Morgunblaðið - 05.03.2003, Qupperneq 34

MINNINGAR
34 MIÐVIKUDAGUR 5. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Anna Alfons-dóttir fæddist í
Reykjavík 2. nóvem-
ber 1936. Hún and-
aðist á líknardeild
Landsspítalans í
Kópavogi hinn 25.
febrúar síðastliðinn.
Hún er dóttir
hjónanna Alfons
Oddssonar, f. 5.
nóvember 1905, og
Sigríðar Jeppesen,
f. 10. desember
1908, d. 25. apríl
1981. Hún er elst
þriggja systkina:
eftir lifa Guðrún, f. 2. júní 1940,
og Bergsveinn, f. 2. febrúar
1946.
Anna giftist 19. júní 1958
Harry Sampsted, f. 13. júní
1935. Börn Önnu eru 1) Alfons
Sigurður Kristinsson, f. 1. mars
1957, kvæntur Gerði Aagot
Árnadóttur, f. 7. júní 1964. Börn
þeirra eru Gunnhildur Anna, f.
1983, Árni Kristinn, f. 1993, og
Sigríður Ása, f.
1995. 2) Hannes
Ómar Sampsted, f.
1. maí 1958, kvænt-
ur Eygló Írisi Odds-
dóttur, f. 2. mars
1960. Börn þeirra
eru Harry, f. 1980,
og Karen Ósk, f.
1985. 3) Bergsveinn
Sampsted, f. 15.
maí 1966, kvæntur
Hrönn Sveinsdótt-
ur, f. 23. mars
1967. Börn þeirra
eru Sveinn, f. 1995,
og Alfons, f. 1998.
Anna stundaði verslunar- og
framleiðslustörf á sínum yngri
árum. Stærstan hluta starfsævi
sinnar helgaði hún heimili sínu
og fjölskyldu. Garðrækt var
henni afar hugleikin. Garður
þeirra hjóna hefur hlotið fjöl-
margar viðurkenningar.
Útför Önnu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Það var ausandi rigning daginn
sem hún Anna mín kvaddi, sannkall-
aður hlýinda- og gróðrarskúr og því í
samræmi við áhugamál hennar garð-
ræktina. Hún kvaddi á sinn hógværa
hátt í svefni og lét ekki hafa mikið
fyrir sér frekar en fyrri daginn.
Hún Anna var um margt ólík öðr-
um konum sem ég hef kynnst. Hún
var heimavinnandi, hafði þó ekki
mikinn áhuga á hefðbundnum hús-
móðurstörfum en lagði sig alla í að
vera eiginkona, móðir og amma og
sinnti fjölskyldunni sinni af öllu
hjarta. Hún hugsaði um föður sinn af
mikilli alúð, var ávallt til staðar fyrir
eiginmann sinn, syni og tengdadæt-
ur og sinnti barnabörnunum af mik-
illi umhyggju. Hún var miðdepill
fjölskyldunnar og hélt henni saman.
Það var afar kært á milli þeirra
hjóna, Önnu og Harry, og við hin
fengum að njóta þeirrar hlýju með
þeim. Þegar erfiðleikar eða veikindi
steðjuðu að í kringum hana kom hún
til aðstoðar þótt þeir sem í hlut ættu
væru ekki alltaf nátengdir henni.
Það var hennar stíll að hugsa meir
um aðra en sjálfa sig eins og svo
glöggt sást þegar hennar eigin veik-
indi komu í ljós. Hún var skapmikil
kona og ákveðin en afar hlý og raun-
góð.
Vorið 2001 steðjaði vandi að í skól-
anum hjá honum Árna mínum. Verk-
fall var í gangi og við foreldrarnir
höfðum miklar áhyggjur af því
hvernig við leystum það að hafa
hann heima og af því hvernig honum
liði þegar hin daglega rútína riðlað-
ist. En vandinn leystist fljótt. Anna
bauðst til að passa drenginn þessa
daga og þau áttu saman yndislegar
stundir þar sem Árni strauk ömmu
um veika magann og hún stjanaði við
hann. Svo ljúfar voru stundirnar að
það gerðist síðar ítrekað að sonurinn
gerði sér upp veikindi að morgni til
að geta fengið að fara til ömmu
Önnu. Foreldrarnir sáu þó fljótlega í
gegnum veikindakvartanirnar og
drengurinn var sendur í skólann.
Þessi aðstoð ömmunnar var okkur
ómetanleg og milli þeirra tveggja
mynduðust sérstök tengsl sem vörðu
á meðan amma Anna lifði. Lítill
drengur saknar nú ömmu sinnar og
er ósáttur við fráfall hennar.
Hún Sigga mín fékk ekki síður að
njóta samverunnar með ömmu.
Anna hafði lag á að sinna hverjum og
einum á þeirra forsendum. Hún var
meðvituð um ólíkar þarfir hvers og
eins og börnin nutu þess. Barna-
börnin voru alltaf velkomin til ömmu
sinnar og ef veikindi steðjuðu að
fengu þau að kúra hjá ömmu þegar
uppteknir foreldrar þurftu að mæta
til vinnu.
Við Anna vorum á margan hátt
ólíkar konur, báðar skapmiklar og
ekki alltaf sammála. Milli okkar ríkti
þó alltaf gagnkvæmt traust og virð-
ing og í gegnum veikindi hennar
myndaðist milli okkar sérstakt sam-
band þar sem báðar nutu. Þegar ég
kveð tengdamóður mína er mér efst í
huga þakklæti fyrir að hafa fengið að
ganga með henni þennan hluta lífs-
leiðarinnar, þakklæti fyrir allar ljúfu
stundirnar og þakklæti fyrir um-
hyggjuna sem ungviðið mitt naut svo
ríkulega.
Að leiðarlokum eru læknunum
Friðbirni Sigurðssyni og Valgerði
Sigurðardóttur færðar þakkir fyrir
þá virðingu og hlýju sem þau sýndu
Önnu í veikindum hennar og starfs-
fólki Heimahlynningar og líknar-
deildarinnar í Kópavogi eru færðar
þakkir fyrir frábæra umönnun og
umhyggju fyrir fjölskyldunni allri.
Gerður A. Árnadóttir.
Ég man eins og það hefði gerst í
gær þegar ég stóð inn í stofu í Star-
hólmanum, aðeins sautján ára gömul
og nýbúin að kynnast Bessa mínum.
Inn gengu Anna og Harry og ég var
óstyrk yfir því að vera kynnt fyrir
foreldrum hans. Sú líðan varði ekki
lengi því að mér var strax tekið opn-
um örmum, með hlýju og væntum-
þykju. Síðan hafa liðið átján ár og
þegar ég læt hugann reika er mér
efst í huga allar stundirnar sem við
áttum saman inni í stofu í Starhólm-
anum, í snúningstólunum, horfandi
út um gluggann, ræðandi á heim-
spekilegan hátt um hin góðu gildi
lífsins.
Það var ósjaldan sem ég leitaði
ráða hjá Önnu minni því að hún var
ráðagóð og gædd þvílíkri hjarta-
gæsku að segja má að hennar hlut-
verk í lífinu hafi verið að hugsa um
og hjálpa öðrum. Hún var alltaf boð-
in og búin ef eitthvað bjátaði á og
mátti ekkert aumt sjá, oft á tíðum
þurfti ekki einu sinni að nefna það
við hana, hún var búin að bjóða fram
hjálp sína, rétt eins og hún gæti lesið
hug okkar.
Anna var mikill skörungur og af-
skaplega snyrtileg með heimilið sitt,
enda var það stolt hennar og yndi.
Hún taldi ekki eftir sér að skutla sóf-
anum og öðrum húsmunum út, bara
svona til að viðra þá og skipti þá
engu hvort að einhver var heima til
að hjálpa henni. Oft á tíðum byrjaði
að rigna þegar allt var komið út og
þá var ekkert annað en að skutla öllu
inn aftur. Svona var Anna, hún taldi
ekkert eftir sér og kvartaði aldrei.
Blómarækt var hennar stolt og
yndi og þvílík litadýrð á sumrin í
garðinum í Starhólmanum að engu
lagi var líkt. Fljótlega eftir að við
Bessi eignuðumst okkar eigin garð
smituðumst við af einskærum áhuga
hennar og alla tíð síðan höfum við
notið þess að uppskera með henni af-
rakstur vorsins.
Samband okkar styrktist enn
meira þegar við Bessi eignuðumst
strákana okkar. Hún umlék þá með
sömu væntumþykju og ég hafði
kynnst strax í upphafi og gætti
þeirra fyrstu æviárin. Hún var
óþreytandi að sitja með þeim og
kenna þeim vísur sem hún hafði lært
hjá Alfonsi föður sínum því það var
henni mjög mikilvægt að þær myndu
ekki gleymast.
Hjá Önnu kynntist ég hversu mik-
ilvægt það er að rækta fjölskylduna
því að henni var fjölskyldan allt. Við
áttum óteljandi sunnudaga saman í
Starhólmanum, meðan Anna hafði
heilsu til, þar sem við gæddum okkur
á góðum mat og spjölluðum saman.
Þessar stundir eru okkur ómetan-
legar.
Elsku Anna, þú gafst okkur svo
mikið að við fáum aldrei þakkað nóg
fyrir yndislegu stundirnar sem við
áttum með þér. Megi guð blessa þig.
Og elsku Harry, Alfons, Bessi,
Hannes og Siggi, megi guð styrkja
ykkur í sorginni.
Þín
Hrönn.
Elsku amma mín, afhverju varstu
tekin frá okkur svona fljótt? Þú varst
á besta aldri og áttir svo mikið eftir
af lífinu. Þú varst alltaf svo lífsglöð,
sama hvað á gekk og hvernig þér
leið. Það er svo ofboðslega sárt að
vera búin að missa þig og við getum
ekki trúað því að þú sért horfin úr lífi
okkar. Þú varst besta amma sem
hægt er að eiga og ímynda sér, við
getum ekki hugsað okkur að vera án
þín, það er engin sem getur komið í
þinn stað. Það er svo erfitt að sætta
sig við það að þú sért farin, það var
alltaf svo gott að koma til þín, við
gátum alltaf sagt allt sem okkur lá á
hjarta og talað um allt við þig sama
hvað það var því þú skildir okkur
alltaf svo vel og hafðir svar við svo
mörgu. Þú varst ekki bara besta
amma í heimi heldur líka ólýsanlega
góður vinur í alla staði. Alveg var
það sama hver kom til þín, það leið
öllum svo vel hjá þér og í návist
þinni, þú varst svo rosalega góð við
alla og vildir öllum vel, sama hver
það var, alltaf skein gleðin frá fallega
andlitinu með hvíta hárið, þú varst
alveg eins og engill.
Það var svo gaman að koma til þín
því okkur leið alltaf svo vel.
Þau voru nú ekki fá skiptin sem þú
passaðir okkur systkinin og okkur
leið alltaf jafnvel hjá þér enda var
líka dekrað við okkur út í eitt, við
fengum líka alltaf að búa til okkar
eigin matseðil því alltaf vildi hún að
við hefðum það sem allra best.
Bæjarferðirnar eru okkar
ógleymanlegar, það var svo gaman
þegar við fórum að rölta í bænum
upp og niður Laugaveginn og gáfum
oft öndunum brauð í leiðinni, en aðal-
málið hjá okkur ömmu var að stoppa
á Lóuhreiðri og fá okkur góða hress-
ingu, svo í enda göngutúrsins röltum
við uppí vinnu til afa og fengum far
með honum heim.
Það var svo gaman að sjá hvað var
alltaf fínt og snyrtilegt í kringum
þig, það má líka sjá á garðinum þín-
um hann var alltaf í blóma og ofboðs-
lega fallegur enda ekki að ástæðu-
lausu að þú fékkst verðlaun oftar en
einu sinni fyrir garðinn. Þér fannst
líka svo gaman að rækta blómin og
hugsa um þau, og leyfðir öllum að
njóta þeirra með þér, þú ræktaðir
sko aldeilis ekki bara fyrir þinn garð
heldur fyrir 4-5 garða auk allra leið-
anna sem þú gróðursettir líka á, því
alltaf passaðirðu að hugsa um alla í
kringum sig líka eins og henni var
lagið.
Amma var alltaf svo góð við alla,
alltaf þegar við komum var hún til í
smá kaffisopa með okkur með mikl-
um sykri. Hún amma var alveg ein-
staklega barngóð, þau eru nú ótelj-
andi börnin sem hún passaði, alltaf
var hún að passa börnin og fórnaði
miklu fyrir þau. Fyrir ári síðan eign-
uðumst við loksins lítinn sætan
hund, og taldi hún heldur aldrei eftir
sér að leyfa honum að vera hjá sér á
daginn og þótti henni alveg einstak-
lega vænt um hann þótt hann væri
hundur og var það hún sem skýrði
hann Prins, enda voru þau voðalega
góðir vinir.
Elsku amma mín þú getur ekki
ímyndað þér hvað þú varst stór hluti
í lífi okkar því alltaf varstu tilbúin að
vera með okkur í öllu og koma með
okkur allt sama hvert það var, eins
og þegar við fórum til Portúgal fyrir
rúmu ári síðan, sú ferð var algjört
æði og við skemmtum okkur svo
rosalega vel saman, en við höfðum
aldrei trúað að þetta væri seinasta
utanlandsferðin okkar saman. Við
myndum gera allt til að hafa þig hjá
okkur ennþá því þú ert svo stór hluti
af fjölskyldunni, en svona er víst lífið
og þetta er eitthvað sem allir þurfa
að ganga í gegnum, en það er samt
svo sárt og ólýsanlega mikill missir
fyrir okkur öll. En að hugsa út í það
að vera án þín í lífinu er ekki hægt,
en við vitum öll að þú ert hjá okkur
og stendur með okkur og afa í öllu
eins og þú gerðir alltaf. Við vonum að
þú hafir það gott núna, amma mín,
því við vissum hversu mikið veik þú
varst síðustu vikurnar. En takk æð-
islega fyrir allar stundirnar sem við
áttum saman þær eru bæði óteljandi
og ógleymanlegar, við elskum þig öll
út af lífinu og komum aldrei til með
að gleyma þér og við vonum að þú
passir okkur öll áfram eins og þú
hefur alltaf gert. Takk fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir okkur, gefið okk-
ur og allar þær samverustundir sem
við höfum átt saman. Og við vonum
fyrir þína hönd og okkar allra að þér
líði vel, þá líður okkur vel að vita að
þú hafir það gott og að Guð passi þig,
elsku amma okkar.
Guð blessi þig.
Þín barnabörn
Karen og Harry.
Elsku amma mín, það er svo erfitt
að þurfa að kveðja þig í síðasta sinn.
Þrátt fyrir erfið og löng veikindi þá
stóðstu þig alltaf eins og hetja, aldrei
kvartaðir þú, eða lést okkur finna
fyrir því hversu erfitt þú áttir. Innst
inni vonaði ég að einn daginn þá
kæmirðu aftur heim í Starhólma, en
þú varðst að lokum að játa þig sigr-
aða. Eftir lifa ótal minningar um
yndislega konu sem bar svo mikla
umhyggju fyrir sínum nánustu og
öllu í kringum sig.
Það voru forréttindi að fá að eiga
jafn góða ömmu að og þú varst. Ég
man eftir því þegar við gátum setið
og spjallað heilu dagana um lífið og
tilveruna, þú hafðir alltaf tíma til
þess að hlusta. Það var alltaf svo
notalegt að koma í Starhólmann til
ykkar afa, ég efast um að það finnist
samhentari og hamingjusamari hjón
en þið afi voruð. Aldrei bar á neinu
ósætti hjá ykkur, þið voruð alltaf full
af hlýju og höfðuð alltaf einhverjar
gamlar og spennandi lífsreynslusög-
ur að segja frá. Afi hefur ekki aðeins
misst elskulega eiginkonu heldur
einnig góðan vin. Þú varst svo dug-
leg og góð og aldrei man ég eftir að
þú hafir skammað okkur, sama
hversu erfið við vorum. Ég get ekki
lýst því hvað ég sakna þín mikið og
ég vildi að ég hefði fengið tækifæri til
þess að þakka þér fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig og kenndir mér. En
ég veit að þegar minn tími kemur þá
tekur þú á móti mér, elsku amma
mín. Guð blessi minningu þína.
Þín,
Gunnhildur Anna.
Til elsku ömmu:
Við skiljum hana að lokum
fegurð lífsins
hún kemur til okkar
í hlýju og fingrum
og umvefur okkur
og elur við daga og nætur
fegurðin
hún er ekki hluti af tíma
og líðan
hún er og fer ekki
býr í okkur
og við skiljum hana
að lokum
þegar lífið skilur við.
(Sigmundur Ernir.)
Þínir strákar,
Sveinn og Alfons.
Það er ekki auðveld tilhugsun að
þú elsku Anna systir og mágkona
sért ekki lengur á meðal okkar. Þú
sem varst búin að berjast svo hetju-
lega við erfiðan sjúkdóm síðustu tvö
árin með Harrý þinn og fjölskyldu
ykkar svo þétt þér við hlið. En við
vitum að öll eigum við eftir að hittast
aftur síðar.
Minningarnar þjóta um hugann.
Allar góðu stundirnar sem fjölskyld-
ur okkar hafa átt saman eru okkur
ómetanlegar. Allar stundirnar sem
þú annaðist börnin okkar, hvort sem
það var daglangt, yfir helgi eða til
lengri tíma á meðan við fórum í ferð-
ir til útlanda.
Þú og Harrý voruð eins og þeirra
aðrir foreldrar enda sóttu þau mikið
til ykkar í Starhólmann því þar var
svo gaman og gott að vera. Þar fengu
þau að kynnast garðræktinni og fal-
legu blómunum ykkar. Eins og son-
ur okkar Sölvi Þór spurði þig þegar
hann var þriggja ára í pössun hjá þér
og var að reyna að hjálpa þér í fal-
lega margverðlaunaða garðinum
þínum: „Anna mín, er þetta líka
dalía?“ Svo fékk hann líka að vökva
blómin í gróðurhúsinu og dunda í bíl-
skúrnum með Harrý. Og þegar
Linda Björk dóttir okkar mátti ekki
vera að því að kveðja okkur þegar
hún fór í fóstur til ykkar því hún var
sko að fara að hjálpa Önnu frænku
að baka og fékk líka að sleikja þeyt-
arann. Á veturna fékk hún svo að
fara á skíði með Harrý og strákun-
um. Siddý, þeirri elstu, fannst svo
frábært að fá að koma í gróðurhúsið
og fallega lystigarðinn ykkar þar
sem var gosbrunnur og fallegu blóm-
in sem þið ræktuðuð sjálf.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Harrý, Alli Siggi, Hannes,
Bessi og fjölskyldur og pabbi Alfons,
við biðjum góðan guð að gefa ykkur
styrk í ykkar miklu sorg og missi.
Minningin um elsku Önnu mun
verða ljós í lífi okkar allra.
Bergsveinn og Þuríður.
Við viljum minnast með örfáum
orðum Önnu mágkonu, sem er í dag
borin til hinstu hvílu. Anna mág-
kona, eins og hún var kölluð af öllum
í fjölskyldunni hafði ætíð sitt blíða
bros og gaf ávallt af sér hlýtt viðmót.
Ekki breyttist það, þrátt fyrir veik-
indi hennar, en stuttu fyrir andlátið
heimsóttum við hana og Harry. Þau
voru að undirbúa sumarið með því að
sá til blóma í skrúðgarð þeirra hjóna,
Anna þá orðin mjög veik, en horfði
björtum augum fram á við. Nú mun
hún sá til nýs skrúðgarðar á nýjum
stað og verður sá garður efalítið jafn
fallegur og hún hefur átt á þessu
jarðríki.
Heimili hennar og Harrys er hlý-
legt og var samband þeirra einstak-
lega gott og elskulegt. Þeir eru ófáir
sem komið hafa í Starhólma 16. Þar
er veitt af rausn, hverjum sem að
garði ber.
Það er svo margt að muna, þakka, geyma,
því mild þú áttir ríka kærleikslund.
Það var svo gott að vera hjá þér heima,
þú vaktir trú og gæddir hverja und.
Í sjúkdómsraunum sýndir þú með prýði,
að sanna áttir dyggð og hetjulund.
Og það er gleði, sár þó harmur svíði,
að sæla eigum von um endurfund.
Ó vertu sæl, þig geymi Guð á hæðum
göfga móðir, amma, systir kær.
Þú varst svo auðug ástúðar og gæðum,
að ástrík minning birtúá veginn slær.
Og við, er síðast vorum með þér heima,
nú viljum þakka hverja liðna stund.
Og marga gleði minningarnar geyma,
sem mætar vaka, þó að svíði und.
(Ó.Á.)
Við kveðjum þig elsku Anna mág-
kona og sendum Harry, sonum, föð-
ur, tengdadætrum og barnabörnum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Hanna Sampsted,
Hákon B. Sigurjónsson.
Fyrir tæplega sextíu árum fluttist
ég í Hlíðarnar með fjölskyldu minni.
ANNA
ALFONSDÓTTIR