Morgunblaðið - 16.09.2004, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 FIMMTUDAGUR 16. SEPTEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Laufey Ólafs-dóttir fæddist
að Skálakoti,Vest-
ur-Eyjafjöllum 17.
mars 1927. Hún lést
á heimili sínu mánu-
daginn 6. septem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ólafur Eiríks-
son bóndi í Skála-
koti, f. 28. mars
1892, d. 16. október
1972 og Guðrún
Nikólína Snorra-
dóttir, f. 21. nóvem-
ber 1883, d. 8 maí
1933. Systkini Laufeyjar eru
Bjarni, f. 26. febrúar 1914, d. 23.
janúar 1991, Lilja, f. 21. apríl
1915, Kjartan, f. 24. maí 1916, d.
15. janúar 1988, Fanney, f. 6. maí
1917, d. 16. ágúst 1999, Ólína, f.
25. febrúar 1921 og Sveinjón, f.
7. júlí 1924, d. 22. desember
1993.
Laufey giftist 5. júní 1954
Árna Guðmundssyni frá Núpi,
Vestur-Eyjafjöllum, f. 23.októ-
ber1929, d. 25. júlí 1996. Laufey
og Árni eignuðust fimm syni: 1)
Ólafur Rúnar, f. 9. mars 1948,
Guðmundur Hrafn, f. 13. desem-
ber 2001. b) Margrét, f. 6. sept-
ember 1983, maki Arnþór Breið-
fjörð Agnarsson, sonur þeirra er
Sigurður Agnar, f. 10. apríl 2003.
c) Matthías Skjöldur, f. 24. júlí
1990. 4) Þráinn, f. 24. maí 1961,
kvæntur Unni Vilhjálmsdóttur og
börn þeirra eru: Guðrún Ísabella,
f. 4. maí 1987, Hildur Ýr, f. 4.
apríl 1991 ogVilhjálmur Árni, f.
8. maí 2000. 5) Már, f. 28. júní
1965, maki Valdís Axfjörð og
börn þeirra eru Ragnar, f. 15.
apríl 1988, og Anna Bára, f. 26.
apríl 1994.
Laufey var ekki nema sex ára
gömul þegar móðir hennar féll
frá, faðir hennar bjó áfram í
Skálakoti með börnum sínum
sem fóru að heiman eitt af öðru
til annarra starfa. Laufey var
ung að aldri komin í vist til
Reykjavíkur og vann við það og
hótelstörf þar til hún hóf sambúð
með sveitunga sínum Árna Guð-
mundssyni 1947. Húsmóðurstarf-
ið var hennar aðalstarf þar til
yngri synir hennar voru komnir
vel á legg, þá hóf hún störf utan
heimilis við saumaskap hjá Skeif-
unni húsgagnaverksmiðju, síðan
vann hún hjá Z-húsgögnum hjá
syni sínum Ólafi Rúnari og þá
Lofti Péturssyni hjá Bólsturverk.
Útför Laufeyjar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
kvæntur Guðrúnu
Ásu Ásgrímsdóttur.
Börn þeirra eru: a)
Þröstur, f. 26. júní
1965, kvæntur Ingu
Björk Gunnarsdótt-
ur. Börn þeirra eru
Ólöf Karítas, f. 20.
september 1986, Rak-
el Ósk, f. 25. sept-
ember 1990, Aron
Örn, f. 17. september
1998, og Mikael
Andri, f. 7. mars
2003. b) Kolbrún, f.
9. október 1971. c)
Íris, f. 5. desember
1973, gift Halldóri Gunnari Vil-
helmssyni, dóttir þeirra er
Guðný Ása, f. 8. apríl 2002. 2)
Guðmundur, f. 4. ágúst 1953,
kvæntur Guðrúnu Samúelsdótt-
ur, synir þeirra eru Árni, f. 29.
janúar 1977, maki Bergdís Finn-
bogadóttir og Steinarr, f. 30.
október 1981. 3) Sigurður, f. 20.
júní 1956, kvæntur Guðbjörgu
Skjaldardóttur, börn þeirra eru:
a) Þórhildur Laufey, f. 21. októ-
ber 1977, gift Gunnari Erni Guð-
mundssyni, börn þeirra eru Guð-
björg Elín, f. 22. febrúar 1998 og
Tengdamóðir mín Laufey Ólafs-
dóttir er látin. Mér er bæði ljúft og
skylt að minnast hennar nokkrum
orðum. Þau eru orðin mörg árin síð-
an ég sá hana fyrst, en ég man enn
hvað mér fannst Rúnar eiga unga
og falleg móður. Laufey hafði næmt
auga fyrir fallegum hlutum og bar
heimili þeirra Árna þess vitni alla
tíð. Það var sama hvernig húsa-
kynnum þau bjuggu í, alltaf tókst
þeim að gera þau svo vistleg og svo
fallegt hjá sér að unun var að. Lauf-
ey var ekki aðeins fagurkeri, heldur
var hún líka eldklár saumakona og
það var eiginlega sama hvað hún
tók sér fyrir hendur það lék allt í
höndum hennar hvort sem það var
matargerð eða handavinna hvers
konar.
Undirrituð naut góðs af hand-
leiðslu hennar þegar kom að und-
irbúningi fæðingar fyrsta barnsins,
þá vildi svo til að Laufey átti von á
yngsta syninum. Við tengdamæðgur
vorum því samferða við undirbúning
komu sona okkar sem fæddust með
eins dags bili. Laufey rík af reynslu
miðlaði mér af allri þeirri þekkingu
sem hún bjó yfir, hún kenndi mér að
hekla og sauma smábarnaföt og allt
sem hún gerði til undirbúnings
barnsfæðingar gerði ég eins. Þannig
var Laufey, alltaf hægt að leita að-
stoðar hennar hvort sem var við leik
eða störf.
Laufey hafði unun af gróðri og
fallegum blómum og bar garðurinn
þeirra Árna á Skriðustekk 1 þess
vitni, en þau höfðu sameiginlegan
áhuga á að gera garðinn sem falleg-
astan. Þar voru mörg handtökin
innt af hendi og oft var verið að,
langt fram á kvöld við garðvinnuna.
Það var mikill missir fyrir Lauf-
eyju og okkur öll þegar Árni féll frá,
en hún tókst á við breytt lífsskilyrði
af ótrúlegri einurð, bjó ein í húsinu
sínu og hélt öllu áfram sem áður.
Laufey óttaðist þá tíma sem hún
myndi þurfa að flytja burt úr húsi
sínu á einhverja stofnun og er það
huggun okkar að svo þurfti ekki að
verða.
Um leið og ég kveð ástkæra
tengdamóður mína vil ég þakka
henni af alhug allt sem hún var mér
á langri vegferð.
Blessuð sé minning hennar.
Ása Ásgrímsdóttir.
Kær tengdamóðir mín, Laufey
Ólafsdóttir, er látin 77 ára að aldri.
Hún hvarf hljóðlega úr þessari ver-
öld 6. september, sofnaði í stólnum
sínum inni á fallega heimilinu sínu
sem henni þótti svo vænt um. Hún
Laufey var glæsileg kona, alltaf vel
til höfð og smekkleg til fara, svo
smágerð með sitt fallega rauða hár.
Hún hafði auga fyrir fallegum hlut-
um og ber bæði heimili hennar og
þá sérstaklega garðurinn þess glögg
merki. Það virtist allt leika í hönd-
um hennar og meðan hún hafði
heilsu til skapaði hún fallega hluti,
oft úr ódýru hráefni, því ekki voru
efnin alltaf mikil. Í garðræktinni
átti hún óteljandi handtökin og voru
þau tengdaforeldrar mínir mjög
samtaka í því áhugamáli sínu. Því
var það að missir hennar var mikill
þegar lífsförunautur hennar og
besti vinur féll frá fyrir 8 árum. Hin
síðari ár, eftir að heilsu tók að hraka
var það henni helst til yndis að
horfa á fallegan gróðurinn og hlusta
á niðinn í gosbrunninum. Hún átti
minningar um hvert tré sem hún
deildi með okkur.
Við höfum nú átt samleið í ná-
kvæmlega 30 ár, því það var á
haustdögum 1974 sem sonur hennar
Guðmundur kynnti okkur verðandi
tengdamæðgurnar.
Síðan þá hefur hún verið stór og
mikilvægur hluti af lífi okkar fjöl-
skyldunnar. Það verður skrítið að
koma ekki lengur við í Breiðholtinu,
fá sér kaffibolla og rökræða aðeins
um lífið, tilveruna og stjórnmálin.
Það vantaði ekki að hún hafði skoð-
anir á landsmálunum. Það verða
skrítin jól og áramót, en synir mínir
pössuðu vel upp á það að við værum
alltaf komin fyrir miðnætti á gaml-
árskvöld í Breiðholtið til að skjóta
upp, enda útsýnið hvergi betra. Afi
þeirra hafði komið þeirri hefð á og
var henni viðhaldið þótt hann félli
frá.
Með söknuði kveð ég tengdamóð-
ur mína og þakka henni samfylgd-
ina þessi 30 ár og allar minning-
arnar sem áfram lifa.
Hart er mannsins hjarta
að hugsa mest um sig.
kveldið er svo koldimmt,
ég kenndi í brjósti um mig.
Dýrlega þig dreymi
og drottinn blessi þig.
(Stefán frá Hvítadal.)
Guðrún Samúelsdóttir.
Mig langar með nokkrum orðum
að kveðja tengdamóður mína, Lauf-
eyju, er lést á heimili sínu 6. sept.
síðastliðinn, 77 ára að aldri. Eftir að
Laufey missti manninn sinn, hann
Árna, fyrir átta árum bjó hún ein í
húsinu þeirra sem þeim var svo
kært, með sínum fallega garði sem
þau ræktuðu saman. Henni var
mjög umhugað um að halda honum
fínum og tókst henni það svo sann-
arlega. Hún var ekki heilsuhraust
síðasta áratuginn en gat verið
heima enda vildi hún hvergi annars
staðar vera. Laufey og Árni eign-
uðust fimm syni. Barnabörnin eru
13 og langömmubörnin orðin 8.
Laufey var mikil handavinnukona
og saumaði og prjónaði mikið hér
áður fyrr.
Eftir að strákarnir uxu úr grasi
og þeir elstu voru farnir að heiman
fór hún að vinna við saumaskap. Og
ekki munaði hana um að sauma
gardínur fyrir okkur Sigga þegar
við fórum að búa. Velúrgardínur
með þessum miklu köppum, felling-
um og kögri. Ekkert smá verk.
Laufey mín, nú er komið að
kveðjustund og ég veit að Árni þinn,
sem þú saknaðir svo mikið, tekur á
móti þér og stjanar við þig eins og
honum einum var lagið.
Þín tengdadóttir
Guðbjörg Skjaldardóttir.
Tengdamóðir mín Laufey Ólafs-
dóttir lést á heimili sínu síðastliðinn
mánudag.
Mig langar að minnast hennar í
fáum orðum.
Ekki átti ég von á því að komið
væri að leiðarlokum. Mín fyrsu
kynni af Laufeyju voru sumarið
1983 þegar við Þráinn, sonur henn-
ar, fórum að vera saman. Það var
auðvelt að kynnast þessari hressu
konu. Þar fór glæsileg kona sem
alltaf var vel til höfð og heimili
hennar bar vott um hennar góða
smekk. Minnist ég þess hvað allt
var fallega skreytt, sérstaklega fyr-
ir jól og páska. Margar góðar stund-
ir áttum við saman.
Þú varst mikil blómakona og ég
man alltaf hvað garðurinn þinn var
fallegur, oft fóruð þið hjónin austur
fyrir fjall að kaupa blóm og plöntur.
Með þessum orðum vil ég þakka
þér samfylgdina í gegnum árin.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Þín tengdadóttir
Unnur.
Elsku amma mín.
Í barnaskap mínum stóð ég í
þeirri trú að ég myndi alltaf eiga þig
að, og alltaf getað kíkt á þig í
Skriðustekkinn, setið á móti þér við
hringlaga borðstofuborðið og kjaft-
að yfir kaffibolla og kexi. Því kom
það mér algjörlega í opna skjöldu
þegar mér var sagt að þú værir dá-
in.
Þegar ég lít til baka sé ég að við
áttum fleira sameiginlegt en nafnið
okkar. Það var ólýsanlegt fyrir litla
stelpu að komast í skartgripaskrínið
þitt og fá að máta kápur, pelsa og
skó. Og þegar á unglingsárum mín-
um varstu tilbúin að gefa mér ým-
islegt úr skápnum þínum sem að
sjálfsögðu var komið aftur í tísku,
þá var ekki verra að við notuðum
sömu skóstærðina. Ég minnist
þeirra stunda þar sem þú sagðir
skemmtilegar sögur af sjálfri þér,
ungri og glæsilegri á sveitaböllun-
um – og þú saumaðir flest dressin á
þig sjálf enda allir sem vita hversu
fær saumakona þú varst. Fyrir mér
ertu, og munt alltaf vera, prinsessu
amman mín, með fallega lökkuðu
neglurnar þínar og vel sett hárið.
Enda ertu fyrirmynd mín um
hversu nauðsynlegt það er að
skynja fegurðina í umhverfi sínu
heimili ykkar afa og garðurinn með
öllum fallegu rósunum þínum eru
góð dæmi um næmt skynbragð á
fegurð og fullkomnun. Það verður
erfitt að hugsa sér jólaundirbúning-
inn án þín, allar vangavelturnar um
jólagjafir, enginn mátti vera skilinn
útundan, hvorki börn, barnabörn né
langömmubörn.
Laufey amma, nafna mín, ég er
svo þakklát fyrir að hafa heimsótt
þig í Skriðustekkinn þegar ég var á
Íslandi fyrir nokkrum dögum og ég
geymi minningarnar frá þeirri
heimsókn á góðum stað í hjarta
mínu, hversu hversdagslegar sem
þær kunna að virðast.
En þú varðst að fara frá okkur,
og hversu sárt og óréttlátt sem það
virðist núna þá vitum við öll að afi
hefur tekið á móti þér með opnum
örmum reiðubúinn að dekra áfram
við prinsessuna sína.
Við systkinin finnum fyrir mikl-
um tómleika nú þegar þú og afi eruð
bæði farin frá okkur og við getum
ekki komið lengur í heimsókn með
langömmubörnin. Við söknum þín
sárt og minnumst þín með hlýju og
trega.
Þórhildur Laufey, Margrét og
Matthías Skjöldur
Sigurðarbörn.
Elskuleg amma okkar er dáin.
Minningarnar streyma og margs
er að minnast. Ein af sterkustu
minningunum um ömmu er hve
glæsileg hún var alltaf, alveg fram á
síðasta dag. Klædd samkvæmt nýj-
ustu tísku í litum sem fóru vel við
rauða hárið hennar og grænu aug-
un.
Það var alltaf gott að koma til
ömmu og afa í Breiðholtið, þar biðu
okkar jafnan kræsingar. Oft var það
ísinn í frystinum sem boðið var upp
á og amma var alltaf til í að spjalla
við okkur barnabörnin. Hún gerði
það ávallt sem jafningi okkar, hvort
sem það var um föt, tónlist, kvik-
myndir, barnauppeldi eða pólitík.
Það sem gerði hana svo einstaka
ömmu var hve ung í anda hún var
alla tíð. Hún hafði til dæmis mikinn
áhuga á popptónlist, sérstaklega ís-
lenskri og sem dæmi um það þá var
uppáhaldslag hennar með hljóm-
sveitinni Sálin hans Jóns míns og
Stefán Hilmarsson hennar uppá-
halds söngvari. Það kom að þeim
tímapunkti að hún vissi meira um
hvað var að gerast í tónlistarbrans-
anum heldur en við barnabörnin. Þá
hafði hún mikinn áhuga á kvik-
myndum og hafði sterkar skoðanir á
leikurum þeirra sem hún gat rætt
við okkur um stundunum saman.
Það var sama hvenær maður kom
í heimsókn til ömmu, hún var alltaf
hress og í góðu skapi og til í að
ræða málin, hvað svo sem manni lá
á hjarta. Í hugann koma líka minn-
ingar úr æskunni um útilegur sem
við fórum í þegar við vorum yngri,
sérstaklega þegar við fórum í
Vaglaskóginn um verslunarmanna-
helgar. Það var yndislegur tími og
frá honum eigum við dýrmætar
minningar. Svo voru það glæsilegu
jólaboðin sem amma og afi héldu á
jóladag í Skriðustekknum fyrir syn-
ina og fjölskyldur, þá var nú glatt á
hjalla, mikið borðað, spilað og hleg-
ið. Þegar maður hugsar til baka er
það léttleikinn og leiftrandi glettnin
í augunum hennar ömmu sem kem-
ur sterkast fram í hugann og það
sem við munum geyma í hjartanu
um ókomna tíð.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Kolbrún, Íris og Þröstur.
Elsku amma mín. Þegar pabbi
hringdi í mig til þess að segja mér
að þú værir fallin frá, þurfti ég að
stoppa til þess að átta mig á hlut-
unum. Mér fannst það svo ótrúlegt
að þú værir farin en fyrir mér virt-
ist sem þú ætlaðir að vera heima í
Breiðholtinu í minnst 20 ár til við-
bótar. Þegar ég hafði náð áttum fór
ég að hugsa um öll þau yndislegu ár
sem við áttum saman. Alltaf hlakk-
aði ég jafnmikið til þegar ég vissi að
ferðinni væri heitið í Breiðholtið til
afa og ömmu því þangað var alltaf
gott að koma. Alltaf var til brjóst-
sykur og ís sem við krakkarnir
fengum að japla á hjá afa nammi og
ömmu gott. Garðurinn sem var allt-
af þitt yndi var uppspretta að ótal
tækifærum til leikja og ævintýra-
mennsku svo ekki sé minnst á allar
flugurnar sem voru alltaf að gera
þér lífið leitt. Þegar ég sit hérna og
reyni að finna einhver augnablik
sem standa upp úr, reynist það
mjög erfitt því að flest þau augna-
blik sem við áttum saman voru frá-
bær. Gamlárskvöldin í Breiðholtinu
voru alltaf fjörug, margt um mann-
inn og áttu allir góðar stundir þar
saman. Ungir sem aldnir urðu að
börnum þegar kom að því að skjóta
upp og kveðja hið aldna ár. Alltaf
beiðst þú eftir okkur inni þegar nýja
árið gekk í garð og tilbúin að skála
fyrir nýju ári. Mér er það sérstak-
lega minnistætt þegar einn flugeld-
urinn villtist af leið og elti þig og
aðra sem voru staddir í dyrunum
um allt húsið. Það er erfitt að hugsa
sér nýja hefð einmitt fyrir komandi
gamlárskvöld en þið afi fylgist
örugglega með okkur hvar sem við
verðum. Síðustu árin áttum við
margar góðar stundir saman þar
sem við gátum setið langtímum
saman og spjallað um alla heima og
geima. En núna hefur þú yfirgefið
okkur og ég veit að þú ert komin á
góðan stað. Þú ert aftur komin til
afa og farin að ráðskast með hann.
Ég er þess fullviss um að þú munir
vaka yfir okkur öllum. Við munum
halda áfram okkar veg með mikið af
góðum minningum um þig í fartesk-
inu. Elsku amma mín, ég kveð þig í
bili
Árni Guðmundsson.
Elsku amma Laufey.
Okkur langar að þakka þér fyrir
samfylgdina. Við áttum mjög erfitt
með að trúa því að þú værir farin.
Við höfðum verið hjá þér á sunnu-
deginum og þá varst þú svo hress
og kát. Bauðst okkur upp á ís, sem
þú áttir alltaf til handa okkur
krökkunum. Oft laumuðum við okk-
ur líka í sykurkarið hjá þér, því
molasykur fengum við bara hjá
ömmu Laufeyju. Þú sagðir okkur
oft frá því, hvernig lífið hafði verið í
gamla daga og varst oft hissa á því
hvað tímarnir höfðu breyst. Þú
varst alltaf svo fín og þegar við vor-
um yngri fannst okkur svo gaman
að fá að fara í fataskápinn þinn og
klæða okkur í öll fínu fötin og pinna-
hælana. Við eigum eftir að sakna
þess að vera ekki með þér um jólin.
LAUFEY
ÓLAFSDÓTTIR
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is