Morgunblaðið - 14.03.2004, Blaðsíða 20

20 SUNNUDAGUR 14. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
SJÓÐURINN Vildarbörn er aðeins ársgam-
all en hann var stofnaður í fyrra á sumardag-
inn fyrsta. Sjóðurinn er sameiginlegt átak
Icelandair og viðskiptavina, því þeir sem vilja
geta gefið ákveðinn fjölda ferðapunkta sinna
sem og afgangsmynt um borð í flugvélum á
ferðalögum. Markmið sjóðsins er að láta
ferðalagsdrauma rætast hjá langveikum
börnum og börnum sem búa við sérstakar að-
stæður hér heima á Íslandi og einnig í ná-
grannalöndunum.
Á vetrardaginn fyrsta 2003 var í fyrsta
sinn formlega úthlutað úr sjóðnum og fengu
þá sjö fjölskyldur styrk. Flugfar og gisting
allra fjölskyldumeðlima er innifalið í styrkn-
um og einnig fær fjölskyldan dagpeninga sem
og aðgangseyri að einhverjum viðburði sem
barnið langar að komast á í útlandinu. Disn-
eyland í Flórída er mjög ofarlega á óskalista
barnanna en einn drengur kaus að fara til
Englands á fótboltaleik með uppáhaldsliðinu
Liverpool.
Komið hefur skemmtilega á óvart hversu
mikið hefur safnast um borð í flugvélum Ice-
landair í formi afgangsmyntar, sem er frjálst
framlag farþega frá hinum ólíkustu löndum
og framlag hvers og eins allt frá einni krónu
til fimm þúsund króna. Í janúar var afhentur
afrakstur söfnunarinnar frá því sjóðurinn var
stofnaður og var það hvorki meira né minna
en hálft tonn af mynt eða rúmar fimm millj-
ónir króna, sem komu upp úr vösum flug-
vélasætanna.
Styrkjum úr Vildarbarnasjóðnum er út-
hlutað tvisvar á ári, vetrardaginn fyrsta og
sumardaginn fyrsta, sem nú fer óðum að
nálgast. Frestur til að skila inn umsóknum
rennur út 22.mars og í þetta sinn renna
styrkir til barna sem eru á aldrinum 6–14
ára.
Landsbanki Íslands annast fjárhald sjóðs-
ins og verndari sjóðsins er frú Vigdís Finn-
bogadóttir forseti, fyrrverandi forseti Íslands.
Vildarbarnasjóður Icelandair gefur langveikum börnum tæki-
færi til ferðalaga. Kristín Heiða Kristinsdóttir kynnti sér sjóð-
inn og fékk að heyra ferðasögur tveggja fjölskyldna sem þegar
hafa látið drauminn rætast.
Vildarbörn fljúga út í heim
TENGLAR
...............................................................
Hægt er að gefa vildarpunkta á netinu:
www.icelandair.is
www.icelandair.is/vildarborn
khk@mbl.is
Alva Lena Hermannsdóttir er 7ára og er með krabbamein.Hún var ein þeirra sem fengu
úthlutað óskaferð frá Vildarbörnum í
fyrra og skellti sér ásamt Lilju Sóleyju
litlu systur, mömmu og pabba, til Flór-
ída í henni Ameríku og skemmti sér
konunglega. „Þetta var æðisleg ferð og
ég mun aldrei gleyma henni. Við flugum
út fyrsta desember og það tók rosa-
lega langan tíma og við lentum svo
seint að við þurftum að fara beint í
rúmið að sofa þegar við vorum komin á
hótelið,“ segir Alva Lena sem nýtur
þess að rifja upp ferðina góðu. „Og það
var svo skrýtið að vakna við fuglasöng
og sólskin daginn eftir, því það var des-
ember, og vetur og kalt heima á Íslandi
þegar við fórum upp í flugvélina daginn
áður.“
Eftir að allir voru komnir á fætur,
skundaði fjölskyldan á McDonalds og
fékk sér morgunverð að bandarískum
hætti. Síðan voru keypt sumarföt á alla
fjölskylduna, því ekki var hægt að fara í
hlýjum vetrarflíkum í Disneyland, sem
stóð til að heimsækja næsta dag.
Björguðu fílsunga
„Disneyland var alveg ótrúlegt og
enn flottara og skemmtilegra en við
höfðum haldið, en samt bjuggumst við
alveg við heilmiklu. Við sáum allskonar
sýningar úr Mauralífi, Tarzan og Lion
King og svo fórum við til „þykjustunni
Afríku“ sem var samt eins og í alvör-
unni. Við keyrðum á jeppa innan um
dýrin og sáum ljón, flamengófugla og
alls konar dýr sem ég hef aldrei áður
skoðað lifandi. Og svo unnum við líka
björgunarafrek í þessari safaríferð, því
við sem vorum í jeppanum okkar björg-
uðum litlum fílsunga sem var í vand-
ræðum og það fannst mér æðislegt.“
Á hvolf í kappakstri
Daginn eftir hélt fjölskyldan til Day-
tona Beach, sem er falleg strönd og þar
er mikið af tækjum og öðru sem miðað
er við börn. „Það var sko nóg að gera
þarna og rosalega gaman í kappakst-
ursbrautinni þar sem við pabbi fórum
alveg á hvolf en ég bara hló. Ég var dá-
lítið montin yfir því hvað ég var hugrökk
því mamma og litla systir mín hún Lilja,
þær þorðu ekki að láta bílinn sinn fara á
hvolf,“ segir Alva Lena stolt og bætir
við að eftir kappakstusævintýrið hafi
þau farið niður að ströndinni. „Hún var
svo ótrúlega falleg og við busluðum í
sjónum og skvettum hvert á annað og
skemmtum okkur vel.“
Hláturskast í vatnsrússíbana
Og ekki var hægt að fara til útlanda
án þess að kaupa gjafir handa vinum og
vandamönnum heima á Íslandi, og því
fór næsti dagur í búðarölt. „En daginn
eftir fórum við svo í Sea World og feng-
um að sjá háhyrninga leika allskonar
listir og svo voru óteljandi önnur sjáv-
ardýr og það var mjög gaman að skoða
þau. Í þessum garði var vatnrússíbani
og ég var dálítið hrædd að fara í hann,
því ég hafði aldrei gert það áður og
hann endaði líka ofan í vatni og mér
leist ekkert á það. En pabbi stappaði í
mig stálinu og þegar mamma og Lilja
voru búnar að fara, þá lét ég mig hafa
það að fara með pabba og við hlógum
allan tímann því þetta var svo rosalega
gaman. Eiginlega var ferðin í vatnrússí-
banann það langskemmtilegasta sem
ég gerði í Sea World.“
Ég gleymi þessu aldrei
Síðasta deginum eyddi fjölskyldan á
Cocoa Beach. „Þar er sandurinn alveg
ótrúlega fallegur og við grófum Lilju
systur í sandinn þangað til ekkert sást
nema andlitið. Sjórinn var líka svo frá-
bær og ég gleymi þessum síðasta degi í
Flórída aldrei. Reyndar var öll ferðin
frábær og ég mun alltaf geyma minn-
ingarnar frá henni í huganum,“ segir
hetjan Alva Lena að lokum og foreldrar
hennar þau Lísa Sóley Matthew og
Hermann Hjartarson segjast af-
skaplega þakklát Vildarbörnum fyrir að
bjóða allri fjölskyldunni í þessa ógleym-
anlegu ferð.
Vaknaði við fugla-
söng og sól í desember
Gaman að hlaupa á
ströndinni með pabba.
Alva Lena og Lilja Sóley eitt
sólskinsbros við sjóinn.
Alva Lena með Lilju systur og
mömmu í fanginu á einum risa-
maurnum úr Mauralífi.
Snædís Rán, níu ára, og ÁslaugÝr, sjö ára, eru systur meðerfiða fötlun. Þær eru með
sjaldgæfan sjúkdóm sem veldur því
að báðar hafa þær misst heyrn og
sjóninni fer einnig hrakandi. En þær
eru sérlega kátar og lífsglaðar stelpur
og í viðtali sem birtist við foreldra
þeirra í nóvember síðastliðnum kom
fram að vissulega langi þau til að
ferðast með stelpurnar og sýna þeim
sem mest, áður en sjónin versnar
meira en orðið er. Því var öll fjöl-
skyldan mjög glöð þegar þau fengu
úthlutað ferð á vegum Vildarbarna og
þau drifu sig nú í lok febrúar út í
heim. Systurnar Snædís og Áslaug
voru harðákveðnar í að þær vildu fara
í Disneyland í Flórída og þær voru al-
sælar, nýkomnar heim eftir frábæra
óskaferð. „Þær voru svo rosalega
spenntar fyrir ferðina að þær gátu
ekki sofið nóttina áður en við fórum í
flugið,“ segja foreldrarnir Hjörtur
Jónsson og Bryndís Snæbjörnsdóttir
og hlæja að óhemjuganginum í dætr-
unum, en Jón Halldór, stóri bróðir, var
mun æðrulausari. „Við þurftum að
gefa stelpunum bílveikitöflur eftir að
þær höfðu fengið að borða í flugvél-
inni, svo þær gætu sofnað og hvílst
eitthvað á þessu átta klukkutíma
flugi. Við lentum seint að kvöldi en
spenningurinn var svo mikill að þær
spruttu upp eldsnemma daginn eftir
og létu tímamismuninn ekkert á sig
fá.“
Allt eða ekkert
Hjörtur og Bryndís segja að ferðin
hafi fyrst og fremst verið farin til að
skemmta krökkunum og þau vörðu
því mestum tíma í Disneylandi. „Við
tókum þetta með stæl og fórum í alla
fjóra garðana sem þar er að finna og
þeir eru svo stórir að það er ekkert
mál að dvelja heilan dag í hverjum
þeirra. Og það sem okkur fannst svo
frábært var að vegna þess að Snædís
er með hvíta stafinn, sem tilheyrir
sjónskertum, þá var okkur ávallt að
fyrra bragði vísað á fremstu bekki í
sýningum og öðru. Okkur var meira
að segja boðið upp á táknmálstúlk, en
ameríska táknmálið er ólíkt því ís-
lenska svo við urðum að afþakka það.
Þar sem við erum svo vön því að
þurfa ævinlega að berjast fyrir stelp-
urnar, þá var heilmikil upplifun fyrir
okkur foreldrana að þær fengju sjálf-
krafa forgang vegna fötlunar sinnar.“
Í heimsókn hjá Mikka mús og félögum
Fyrsta deginum eyddu þau í garði
sem heitir MGM Studios, þar sem
boðið er upp á mjög flottar sýningar
sem tengjast Disney-kvikmyndum.
„Þarna voru líka alls konar leiktæki
og umhverfið allt mjög ævintýralegt.
Fríða og dýrið, Litla hafmeyjan og In-
diana Jones lifnuðu við fyrir framan
okkur.“ Á öðrum degi héldu þau svo í
stærsta garðinn, Magic Kingdom,
sem tileinkaður er teiknimyndafíg-
úrum Disney. „Þar hittum við Jakob
pabba hans Gosa og fórum í heim-
sókn í hús Mínu músar og Mikka mús-
ar. Áslaug var svo hrifin að hana lang-
ar enn til að flytja í húsið hennar
Mínu. Þetta var mikil ævintýraveröld
og Þyrnirósarhöllin ein og sér var
stórkostleg. Í lok dagsins var svaka
flott flugeldasýning og við sátum öll
hugfangin þegar Skellibjalla úr sög-
unni um Pétur Pan sveif yfir okkur.“
Nashyrningar og
geimferð til Mars
Þriðja deginum vörðu þau í Animal
Kingdom Disneylandsins og fóru þar í
„safarí“ og skoðuðu alls konar lifandi
afrísk dýr í náttúrulegu umhverfi.
„Þarna voru apar, nashyrningar, fílar,
ljón og önnur mjög framandi dýr sem
var alveg meiriháttar gaman að sjá.
Snædís er með Afríku á heilanum,
svo þetta var eins og gullnáma fyrir
hana og hún keypti sér fullt af „Afr-
íkudóti“ til að taka með sér heim.“
Litla fjölskyldan tók sér frí í einn
dag eftir þessa þriggja daga rassíu en
hélt svo ótrauð í fjórða og síðasta
Disneygarðinn, Epcot Center, sem
skiptist í vísindaheim og stórt vatn en
í kringum það standa þorp frá hinum
og þessum heimshornum eins og t.d
Kína, Mexíkó, Noregi og Japan. „Í
hverju þessara þorpa var hægt að
kaupa mat sem einnig átti rætur að
rekja til landanna og það var sann-
arlega tilbreyting frá hamborgurum
og frönskum.“ Snædís, Jón Halldór
og pabbi fóru tvisvar í geimferð til
Mars en Áslaug og mamma voru
minna fyrir æsileg leiktæki. En þrí-
víddarbíóið í vísindagarðinum var
mjög eftirminnilegt fyrir alla. „Áslaug
er enn það ung að hún upplifði svo
mikið af því sem gerðist í Disneylandi
sem raunveruleika og hún fór í gegn-
um allan tilfinningaskalann. Hún vildi
ekki fara úr fantasíuheiminum og
fannst ekkert gaman að fara upp á
hótel í raunveruleikann.“
Frumskógur og afrískur matur
Snædísi Afríkusjúku langaði til að
prófa að borða afrískan mat svo fjöl-
skyldan fór síðasta daginn á Animal
Kingdom Hótel sem byggt var í suð-
ur-afrískum stíl. „Að koma þar inn var
eins og að ganga inn í frumskóg og
maturinn var æðislegur. Þjónninn
bauðst til að senda okkur uppskriftir
að matnum í tölvupósti, svo núna
getum við eldað sjálf afrískt gómsæti
hér heima!“ segja þau Bryndís og
Hjörtur að lokum og bæta við að
ómetanlegt sé að Vildarbörn hafi gert
þessa ævintýraferð að veruleika fyrir
þær systur.
Langaði til
að flytja til
Mínu músar
Áslaug alsæl í heimsókn hjá Mínu mús.
Hjörtur og Bryndís með börnin sín
þrjú, Jón Halldór, Snædísi og Áslaugu,
og Þyrnirósarhöllin í baksýn.
Mikki mús tók vel á móti
systkinunum Snædísi, Áslaugu
og Jóni Halldóri.