Morgunblaðið - 01.02.2003, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 LAUGARDAGUR 1. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Oda HildurÁrnason fæddist
í Maribo í Dan-
mörku 25. maí 1913.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Suðurlands á
Selfossi 23. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Vigfús Guðmann
Einarsson, f. 12.2.
1878 á Miðhúsum í
Eiðaþinghá, d. 2.2.
1972, kaupmaður í
Maribo og Bramm-
inge og herragarðs-
eigandi á eyjunni
Endelave í Danmörku, og Valborg
Einarsson, f. 16.8. 1882, d. 28.4.
1985, húsmóðir og ljósmyndari að
mennt. Systkini Hildar eru: Irene,
f. 22.12. 1904, d. 31.1. 1981, hús-
móðir í Danmörku, var gift Jens
Bundgaard dr. phil., d. 1976;
Edel, f. 13.6. 1907, hjúkrunarkona
og húsmóðir, gift Ágústi Einars-
syni kaupfélagsstjóra, d. 1988,
hún býr nú í Danmörku; Ingrid, f.
Freyr M. Hafstein. 3) Sara Hjör-
dís, f. 16.10. 1939, býr í Reykjavík,
gift Gunnari Ólafssyni og eiga
þau þrjú börn, Hildi Jónu, Hjör-
dísi Elísabetu og Gunnar Árna. 4)
Árni Þorsteinn, f. 26.7. 1941, býr
á Vestur-Sámsstöðum, sonur hans
er Grétar Þórarinn, en sambýlis-
kona Árna er Aagot Emilsdóttir.
5) Þórunn Björg, f. 1.7. 1943, býr í
Garðabæ, gift Árna Magnúsi Em-
ilssyni og eiga þau þrjú börn,
Orra, Örnu og Ágústu Rós. 6)
Hrafnhildur Inga, f. 19.3. 1946,
býr í Garðabæ, gift Óskari Magn-
ússyni og eiga þau einn son,
Magnús, en auk þess á Hrafnhild-
ur þrjú börn frá fyrra hjónabandi,
Söru, Magnús og Andreu Magda-
lenu; Þórdís Alda, f. 25.2. 1950,
býr í Mosfellsbæ, gift Gunnari B.
Dungal. Barnabarnabörn Hildar
og Sigurðar eru orðin 20 talsins.
Hildur bjó í Danmörku til nítján
ára aldurs og stundaði nám þar til
hún fluttist til Íslands, giftist eig-
inmanni sínum og bjó með honum
á Vestur-Sámsstöðum í Fljótshlíð
til ársins 1989 en þá fluttu þau á
Kirkjuhvol á Hvolsvelli.
Hildur verður jarðsungin frá
Breiðabólstaðarkirkju í Fljótshlíð
í dag og hefst athöfnin klukkan
14.
8.8. 1909, ljósmyndari
að mennt og verslun-
areigandi, var gift
Brynjúlfi Sigfússyni,
orgelleikara og söng-
stjóra í Vestmanna-
eyjum, d. 1951, hún
býr nú í Reykjavík;
Bjarni Erik, f. 5.4.
1911, verslunarmað-
ur, kvæntur Sædísi
Konráðsdóttur, d.
2002, hann býr í
Kópavogi; Ingibjörg,
f. 16.3. 1917, húsmóð-
ir og myndlistarmað-
ur, býr í Danmörku,
gift Elvin Erud listmálara.
Hildur giftist Sigurði Árnasyni
f. 14.7. 1900, d. 10.9. 2000, bónda
á Vestur-Sámsstöðum í Fljótshlíð.
Börn þeirra eru: 1) Unnur, f. 1.4.
1936, býr í Þýskalandi, gift Alfred
Rohloff og eiga þau fjögur börn,
Björn Geir, Sigurð Alfreð, Björgu
Ástrúnu og Steingrím Arthur. 2)
Valborg, f. 2.7. 1937, býr í Reykja-
vík, sonur hennar er Sigurður
Þá er hún elsku mamma horfin úr
þessum heimi. Æviferill hennar var á
margan hátt sérstakur. Hún fæddist
í Danmörku og bjó þar sín bernsku-
og unglingsár við gott atlæti foreldra
sinna og systkina. Minntist hún ætíð
æskuáranna með hlýhug og ánægju.
Að skyldunámi loknu hóf hún nám
við menntaskólann í Ribe. Ekki lauk
hún þó alveg því námi en fékk sér
vinnu við að gæta barna yfirverk-
fræðingsins sem sá um að byggja
brúna yfir Litlabelti, og konu hans.
Þegar hún var 19 ára kom hún til Ís-
lands ásamt Edel systur sinni til að
kynnast ættlandi föður síns, en hann
hafði flust þaðan 14 ára og sest að í
Danmörku. Fylgdu þær fordæmi
systkina sinna, Irene, Ingrid og
Bjarna sem öll höfðu heimsótt landið.
Mamma dvaldi einn vetur í Reykja-
vík og vann við barnagæslu. Sumarið
1933 tóku mamma og Edel að sér að
annast matseld fyrir smiði sem voru
að byggja Arnarhvol, kaupfélagshús
á Hvolsvelli. Þarna fyrir austan
kynntust foreldrar mínir. Þau giftust
1934 og varð hún þá húsmóðir á ís-
lensku sveitaheimili. Má segja að þá
hafi orðið kaflaskil í lífi hennar. Við-
brigðin hljóta að hafa verið mikil fyr-
ir kaupmannsdótturina ungu. Heim-
ilisstörf og lífshættir í íslenskri sveit
voru henni framandi og allt var gjör-
ólíkt því sem hún átti að venjast. Þó
húsakynni væru nokkuð góð á þeirra
tíma mælikvarða voru öll þægindi af
skornum skammti. Matvara að
mestu unnin heima, allur bakstur fór
fram í kolaeldavélinni og þvotturinn
þveginn á bretti í bala og skolaður úti
í læk. Börnin fæddust svo eitt af öðru
og urðu alls sjö á 14 árum. Hún hafði
þó stundum hjálparstúlkur inni við
og svo voru vetrarmenn og kaupafólk
á sumrum. Sara mágkona hennar var
líka á heimilinu og hjálpaði henni
mikið meðan börnin voru að komast á
legg. Oft voru 10–12 manns í heimili
svo nærri má geta að starfsdagarnir
hafa verið langir og strangir en með
ótrúlegum dugnaði og þrautseigju
tókst henni að læra á lífið í sveitinni
og verða fyrirmyndar húsmóðir. Árið
1950 fluttu foreldrar mínir í nýtt og
myndarlegt íbúðarhús sem þau höfðu
byggt sér og rýmkaðist þá um fjöl-
skylduna. Þá var líka komið rafmagn
og heimilistæki sem léttu henni störf-
in. Svo kom að því að börnin fóru að
tínast að heiman og að lokum urðu
hún og pabbi bara tvö eftir heima og
höfðu þá oft unglingspilta sér til að-
stoðar. Árni sonur þeirra flutti síðan
aftur til þeirra og aðstoðaði þau þar
til þau fluttu í litla íbúð á Kirkjuhvoli,
dvalarheimili aldraðra á Hvolsvelli.
Þegar mesta stritið var að baki
hafði mamma meiri tíma til að sinna
hugðarefnum sínum. Hún saumaði
mikið út, m.a. margar fallegar mynd-
ir og púða sem hún gaf okkur systk-
inunum. Sérstaklega var gaman að
sjá árangurinn þegar hún nýtti garn-
og efnisafganga og bjó til sín eigin
mynstur. Einnig las hún mikið og eft-
ir að hún fór að kaupa Familie Journ-
alen þá réð hún krossgáturnar af
mikilli snilld og var undravert hve
mikið hún mundi úr landafræði, sögu
Danmerkur og goðafræði en í þess-
um krossgátum er spurt um allt milli
himins og jarðar. Mamma hafði yndi
af blómum og gróðri og á Sámsstöð-
um kom hún sér upp stórum og fal-
legum garði. Það var alltaf til hljóð-
færi á heimilinu og man ég eftir
mörgum góðum stundum þegar
mamma sat við píanóið og spilaði og
þá kom pabbi oft inn í stofu og söng
með. Þá var líka til siðs ef gestir
komu að taka lagið saman og mamma
spilaði þá undir. Hún hafði sjálf fal-
lega rödd og söng með kirkjukórnum
um árabil.
Þegar hún yfirgaf föðurhúsin 1932
gerði hún sér eflaust ekki grein fyrir
hve sjaldan hún myndi sjá foreldra
sína eftir það. Móðir hennar kom
reyndar sumarið 1937 og var hjá
henni þegar ég fæddist. Síðan kom
seinni heimsstyrjöldin og þá var lítið
um samband. Það var ekki fyrr en
1947 að hún fór aftur á heimaslóðir
og ég fékk að fara með. Hún hitti þá
margt af skyldfólki sínu og vinum,
m.a. rektor Willumsen, sinn gamla
rektor við skólann í Ribe, en þau
skrifuðust á meðan hann lifði. Það
þætti nú líklega heldur óvenjulegt í
dag. Foreldrar hennar komu síðan
einu sinni saman til Íslands og amma
einu sinni ein. Mamma fór nokkrum
sinnum síðar á ævinni til Danmerkur
og pabbi tvisvar með henni og heim-
sóttu þau þá líka Unni dóttur sína
sem býr í Þýskalandi. Mamma hefði
sjálfsagt gjarnan viljað ferðast meira
meðan heilsa hennar var góð. Hún
fór í ferð til Ítalíu árið sem hún varð
sjötug sem hún hafði mikla ánægju
af. Einnig ferðaðist hún talsvert inn-
anlands.
Mamma var lítil, fíngerð og falleg
kona, ævinlega smekkleg til fara þó
nægjusöm væri. Öll sú vinna sem hún
hafði innt af hendi um dagana virtist
ekki hafa sett mark sitt að ráði á útlit
hennar. Hún hélt sér mjög vel fram
eftir öllum aldri, andlitið svo til
hrukkulaust þó hún notaði sjaldnast
annað en vatn og sápu og þótt dætur
hennar væru að gefa henni góð krem
bar hún þau heldur á sína þreyttu,
aumu fætur. Mamma var ákafleg
hjálpsöm kona og trygglynd. Hún
fylgdist vel með öllum í fjölskyldunni
og bar hag okkar allra fyrir brjósti.
Litlu barnabarnabörnin voru henni
afar kær. Þá var hún einnig sérstak-
lega hreinlynd í allri hugsun og fram-
komu. Hún hugsaði áreiðanlega aldr-
ei illt til nokkurrar manneskju. Hún
vildi að vel væri farið með menn og
málleysingja og margar ferðir fór
hún út að litlu tjörninni við Kirkju-
hvol að gefa öndunum sem þar eru.
Heilsufar mömmu var yfirleitt gott
fram eftir ævinni en á síðustu árum
tók heilsu hennar að hraka mjög ört.
Henni varð þó að þeirri ósk sinni að
geta dvalið í íbúðinni sinni á Kirkju-
hvoli þar til hún veiktist skyndilega,
fékk blóðtappa í heilann og var flutt á
Sjúkrahús Suðurlands á Selfossi. Þar
fékk hún mjög góða umönnun síðustu
tíu daga ævi sinnar hjá því góða fólki
sem þar starfar. Fyrir það viljum við
þakka og sömuleiðis þökkum við þá
umhyggju sem okkur aðstandendum
hennar var sýnd þessa erfiðu daga.
Einnig þökkum við starfsfólki og
heimilisfólki á Kirkjuhvoli og öllum
þeim sem sýndu henni hlýju og nær-
gætni.
Kveðjustundin er erfið og söknuð-
urinn sár. Að leiðarlokum vil ég
þakka elsku mömmu minni sam-
fylgdina í gegnum lífið og bið góðan
Guð að gæta hennar og vernda.
Blessuð sé minning hennar.
Valborg.
Þrír bræður, miklir merkismenn
íslenskir, hittust árið 1960 heima hjá
einum þeirra, Guðmanni Einarssyni
og konu hans Valborgu, sem áttu þá
heima á Jótlandi þar sem heitir í
Aagaard.
Voru þeir mjög aldraðir orðnir,
Ingimundur Einarsson 78 ára, Karl
Einarsson 88 ára en Guðmann 82 ára.
Af þessu tilefni birtist grein um þá
bræður í Jyllandsposten þar sem
varpað er nokkru ljósi á lífshlaup
þessara merku manna.
Nærri má geta að það hefur verið
fagnaðarfundur, þegar þeir settust
að tafli og rifjuðu upp æskuárin frá
Íslandi, enda höfðu þeir ekki sést í
hálfa öld.
Ingimundur fluttist til Kanada og
varð umsvifamikill kaupsýslumaður
og seldi þar bíla í stórum stíl og var
persónulegur vinur bílakóngsins
Kaiser Phraizer.
Vettvangur Karls var á Íslandi þar
sem hann lét muna um sig svo eftir
verður munað. Hann var sýslumaður
í Vestmannaeyjum, þingmaður og
bæjarstjóri þeirra um árabil og beitti
sér fyrir slysavörnum, enda sjóslys
tíð á þessum árum.
Guðmann flutti til Danmerkur til
að nema verslunarfræði og leið ekki á
löngu þar til hann gerðist mikill at-
hafnamaður, byggingaverktaki,
kaupmaður og stórbóndi svo eitthvað
sé nefnt.
Það leið heldur ekki langur tími
þar til hann fann sér „den södeste
kone“ og bræður hans eru á því að
mestu verðmæti hans séu fólgin í fal-
legu heimili, konu og sex börnum og
þar af hafi fjögur þeirra kosið að búa
á Íslandi, „det dejligeste sted i hele
verden“ eins og danski blaðamaður-
inn kýs að orða það.
Eitt barna þeirra hjóna var Hildur
Árnason tengdamóðir mín, sem lést
fimmtudaginn 23. þessa mánaðar eft-
ir að hafa háð snarpa orustu við
manninn með ljáinn, sem eins og fyrr
mátti sín meir og varð hún að lúta í
lægra haldi eins og hlutskipti okkar
allra verður að lokum. Fyrir rúmum
tveimur árum stóð hún keik yfir
moldum bónda síns og gekk fram fyr-
ir skjöldu og réð fram úr öllu, sem til
þurfti við slíkar aðstæður.
HILDUR
ÁRNASON
Bróðir okkar, mágur og frændi,
JÓHANNES KRISTINSSON
frá Höfða,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mánu-
daginn 27. janúar.
Útför hans fer fram frá Grenivíkurkirkju fimmtu-
daginn 6. febrúar kl. 14.00.
Sigríður Rósa Kristinsdóttir,
Ásmundur Hreiðar Kristinsson,
Flosi Kristinsson,
Ásgeir Kristinsson,
Haraldur Kristófer Kristinsson,
tengdasystkini og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGMUNDUR BIRGIR PÁLSSON,
Smáragrund 13,
Sauðárkróki,
lést á Heilbrigðisstofnuninni á Sauðárkróki að
morgni miðvikudagsins 29. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðlaug Gísladóttir,
Sigríður G. Sigmundsdóttir, Baldvin Þór Jóhannesson,
Pálína Sigmundsdóttir, Alfreð Þór Alfreðsson,
Margrét Sigmundsdóttir, Skúli V. Jónsson,
Inga Jóna Sigmundsdóttir, Jónatan Sævarsson,
barnabörn og langafabarn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÓLAFUR BJARNASON
múrarameistari,
Holtagerði 72,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
fimmtudaginn 30. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fríða Margrét Guðjónsdóttir,
Ágústa Ólafsdóttir, Einar Sveinbjörnsson,
Valgarð Guðni Ólafsson, Sólveig Steinsson,
Jónína Sigrún Ólafsdóttir, Guðmundur Rúnar Þorvaldsson,
Óli Guðjón Ólafsson, Lilja Rós Sigurðardóttir,
Birna Ólafsdóttir, Örn Þór Arnarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær bróðir okkar, mágur og frændi,
VIGFÚS K. GUNNARSSON
löggiltur endurskoðandi,
Sóltúni 5,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 30. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Anna L. Gunnarsdóttir,
Óskar H. Gunnarsson, Unnur Agnarsdóttir,
Gunnhildur Óskarsdóttir, Arnór Þórir Sigfússon,
Agnar Óskarsson, Margrét Ásgeirsdóttir.
Faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
ÖRLYGUR AXELSSON,
Helgamagrastræti 6,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mið-
vikudaginn 22. janúar.
Bálför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Þorgeir Axel Örlygsson, María Schjetne,
Hrefna Örlygsdóttir, Sigurþór Jónsson,
Aðalbjörg Kolfinna Örlygsdóttir,
Soffía Örlygsdóttir, Kristján Hermannsson,
Edda Bryndís Örlygsdóttir, Ingólfur Örn Helgason,
Örn Örlygsson, Inga Dóra Halldórsdóttir,
Inga Steinlaug Guðmundsdóttir, Einar Helgason,
Aðalgeir Axelsson,
Ólafur Ingi Axelsson
og afabörnin öll.