnan kallaður.
Nanni frændi var einstakur maður
og allt frá því að ég var lítill hef ég
alltaf litið upp til hans með miklu
stolti. Það var alltaf einhver sérstök
ró og friður kringum hann sem gerði
það að verkum að hann átti sérstak-
lega gott með að laða fólk að sér.
Aldrei kom maður að tómum kof-
unum er maður þurfti einhverjar
upplýsingar hvort sem þær voru á
sviði hestamennskunnar, sem hann
unni svo, eða læknisfræðinnar sem
hann starfaði við allt þar til að hann
lét af störfum fyrir aldurssakir. Það
finnst mér lýsa persónu Nanna vel er
hann svaraði eitt sinn spurningu
minni um það hvaða eiginleikum
maður þyrfti að búa yfir til þess að
verða góður læknir. Hann svaraði því
svo til að mikilvægasti eiginleikinn
væri umhyggja og virðing fyrir öðr-
um, það væri grundvöllur þess sem
maður þyrfti síðan að byggja lækn-
isfræðilega þekkingu ofan á. Svona
var hann. Umhyggjan fyrir mönnum
sem og dýrum var hans aðalsmerki í
mínum huga.
Það er með trega sem ég kveð
elskulegan frænda minn og vil ég
þakka honum fyrir allt sem hann
gerði fyrir mig og mína.
Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í næveru sálar.
(E. Ben.)
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Ég vil að lokum votta Helgu, Finn-
boga, Birnu og öðrum ástvinum mína
dýpstu samúð. Við sem urðum þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að þekkja Nanna
höfum misst mikið. Megi minning
hans lifa með okkur öllum.
Sigurður Már Gunnarsson.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. OKTÓBER 2002 49
ar leyfðu, landslag var hans aðalvið-
fangsefni. Hrólfur var mikill lista-
maður og myndir hans fengu færri
en vildu. Hann þroskaði ekki aðeins
með sér færni listamannsins, hann
var vel heima í bókmenntum, ís-
lenskum sem erlendum, og hann
hafði sérstakt dálæti á fornsögunum.
Hann fylgdist vel með þjóðfélags-
málum og stjórnmálum og hafði ríka
réttlætiskennd. Í raun var hann mik-
ill húmanisti og húmoristi, ungir og
gamlir sóttust eftir að deila með hon-
um stundum. Vel entist hjónavígslan
hjá afa mínum forðum, þau hjónin
voru afar samrýnd og Margrét
reyndist honum sannarlega stoð og
stytta í veikindum hans.
Síðustu árin voru frænda mínum
erfið, hann varð smátt og smátt fangi
í eigin líkama, en hugurinn var skýr
fram á síðustu stundu og á góðum
dögum greip hann í að mála. Fjötr-
arnir eru fallnir og því er aðeins
hægt að fagna og þakka fyrir að hafa
hlotið svo langa og gefandi samfylgd.
Stefanía Arnórsdóttir.
BRYNDÍS
EMILSDÓTTIR
✝ Bryndís Emils-dóttir fæddist á
Eskifirði 31. október
1928. Hún lést í
Landspítalanum –
háskólasjúkrahúsi
við Hringbraut
föstudaginn 6. sept-
ember síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Fossvogs-
kirkju 18. septem-
ber.
hennar 1987. Það var
ekki hægt annað en að
þykja vænt um ömmu
Bryndísi, hún var svo
góð manneskja. Allir
voru velkomnir á
Grettisgötu 73 þar sem
hún treysti fjölskyldu-
böndin.
Ég og fjölskylda
mín kveðjum ömmu
Bryndísi með söknuði
og biðjum góðan guð
að styrkja börnin
hennar og systkini í
sorginni. Við munum
öll minnast þessarar
duglegu konu sem hélt saman stór-
fjölskyldunni með hlýrri nærveru
sinni.
Magnea Ferdinandsdóttir.
Það er erfitt að trúa
því að Bryndís sé dáin.
Við sáum hana síðast í
apríl. Hún kom frísk í afmæli lang-
ömmu stráksins síns þá eins og hún
var vön. Enda lét hún ekki fjar-
lægðirnar stoppa sig við að rækta
fjölskylduböndin. Bryndís var ein-
hvern veginn amma okkar allra,
líka mín. Mér þótti strax vænt um
hana þegar ég kom í fjölskyldu
Eftir mikla baráttu
við erfiðan sjúkdóm
fékk hann hvíld. Við
áttum margt sameig-
inlegt og þá einkum
að við berjumst.
Við afi vorum miklir mátar og
áttum margar góðar stundir sam-
an. Ófáar eru minningarnar um all-
ar ferðirnar á Sveinsstaði þar sem
hann var með kindur og hesta.
Mér fannst ekkert eins spennandi
og að fylgjast með honum. Á með-
an á gjöfinni stóð sagði hann mér
sögur sem hann ýmist spann á
staðnum eða hafði sjálfur upplifað
og þær voru oft mjög skrautlegar.
Deginum lauk svo með heitu kakói
og brauði á Grundinni hjá ömmu
og afa. Þá var líka mjög gott að fá
að hlýja sér í fanginu hans, sér-
staklega þegar hann sönglaði.
Hann var mikill söngvari og átti
auðvelt með að heilla litlu stelpuna
sína með uppáhaldslögunum sín-
um, Inn milli fjallanna, Geng ég
fram á gnípu ásamt mörgum öðr-
um. Mér fannst ég alltaf vera í svo
öruggum höndum þegar ég var hjá
honum. Bara það eitt að leiða hann
gaf mér svo mikla öryggistilfinn-
ingu. Það var alltaf sérstök tilfinn-
ing að fá að gista á Grundinni hjá
ömmu og afa. Það var alltaf svo ró-
legt og yfirvegað. Fyrir svefninn
var farið með margar bænir og svo
söng afi þangað til ég var komin
inn í draumaheiminn.
JÓN VALDIMAR
BJÖRNSSON
✝ Jón ValdimarBjörnsson fædd-
ist í Ólafsvík 6. maí
1920. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans á Landa-
koti 21. september
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Ólafsvíkurkirkju 28.
september.
Fyrir mér var afi
maður sem gat allt og
vissi allt. Það að
keyra með honum yf-
ir Fróðárheiði var
mjög fróðlegt. Hver
þúfa og hver steinn
hafði vissa merkingu.
Heiðin var einn af
uppáhaldsstöðunum
hans og þar leið hon-
um mjög vel, enda
mikill náttúruunn-
andi. Hann kenndi
mér mér svo margt
um náttúruna og ekki
síst gang lífsins.
Hann kenndi mér að koma heið-
arlega fram við menn, af virðingu
við dýr og náttúru.
Afi hefur alltaf verið og verður
mín sterka fyrirmynd. Ég sagði
honum oft þegar hann var eitthvað
að forvitnast um minn hag að ég
væri alltaf að leita að manni eins
og honum. Yndislegum eiginmanni,
pabba, afa og sönnum vini. Það sit-
ur fast í minningunni að horfa á
eftir ömmu og afa leiðast hönd í
hönd, alltaf jafn ástfangin. Það
verður erfitt að vita af ömmu einni
í Ólafsvík. En ég lofa þér því elsku,
afi minn, að við munum passa hana
fyrir þig. Ég vil þakka þér fyrir að
hafa fengið þann forgang að alast
upp þér við hlið og að þú hafir átt
þátt í því að ég er sú sem ég er.
Elsku amma mín, missir þinn er
mikill og ég bið almáttugan Guð að
styrkja þig í sorg þinni. Ég kveð
þig, elsku afi minn, með bæninni
hennar ömmu Stínu:
Heilög drottins höndin blíð
hún þig leiði alla tíð,
að þér gæti í sérhvert sinn
sanni vinurinn Jesú minn.
(Kristín Bjarnadóttir.)
Alma Ýr Ingólfsdóttir.
við Nýbýlaveg, Kópavogi
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við and-
lát og útför okkar ástkæru móður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
ÖNNU ÞORKELÍNU SIGURÐARDÓTTUR,
Suðurgötu 15—17,
Reykjanesbæ.
Kolbrún Leifsdóttir, Erlingur Björnsson,
Hjördís Óskarsdóttir, Per Beck,
Sigurlína Óskarsdóttir, Þórólfur Ágústsson,
Anna Sigríður Óskarsdóttir, Sveinn Þorkelsson,
Árni Arnar Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ERNA BERGSVEINSDÓTTIR,
Þrúðvangi 13,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Víðistaðakirkju föstu-
daginn 4. október kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Heimahlynningu Krabbameins-
félagsins.
Guðjón Jónsson,
Ómar Guðjónsson, Þóra Eiríksdóttir,
Gerður Guðjónsdóttir, G. Emil Sigurðsson,
Guðlaug Linda Guðjónsdóttir
og barnabörn.
Ástkær systir mín, mágkona, föðursystir og
frænka,
KRISTJANA ALEXANDERSDÓTTIR
frá Neðri-Miðvík,
Aðalvík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni á morgun,
föstudaginn 4. október, kl. 13.30.
Magnús Alexandersson,
Eygló Guðjónsdóttir
og frændsystkini.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARGRÉT HRÓBJARTSDÓTTIR,
Bröttugötu 12,
áður Gvendarhúsi,
Vestmannaeyjum,
sem andaðist að morgni mánudagsins 30. sept-
ember sl., verður jarðsungin frá Landakirkju,
Vestmannaeyjum, föstudaginn 4. október kl. 16.00.
Theodór Guðjónsson, Esther Jónsdóttir,
Þuríður Selma Guðjónsdóttir, Engilbert Halldórsson,
Guðrún Kristín Guðjónsdóttir, Páll Pálmason,
Hallfríður Erla Guðjónsdóttir, Þorgeir Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Dóttir mín, móðir okkar og systir,
JÓNA VILBORG JÓNSDÓTTIR,
Kleppsvegi 134,
Reykjavík,
varð bráðkvödd á heimili sínu mánudaginn
30. september.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 9. október kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þorsteinn Húnbogason.