Morgunblaðið - 14.03.2004, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 14. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
„Ég lít í anda liðna
tíð sem leynt í hjarta
geymi.“ Mér dettur
þessi byrjun á ljóðinu í
hug er ég minnist
elskulegrar móðursystur minnar
sem er látin eftir erfiða sjúkdóms-
legu. Hún raulaði þetta ljóð oft og
iðulega við heimilisstörfin þegar hún
hugsaði til ættjarðarinnar. Hún var
ákaflega stolt af því að vera Íslend-
ingur. Henni þótti vænt um land og
þjóð og var það hennar metnaður að
íslenska væri töluð inni á heimilinu
því eins og hún sagði alltaf: „Börnin
þurfa að geta talað við afa og ömmu
og ættingjana á Íslandi.“ Til gamans
má geta að þau tala enn á fullorðins-
aldri íslensku sín á milli!
Þegar ég var lítil stelpa bjó ég á
heimili ömmu minnar og afa og þar
bjó líka Þura frænka eins og ég kall-
aði hana alltaf. Hún tók miklu ást-
fóstri við mig allt frá fyrstu tíð sem
birtist í mikilli umhyggjusemi,
áhuga á öllu sem ég tók mér fyrir
hendur og miklum metnaði fyrir
mína hönd. Ótrúlegt var hversu mik-
ið traust hún bar til mín allt frá
fyrstu tíð og var ég aðeins átta ára
gömul þegar ég byrjaði að passa
börnin hennar á Vopnafirði þar sem
ég bjó hjá henni tvö sumur. Sumrin
eftir að hún fluttist til Svíþjóðar og
seinna til Noregs var ég líka hjá
henni. Mér leið alltaf ákaflega vel
hjá Þuru og Lars og var ætíð komið
fram við mig eins og eitt af þeirra
eigin börnum. Ég lærði margt í Sví-
þjóð annað en tungumálið, til dæmis
að borða grænmeti og annað nýmeti
sem ég var ekki alltaf sátt við, því að
hjá ömmu og afa var venjulegur
vestfirskur matur á borðum eins og
skata og mörflot. Þetta voru góð ár
fyrir okkur öll sem varð til þess að
við tengdumst öll nánum böndum og
segjum við oft að við séum eins og
ÞURÍÐUR
EYJÓLFSDÓTTIR
HAUKELAND
✝ Þuríður Eyjólfs-dóttir Haukeland
fæddist 4. janúar
1931 í Reykjavík.
Hún lést á heimili
sínu, Toppenhaug-
veien 9 í Drammen í
Noregi, hinn 1. mars
síðastliðinn og fór
útför hennar fram í
Drammen 9. mars.
systkini. Margar ótrú-
lega skemmtilegar sög-
ur eru til af samskipt-
um okkar Þuru. Ein
saga er til dæmis af því
þegar Þura lærði að
keyra bíl í Svíþjóð en
þá skyldi nú vanda vel
til verksins, námið átti
hug hennar allan því
ákveðin var hún að ná
fram ökuleikni. Hún
treysti í einu og öllu á
aðstoð mína þótt ég
væri ung að árum. Ég
sat aftur í á meðan æf-
ingahringurinn var
tekinn mörgum sinnum dag hvern á
sama tíma. Við hlógum oft að þessu
og hélt hún því ætíð fram að ég hefði
kennt henni að keyra.
Þura frænka var ákveðin kona,
hún hafði ríka réttlætiskennd. Hún
hafði mikinn áhuga á landi og þjóð
bæði hér heima og í Noregi þar sem
henni leið alltaf vel. Hún var um-
hyggjusöm, fylgdist vel með fjöl-
skyldu sinni þótt fjarri væri. Hún
var einstök húsmóðir og ávallt vak-
andi yfir velferð barna sinna. Mikill
dugnaður og ósérhlífni einkenndu
hana sem sýndi sig best þegar hún
varð ung ekkja með þrjá unglinga.
Það var henni mikið hjartans mál að
þau kæmust vel til manns og mennt-
uðu sig vel. Það tókst! Þau fóru öll í
gegnum langt og strangt nám og eru
nú starfandi læknar. Þau hafa öll
náð góðum árangri í lífinu, eru vel
gerðir einstaklingar sem bera góðu
uppeldi móður sinnar vitni. Hún
reyndist tengdadætrum sínum góð
tengdamóðir og barnabörnum sýndi
hún ávallt mikla umhyggju og
áhuga, þau voru líka einstaklega
hænd að henni.
Eftir að börnin uxu úr grasi kom
hún á hverju sumri til Íslands. Í
flugvélinni beið fyrrverandi flug-
freyjan spennt eftir að heyra sagt
eftir lendingu „góðir farþegar, verið
velkomin heim!“ Ekkert mátti trufla
þá stund. Það var nú svo skrítið að
það var alltaf sól þegar Þura var á
landinu. Hún sagði okkur að það
væri vitleysa að það væri alltaf vont
veður á Íslandi. Hér naut hún sín
vel, synti einn kílómetra á hverjum
degi því engar sundlaugar voru eins
og þær íslensku!
Það varð henni mikið áfall er hún
greindist með krabbamein fyrir
rúmum tveimur og hálfu ári. Hún
gekkst undir erfiðar aðgerðir og
meðferðir sem dugðu ekki til. Vænt-
ingar og vonir brugðust þótt fær-
ustu aðstoðar nyti við. Börnin henn-
ar reyndust henni ómetanleg í
veikindum hennar, þvílík var
umönnunin. Í fyrrasumar ákvað
hún, þrátt fyrir erfið veikindi, að
koma á ættarmót fjölskyldunnar á
Íslandi, það var meira af vilja en
mætti. Hún naut í þeirri ferð og
ávallt dyggrar aðstoðar Kristínar
dóttur sinnar sem annaðist veika
móður sína nótt og dag síðastliðið
eitt og hálft ár, þegar hún flutti inn á
heimili móður sinnar. Hún hafði allt-
af mikinn áhuga á að vera vel til fara
og að hárið væri í lagi. Það var því
dæmigert fyrir hana að síðasta ferð
hennar utanhúss var á hárgreiðslu-
stofu.
Við vorum lánsamar að fá að eyða
tveimur vikum saman í janúar síð-
astliðnum. Heilsu hennar hafði mik-
ið hrakað og vissum við báðar í
hljóði að styttist í kveðjustund. Það
hafði alltaf reynst okkur erfitt að
kveðja hvor aðra í gegnum tíðina og
mikið grátið á flugvöllum. Við
reyndum þó að blekkja hvor aðra
með tali um að ég kæmi í sumar. Við
höfðum kveðjustundina ekki langa,
ég settist á rúmstokkinn hjá henni
og síðustu orðin voru þau sömu og
hún sagði seinna í síma: „Guð geymi
þig!“
Elsku Þura frænka, ég er þakklát
fyrir allt sem við áttum saman og
vona ég að þér líði betur núna. Með
sárum söknuði kveð ég þig. Elsku
Kristín, Thor, Lars og fjölskyldur,
ég sendi ykkur samúðarkveðjur,
megi Guð varðveita allar minning-
arnar um góða frænku.
Elísabet Ólafsdóttir.
Í dag kvöddum við kæra vinkonu
okkar, Þuríði Eyólfsdóttur Hauke-
land.
Við vorum fimm, ungar, íslenskar
konur sem fyrir nokkra tilviljun
hittumst í Drammen og áttum það
sameiginlegt að eiga norska eigin-
menn og börn áttum við allar. Í þrjá-
tíu ár höfum við svo haldið hópinn,
sótt styrk og stuðning hver hjá ann-
arri og saman. Það var langt á milli
landa í þá daga og söknuðum við
fjölskyldu og vina heima á Íslandi.
Nú erum við fjórar.
Við söknum Þuríðar. Við vildum
ekki trúa að við ættum eftir að missa
hana svo fljótt, þrátt fyrir erfið veik-
indi hennar síðustu árin. Hún sem
alltaf var svo sterk og áræðin. Þur-
íður bjó yfir mikilli lífsreynslu, eftir
fráfall manns síns hafði hún ein
þurft að axla ábyrgð á þremur börn-
um sínum á unglingsaldri. Við höf-
um séð hve vel hún hefur stutt þau
og styrkt til náms og þroska fullorð-
insára. Þau voru henni dýrmæt og
hún bar þau alltaf fyrir brjósti.
Börnin okkar voru öll á líkum
aldri svo við fylgdumst með þroska
þeirra allra og framtíðaráformum.
Við vorum nánir vinir og gátum
leitað hver til annarrar og líka staðið
saman þegar eitthvað bjátaði á. Við
hittumst nokkuð reglulega og töl-
uðum að sjálfsögðu alltaf íslensku
saman, annað var óhugsandi. Þur-
íður hafði mikla frásagnarhæfileika
og gat oft leyst úr læðingi hlátur og
glettnisleg svör. Við hlógum mikið
og oft. Við gátum líka leyft tárunum
að koma og við fundum hve mikils
virði þessi vinátta var okkur öllum.
Með þakklæti í huga minnumst
við vinkonu okkar og gleðistunda á
heimili hennar, veitingar voru alltaf
frábærar enda var hún mikil hús-
móðir og mikill Íslendingur, við vor-
um það allar. Við sungum mikið og
oft var seint farið heim, við áttum
svo mikið saman og okkur leið svo
vel saman.
Nú viljum við varðveita minning-
arnar og vináttuna áfram og þá
verða gleðistundirnar dýrmætar.
Með samúðarkveðjum til fjöl-
skyldu Þuríðar í Noregi og heima á
Íslandi þökkum við Þuríði samfylgd-
ina og stöndum saman í söknuði
okkar.
Drammen 9. mars 2004,
Ólína, Ingibjörg, Anna
og Sigríður.
Elsku amma. Ég vona að nú líði
þér vel, en lífið á aldrei eftir að verða
eins og það var hjá okkur. Mér er
minnisstæðast þegar við tókum okk-
ur til við bakstur sem stóð oftast yfir
allan daginn. Aldrei gafst þú upp við
að kenna baksturinn, alveg sama
RAGNHEIÐUR
BJÖRNSDÓTTIR
✝ RagnheiðurBjörnsdóttir
fæddist 25. júlí 1933
á Vötnum í Ölfusi.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Suðurlands 2.
mars síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Eyrar-
bakkakirkju 13.
mars.
Í formála minning-
argreina um Ragn-
heiði Björnsdóttur á
blaðsíðu 49 í Morg-
unblaðinu í gær,
laugardag 13. mars,
féll niður dánardagur Eyjólfs,
bróður Ragnheiðar, en hann lést
1. apríl 1997. Þá láðist að geta
barna Guðnýjar, dóttur Ragnheið-
ar. Guðný átti fjóra syni með
Gunnlaugi Lútherssyni, sem hún
var áður gift. Þeir eru: Lúther, f.
31.1. 1981, Guðni Björn, f. 27.7.
1984, Helgi Páll, f. 22.5. 1988, og
Sigurður Gísli, f. 22.5. 1988.
hversu oft mér mis-
tókst. Það mætti halda
að þú hafir vitað að þú
myndir veikjast og ég
þyrfti að sjá um að
baka í framtíðinni.
Ekki má gleyma þegar
ég sat einn heima fimm
ára gamall. Þú komst
heim úr vinnunni í há-
deginu og tókst mig svo
með í vinnuna og leyfð-
ir mér að hjálpa þér.
Alltaf voru stundir okk-
ar góðar, alveg frá því
að ég man eftir mér
fyrst og til lokadags.
Mér fannst erfitt þegar að kveðju-
stundinni kom og þegar ég kom heim
af spítalanum, sat ég fram á nótt við
að semja ljóð, það heitir Söknuður og
ég vona að þér líki það:
Litla fræið sem leit upp til þess,
að lifa, dafna og leika sér.
Það sagði í gær ekkert stress,
því sá hinn sami man eftir mér.
Nóg fæ ég af fræjum til að sá,
mér finnst ég eigi ekki að kvarta.
En hvar er kærleikurinn og krafturinn þá?
Kuldinn dregur mig ofan í hyldjúpið
svarta.
Minning þín mun lifa í hjarta
mínu.
Hilmar Freyr Björnsson.
Hugheilar þakkir sendum við öllum þeim, er
sýnt hafa okkur samúð, hlýhug og vináttu
vegna andláts bróður míns og frænda okkar,
ÁRNA EYVINDSSONAR,
Ægisíðu 62,
Reykjavík.
Drottinn blessi ykkur öll.
Hanna Eyvindsdóttir,
Eyvindur Árni Jökulsson,
Ólafur Ægir Jökulsson,
Sæunn Birta Gunnarsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR JAKOBÍNA
SIGURGEIRSDÓTTIR,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Seljahlíð laugar-
daginn 6. mars, verður jarðsungin frá Grafar-
vogskirkju föstudaginn 19. mars kl. 13.30.
Kristrún Ólafsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
Sigurgeir Ólafsson, Elísabet Jónsdóttir,
Kári Ólafsson, Margrét Jóhannsdóttir
og barnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HALLDÓRA MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
elli- og hjúkrunarheimilinu Seljahlíð,
áður Bólstaðarhlíð 44,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 11. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigríður Jóna Kjartansdóttir, Björn Kristmundsson,
Halldór Kjartan Kjartansson, Margrét Gunnarsdóttir,
María Ólöf Kjartansdóttir, Einar Guðmundsson,
barnabörn og langömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn,
EINAR SKÆRINGSSON,
Framnesvegi 28,
Reykjavík,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund mið-
vikudaginn 10. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðríður Konráðsdóttir.
Hjartkær móðir mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGVELDUR PÉTURSDÓTTIR,
Skeljatanga 1,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtu-
daginn 11. mars.
Áslaug Ottesen, Hörður Sigurgestsson,
Inga Harðardóttir, Vicente Sanchez-Brunete,
Jóhann Pétur Harðarson, Helga Zoëga
og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
NIKULÁS JENSSON
fyrrv. bóndi í Svefneyjum,
Austurbrún 2,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 11. mars, verður
jarðsunginn frá Flateyjarkirkju laugardaginn
20. mars kl. 13.00.
Bátsferð verður frá Stykkishólmi til Flateyjar kl. 11.30.
Aðalheiður Sigurðardóttir,
Jónína, Jens Ragnar, Kristinn, Sigrún Elísabet, Kristján Valby,
Þórhallur, Unnar Valby og Dagbjört Kristín,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.