Morgunblaðið - 13.03.2004, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 LAUGARDAGUR 13. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðmundur JónMagnússon fædd-
ist í Reykjavík 18.
nóvember 1980.
Hann lést af slysför-
um föstudaginn 5.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Magnús Ingi Guð-
mundsson, f. 18. apríl
1961 og Sólrún Lára
Reynisdóttir, f. 5.
maí 1961. Bræður
hans eru Birkir, f. 13.
júlí 1983, og Reynir f.
17. september 1985.
Guðmundur Jón ólst
að mestu leyti upp hjá föðurfor-
eldrum sínum á Dalvík, Guðmundi
Jónssyni, f. 3. mars
1940 og Maríu J.
Jónsdóttur, f. 27.
ágúst 1943.
Unnusta Guð-
mundar er Agnes
Þorleifsdóttir frá
Akureyri, f. 22. jan-
úar 1983, þau eiga
saman soninn Mika-
el, f. 12. júní 2003.
Guðmundur átti áð-
ur soninn Auðun
Inga, f. 5. nóvember
2000.
Útför Guðmundar
Jóns fer fram frá
Dalvíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku Mummi minn. Það er kom-
inn tími til að kveðjast í bili.
Það sem mig langaði til að segja
þér er, að ég er svo þakklát fyrir tím-
ann sem við áttum saman, og ekki
síst fyrir litla sólargeislann okkar,
hann Mikael. Allar minningarnar
okkar geymi ég vel og það er ekkert
sem getur breytt þeim eða eytt.
Við gátum endalaust glaðst saman
yfir barninu okkar og þegar hann
gerði eitthvað nýtt þá ljómaðir þú
allur og gladdist svo mjög. Ég trúi
því að við höldum áfram að gleðjast
saman yfir barninu okkar.
Nú þarf ég að kveðja góðan vin,
unnusta og föður barnsins míns.
Takk fyrir að deila með mér tveim
síðustu árunum í jarðnesku lífi þínu.
Þín
Agnes.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þinn sonur
Auðunn Ingi Guðmundsson.
Sum börn sem gestir koma
sólríkan dag um vor
og brosið þeirra bjarta
býr til lítil spor
í hjörtum sem hljóðlaust fela
sinn harm og djúpu sár
við sorginni er bænin svarið
og silfurlituð tár.
Börn Guðs sem gestir koma
gleymum aldrei því.
Í minningunni brosið bjarta
býr hjarta okkar í.
Það gull við geyma skulum
og allt sem okkur er kært,
við vitum þegar birtu bregður
börn Guðs þá sofa vært.
(Bubbi Morthens.)
Hví var þessi beður búinn
barnið kæra, þér svo skjótt ?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: ,,Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum
(Björn Halldórsson í Laufási.)
Guð varðveiti þig, elsku sonur og
bróðir.
Pabbi, mamma, Birkir
og Reynir.
Elsku Mummi minn, nú er kveðju-
stundin komin. Ekki datt okkur afa
til hugar að sú stund yrði á undan
okkar stund. Þessa miklu erfiðleika
fórum við í gegnum og getum jafn-
framt minnst svo margra góðra
stunda sem við áttum með þér á upp-
vaxtarárum þínum. Í kjallaranum
hjá okkur í Böggvisbrautinni var
mörgum stundum varið í viðgerðir á
hjólum, vélum og hinum margvísleg-
ustu hlutum. Þú og vinur þinn Viðar
stóðuð oft sveittir við viðgerðir og þó
að lítið kæmi í nothæfu ástandi upp
úr kjallarunum aftur.
Við minnumst þess líka þegar þú
ásamt vini þínum komuð stoltir til
okkar í vinnuna og tilkynntuð okkur
að þið væruð búnir að segja upp ung-
lingavinnunni vegna þess að þið ætl-
uðuð að fara að vinna sjálfstætt og
leigðuð þá jafnframt af okkur sláttu-
vélina og nýtt fyrirtæki stofnsett í
kjölfarið.
Svona góðar minningar má lengi
upp telja og verða þær minningar til
að hjálpa okkur í þessari miklu sorg.
Svo eigum við tvo sólargeisla eftir
þig elsku Mummi minn, drengina
þína tvo Mikael og Auðun Inga.
Við látumst skilja lífsins duldu rök
og leitum skammt á meðan værðar njótum
en þegar heyrast voðans vængjatök
í veruleikans myrkri blind við hnjótum
Svo þegar æskublómi burt er kippt
oss brestur þroska Drottins ráð að skilja
en þá fær sorgin hug til hæða lyft, -
í hennar þögn við greinum eilífs-vilja.
(Hjörtur Gíslason.)
Guð blessi þig og varðveiti.
Amma og afi.
Það er með sorg í hjarta og ólýs-
anlegri eftirsjá sem við kveðjum þig
Mummi minn. Þú sem áttir allt lífið
framundan og það brosti sínu feg-
ursta við þér ásamt litlu fjölskyld-
unni.
Gullkornin þín munu lifa um
ókomin ár, svo og minningin um góð-
an dreng.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku Agnes, Mikael og Auðunn
Ingi, Guð veiti ykkur styrk og bless-
un á þessari sorgarstundu.
Hilmar, Kristín, Hanna
Rún og Auður Ósk
Föstudagurinn 5. mars byrjaði
eins og allir aðrir dagar, reyndar
bjartari og fallegri en verið hefur
lengi, vorið liggur í loftinu, bjartsýni
fyllir hugann, sumarið fram undan.
En skyndilega hringir síminn og
brostin rödd segir „hann Mummi
okkar er dáinn“. Hvað er að gerast?
Hugurinn fyllist kulda og sársauka.
Er þetta satt? Nei, Mummi getur
ekki verið dáinn. Hressi, káti strák-
urinn hennar Láru systur, Mummi
sem á unnustu, hana Agnesi og litlu
drengina sína, Auðun Inga 3ja ára og
Mikael sem er ekki einu sinni orðinn
eins árs og á alveg eftir að kynnast
pabba sínum. Af hverju gerast svona
hlutir? Óskapleg sorg rífur og tætir
hjarta okkar allra sem elskum
Mumma.
Það er ekki svo langt í rauninni
síðan þú fæddist, 18. nóvember 1980,
rétt farinn að brosa um jól, elsta
barn foreldra þinna og kærkomin
viðbót í hóp barnabarna ömmu og
afa í Álftamýri. Þú varst orkumikill
og hress pjakkur, og þegar Birkir
bróðir þinn bættist í hópinn þrem ár-
um seinna og síðan Reynir tveim ár-
um eftir það, var nóg að gera. Þú
kunnir sko fullt af skemmtilegum
hlutum og prakkarastrikum sem þú
varst alveg tilbúinn að kenna litlu
bræðrum þínum. Það voru svo afi og
amma á Dalvík sem tóku uppeldi þitt
að sér, örugglega vegna þess að þau
hafa einfaldlega ekki tímt að sjá af
þér þegar pabbi þinn og mamma
fóru að búa. Þú varst hress og
skemmtilegur og engin lognmolla í
kringum þig. Það var ekki til það við
bíla og vélar sem þú vissir ekki um
og allt þurftirðu að prófa og oft dróg-
uð þið bræður hina ýmsu parta úr
hjólum eða öðru og ætluðuð ykkur að
smíða nýtt farartæki. Óskar Björn
sonur minn saknar þín sárt núna, þið
voruð einhvern veginn á sömu
bylgjulengd, enda vélakallar hinir
mestu, komust alveg á flug í um-
ræðum um bíla og tæki, maður
brosti nú oft í laumi þegar þið voruð
að metast um hvor væri nú klárari og
vissi meira en alltaf var þetta í góðu,
þið virtuð hvor annan.
Ég man góða sögu sem Reynir afi
þinn sagði okkur af þér, hann og
amma voru komin norður í heimsókn
og höfðu fært ykkur strákunum litla
bíla, eftir einhverja stund kíkti hann
út á ykkur og voruð þið þá, undir
sterkri leiðsögn stóra bróður, að
kanna styrkleika bílanna með því að
láta stóra steina dúndra ofan á þá,
grey bílarnir stóðust ekki álagið, en
mikið fannst ykkur þetta gaman, eða
þegar ég gaf ykkur fjarstýrða bíla í
jólagjöf og kom svo að ykkur þar
sem þú stóðst á báðum bílunum og
Birkir og þú reynduð að keyra þá
áfram og Reynir sat og horfði á, en
mér tókst að stöðva ykkur áður en
illa fór. Já, það var ýmislegt brallað.
Þú lifðir hratt og gerðir mikið á
fáum árum, nú skil ég hvers vegna,
þú hafðir minni tíma heldur en við
hin hér á jörðinni. Sorg Agnesar, for-
eldra þinna, bræðra, afa og ömmu er
mikil, við hin sem stöndum þér
nærri, lofum því að gera allt okkar til
að styðja þau í sorg sinni. Með þess-
um fátæklegu orðum kveð ég þig,
elsku vinur, og ég veit að afi og
amma í Álftamýri hafa örugglega
tekið vel á móti þér. Við Ásdís, börn-
in okkar og tengdabörn biðjum þér
allrar blessunar og megi tíminn
milda sár okkar sem eftir lifum.
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíflega, óháð því, sem kemur,
í æsku sinnar tignu fegurð lifir?
(Tómas Guðmundsson.)
Guð geymi þig, elsku vinur.
Þinn móðurbróðir,
Bjarni Ómar.
Hinn 5. mars síðastliðnum bárust
okkur þær harmafregnir að Mummi
okkar er farinn. Við fréttum af þessu
hörmulega slysi. Tíminn stóð í stað
og við ætluðum ekki að trúa þessu,
því hann svo ungur og líflegur strák-
ur.
Við Mummi ólumst upp sem bræð-
ur og áttum við margar góðar og
skemmtilegar stundir saman og
meðan ég sit hér og skrifa rifjast upp
margar góðar minningar sem ég
mun aldrei gleyma.
Mummi var óttalegur prakkari og
valt oft margt skemmtilegt upp úr
honum, sögur og annað margt
skemmtilegt.
Síðast þegar við sáum Mumma
kom hann ásamt Agnesi með litla
guttann til okkar á Egilsstaði og áttu
þau með okkur ánægjulegar stundir
yfir jólin. Við munum ávallt vera
mjög þakklát fyrir að fá þessa stund,
þennan dýrmæta tíma með honum.
Elsku Mummi, minningarnar
munum við varðveita vel og við mun-
um ávallt sakna þín.
Elsku Agnes, Mikael og Auðunn
Ingi og aðrir í fjölskyldunni sem um
sárt eiga að binda vegna þessa
hræðilega slyss, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
María frænka hans vill koma fram
þakklæti fyrir allar góðu stundirnar
sem hún og Mummi áttu saman
heima hjá ömmu og afa.
Hvíl í friði elsku Mummi frændi
Þórir, Þorbjörg, María,
Ástrós og Arnar.
Ohh... ég skil ekki hvað hann
þarna uppi ætlar okkur öllum, ég
veit að ég þarf ekki að skilja það. Að-
eins að treysta að Guð muni sjá um
okkur. Hann virðist samt alltaf velja
besta fólkið til að koma til sín og
Mummi – þú ert sannarlega einn sá
besti sem hann velur til að koma,
ætli hann þurfi ekki að láta moka hjá
sér? Ég veit hinsvegar að ég sakna
þín og það er mjög tómlegt hérna án
þín. Ég var svo glaður er þú fluttir
aftur norður og þá til Akureyrar með
Agnesi og Mikael, elskunum þínum.
Þá gætum við verið meira saman og
það gerðum við og málið snerist um
tölvur eða snjósleða, meira um sleða
hjá þér, enda vélknúin tæki alltaf í
þínu uppáhaldi, gröfur, hjól, bílar og
sleðar. Ég man þegar ég keypti
skellinöðruna af þér, við vorum alltaf
að grúska eitthvað saman þegar við
hittumst, stundum það sem við mátt-
um eða máttum ekki. Það var alltaf
gaman.
Ég reyni að muna hvenær ég var í
fúlu skapi með þér en man ekkert
einasta skipti. Þú hefur þennan
sjaldgæfa hæfileika til að gleðja
mann og þarft ekki einu sinni að
reyna það, bara nóg að þú talir þú
kemur svo skemmtilegu orði á hlut-
ina og lýsingarnar eru engu líkar,
Mummi, ég vil þakka þér fyrir allar
stundirnar okkar saman og allt sem
þú gafst og kenndir mér.
Takk fyrir að vera ennþá til staðar
í hjarta mínu og þar mun ég geyma
þig því þar munt þú lifa þangað til að
við hittumst aftur á betri stað.
Þú ert engillinn minn á himnum
núna og bið ég til þín um styrk fyrir
Agnesi, Mikael og Auðun, foreldra
þína og bræður Birki og Reyni,
ömmur og afa, frænkur og frændur
sem hafa misst meistara úr lífi sínu.
Guð verndi ykkur öll
Sigurður Óli.
Elsku Mummi minn, að setjast
niður og skrifa kveðjuorðin til þín er
svo skrýtið og óraunverulegt að eng-
in orð fá því lýst.
Það var haustið ’95 að við kynnt-
umst þar sem við gengum saman í
10. bekk í Dalvíkurskóla.
Þetta byrjaði allt með því að við
lentum saman í að sjá um skóla-
sjoppuna og þar sem ég var ný í skól-
anum kveið ég yfirleitt frekar mikið
fyrir þessum sjoppustundum með
þér þar sem þú varst mjög stríðinn
og leiddist það greinilega ekki að sjá
hve langt þú kæmist áður en ég yrði
brjáluð. Málin þróuðust smám sam-
an og 24. jan. ’96 vorum við orðin par.
Næstu þrjú árin liðu og vorum við
meira og minna sundur og saman
bæði á Dalvík, í Grímsey og í
Reykjavíkinni. Þeir sem umgengust
okkur á þessum tíma geta nú eflaust
verið sammála mér um það að við
vorum nú einstakir snillingar í að
reyna á þolrif hvort annars með
ýmsu móti og áttum við jafnvel
heimsmet í því, en eitthvað gerði það
að verkum að erfitt var að slíta þráð-
inn alveg.
Að segja það að þú hafir ekki átt
þér neinn líkan er sko ekki orðum
aukið. Það var alltaf allt á fullu hjá
þér og hlutirnir áttu helst að gerast í
gær því svo margt var oft að gerast
hjá þér. Margar þær hugmyndir sem
fæddust hjá þér og þú framkvæmdir
voru eitthvað sem engum öðrum
hefði dottið í hug.
Þú varst án efa hress og skemmti-
legur strákur sem komst alltaf til
dyranna eins og þú varst klæddur,
aldrei nein tilgerð í kringum þig. Þú
varst skemmtilega orðheppinn, sem
gerði það að verkum að erfitt var að
halda uppi leiðindum við þig og sér-
staklega ef einhverjir voru nálægt til
að hlæja að svörum þínum. Þá esp-
aðist þú allur upp og áttir erfitt með
að hætta því fátt vissir þú skemmti-
legra en að láta hlæja að bröndurum
þínum. Og veistu, Mummi, eftir
þessar hræðilegu fréttir af fráfalli
þínu eru vinir mínir og fjöskylda bú-
in að vera dugleg að hringja í mig.
Þegar ég hugsa um þessi samtöl þá
eiga þau það öll sameiginlegt að allir
eiga einhverja skemmtilega minn-
ingu um þig og í gegnum tárin er
mikið búið að hlæja að gerðum þín-
um og tilsvörum í gegnum tíðina.
Manstu til dæmis þegar ég var ný-
komin með bílpróf og amma þín og
afi lánuðu okkur litla Twingoinn til
að fara í bíó. Við vorum að koma til
baka niður hálsinn hjá Dalvík, þá
varst þú nú alveg kominn með nóg af
þessum keyrslumáta hjá mér og þú
hentist því með höndina niður á
bensíngjöfina og hættir ekki fyrr en
mælirinn var kominn vel yfir leyfi-
legan hraða. Ég var svo hrædd og
óörugg að ég sat bara og öskraði og
þorði varla að depla augunum úr
hræðslu. En þér, Mummi, var nú
bara skemmt við þetta og sagðir að
þetta væri nú bara byrjunin í að
herða mig aðeins upp.
En svona mætti nú lengi upp telja
skemmtilegar sögur af þér, en ein-
hvers staðar verð ég að hætta og nú
er sennilega kominn tími til að
kveðja. En fyrst vil ég fá að þakka
fyrir þann vinskap sem við áttum og
síðasta samtalið sem við áttum sam-
an. Þú varst svo glaður og þurftir svo
mikið að segja mér hvað líf þitt var
orðið gott, þú varst svo ánægður með
hana Agnesi þína og sagðir mér að
þú ættir sko tvo fallegustu stráka í
heiminum sem ég yrði nú bara að
fara að sjá. En Mummi minn, hér
kveð ég þig með söknuð í hjarta og
bið Guð og góðar vættir að taka vel á
móti þér á nýja staðnum.
Einnig bið ég góðan Guð að blessa
og styrkja allt fólkið þitt og alla þá
sem eiga um sárt að binda vegna frá-
fall þíns.
Guð geymi þig, Mummi minn.
Hittumst aftur.
Þín vinkona
Helga Fríður Garðarsdóttir.
GUÐMUNDUR JÓN
MAGNÚSSON
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin verður
gerð og klukkan hvað. Um hvern látinn einstakling birtist ein aðalgrein
af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar séu um 300 orð eða
1.500 slög (með bilum) en það eru um 50 línur í blaðinu (17 dálks-
entimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú er-
indi. Einnig er hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–
15 línur, og votta virðingu án þess að það sé gert með langri grein.
Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni
undir greinunum.
Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum fyrr. Ef útför er á sunnudegi, mánudegi
eða þriðjudegi þurfa greinarnar að berast fyrir hádegi á föstudegi. Ber-
ist greinar hins vegar ekki innan hins tiltekna skilafrests er ekki unnt
að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist á réttum tíma.
Birting afmælis- og
minningargreina