Morgunblaðið - 31.10.2002, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. OKTÓBER 2002 35
✝ Jóna UnnurÁgústsdóttir
fæddist í Mávahlíð í
Fróðárhreppi á Snæ-
fellsnesi 30. júní
1925. Hún lést á
heimili sínu fimmtu-
daginn 17. október
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Þuríður Þor-
steinsdóttir, f. í
Sjávargötu í Njarð-
vík 10.7. 1899, d. 9.4.
1976, og Ágúst Óla-
son, f. á Stakkhamri
í Miklaholtshreppi
21.8. 1897, d. 13.9. 1975. Systkini
Jónu eru Elínborg, f. 17.9. 1922, d.
6.3. 2002, Þorsteinn, f. 6.3. 1929,
kvæntur Jónu Björg Olsen. Börn
þeirra eru Selma og Róbert. c)
María Björk f. 20.12. 1980.
Árið 1951 giftist Jóna Rögnvaldi
Ólafssyni frá Brimilsvöllum í Fróð-
árhreppi, f. 18.7. 1917, d. 24.11.
1994. Foreldrar Rögnvaldar voru
Kristólína Kristjánsdóttir, f. 4.8.
1885, d. 29.11. 1960, og Ólafur
Bjarnason, f. 10.8. 1889, d. 3.8
1982. Saman eignuðust Jóna og
Rögnvaldur soninn Ólaf, f. 4.9.
1954, hann er kvæntur Hildi Gunn-
arsdóttur, f. 21.2. 1956. Þau eru
búsett á Hellissandi. Synir þeirra
eru Rögnvaldur, f. 8.7. 1975, Örv-
ar, f. 26.11. 1981, og Jón Steinar, f.
15.5. 1988.
Jóna var búsett á Hellissandi allt
þar til Rögnvaldur maður hennar
lést. Þá fluttist hún til Reykjavíkur
og bjó á Boðagranda til síðasta
dags.
Útför Jónu var gerð frá Ingj-
aldshólskirkju 26. október. Jarð-
sett var á Brimilsvöllum.
Ragnar, f. 16.3. 1931,
Hólmfríður, f. 20.5.
1933, og Leifur Þór, f.
27.11. 1943.
Árið 1946 giftist
Jóna Gísla Johnsen
frá Vestmannaeyjum
og eignuðust þau dótt-
urina Þuríði, f. 28.8.
1946. Þau slitu sam-
vistum. Þuríður er
gift Jóni Magnússyni,
f. 30.10. 1947. Þau eru
búsett í Kópavogi.
Börn þeirra eru: a)
Arnar, f. 14.11. 1969,
kvæntur Helgu Þór-
dísi Gunnarsdóttur. Börn þeirra
eru Brynjar Ísak og Arndís Björk.
b) Rögnvaldur Örn, f. 30.9. 1971,
Það er ekki auðvelt að sætta sig
við þegar vinir kveðja þessa jarðvist,
en minningarnar eigum við þó til að
hugga okkur við.
Það er margs að minnast á þeim
35 árum sem eru liðin frá því að ég
hitti tengdamóður mína fyrst. Með
okkur tókst strax góður vinskapur
sem hélst alla tíð án þess að skugga
bæri á, og við áttum margar góðar
samverustundir sem ég mun alltaf
geyma í minningunni.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Það segir meira um hana en mörg
orð, hversu mjög börn sóttu í návist
hennar, og hve hún naut þess að
stjana við barnabörnin, helst vildi
hún hafa fullt hús af börnum alla
daga.
Jóna mín, ég get aldrei þakkað þér
nógsamlega fyrir samvistir okkar og
hve ríkulega þú gafst af þér.
Guð blessi þig
Jón Magnússon.
Okkur bræðurna langar að minn-
ast elsku Jónu ömmu.
Nú er komið að hinstu kveðju-
stund. Góðu minningarnar hrannast
upp hjá okkur bræðrunum. Þú varst
nú skemmtileg amma og persónu-
leika þínum munum við aldrei
gleyma. Þú vildir alltaf hafa okkur
bræðurna hjá þér þegar mamma og
pabbi þurftu að fara eitthvað í burtu.
Þá stjanaðir þú við okkur eins og þér
var lagið. Síðustu árin barðist þú við
erfiða sjúkdóma sem þú að lokum
varðst að beygja þig fyrir. En þú
skilaðir þínu með miklum sóma.
Ljúfu minningarnar um þig munum
við varðveita með okkur og rifja upp
þegar við á.
Við bræðurnir viljum þakka þér
fyrir allar samverustundirnar, elsku
amma, og biðjum guð að varðveita
þig, með þessum erindum:
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkar ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartkær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver;
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Höf. ók.)
Rögnvaldur, Örvar
og Jón Steinar.
Nú hef ég kvatt hana ömmu mína í
síðasta sinn. Þótt ég hafi kvatt með
sorg og miklum söknuði huggar það
mig að vita að hún hefur lagt upp í
sitt síðasta ferðalag. Nú ferðast hún,
laus frá þjáningum, á vit afa og ann-
arra ástvina.
Amma hafði mikið dálæti á börn-
um. Alltaf á ég eftir að muna hvað
það var mér mikið tilhlökkunarefni
að fara vestur til ömmu þegar ég var
lítil. Hún hafði einstakt lag á að
dekra við mann og láta manni líða
vel. Amma tók veikindum sínum af
stillingu og gleymdi aldrei að hafa
gaman af lífinu. Hún var ótrúlega
sterk og það sá maður best á spít-
alaheimsóknum til hennar.
Eftir erfiða uppskurði sat hún yf-
irleitt ilmandi af ilmvatni með nagla-
þjölina á lofti, reiðubúin að spjalla
um daginn og veginn. Síðast þegar
ég hitti hana var yngsta langömmu-
barnið hér heima. Þrátt fyrir lítinn
mátt bað hún um að fá að halda á
honum og sat með hann lengi. Þann-
ig lifði hún lífinu, það sem hún sjálf
ætlaði sér, það gerði hún.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu’ og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir.)
Guð geymi þig amma mín.
María Björk.
Er ég minnist Jónu vinkonu minn-
ar í örfáum orðum koma heimsóknir
til þeirra hjóna á Hellissand og utan-
landsferðirnar fyrst upp í hugann.
Ég kynntist þeim Jónu og Rögn-
valdi fyrir tæpum tuttugu árum þeg-
ar ég fór að venja komur mínar á
Sand með Magnúsi manni mínum,
sem er fæddur þar og uppalinn, og
var þá gist hjá þeim hjónum, sem
tóku okkur opnum örmum, Jóna bú-
in að baka brauð, búa til kæfu og
sjóða hangikjöt til að hafa með
brauðinu, en það var það besta sem
minn maður fékk. Yfirleitt var setið
langt fram á nótt og talað um gömlu
góðu dagana á Hellissandi. Ég varð
að láta mig hafa það, þótt ég þekkti
engan frá þessum dögum, en með
tímanum var ég orðin engu minni
Sandari, því annað var ekki hægt.
Einnig voru landsmálin rædd og
voru umræður oft fjörugar.
Þegar Rögnvaldur féll frá, sem
bar nokkuð snöggt að, var það mikið
áfall fyrir Jónu mína og okkur vini
þeirra því á ferðalögum erlendis var
hann okkar klettur. Barnabörnin
voru Jónu mikils virði og hún passaði
þau oft þegar þau voru lítil. Ég man
þegar strákarnir litlu, Örvar og síð-
an Jón Steinar, voru að koma og
fengu kakó og heimabakað brauð,
fengu svo mjúkt faðmlag og koss á
kinn.
Ég mun sakna Jónu minnar en
mun geyma minninguna. Far þú í
friði. Þín vinkona
Ragna.
Elsku Jóna. Við systurnar komum
hingað til Reykjavíkur í ágúst og
fluttum í íbúðina fyrir neðan þig.
Þegar við hittum þig fyrst vorum við
frekari feimnar, en þú tókst á móti
okkur eins og þú hefðir þekkt okkur
alla ævi. Við þrjár urðum mjög góðar
vinkonur og hittumst daglega. Við
sátum stundum tímunum saman og
spjölluðum um lífið og tilveruna,
hlógum saman og höfðum það gott.
Á þessum tveimur mánuðum sem
við vorum saman, gerðum við mikið.
Við fórum m.a. í verslunarferðir og
bíltúra. Alltaf talaðir þú fallega til
okkar og tókst alltaf á móti okkur
með kossum og faðmlögum, og
kvaddir okkur eins.
Þó að kynni okkar hafi verið stutt
hefðum við ekki viljað missa af þess-
um tveimur mánuðum sem við áttum
saman. Þú varst yndisleg kona, elsku
Jóna og þín verður sárt saknað af
okkur systrum.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Erla og Helga.
Fyrir rúmum aldarfjórðungi þeg-
ar við hjónin ásamt börnum okkar
fluttum vestur á Snæfellsnes voru
þau hjón Rögnvaldur og Jóna í hópi
þeirra sem við kynntumst fljótlega.
Með okkur tókst fljótlega órofa vin-
átta þó svo að aldursmunur væri
mikill. Eftir að við fluttum á ný á
Reykjavíkursvæðið fyrir rúmum
fjórtán árum héldust tenglin áfram
og þau hjón héldu áfram að sýna
okkur og fjölskyldu okkar einstaka
ræktarsemi. Eftir að Rögnvaldur féll
frá fyrir allmörgum árum flutti Jóna
suður og bjó vestur á Boðagranda.
Jóna var sterkur persónuleiki,
sem hafði skýrar og skarpar skoð-
anir á mönnum og málefnum. Hún
var ekki allra, en mikill vinur vina
sinna, og þeirrar vináttu nutum við
hjónin og börn okkar svo sannarlega.
Heimili hennar fyrir vestan og síðar
hér syðra stóð okkur ávallt opið.
Þau Jóna og Rögnvaldur voru
sannir höfðingar heim að sækja og
viljum við að leiðarlokum þakka
Jónu fyrir hinar fjölmörgu ánægju-
og gleðistundir sem hún veitti okkur.
Jóna var heilsteyptur persónuleiki
og glæsileg kona. Við hjónin og börn
okkar þökkum henni samfylgdina í
gegnum árin og biðjum góðan Guð
að blessa minningu hennar, sem við
munum geyma í brjóstum okkar.
Börnum hennar Ólafi og Þuríði og
fjölskyldum þeirra sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Guð
veri með ykkur.
Kristófer Þorleifsson og
Sigríður Magnúsdóttir.
JÓNA UNNUR
ÁGÚSTSDÓTTIR
✝ Guðlaug Ög-mundsdóttir var
fædd í Flatey á
Breiðafirði 27. októ-
ber 1924. Foreldrar
hennar voru Ög-
mundur Ólafsson,
skipstjóri í Flatey og
síðar í Reykjavík, f.
18. október 1895 í
Flatey, d. 2. október
1979, og Guðný Hall-
bjarnardóttir, f. 3.
júlí 1891 í Flatey, d.
9. ágúst 1971. Systk-
ini Guðlaugar voru
Ólafur Geir, f. 6. nóv-
ember 1919, d. 18. febrúar 1943,
fórst með vélskipinu Þormóði;
Birna, f. 27. september 1929, gift
Birgi Magnússyni, búsett í Kópa-
vogi. Þau eiga tvær dætur; Guð-
munda, f. 11. janúar 1931, búsett í
Reykjavík. Hún á þrjú börn.
Guðlaug lauk burtfararprófi
frá Samvinnuskólanum vorið
1943. Hún vann fyrst
við skrifstofustörf
hjá Sambandi ísl.
samvinnufélaga, við
langlínuafgreiðslu
hjá Landssímanum
og síðan skrifstofu-
störf hjá Daníel
Ólafssyni & co.
Haustið 1952 fluttist
hún til Bandaríkj-
anna og bjó í New
York á árunum
1953–1963. Þar vann
hún við skrifstofu-
störf hjá bandarísku
fyrirtæki, þar til hún
fluttist heim til Íslands. Eftir
heimkomuna vann Guðlaug lengst
af hjá Tryggingasjóði fiskiskipa á
vegum sjávarútvegsráðuneytis-
ins, uns hún varð að hætta störf-
um vegna veikinda.
Útför Guðlaugar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Okkur systur langar með fáeinum
orðum að minnast móðursystur okk-
ar hennar Laugu. Fyrstu minningar
okkar um Laugu eru frá því er hún
dvaldi í Ameríku þar sem hún starf-
aði í nokkuð mörg ár. Það var mikill
ævintýraljómi yfir því á þessum tíma
að eiga frænku í útlöndum og ekki
skemmdi fyrir að hún sendi reglulega
gjafir, aðallega tjullkjóla og fleira fín-
erí sem ekki fékkst á Íslandi.
Eftir að Lauga fluttist heim festi
afi okkar kaup á æskuheimili þeirra
systkina í Flatey á Breiðafirði. Á
þessum árum fór fjölskyldan reglu-
lega öll saman í Bentshús og dvaldi í
lengri eða skemmri tíma yfir sumar-
ið. Í þessum ferðum var blandað sam-
an bæði vinnu og skemmtun en
standsetning hússins var Laugu mik-
ið hjartans mál. Þessar stundir eru
okkur ógleymanlegar vegna þess hve
glatt var á hjalla og mikið sungið og
spilað. Lauga fór á hverju sumri út í
Flatey á meðan heilsa og kraftar
leyfðu og eftir að hún varð heimilis-
föst á Eir urðu fréttir úr Flatey henn-
ar líf og yndi.
Lauga var mjög sjálfstæð kona og
fór gjarnan ein síns liðs í ferðalög og
þar af eina heimsreisu. Hún hafði
ákveðnar skoðanir á stjórnmálum og
hafði einstaklega gaman af um-
ræðum á því sviði.
Systurnar Lauga, Birna og
Dumma voru alltaf mjög samrýndar
og því spilaði Lauga ætíð stóran þátt í
okkar lífi og þökkum við fyrir margar
ógleymanlegar stundir með henni.
Síðustu æviár Laugu voru mjög erfið
vegna Parkinsonsjúkdóms en systur
hennar önnuðust hana af mikilli alúð
og starfsfólki á hjúkrunarheimilinu
Eir færum við bestu þakkir fyrir
þeirra góðu umönnun.
Nú kveðjum við Laugu og biðjum
henni guðs blessunar. Að eigin ósk
verður hennar hinsta hvíla í Flateyj-
arkirkjugarði. Hvíl þú í friði.
Þórunn og Guðlaug Halla.
Það mun hafa verið árið 1962 sem
Lauga frænka fluttist heim frá Am-
eríku og settist að hjá afa og ömmu
eftir áralanga útivist. Við höfðum
notið góðs af því krakkarnir að eiga
frænku í New York því á afmælisdög-
um og um jól bárust pakkar í glæsi-
legri umbúðum og með flottara inni-
haldi en hægt var að fá hér á landi.
Og nú sté hún á land af m/s Brúar-
fossi og flutti með sér alla sína búslóð.
Þar var ýmislegt fínerí sem maður
hafði ekki séð áður en merkilegast
fannst mér sjónvarpstæki og bifreið
sem hún hafði með sér. Hún kunni
reyndar ekki að keyra en dreif í því
að læra á bíl til að geta brúkað grip-
inn. Sjónvarpstækið kom aldeilis að
góðum notum og í því fékk maður að
kynnast þeirri menningu sem Lauga
hafði yfirgefið til setjast að í Reykja-
vík.
Æskuárin í Flatey voru Laugu
hugleikin og mjög fljótlega skildist
manni að hvergi væri betra að vera.
Það varð því almenn ánægja þegar
afi keypti aftur bernskuheimilið í
Flatey og öll fjölskyldan hófst handa
við að gera upp húsið. Þar átti Lauga
síðan sínar bestu stundir. Síðustu ár-
in hafa verið Laugu erfið vegna veik-
inda og nokkur ár eru síðan hún
heimsótti eyjuna sína. Nú hefur
Lauga kvatt og þeim fækkar um einn
sem muna eyjuna fögru iðandi af
mannlífi. Blessuð sé minning hennar.
Ögmundur Gunnarsson
og fjölskylda.
GUÐLAUG
ÖGMUNDSDÓTTIR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur