Morgunblaðið - 13.03.2004, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. MARS 2004 47
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
✝ Sigurpáll Aðal-geirsson fæddist í
Krosshúsum í
Grindavík hinn 6. jan-
úar 1920. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja í Keflavík
hinn 3. mars síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru þau hjónin Aðal-
geir Flóventsson, út-
vegsbóndi í Kross-
húsum, og Guðrún
Eyjólfsdóttir hús-
freyja. Hann var
fjórði elstur þrettán
barna þeirra. Fimm
voru andvana fædd eða óskírð. Í
aldursröð voru hin átta: Eyjólfur
Eyjólfsson, f. 14.10. 1915, d. 21.10.
1933; Helga Guðrún Sigríður, f.
25.9. 1916, d. 22.4. 1976; Vilberg-
ur Flóvent, f. 3.7. 1918, d. 15.10.
1973; Sigurpáll, sem hér er kvadd-
ur; Helgi Elías, f. 23.10. 1925, d.
17.1. 1998; Sveinbjörn, f. 14.7.
1927, d. 3.11. 1929; Magnea Þor-
gerður, f. 3.8. 1930; Stefán, f.
26.11. 1931, d. 26.8. 1932.
Eiginkona Sigurpáls var Erla
Hjördís Ólafsdóttir, f. 29.5. 1927,
d. 12.5. 1989, frá Njarðvík. For-
eldrar hennar voru Ólafur Guð-
mundsson og Ingunn Ingvarsdótt-
ir. Börn Sigurpáls og Erlu
Hjördísar eru: 1) Ólafur, f. 13.11.
1948. Eiginkona hans var Val-
gerður Ingólfsdóttir, f. 2.9. 1947,
d. 24.2. 1997, og börn þeirra eru
þrjú. 2) Rúnar Geir,
f. 12.6. 1953. Hann á
tvær dætur og tvö
fósturbörn. 3) Ing-
unn, f. 11.8. 1956.
Eiginmaður hennar
er Fernando Sabido
og börn þeirra eru
tvö. 4) Erla, f. 15.12.
1960. Eiginmaður
hennar var Árni
Bernharð Kristins-
son, f. 13.5. 1959, d.
22.11. 1991, og börn
þeirra tvö. Sam-
býliskona Sigurpáls
síðustu árin var Vig-
dís Ámundadóttir.
Sigurpáll fór unglingur til sjós
og þar var starfsvettvangurinn
lengst af. Hann hafði skipstjórn-
arréttindi á minni báta. Til
margra ára gerði hann út báta í
félagi með öðrum. Árið 1969
keypti hann Vörðunesið GK 45, 37
tonna bát, í félagi með syni sínum
Ólafi og bróðursyni Sverri Vil-
bergssyni og gerðu þeir hann út
til 1971. Þá kaupa þeir stærri bát
og voru áfram í útgerð til 1977.
Síðustu starfsárin til sjós var hann
á Ólafi GK 33, sem hann átti hlut í.
Eftir að hann kom í land starfaði
hann við Grindavíkurkirkju og
kirkjugarðinn á Stað til ársins
1997.
Útför Sigurpáls verður gerð frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elskulegur afi minn, Sigurpáll
Aðalgeirsson, er látinn. Farsælli
lífsgöngu hans er lokið og eftir
standa afkomendur og vinir með
minningar um ljúfan mann.
Afi ólst upp hjá foreldrum sínum,
þeim Guðrúnu Eyjólfsdóttur og Að-
algeir Flóventssyni, ásamt stórum
systkinahópi í Krosshúsum í
Grindavík. Seinna fluttist fjölskyld-
an í Krosshús eystri, en þar hófu afi
Sigurpáll og amma Hjördís búskap
sinn á fimmta áratug síðustu aldar.
Þar bjuggu þau ásamt börnum sín-
um fjórum, en 1975 fluttu afi og
amma í nýtt hús sem þau höfðu
reist á Baðsvöllum 19. Verkaskipt-
ingin hjá þeim hjónum var eins og
tíðkaðist á þessum tíma, amma
sinnti börnum og heimili, sem hún
gerði af mikilli röggsemi og alúð, en
afi bar björg í bú. Hann byrjaði
ungur til sjós og var sjómennskan
hans helsta ævistarf. Þau voru sam-
hent hjón og var söknuður afa því
mikill þegar amma lést á besta aldri
árið 1989.
Ég minnist hláturs afa með hlýju,
hann hló innilega og með öllu and-
litinu. Honum þótti gaman að hlusta
á söng og tók hann ósjaldan undir,
hvort sem hann var staddur í stof-
unni heima eða í kirkjunni, en þar
var hann tíður gestur. Hann hafði
einnig gaman af því að dansa og fór
hann oft á gömlu dansana með
henni Dísu sinni, en þau bjuggu
saman hin seinni ár.
Nú skilja leiðir og vil ég þakka
afa samfylgdina. Megi minningin
um góðan mann lifa með okkur.
Vigdís Guðrún Ólafsdóttir.
SIGURPÁLL
AÐALGEIRSSON
✝ Hildur Kristjáns-dóttir fæddist í
Skaftárdal á Síðu 20.
febrúar 1920. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhíð í
Kópavogi 2. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
Kristján Pálsson og
Þorbjörg Jónsdóttir.
Systkini Hildar eru
Páll, lést ungur,
Björg Jónína, Guð-
laug, Böðvar, Odd-
steinn, Jón og Oddný
Sigríður.
Hinn 1. ágúst 1942 giftist Hild-
ur eftirlifandi manni sínum Sig-
urpáli Árnasyni garðyrkjubónda
og kaupmanni, f. 25.5. 1917, frá
Kétu í Hegranesi. Foreldrar hans
voru Árni Sigurðsson og Sigur-
laug Guðmundsdóttir.
Hildur og Sigur-
páll hófu búskap í
Varmahlíð 1942 og
bjuggu þar síðan, en
áttu sitt annað heim-
ili í Kópavoginum
frá 1999.
Hildur og Sigur-
páll eiga fimm börn.
Þau eru: Kristján
Páll, maki Sigríður
Halldórsdóttir; Sig-
urbjörg, fyrrverandi
maki Jóhann Ólafs-
son; Kolbrún, maki
Freysteinn Sigurðs-
son; Sigurlaug, maki
Sigurjón P. Stefánsson; Árni
Baldvin, maki Harpa Jóhanns-
dóttir. Barnabörnin eru 14 og
barnabarnabörnin fimm.
Útför Hildar fer fram frá Sauð-
árkrókskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Við erum öll áhorfendur að hinu
eilífa tifi tímans, lífi og dauða. En
þegar ástvinur deyr erum við samt
alltaf óviðbúin að taka missinum og
sorginni, jafnvel þótt ljóst sé að
hverju stefni. Heiðurskonan Hildur
Kristjánsdóttir er fallin frá eftir
langa sjúkdómslegu.
Það var sumarið 1965 að ég
kynntist Hildi fyrst. Ungum manni,
sem var að stíga í vænginn við elstu
dótturina, var boðið á heimili þeirra
hjóna í kvöldkaffi til að þau hittu
væntanlegan tengdason og hófst þá
vinátta, sem aldrei bar skugga á
síðan. Hildur var glæsileg kona í
fasi og háttum og var henni umhug-
að að allir sem sóttu hana heim
fengju notið hinnar bestu gestrisni
og virtist engu skipta hvort gesti
bar óvænt að garði eða ekki, alltaf
voru boðin fram veisluföng. Hún
var glaðlynd, hlý í viðmóti og hrein-
skilin í öllum samskiptum og tók
sínar eigin ákvarðanir. Hún hafði
yndi af ferðalögum og varð oft
hugsað til gömlu átthaganna í Vest-
ur-Skaftafellssýslu. Ég átti þess
kost, fyrir nokkrum árum, að
ferðast með henni um æskuslóðirn-
ar og líður sú ferð mér seint úr
minni. Þá naut hún sín vel við lýs-
ingar á umhverfinu og staðháttum
og sagði sögur af fólkinu, sem þar
bjó. Augljóst var að þar fór kona,
sem unni landinu sínu og fólkinu,
sem þar býr.
Þau hjónin ráku verslun í Varma-
hlíð um árabil og skipti ekki máli
hvenær sólarhringsins afgreiða
þurfti nágrannana. Alltaf var af-
greitt með brosi á vör og með hlýj-
um orðum.
Hildur hafði gaman af að gefa og
gleðja aðra og var einstaklega
hjálpsöm og gestrisin hvar sem hún
gat því við komið. Ég minnist með
þakklæti allra ferðanna norður með
börnin okkar, hvort sem var hin ár-
lega ferð í Stafnsrétt á haustin eða
á þorrablótið í Miðgarði eða bara
skroppið í sveitina. Alltaf voru mót-
tökurnar höfðinglegar og vil ég
þakka fyrir þær.
Þegar árin liðu yfir og heilsunni
fór að hraka keyptu þau hjónin íbúð
í Kópavogi og höfðu það vetursetu,
en alltaf reikaði hugurinn samt
norður í sveitina þegar tók að vora
og dvöldu þau hjónin þar saman á
sumrin meðan heilsa Hildar leyfði.
Þegar heilsu hennar fór að hraka
naut hún frábærrar umönnunar
eiginmanns síns og var aðdáunar-
vert að sjá hve mikla umhyggju og
ást þau báru hvort til annars allt til
enda.
Við hjónin sendum Sigurpáli,
börnum þeirra hjóna og barnabörn-
um, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Hildar Krist-
jánsdóttur.
Jóhann Ólafsson.
Mér er ljúft að minnast elsku-
legrar tengdamóður minnar, Hildar
Kristjánsdóttur, sem nú hefur
kvatt okkur. Hildur var þungamiðja
stórfjölskyldu sem átti hug hennar
allan og hún lét sér svo annt um.
Heimili þeirra hjóna, Hildar og Sig-
urpáls, í Varmahlíð hefur ávallt ver-
ið í huga mínum unaðsreitur, staður
sem gefur manni svo mikið og þörf-
in fyrir að heimsækja aftur og aftur
verður svo sterk.
Er ég hugsa nú til Hildar koma
upp í hugann orð eins og umhyggja,
hjálpsemi, tryggð. Persónuleiki
Hildar átti svo stóran þátt í því að
sameina fólk og hún hafði svo mikla
þörf fyrir að fá fjölskylduna til sín.
Sérstaklega langar mig til að þakka
umhyggju hennar fyrir barnabörn-
um og barnabarnabörnum sem gaf
okkur svo mikið öryggi og verður
okkur öllum svo mikil fyrirmynd.
Ótrúlega gestkvæmt var á heimili
þeirra hjóna í Lundi í gegnum tíð-
ina og Hildur átti samskipti við svo
marga, var svo áhugasöm um það
fólk sem hún kynntist á lífsleiðinni
og ófáum rétti hún sína hjálpar-
hönd.
Guð blessi þig, Hildur, og geymi
um eilífð alla.
Freysteinn.
Elsku amma mín. Þá hefurðu
fengið hvíldina. Og um huga minn
streyma allar minningarnar um þig.
Þú vildir alltaf hafa svo margt fólk í
kringum þig og þannig var það þeg-
ar þú skildir við. Þó það kæmi oft
margt fólk á heimili ykkar afa þá
fannst þér aldrei vera of mikill
gestagangur, tókst á móti öllum
með bros á vör. Það var svo gott að
koma til ykkar í heimsókn og fá
brauð með banana og kökusneið af
hjónabandssælu. Þú bakaðir bestu
hjónabandssæluna. Þú varst líka
svo heppin í þínu hjónabandi, að
hafa afa þér við hlið alla tíð.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margt að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku amma, við munum hugsa
vel um afa.
Hvíl þú í friði.
Þín
Hildur.
Elsku amma. Það tekur mig sárt
að þurfa að kveðja þig því þú hafðir
svo mikil áhrif á líf mitt. Hlýja, fé-
lagslyndi og dugnaður eru meðal
annars þau orð sem koma upp í
huga minn þegar ég hugsa til þín.
Í bernskuminningum eru ferðirn-
ar norður í Varmahlíð mjög eftir-
minnilegar og þá sérstaklega þegar
við Rúnar og Friðrik fengum að
vera saman hjá þér. Ípishóll, Lund-
ur og bílskúr fullur af ullarpokum
voru leikvellir margra skemmti-
legra leikja og prakkarastrika. Allt-
af varst þú svo ánægð þegar við
komum norður til þín og við vorum
rétt búnir að leggja frá okkur tösk-
urnar og Tarzan-blöðin þegar þú
kallaðir á okkur inn í eldhús þar
sem kökurnar biðu. Þegar við höfð-
um verið duglegir um daginn þá
fengum við ná í íspinna niður í
frystikistu og alltaf vorum við leyst-
ir út með Nóa Opali áður en við
lögðum af stað suður.
En þegar ég bjó hjá ykkur afa
nokkur sumur þá fannst mér ég
kynnast þér upp á nýtt. Sem ung-
lingur úr Reykjavík var ég ekkert
of hrifinn af því að vera heilt sumar
fyrir norðan en ykkur tókst á
nokkrum dögum að breyta viðhorfi
mínu og eftir á að hyggja voru þessi
þrjú sumur ein af mínum skemmti-
legustu. Á kvöldin sast þú oft við
gluggann, þar sem þú fylgdist með
umferðinni og lífinu í sveitinni sem
þú unnir svo, og sagðir mér sögur.
Sögur af þér og afa þegar þið voruð
að kynnast í Hveragerði og hinum
fjölmörgu ferðalögum ykkar.
Ég mun ævinlega vera þakklátur
fyrir allt það sem þú kenndir mér.
Þú hafðir einstakt lag á að sjá hið
skemmtilega í hlutunum og hvattir
mig til að taka eftir þeim einnig og
ég veit eftir bílferðirnar með þér og
afa að ekki má keyra yfir hámarks-
hraða né vera á ferðinni þegar
Leiðarljós er í sjónvarpinu.
Blessuð sé minning þín.
Sigurpáll Jóhannsson.
Elsku amma. Núna ertu farin á
brott en eftir stendur minningin
sem lifa mun áfram. Mikið hlökk-
uðum við alltaf til á vorin að fara í
sveitina til ykkar afa. Við sjáum þig
fyrir okkur þar sem þú stendur á
tröppunum í Lundi brosandi með
útbreiddan faðminn. Varla vorum
við komin inn þegar kjötsúpan var
komin á borðið og nýbökuð hjóna-
bandssælan var fljót að hverfa ofan
í mannskapinn. Oft var mannmargt
í Lundi og þannig vildir þú líka hafa
það. Alltaf vorum við jafnvelkomnir
og okkur leið svo vel hjá þér.
Það var oft líf og fjör í heyskapn-
um, böggunum var safnað saman á
vagninn og síðan raðaði afi krökk-
unum aftast á vagninn og keyrði
með allan hópinn heim að hlöðu.
Þar beið okkar nestisbox sem þú
hafðir útbúið. Allar ferðirnar í rétt-
irnar á haustin eru ógleymanlegar.
Þú komst oftast með í Stafnsrétt og
hafðir gaman af og passaðir að allir
væru hlýlega klæddir og vel útbún-
ir.
Þegar þið afi fluttuð suður urðu
samverustundirnar fleiri. Þið voruð
dugleg kíkja í heimsókn og ekki
voruð þið lengi að finna ykkur spila-
félaga í Kópavoginum
Eitt sinn hélt karlakórinn Heimir
tónleika í Háskólabíói. Þú hafðir
frétt að uppselt væri orðið á tón-
leikana en það aftraði þér ekki. Þið
afi brunuðuð vestur í bæ á Volvón-
um því þú varst staðráðin að sjá
þína menn. Það hafðist fyrir rest,
þið fenguð miða rétt um það leyti að
tónleikarnir voru að hefjast. Þá átt-
uð þið eftir að ganga upp allar
tröppurnar í stóra salnum en þú
lést það ekki á þig fá þótt þú ættir
ekkert of gott með gang. Þetta lýsir
þér kannski betur en margt annað,
þú vildir alltaf vera viðstödd þegar
eitthvað var að gerast og fylgjast
vel með.
Elsku amma, takk fyrir allan
þann tíma sem við áttum saman.
Við munum alltaf muna brosið þitt
bjarta.
Ólafur Jóhannsson,
Reynir Örn Jóhannsson.
HILDUR
KRISTJÁNSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Hildi Kristjánsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MINNINGARGREINUM má
skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is, eða á disklingi.
Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt
er að tilgreina símanúmer höf-
undar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Ekki er tek-
ið við handskrifuðum greinum.
Einnig er hægt að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–
15 línur, og votta virðingu án þess
að það sé gert með langri grein.
Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna frests.
Frágangur
minningar-
greina