Morgunblaðið - 12.06.2003, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 FIMMTUDAGUR 12. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Fallinn er frá góður vinur og sam-
starfsmaður til margra ára. Ég
kynntist Hannesi fyrst náið þegar ég
tók sæti í hafnarstjórn Reykjavíkur
árið 1986. Af kynnum mínum við
Hannes í tvo áratugi get ég fullyrt að
vandaðri og hæfari embættismann er
vart hægt að hugsa sér. Yfirgrips-
mikil þekking á hafnarmálum og
hæfileikar hans til að leysa erfið og
flókin verkefni hafa meðal annars átt
stóran þátt í að gera Reykjavíkur-
höfn að afar öflugu og vel reknu fyr-
irtæki.
Hannes bar hag Reykjavíkurhafn-
ar mjög fyrir brjósti. Hann lagði
mikla áherslu á að hinn daglegi rekst-
ur væri vel skipulagður og ekki síður
á gott samráð og samstarf við við-
skiptavini hafnarinnar. Hann lagði
ávallt kapp á að þjónusta þá eins vel
og kostur var og brást fljótt við
breyttum aðstæðum og áherslum í
rekstri hafnarinnar til að því mark-
miði væri náð
Hannes hugleiddi mikið framtíð
hafnarinnar og setti fram ýmsar til-
lögur og hugmyndir þar að lútandi.
Einlægur áhugi hans og víðtæk þekk-
ing á hafnarmálum almennt gerði það
að verkum að aðrir hrifust með. Þess
vegna voru hafnarstjórnarfundirnir
aldrei hefðbundnir afgreiðslufundir
heldur fór þar oft fram kröftug um-
ræða um stöðu, hlutverk og framtíð
hafnarinnar. Víðtæk reynsla hans og
stefnufesta ásamt lipurð og tillitssemi
í mannlegum samskiptum kom að
góðu gagni fyrir höfnina, bæði starfs-
menn hennar og viðskiptavini.
Hannes var afskaplega velviljaður
maður og vildi leysa öll mál með sann-
gjörnum hætti ef hann greindi ein-
hvern möguleika til þess. Það var
mikil gæfa fyrir Reykjavíkurhöfn að
fá Hannes til starfa og síðan að njóta
starfskrafta hans sem hafnarstjóra í
rúman áratug.
Nú er Hannes vinur minn allur. Að
leiðarlokum er mér efst í huga þakk-
læti fyrir samfylgdina og vináttuna.
Ég þakka honum samstarfið og allt
það mikla starf sem hann hefur innt
af hendi fyrir Reykjavíkurhöfn til
hagsbóta fyrir borgarbúa alla. Ég
sendi Maríu og fjölskyldu Hannesar
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson,
borgarfulltrúi.
Hannes var spar á styggðaryrðin.
Aðeins einu sinni varð ég sár og
reiður út í hann. Það entist í heilan
mánuð, ég klagaði í Maju og svo var
það búið. Eina misklíðin á fimmtíu
ára vinaferli og hann vissi ekki einu
sinni af því að ég varð svona fúll.
Hugmyndirnar sem fengu byr und-
ir vængi við sófaborðið og svifu út um
svaladyrnar í Huldulandinu og voru
tilbúnar að taka flugið út í hinn stóra
heim dokuðu ögn við þegar Hannes
loksins lagði sitt til málanna og byrj-
aði að hala þær niður með skynsem-
isrökunum sínum. Oft var hart barist.
Stundum sigu þær til jarðar við
grenitréð og kúrðu sig feimnar undir
rósunum hennar Maju í góðu skjóli
og dormuðu þar jafnvel lengi án þess
að vera slegnar af. Sumar komu vel
undan vetri, fengu áburð og ljós og
aðra virkt, þegar fór að vora. Hannes
blés þá sjálfur í þær því lífi sem þurfti
til að fá sterkari vængi og verða að
raunveruleika. Við sögðum að vísu
stundum í hita leiksins að hann væri
bölvaður lyseslukker, en þá var hann
bara að setja hugmyndirnar á spar-
loga til seinni tíma.
Svo voru það tilfinningamálin og
sálartetrið. Hvernig hefur þú það?
Ég lærði í Huldulandinu að taka
þessa spurningu alvarlega. Með
Hannesi og Maju var hægt að tala um
þessi mál með hæfilegri blöndu af
gálgahúmor og innileika og alvöru.
Ekkert sjúkdómakjaftæði eða svo-
leiðis, allavega dró Hannes verulega í
land, ef umræðan tók þá stefnu.
Undir lokin var ég svo lánsamur að
eiga einn með honum góða kvöld-
stund þar sem við borðuðum snarl,
drukkum saman rauðvínsglas og
nörtuðum í franska og danska osta,
meðan Maja, Gunna og Lissý tóku
sér hvíld og fóru saman út að borða.
Hann brosti svo fallega og ég gat tek-
ið utan um einasta og bestasta vininn
minn.
Sigurður St. Helgason.
Fallinn er frá, langt um aldur fram,
Hannes Valdimarsson, hafnarstjóri í
Reykjavík. Við fráfall Hannesar sjá
félagar hans og vinir hjá höfnum
landsins á bak góðum dreng og vin,
sem tók virkan þátt í starfi Hafna-
sambands sveitarfélaga og var ætíð
reiðubúinn að aðstoða þá sem til hans
leituðu. Hannes sat í stjórn Hafna-
sambands sveitarfélaga um nokkurra
ára skeið, var fulltrúi þess í hafnaráði
um langt árabil og sinnti ýmsum
nefndarstörfum fyrir Hafnasam-
bandið af alkunnri samviskusemi og
áhuga.
Þó svo að Hannes færi með stjórn
stærstu hafnar landsins, Reykjavík-
urhafnar, þá var hann ætíð áhuga-
samur um starfsemi annarra hafna
og skipti stærð þeirra í því sambandi
ekki máli. Allir gátu leitað til hans
með álitamál sem þörfnuðust úr-
lausnar og var tekið af hlýju og vin-
semd. Á samkomum Hafnasambands
sveitarfélaga, sem ávallt eru fagnað-
arfundir, var Hannes ómissandi fé-
lagi í góðra vina hópi og er nú skarð
fyrir skildi þegar þessi góði drengur
er kvaddur hinstu kveðju. Hannes
hafði um nokkurt skeið átt við heilsu-
brest að stríða, en ávallt barist af
dugnaði og elju gegn veikindum sín-
um. Hann var mættur á ársþing
Hafnasambandsins á Akranesi í októ-
ber á síðasta ári, en skömmu eftir það
bárust þær fréttir að veikindi hans
hefðu ágerst og starfsþrek þorrið.
Dugðu þá skammt óskir okkar og
bænir um að Hannes næði heilsu á ný
og kæmi aftur til okkar á vettvang
hafnamála.
Með Hannesi er genginn góður
liðsmaður hafna á Íslandi, góður fé-
lagi og vinur og það er með söknuð í
hjarta sem hann er kvaddur. Fyrir
hönd stjórnar Hafnasambands sveit-
arfélaga eru Hannesi færðar hjartans
þakkir fyrir allt sem hann hefur lagt
þar af mörkum og við vinir hans og fé-
lagar hjá höfnum landsins biðjum
honum blessunar. Eiginkonu Hann-
esar, Maríu Halldóru Þorgeirsdóttur,
og fjölskyldu sendum við hugheilar
samúðarkveðjur.
Gísli Gíslason, bæjarstjóri á
Akranesi og varaformaður
stjórnar Hafnasambands
sveitarfélaga.
Á snöggu augabragði afskorið
verður fljótt, lit og blöð niður lagði, líf
mannlegt endar skjótt, segir séra
Hallgrímur.
Hannes vinur minn sofnaði svefn-
inum langa, saddur lífdaga að morgni
2. júní rétt í þann mund er sumarið
kom sunnan. Hann náði vorinu liggj-
andi og vetri á fótum, en sefur af sér
sumarið og áfram. Jónasi Hallgríms-
syni var „dauðinn hreinn og hvítur
snjór“. Hver hann er Hannesi veit ég
auðvitað síst, en dauðinn virðist í senn
miskunnsamur og miskunnarlaus,
væginn og óvæginn, velkominn en þó
ætíð óvelkominn, endanlegur og
óendanlegur. Þversögn og órofa hluti
lífsins því án lífs er enginn dauði og
öfugt.
Vinur minn hélt öllu sínu andlega,
sem ekki var lítið, til hinstu stundar
þrátt fyrir að býsna mörg og marg-
slungin veikindi væru á hann lögð.
Hann beið heljar ótrauður, sáttur
við guð og menn held ég. Gerði
reyndar fátt með þann fyrrnefnda,
enda hægurinn að komast lausbeisl-
aður af við þann. Mér er nær að halda
að almættið fagni því að fólk sé ekki
að abbast upp á það með stórt og
smátt. Hannes og Maja voru meira en
sjálfbjarga í flestu, eins og best er og
þjónaði þeirra lund. Og í minn hóp
var annað þeirra sjaldan nefnt án
hins.
Við Hannes kynntumst barnungir,
sáumst líklega fyrst á skautum á
Tjörninni fyrir hartnær 60 árum.
Vorum saman í barnaskóla, gagn-
fræðaskóla, menntaskóla, háskóla, og
sátum oftar en ekki saman. Vorum
saman í leik og starfi. Hæfilegt sam-
band, hóflegt og óþvingað eins og
báðum hentaði og leið vel í.
Hannes var góður í flestu sem
hann tók sér fyrir hendur. Kannski
tók hann ekki annað að sér en það
sem hann vissi sig færan í, sem er
vissulega gæfa. Síst er þó öllum gefið
að greina einhlítt á milli getu og van-
máttar, en Hannes þekkti sjálfan sig
og eigin takmarkanir býsna vel.
Hann var jarðbundinn, einstaklega
rökvís og uppbyggilegur. Því leiddi af
líkum að Hannes veldist til forystu á
því sérsviði sem hann lagði sig mjög
eftir, yrði hafnarstjóri í Reykjavík.
Þótt að sjálfsögðu sé ótal margs
góðs að minnast frá áratuga kynnum
okkar Hannesar og vinahópsins eru
þessar hugleiðingar skrifaðar án
beinnar skírskotunar enda gert ráð
fyrir að aðrir reki lífshlaupið, en við
vorum skv. Íslendingabók óskakkir
áttmenningar gegnum föðurættir.
Þeir einir missa sem eiga. Hannes
Jón átti góða að sem hafa misst ljúfan
dreng. Mestur er þó missir Maju,
sem horfinn er lífsförunautur og eig-
inmaður í meira en 40 ár. Ég votta
samúð henni og öðrum sem sakna.
Pálmi Ragnar.
HANNES VALDIMARSSON
Ég hitti Hannes fyrst á heimili
tengdaforeldra minna á Akureyri,
og fann strax hversu traustur og
jákvæður maður hann var. Síðan
þá hef ég borið ómælda virðingu
fyrir honum. Hann hafði þessa
sérstöku útgeislun sem hefur góð
áhrif á alla. Alltaf þegar ég kom til
Maju og Hannesar í Huldulandið
með fjölskyldu minni hændust
börnin að þeim og töluðu um
heimsóknina, lengi á eftir. Hann-
es, ég kveð þig nú, það er heiður
að hafa kynnst þér.
Ég votta Maju, ættingjum og
vinum dýpstu samúð.
Baldur Bragi Sigurðsson.
HINSTA KVEÐJA
Vort líf er oft svo örðug
för
og andar kalt í fang,
Og margur viti villuljós
og veikum þungt um
gang.
En Kristur segir: Kom
til mín
og krossinn tekur vegna þín.
Hann ljær þér bjarta sólarsýn,
þótt syrti um jarðar vang.
Og hafi eitthvað angrað þig
og að þér freisting sótt,
þá bið þú hann að hjálpa þér
og hjálpin kemur skjótt.
Hans ljós á vegum lýðsins brann.
Hann leiða þig til sigurs kann.
Hin eina trausta hjálp er hann
á harmsins myrku nótt.
Já, mundu að hann á mátt og náð,
þú maður efagjarn,
VIKTOR
GUÐBJARTSSON
✝ Viktor Guð-bjartsson fæddist
á Patreksfirði 21.
október 1978. Hann
lést laugardaginn 10.
maí síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Bústaðakirkju
22. maí.
sem aldrei bregst, þótt liggi
leið
þíns lífs um auðn og hjarn.
Frá syndum frelsuð sál þín
er,
því sjálfur Kristur merkið
ber
hvert fótmál lífsins fyrir þér.
Ó, fylg þú honum, barn.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Hvíl þú í faðmi Drottins.
Esther og
Grímkell.
Elsku vinur, að
þurfa að kveðja þig svo alltof
snemma er agalega sárt, sárt fyrir
okkur vini þína jafnt og fjölskyld-
una. Við höfum oft talað um okkur
hópinn sem fjölskyldu og nú er
stórt skarð í henni, guðfaðirinn er
farinn. Kjarninn af vinunum hitt-
ist, við elduðum góðan mat og átt-
um saman æðisleg áramót og varst
þú svo sérstaklega ánægður með
það. Þú gistir heima í nokkra daga
á eftir eins og svo oft áður. Þessar
samverustundir eru okkur sérstak-
lega kærar. Við erum svo heppin
að eiga haf af minningum til að
brosa að í framtíðinni og getum
sagt börnum okkar frá hinum rosa-
lega Don Viktor.
Ég vil biðja Guð að styrkja for-
eldra þína og systkini og okkur öll
sem erum að syrgja góðan vin.
Trúin á það að dauðinn sé ekki
endalokin hefur hjálpað mér
undanfarna daga og vissan um það
að góður vinur hefur tekið á móti
þér. Takk fyrir allar minningarnar
sem þú skilur eftir, takk fyrir að
hafa verið vinur okkar.
Karen, Bjarki og fjölskylda.
Minn elskaði vinur, ég segja vil hér
með viðkvæmni hjartans ég tala:
Að stundirnar góðu ég geymi hjá mér
gleðina, hláturinn, ylinn frá þér.
Þig Frelsarinn okkar í fanginu ber
til fjarlægra eilífðarsala.
Á himninum ljósin þau loga svo skær
og lýsa upp mannanna vegi.
Hljóð er nú stundin og hljóður þinn bær
hljóð er þín brottför til salanna fjær.
En aftur við vöknum þá, vinur minn
kær,
á vorbjörtum eilífðardegi.
(Jóhanna Helga Halldórsdóttir.)
Kallinn minn. Ég er búinn að
biðja uppáhaldsenglana mína að
taka á móti þér og passa þig á nýja
staðnum. Við sjáumst svo síðar. El-
ín, Guðbjartur, Óli Tómas, Eva og
fjölskylda. Mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guðmundur Reyr.
Lokað
verður á skrifstofu okkar og bækistöð frá kl. 12 í dag, fimmtu-
daginn 12. júní, vegna jarðarfarar HANNESAR VALDIMARS-
SONAR, hafnarstjóra.
Reykjavíkurhöfn.
Móðir okkar,
KRISTRÚN CORTES
(Rúna),
er látin.
Jarðarförin auglýst síðar.
Erla Cortes,
Kristín Björg Gunnarsdóttir,
Guðrún Cortes.
ÞORSTEINN EIRÍKSSON
frá Ásgeirsstöðum,
sem lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri fimmtudaginn 5. júní, verður
jarðsunginn frá Eiðakirkju föstudaginn 13. júní kl. 14.00.
Jóna Halldórsdóttir, Svanur Pálsson.
Maðurinn minn,
GUÐMUNDUR ÞÓRÐARSON
frá Kílhrauni,
er látinn.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristjana Kjartansdóttir.
HEIÐAR GUÐLAUGSSON
bókbindari,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir laugardaginn 7. júní.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu föstudaginn 13. júní kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hafsteinn Hreiðarsson.
Móðir okkar og tengdamóðir,
ÓLAFÍA ÞORGRÍMSDÓTTIR,
Bjarkargötu 7,
Patreksfirði,
andaðist þriðjudaginn 10. júní síðastliðinn.
Útför hennar fer fram frá Patreksfjarðarkirkju
laugardaginn 14. júní næstkomandi kl. 14.00.
Kjartan Ólafsson,
Hrafnhildur Ólafsdóttir,
Bolli Ólafsson,
Jóhann Ólafsson,
Elín Magnea Héðinsdóttir,
Sigrún Ragna Stefánsdóttir.