Morgunblaðið - 18.03.2004, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 FIMMTUDAGUR 18. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
É
g sé sólina skína og
(auga)brúnina lyft-
ast. Bílana bruna
og nema stillta
staðar við götu-
ljósin. Sé feður og mæður saman
úti um miðjan dag með barna-
vagna.
Ég sé börn að leik, glaða ung-
linga á hlaupum, aldraða í göngu-
túr og vini skokka saman saman í
hádeginu. Þetta er yndislegt líf!
Ég sá snjóinn falla og fólkið
renna sér á skíðum niður brekk-
urnar, og vorið nálgast aftur, loft-
ið hitna, sjóinn volgna og brim-
brettin þjóta. Já, þetta er
yndislegt líf.
Ég sé gras sem mun grænka
og lauka sem
spretta. Fólk í
görðum, ég
heyri fuglana
syngja og
endurnar
kvaka.
Ég sé konur og menn, á sömu
launum fyrir sömu vinnu, haldast
hönd í hönd. Ég sé flugvélar þjóta
um loftin blá og lestirnar bruna í
undirgöngunum. Ég sé framandi
lönd og heiminn allan í skuggsjá.
Hvílíkt yndislegt líf.
Ég sé líka: Að ekki er allt með
felldu, ég sé stjórnmálamenn
bregðast við vandanum: Örygg-
isráðstafanir hertar og eftirlit
aukið til muna. Ég sé auga fyrir
auga, tönn fyrir tönn og sprengju
fyrir sprengju í Bagdad og Madr-
íd.
Ég sé lóu með bú í berjamó í
kyrrð og ró, og unga sem bíða í
hreiðri. Hún sækir maðkinn og
lofar skaparann fyrir dýrðina.
Flýgur heim úr lofti þegar sól
ljómar við himinbaug og blóm
grær við grundu. Hún ætlaði að
annast unga smá, en alla hafði ét-
ið þá: Hrafn fyrir hálfri stundu.
(Tilvísun: Heiðlóarkvæði Jónasar
Hallgrímssonar.)
Ég sé ástfangið par, heyri tón-
listina hljóma. Skýin þokast burt
og sólina þurrka upp vætuna.
Þetta er yndislegt líf, óviðjafn-
anlegt.
Ég sé fjall til að klífa, veg til að
ganga, haf að sigla og lönd að
nema. Fólk að kynnast, heil-
margar stundir til að njóta.
Ég finn ást hjá fólki til að gefa,
miskunn að veita, þjáningu til að
lina, von að kveikja. Ég sé óunnin
verkefni út um víða veröld. Eyði-
merkur, en einnig von og veit um
starf til að sinna og hugsjón að
vinna. Þetta er yndislegt líf.
Ég sé sólina koma upp og borg
og sveitir vakna, vatn til að
drekka og foss sem fyssar.
Ég finn fræ til að sá og jarðveg
að uppskera. Hjarta til að hitna
og heila ná tökum á grimmdinni
og illskunni.
Ég sé menn í launsátri skjóta
saklausa til bana. Ég sé völd til að
togast á um og menn bera ljúg-
vitni hver á annan. Heyri stjórn-
málamenn segja aðeins eina leið
færa: Þá sem liggur til hefndar og
eyðir öllu sem fyrir verður!
Ég heyri hvíslað á háum stöð-
um um leynilegar árásir. Menn
bak við skrifborð með síma í
hendi gefa skipanir og kveða upp
dauðadóma. Ég sé illt vaxa af illu
og gott verða að engu. Rangar
ákvarðanir teknar og hermenn –
sem langar bara aftur heim.
Heyrið þið mig nú, stríðsherrar
og -forsetar, eruð þið alveg vissir
um að þessi vegur sé réttur? („Ég
er stríðsforseti.“ George W.
Bush. 9.3. ’04.) Er það sami vegur
og Alexander mikli valdi, Sesar,
Ghenghis Khan, Napóleon, Hitler
og Stalín? Hart mun regnið falla
til jarðar!
Aldrei mun ég fylgja ykkur,
aldrei trúa, aldrei glepjast.
Hversu sannfærandi sem hlykkj-
ótt tunga ykkar verður. Er ekki
blindur: Þetta er yndislegt líf.
Ég sé frjósama jörð og til-
komumikla staði, fallegt fólk sem
vill hlúa að lífinu. Ég sé regnbog-
ann á daginn og norðurljósin á
nóttunni, stjörnubjartan himin.
Já, það er enginn vafi, þetta er
yndisleg veröld.
Ég er enginn hippi, draum-
óramaður eða „friðarsinni“ en ég
mun aldrei trúa að vegurinn sé
aðeins einn: Hefnd gegn hefnd,
dauði gegn dauða, illt gegn illu,
harka gegn hörku. Það er áróður
stríðsherra aldanna gegn ynd-
islegu lífi.
Það er segin saga: Stríð hefjast
vegna grimmra deilna um verð-
mæti eins og land, völd og virð-
ingu, þau vekja tilfinningar eins
og hatur, öfund og ógleði, og mis-
kunnarleysi er máttarstólpi
þeirra. Friður helst hins vegar
vegna þjálfunar í að skera úr um
deilumál, bærilegrar skiptingar
lands, valds, virðingar og mennt-
unar, og hann hvílir á tilfinningu
eins og samkennd, eða að kunna
að setja sig í spor annarra og
finna til með öðrum, og miskunn-
semin er máttarstólpinn.
Það er yndislegt að sjá það sem
kemur undan vetri: trén, grasið,
fólkið, birtuna, himininn, vonina
og löngunina. Ég hjólaði heim á
miðjum degi og ég sá það sem ég
hef skráð: Nýbakaða foreldra
með barnavagn og börn og ung-
linga í frímínútum í skólunum sín-
um, vini og vinnufélaga að
skokka, hús að rísa, gras að
spretta. Eitthvað á seyði og ég
hugsaði: Þetta er yndislegt líf.
Þó aldrei alltaf fyrir alla, en
það minnsta sem maður getur
gert er að vinna með lífinu; styðja
það og styrkja í stað þess að ham-
ast gegn því. Það er ekki auðvelt
að taka alltaf afstöðu með lífinu,
en það er nauðsynlegt, því alltaf
vofir eitthvað yfir.
Tortryggið viðhorf sem býst
alltaf við hinu versta er skelfilegt
við að eiga. Afstaða hörkunnar:
Enga miskunn! Beið skipbrot fyr-
ir mörgum öldum. Enn er hún
samt þekktasta og „eina leiðin“
sem stríðsherrar velja, líkt og
þeir hafi ekki hugrekki til að velja
aðra. Aðeins umhugsunarlaust,
alltaf það sama.
Ég sé börn vaxa úr grasi og
pör elskast, og langa til að ferðast
um víða veröld. Til að menntast,
til að bæta samfélag sitt, til að
hlúa að móður jörð, til að sá og
uppskera. Þau munu aldrei gefast
upp, hversu mikið sem á móti
blæs. Já, þetta er yndislegt líf, og
enginn má telja þeim trú um ann-
að.
Yndislegt
líf
Ég hjólaði heim á miðjum degi og brátt
tók lagið What a Wonderful World með
Louis Armstrong að hljóma í höfði
mínu. Eitthvað undarlegt vofði yfir en
ég hugsaði: Hvílíkt yndislegt líf.
VIÐHORF
Eftir Gunnar
Hersvein
guhe@mbl.is
✝ Halla ValgerðurPálsdóttir fædd-
ist í Böðvarshólum V-
Hún. 2. júní 1929.
Hún lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 5. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Anna
Halldórsdóttir, f. 21.
október 1886, d. 10.
september 1987, og
Páll Guðmundsson, f.
29. mars 1885, d. 26.
maí 1979. Fósturfor-
eldrar Höllu voru
Sigríður Guðmunds-
dóttir, f. 22. ágúst 1897, d. 4. des-
ember 1985, og Jón Jónsson, f. 6.
mars 1891, d. 8. desember 1973.
Halla var yngst af átta systkinum.
Þau eru 1) Björn Jónas, f. 2. sept-
ember 1917, d. 7. júlí 1921. 2) Ingi-
björg Soffía, f. 20. ágúst 1918, d.
25. september 1999. 3) Guðmund-
ur, f. 8. júlí 1919. 4) Sigurbjörg, f.
22. júlí 1920. 5) Elínborg Sædís, f.
3. september 1923. 6) Snæbjörn, f.
12. ágúst 1924. 7) Kolfinna Gerð-
ur, f. 12. ágúst 1924. Fósturbróðir
Höllu er Hallgrímur, f. 5. október
1930.
Halla giftist Ara Bergþóri
Franzsyni hinn 14. júní 1947. Ari
er fæddur í Reykjavík 2. júní
1924. Foreldrar hans voru Þórunn
Sigríður Stefánsdóttir, f. 5. des-
ember 1897, d. 9. ágúst 1928, og
Franz Ágúst Arason, f. 13. ágúst
1897, d. 23. nóvember 1983. Fóst-
urmóðir hans var Sveinbjörg Guð-
mundsdóttir, f. 13. ágúst 1905, d.
30. júlí 1996. Börn
Höllu og Ara eru 1)
Sigríður Jóna, f. 28.
febrúar 1948. Maki
1. Gunnar Magnús-
son, f. 7. mars 1941,
þau skildu. Maki 2.
Reynir Sigurðsson,
f. 5. ágúst 1933, d. 5.
desember 1999. Hún
á tvö börn og fimm
barnabörn. 2) Franz,
f. 6. desember 1950.
Maki Anney Berg-
mann Sveinsdóttir, f.
11. mars 1952. Þau
eiga þrjú börn og
átta barnabörn. 3) Magnea Berg-
þóra, f. 30. janúar 1953. Maki
Reynir Magnússon, f. 14. júní
1949. Þau eiga fjögur börn og þrjú
barnabörn. 4) Páll Brynjar, f. 9.
september 1956. Maki Gunnlaug
Kristín Gunnarsdóttir, f. 14. des-
ember 1956. Þau eiga tvö börn og
eitt barnabarn. 5) Þórunn Ara-
dóttir, f. 25. júlí 1963. Maki Ágúst
Ágústsson, f. 25. ágúst 1956. Þau
eiga eitt barn. 6) Jón, f. 1. janúar
1967. Maki Sigríður Margrét Sig-
urgeirsdóttir, f. 6. janúar 1968.
Þau eiga þrjú börn.
Halla byrjaði ung að vinna á
Morgunblaðinu. Hún lauk prófi
frá Húsmæðraskólanum árið
1947. Hún starfaði svo hjá hesta-
mannafélaginu Fáki og við pökk-
un blaða hjá Blaðaprenti/Þjóðvilj-
anum til margra ára.
Útför Höllu Valgerðar fer fram
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Okkur langar að minnast og
kveðja okkar kæru móður og
tengdamóður með nokkrum orðum.
Það er skrýtið að koma við á Soga-
veginum og þú ert ekki þar. Hver
hefði trúað því á 75 ára afmælinu
þínu 2. febrúar að þú værir farin
frá okkur stuttu seinna eftir erfið
veikindi. Auðvitað þyrlast minning-
arnar upp í hugann, minningar sem
við geymum með okkur. Elskum
þig, hugsum til þín á hverjum degi.
Hvíl þú í friði
í ljósinu bjarta.
Ég kveð þig að sinni
með öllu mínu hjarta.
(M. Jak.)
Takk fyrir allt og allt. Hvíl í friði.
Þín dóttir og tengdasonur,
Magnea og Reynir.
Elsku Halla tengdamamma mín,
nú hefur vantað fallegan engil í
himnaríki og það var kallað á þig.
Mig langar að þakka þér í örfáum
orðum.
Ég kom inn í fjölskylduna fyrir
tuttugu árum, þá bara unglingur.
Þú tókst mér strax opnum örmum
og ég hef verið svo heppin að eiga
tvær mömmur því þú hefur verið
mér sem bæði móðir og besta vin-
kona síðan. Allar stundirnar í sum-
arbústaðnum á Laugarvatni hverja
páska og öll sumur, þar er heill
brunnur af yndislegum minningum
sem ég mun varðveita í hjartanu.
Svo allar stundirnar heima á Soga-
vegi sem eru ekki fáar. Sigurgeir
og Arnór voru svo heppnir að eiga
þig fyrir ömmu og eiga svo margar
góðar minningar um þig. Litla
snúlla eins og þú kallaðir hana mun
alltaf vita hvað hún á góða ömmu
sem fylgdi henni alla meðgönguna í
skoðun og mátti ekki missa af
neinu og kom svo og knúsaði hana
nokkurra mínútna gamla. Elsku
Halla, takk fyrir allt sem þú hefur
verið mér í gegnum árin, ég mun
varðveita þig í hjarta mínu um alla
tíð. Mikið á ég eftir að sakna þín,
missirinn er svo mikill.
Elsku Ari minn, ég bið góðan
Guð að gefa þér styrk í þessari
miklu sorg. Elsku Nonni minn,
Sirrý, Franz, Magga, Palli og
Tóta, bið ég góðan Guð að blessa
okkur öll. Hvíl í friði elsku Halla
mín.
Þín
Sigríður Margrét Sig-
urgeirsdóttir (Maggý).
Elsku Halla.
Mér finnst ég svo rík að hafa
fengið tæp 30 ár frá því ég kynntist
honum Palla okkar. Þú varst hress
og alltaf nóg að gerast í kringum
þig. Á umferðarmiðstöðinni Soga-
vegi 133 var sjaldan logn. Mikið
eru þessar síðustu vikur búnar að
vera erfiðar. Þín verður sárt sakn-
að, elsku tengdó.
Kæri Ari, þinn missir er mikill
en hópurinn í kringum þig er stór
og ég vona að hann geti hjálpað þér
að gera lífið bærilegra.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Far þú í friði, þín
Gunnlaug K.
Elsku amma, nú hefur þú fengið
hvíldina og um huga okkar streyma
allar minningarnar um þig. Þú
varst svo hlý og góð, studdir mann
í einu og öllu. Þú hafðir alltaf tíma
fyrir okkur og alla sem þér þótti
vænt um.
Þú vildir líka alltaf hafa svo
margt fólk í kringum þig. Til dæm-
is var fastur liður í okkar lífi að
koma við á Sogaveginum hjá þér og
afa. Sem dæmi er maður kom frá
útlöndum þá var farið beinustu leið
niður á Sogaveg. Eins ef maður
þurfti í bæinn, þá var alltaf komið
við á Sogaveginum enda alltaf fullt
af fólki, eins og þú og afi vilduð
hafa það. Maður kemur heldur ekki
niður á Sogaveg nema hitta ein-
hvern úr fjölskyldunni og oftar en
ekki voru nýbakaðar kökur og
kleinur að hætti ömmu og þannig
var það líka í bústaðnum hjá ykkur
afa á Laugarvatni. Eigum við
margar góðar minningar þaðan.
Þetta segir allt um gestrisni ömmu
og hvað hún hélt vel um sína á sinn
hátt.
Ari átti stórt pláss í hjarta þínu
enda reyndist þú honum meira en
amma og átti hann alltaf fastan
stað hjá ykkur afa og vildi hann
þakka sérstaklega fyrir það og all-
an stuðninginn í gegnum árin.
Já, amma, elsku amma, þín verð-
ur sárt saknað af okkur öllum og
viljum við þakka þér fyrir allar
stundirnar sem við áttum saman og
við munum varðveita minningu
okkar um þig í hjarta okkar.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku amma, við munum hugsa
vel um afa.
Hvíl þú í friði, elsku amma.
Ari, Guðrún og Kolbrún.
Elsku amma mín, nú ert þú horf-
in úr þessu lífi en minningin um þig
mun lifa með mér um alla tíð. Frá
því að ég man eftir mér hefur
heimili þitt og afa verið miðstöð
fjölskyldunnar og þótt oft væri
fjöldi manns samankominn á Soga-
veginum, hvort sem var í hádeginu
eða á öðrum tíma dags, var alltaf
kaffi á könnunni og tími til að setj-
ast niður og spjalla. Alltaf hefur
verið mannmargt í kringum ykkur
afa enda fjölskyldan stór.
Margar góðar minningar á ég frá
Sogaveginum, enda bjó ég þar hjá
ykkur afa um tíma. Að koma til afa
og ömmu var eins og að koma í æv-
intýraheim fyrir strák eins og mig,
alltaf nóg að gera og oftar en ekki
vorum við Nonni með einhver
strákapör. Þú tókst öllu með jafn-
aðargeði jafnvel þó að við kæmum
inn drullugir upp fyrir haus eftir að
hafa verið að leika okkur í bygg-
ingum í nágrenninu eða bara úti í
bílskúr að gera við með afa. Einu
atviki man ég sérstaklega eftir,
þegar ég kom hoppandi inn með
spýtu fasta í fætinum eftir að hafa
stigið á nagla. Öllu slíku tókstu
með jafnaðargeði enda búin að ala
upp mörg börn. Þér var þó brugðið
þegar sjúkrabíll kom í innkeyrsl-
una og Marteinn Geirsson sjúkra-
flutningamaður og nágranni kom
og tjáði þér að einn af strákunum
þínum hefði orðið fyrir slysi. Ég
var átta ára og hafði verið að hjóla
út Sogaveginn þegar það leið yfir
mig og ég steyptist í götuna. Þegar
upp á spítala var komið tókstu ekki
annað í mál en tekin yrði höfuð-
mynd af mér þar sem ég hafði verið
veikur í höfðinu um tíma og leitað
lækninga án þess að nokkuð at-
hugavert fyndist. Ef ekki hefði ver-
ið fyrir staðfestu þína þarna uppi á
spítala væri ég eflaust ekki hér að
skrifa þessa kveðju til þín nú. Í ljós
kom að í höfðinu á mér hafði verið
að vaxa æxli sem var orðið það
stórt að sprunga var komin í höf-
uðkúpuna og þrýstingurinn óbæri-
legur.
Ég man eftir ykkur afa með sölu-
tjöld 17. júní í Laugardalnum þar
sem þið selduð ýmislegt sem börn-
um fannst spennandi. Ég man allt-
af eftir stórum svertingjablöðrum
sem voru fáanlegar og hvernig við
krakkarnir vorum á sífelldum
hlaupum milli sölutjaldanna sem
fjölskyldan var með. Ófáar ferðirn-
ar voru farnar á gamla Ford Tran-
sit austur á Laugarvatn með bílinn
fullan af efni til byggingar sum-
arbústaðarins. Tíminn þegar verið
var að byggja sumarbústaðinn og
öll fjölskyldan kom þangað til að
hjálpast að, gleðjast og eiga góðar
stundir saman er mér ógleyman-
legur.
HALLA VALGERÐUR
PÁLSDÓTTIR