Morgunblaðið - 02.06.2004, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 2. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
Grettir
Smáfólk
HEFURÐU EINHVERN
TÍMAN UPPLIFAÐ DAGA
ÞAR SEM ÞÚ KEMUR
ENGU Í VERK?
DAGA ÞAR SEM ÉG KEM
ENGU Í VERK? NEI...
ÁRATUGI...
JÁ!
ÞAÐ REYNIR EKKI MIKIÐ
Á HJÁ ÞÉR AÐ VERA
LATUR? NEI!
EF ÞAÐ MYNDI
GERA ÞAÐ
ÞÁ VÆRI ÉG
ÞAÐ EKKI
NEI FRÖGEN. TÍMARNIR HJÁ
ÞÉR ERU EKKI LEIÐINLEGIR...
ÉG VAR BARA ÞREYTTUR...
ÉG ER MEÐ TILLÖGU... EF ÉG
SOFNA AFTUR, ÞÁ GÆTI ÉG
SKIRFAÐ RITGERÐ UM ÞAÐ
SEM MIG DREYMDI...
HENNI LÍKAR ALDREI
VIÐ TILLÖGURNAR
MÍNAR!
Risaeðlugrín
© DARGAUD
MÓTTEKIÐ GÚRKA 1. ÞAÐ GÆTI TEKIÐ MIG
SMÁ STUND AÐ KOMAST TIL ÞÍN. VERTU RÓLEGUR.
YFIR OG ÚT
?
HALLÓ... HALLÓ
GÚRKA 5 KALLAR Á GÚRKU 1...
SVARAÐU GÚRKA 1!
GÚRKA 1 HLUSTAR... TALAÐU GÚRKA 5
ÉG GLEYMDI AÐ SPYRJA ÞIG AÐ NÁKVÆMRI
STAÐSETNINGU SVO ÉG GETI RATAÐ TIL ÞÍN EINS
FLJÓTT OG MÖGULEGT ER TIL ÞESS AÐ SINNA ÞESSU
ÁRÍÐANDI MÁLI. SVARAÐU!
MÉR AÐ KENNA GÚRKA 5. ÉG HEFÐI ÁTT AÐ LÁTA ÞAÐ
ÚT ÚR MÉR FYRSTUR MANNA. STAÐSETNING MÍN ER
NÁKVÆMLEGA VIÐ HLIÐINA Á ÞEIM GRUNAÐA. ÞÚ
GETUR EKKI VILLST. ÉG BÍÐ. YFIR OG ÚT!
framhald ...
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
DRAUMUR hverrar Pókotstúlku í
Keníu er að eignast akur, skepnur og
mörg börn. En áður en þessi draum-
ur getur ræst
þarf hún að ganga
í gegnum hinar
verstu pyntingar
sem hægt er að
hugsa sér: Kyn-
færi hennar eru
skorin burt.
Við sólarupp-
rás, að loknum
undirbúningi,
gerist það. Á flöt-
um steini situr hún, nakin að neðan,
með fótleggina í sundur.
Öll sveitin er mætt til að fylgjast
með. Karlmenn eru í meirihluta,
ungir og aldnir. Konuefni einhvers
þeirra verður hún.
Ef hún er heppin verður hún
fyrsta konan, en hún veit að hún get-
ur eins orðið önnur, þriðja eða fjórða
kona einhvers öldungs í hópnum.
Gömul kona beygir sig niður fyrir
framan hana og kastar ösku í klof
hennar áður en hún grípur um sníp-
inn og með stórum, skaftlausum hníf
sníður hún hann af.
Blóðið fossar. Sársaukinn er sker-
andi, nístandi. Hana svimar og henni
sortnar fyrir augum en hún sýnir
engin svipbrigði.
Áður fyrr máttu feður drepa dæt-
ur sínar ef þær létu bugast og sýndu
veikleika í þjáningu umskurnarinn-
ar. Nú kalla þær skömm yfir sig og
sína, kveinki þær sér, og skömm skal
ekki verða hlutskipti hennar.
Hópur kvenna kemur nú að og hún
er borin eða dregin til hliðar.
Næsta stúlka sest á steininn, og sú
næsta og sú næsta …
Á nakinni, grýttri jörðinni liggur
hún hreyfingarlaus, dofin og í losti.
Umhverfis hana eru masandi kon-
ur, en sumar þeirra halda henni, því
enn er komið með hnífinn. Nú eru
innri barmarnir skornir burt eins og
þeir leggja sig. Hér má hún loks
stynja, gráta og hljóða því karlarnir
eru fjarri.
Mun blæðingin stöðvast?
Mun hún lifa af sýkinguna, sem
koma mun í sárin?
Ég stend álengdar og fylgist með.
Dapurlegt er til þess að vita hvílík
þjáning og eyðilegging hefur átt sér
stað hér í dag.
Kynlífs mun hún aldrei njóta og
teygjanleg húðin sem gefur eftir í
fæðingu er farin, skorin burt, og með
tímanum myndast harður og óeftir-
gefanlegur örvefur.
Algjört tilgangsleysi séð frá bæj-
ardyrum aðkomukonu, en í þeirra
augum lífsnauðsynlegur áfangi á
stuttri ævi.
Enn meiri þjáning bíður þegar
börnin koma síðan í heiminn eitt af
öðru.
Með harmkvælum mun það verða
og ég veit líka að þann sársauka mun
hún bera ein innra með sér, þegar ör-
ið verður rist upp og skorið út til hlið-
anna, stórir gapandi skurðir svo
barnið komist út og mikið blóð, án
deyfingar og lyfja, undir kofaveggn-
um heima eða á einhverjum ríkisspít-
alanum þar sem skortir nánast allt.
Ró og friður hefur færst yfir, fólk-
ið er farið heim.
Ég lít í átt að kofanum. Þarna
liggja þær á nautshúðinni á moldar-
gólfinu. Logandi sársaukinn nístir
þar sem kynfærin voru. Lærin eru
herpt svo sárin grói. Blóðið vætlar og
storknar á dökkri húðinni. Svitinn
bogar og tárin renna, en ekki ein
stuna, ekkert andvarp.
Ég litast um: Storknað blóð á
steinunum og afskorið holdið, tægjur
liggjandi hér og þar í reiðileysi á
jörðinni. Þetta er hold og blóð
kvenna sem upphaflega var ætlað til
annars en að vera afskorið og burtu
kastað og hafna í maga hundsins eða
villtra kattardýra sem koma munu í
skjóli nætur.
Til hvers allt þetta?
Til þess að hún verði ekki lauslát?
Til þess að hún verði fullorðin og
geti alið börn?
Skrefin eru þung.
Ég lít til baka með kökk í hálsi.
Hvernig fæ ég hjálpað?
Hvað get ég gert svo þessum
hryllingi ljúki?
Fyrir hönd áhugamannahóps um
bann við umskurn kvenna,
SIGRÍÐUR HRÖNN
SIGURÐARDÓTTIR
kristniboði, hjúkrunarfræðingur
og nemandi í guðfræðideild.
Umskurður
kvenna – kemur
hann okkur við?
Frá Sigríði Hrönn Sigurðardóttur:
Sigríður Hrönn
Sigurðardóttir
EINHVERN tímann nýlega var út-
gáfa/endurnýjun vegabréfa flutt frá
Lögreglustjóra. Stofnunin sem nú
sér um slíkt heitir Útlendingastofn-
un. Eru þá ekki til INNlendingar?
Sem sagt þeir sem hafa borið ís-
lenskt vegabréf alla tíð? Ég er nú dá-
lítið örg yfir þessu úrræðaleysi að
finna ekki betra nafn á stofnunina. Á
greiðslukvittun fyrir kortagreiðslu
stendur meira að segja „Útlendinga-
eftirlitið“! Þurfa ekki allir að leitast
við að nota rétt orð yfir hlutina?
JÓHANNA
JÓHANNESDÓTTIR,
Espigerði 2-2E,
108 Reykjavík.
Inn- og útlendinga-
stofnunin þar til ann-
að betra heiti finnst
Frá Jóhönnu Jóhannesdóttur: