Morgunblaðið - 16.12.2004, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. DESEMBER 2004 41
MINNINGAR
✝ Egill FannarGrétarsson fædd-
ist á Akranesi 27.
desember 1989.
Hann varð bráð-
kvaddur 5. desember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans eru Kristín
Harpa Þráinsdóttir,
f. 18. jan. 1966, og
Grétar Lýðsson, f.
11. mars 1964, d. 27.
apríl 1993. Sambýlis-
maður Hörpu og
stjúpfaðir Egils er
Sigurður Haralds-
son, f. 10. sept 1964.
Foreldrar Kristínar Hörpu eru
Þráinn Traustason, f. 9. apríl
1942, og Guðrún Halldóra Helga-
dóttir, f. 18. apríl 1946, d. 4. febr-
úar 1987. Foreldrar Sigurðar eru
Sigurbjörg Helga Halldórsdóttir,
f. 7. okt. 1937, og Haraldur
Karlsson, f. 8. okt. 1936. Systir
Egils er Guðrún Bryndís Jóns-
dóttir, f. 10. des. 1985, og bróðir
Egils samfeðra er
Guðjón Þór, f. 14.
des. 1984. Systkini
Hörpu eru Sigurður
Helgi f. 8. maí 1967,
kona hans Hanna
Rúna Hjaltadóttir, f.
21. júní 1967, dætur
þeirra eru Kristrún
Halla og Guðrún
Halldóra; Fríða
Birna, f. 17. okt.
1974, sambýlismað-
ur hennar er Guð-
mundur Árni Guð-
laugsson, f. 25. júní
1969, dóttir þeirra
er Rósmarý Bergmann og sonur
Guðmundar og fóstursonur Fríðu
er Aron Björn. Foreldrar Grétars
eru Vigdís Matthíasdóttir, f. 5.
nóv. 1930, og Lýður Sigmunds-
son, f. 17. apríl 1911, d. 19. júní
1994.
Útför Egils Fannars verður
gerð frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan 13.
Egill Fannar Grétarsson fæddist
á Akranesi 27. desember 1989. Bryn-
dís systir hans var þá fjögurra ára
gömul og var mikið að spá í það hvort
mamma sín yrði nokkuð lengi frá og
vildi hún bara bíða eftir henni á með-
an bróðir hennar kæmi í heiminn og
helst úti í bíl. Hann kom í heiminn
fyrir tímann, fallegur, heilbrigður
drengur sem allir elskuðu.
Elskulegi fændi minn Egill Fann-
ar er látinn. Aðeins 14 ára og engar
skýringar, nema hjartað gaf sig
vegna álags. Maður spyr sig: Af
hverju? Hvers vegna? Og hvað gerð-
ist? Engin svör eru komin og eiga
örugglega ekki eftir að koma. En
hann er kominn til pabba síns og
móðurömmu sem tóku á móti honum
eins og þeim er lagið. Ég talaði oft
við þig þegar við vorum saman um
pabba þinn því þú varst aðeins
þriggja og hálfs árs þegar hann féll
frá. Þú varst mjög forvitinn og gast
hlegið að því hvað hann var fyndinn,
bara af þeim frásögnum sem þér
voru sagðar. En nú ertu hjá honum
og getið þið spilað saman á gítar og
sungið eins og þér fannst svo gaman
og pabba þínum líka. Þið eruð góðir
saman og bið ég um tónleika þegar
ég kem yfir móðuna miklu.
Ég er mjög þakklát fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an og nú síðast þegar ég átti afmæli í
október. Þá kom öll fjölskyldan sam-
an. Egill var mjög hamingjusamur
með henni Sunnu sinni og talaði lát-
laust um hana og vildi jafnframt að
ég passaði hana þegar við hittumst á
balli í hennar skóla. Hann var vanur
að segja Fríða frænka við mig eins
og pabbi hans gerði einnig. Egill
fékk að tengja saman fullt af græjum
fyrir mig í minni vinnu og var stoltur
af að fá að hjálpa Fríðu frænku.
Hann var ávallt tilbúinn til að hjálpa,
viðkvæmur, spurull, nákvæmur,
yndislegur strákur sem var vinsæll
meðal allra sem fengu að kynnast
honum og góðmennsku hans.
Egill var mikill mömmustrákur og
var mjög góður við hana, knúsaði
hana mikið og vildi allt gott fyrir
hana gera. Systir hans Bryndís var
að byrja sinn fyrsta vetur á Laugum,
var þar í heimavist. Hún kom heim á
Fellsenda þegar hún gat og um allar
helgar. Þau systkin voru mjög góðir
vinir og sérstaklega þegar þau urðu
eldri. Egill Fannar átti bróður á
Akranesi sem heitir Guðjón. Þeir
voru í ágætu sambandi og var Egill á
leið í 20 ára afmæli hans um síðustu
helgi og hlakkaði mikið til þess.
En elsku Egill minn, mér fannst
erfitt að segja Rósmarý frænku
þinni frá því að þú værir hjá pabba
þínum og ömmu. Hún spurði margra
spurninga enda bara fjögurra og
hálfs árs gömul. Hún fer oft að
myndinni af þér sem er í stofunni og
talar við þig og tekur þig með í leik.
Hún gekk um gólf með dúkkuna sína
og sagðist vera stóra systir og barnið
væri dáið. Það er ótrúlegt hvað hún
tekur þessu með ró en spáir mikið í
þetta, eins og þú gerðir.
Egill minn, þegar þú huggaðir vin-
konu mömmu þinnar þegar hún
missti manninn sinn í sjóslysi sagðir
þú: „Elsku Unnur mín, pabbi minn
passar Höskuld.“ Þessi setning er
mjög minnisstæð í huga mömmu
þinnar og talar hún mikið um þetta
núna á þessum erfiðu tímum.
Þín er sárt saknað og þegar mér
barst samúðarskeyti með þessu ljóði
átti það vel við og minnti mig á þig.
Ákvað ég að láta það fylgja með:
Harmið mig ekki með tárum, þó að ég sé
látinn.
Hugsið ekki um dauðann með harmi og ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur,
en þegar þið hlæið og syngið með glöðum hug,
sál mín lyftist upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið gefur,
og ég tek þátt í gleði ykkar fyrir lífinu.
Elsku systir mín Harpa, Siggi,
Bryndís, Sunna og Guðjón. Ég votta
ykkur mína dýpstu samúð. Hugsið
ávallt um Egil og varðveitið minn-
ingu hans, talið um hann og hlæið og
hann mun hlæja með ykkur.
Þín frænka
Fríða Birna.
Við urðum alveg orðlaus þegar
Bryndís sagði okkur þessar voðalegu
fréttir um andlát þitt, elsku vinur,
okkur fannst nú alveg nóg komið af
sorgum hjá fjölskyldunni og við trú-
um þessu ekki ennþá.
Margar minningar fljúga um hug-
ann. Hvað þú varst alltaf góður við
frænkur þínar, Krissu og Gunnu
Dóru, enda kölluðu þær þig Egil
besta frænda. Og dýravinur varstu
mikill og var kisan okkar hann Krúsó
ansi hrifinn af þér, stökk alltaf í
fangið á þér, og ekki er hann nú
allra. Það var alveg yndislegur tími
þegar þið bjugguð rétt hjá okkur, oft
kíktir þú í heimsókn, alltaf kátur og
hress, alltaf tilbúinn að hjálpa
frænkum þínum og spjalla við okkur.
Og stundum hringdir þú í okkur og
bauðst okkur í vöfflur sem þú hafðir
bakað sjálfur enda varstu nú ansi
duglegur í eldhúsinu, og alltaf varstu
tilbúinn að koma og mála piparkökur
með frænkum þínum á þessum árs-
tíma. Já, við eigum fullt af minning-
um um þig, elsku vinur, og fjölskyldu
þína sem við munum varðveita í
hjarta okkar.
Við vorum svo stolt af þér, elsku
Egill, þú varst svo duglegur drengur
og hjartahlýr. Svo varstu búinn að
eignast unnustu, hana Sunnu, sem er
alveg yndisleg stúlka og þið voruð
svo ástfangin.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn, minn faðir, lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert, mín lífsins rós,
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn, láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól,
láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn, réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd,
og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
Faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku Harpa, Siggi, Bryndís, Guð-
jón, Sunna og aðrir ástvinir, megi
Guð varðveita og styrkja ykkur í
sorg ykkar.
Helgi, Hanna, Kristrún Halla
og Guðrún Halldóra.
Elsku Egill. Hvað gerist? Þitt
stóra hjarta sem gaf svo mikla hlýju
og yl til allra sem þú þekktir gefur
sig við áreynslu í fótbolta. Við spyrj-
um okkur: Hvað er að ske? En engin
svör fáum við nema stórt sár á
hjarta. Faðir þinn, Grétar heitinn,
deyr ungur í sjóslysi og þú þá aðeins
þriggja og hálfs árs gamall. Rúmlega
11 árum síðar kveður þú þennan
heim. Hver hefði trúað því? Þegar þú
fæddist varstu svo lítill með þessi
ótrúlega fallegu augu sem úr skein
mikil hlýja strax frá fæðingu. Þú
varst heimagangur hjá okkur öll þín
fyrstu ár, þú varst eitt af börnunum,
enda finnst Pálma, Andra og Elínu
þau hafa misst bróður sinn. Við
þökkum þér, elsku Egill, fyrir þær
stundir og allar minningarnar sem
við eigum eftir.
Elsku frændi, ein setning kemur
okkur efst í huga, þeir deyja ungir
sem guðirnir elska. Elsku Harpa,
Siggi, Bryndís, Guðjón, Sunna og
aðrir aðstandendur, megi Guð hjálpa
ykkur gegnum þessa ólýsanlega erf-
iðu tíma.
Þau ljós sem skærast lýsa
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
ferum þau harður bylur
og dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi
þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Guð veri með ykkur.
Sigríður, Jóhann, Pálmi Þór,
Andri Már og Elín Birna.
Elsku Egill, mér datt aldrei í hug
að ég þyrfti að kveðja þig svona
fljótt. Það er svo margt sem ég átti
eftir að segja og gera með þér. Við
áttum eftir að fara á leik með Lak-
ers, klára skotkeppnirnar okkar og
margt annað. Skólinn verður ekki
samur án þín, þú gerðir hann að ein-
hverju meira en bara skóla. Hann
var alltaf skemmtilegri og bjartari
þegar þú varst þar. Mig dreymdi að
ég væri í skólanum og þú værir þar
líka. Þannig verður það, andi þinn
verður þar að líta eftir okkur
grislingunum.
Þú varst vinur í raun, enginn kem-
ur í staðinn fyrir þig, nú verðum við
Adda bara tvær, það vantar sjálfan
Pippen í hópinn. Það var eitthvað
sem tengdi okkur þrjú saman, en þú
munt vaka yfir okkur, það fann ég
greinilega þegar ég lagðist til svefns
annað kvöldið eftir andlát þitt. Það
færðist undarleg ró yfir mig, þú
varst hjá mér, ég fann fyrir þér.
Þú varst frábær félagi, varst svo
mikill prakkari og hrekkjalómur,
það var oft sem við Adda þurftum að
hafa hemil á þér. Samt var ekki hægt
að finna betri manneskju en þig. Nú
sé ég eftir því að hafa ekki sagt þér
oftar hve vænt mér þótti um þig eða
knúsað þig. Þú færðir birtu inn í líf
mitt, þú fékkst mig til að brosa. Nýr
kafli byrjaði í lífi mínu þegar ég
kynntist þér, þeim kafla er lokið, en
trúðu mér, ég á eftir að skoða hann
oft. Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið tækifæri til að kynnast þér eins vel
og ég gerði. Svipirnir sem þú gast
sett á andlitið, það er erfitt að leika
þá eftir en ég mun eiga minninguna
um þá. Þú varst líka sá eini sem kall-
aðir mig fullu nafni. Ég hélt alltaf að
við yrðum gömul og gráhærð, en
áfram jafngóðir vinir.
Það sem huggar mig og styrkir í
sorginni er það að þú ert kominn til
pabba þíns, ég sé ykkur fyrir mér
siglandi um á litlum bát spjallandi
um okkur sem eftir erum. Þú átt
stóran hlut í hjarta mér og þannig
mun það vera.
Elsku Harpa, Siggi, Bryndís og
Guðjón, megi Guð styrkja ykkur í
sorginni. Sunna mín, þú veist hve
vænt honum þótti um þig og ég veit
að þér mun alltaf þykja vænt um
hann.
Sigríður Árdal.
Lítill drengur ljós og fagur …
Þessi ljóðlína Vilhjálms Vilhjálms-
sonar kom í huga mér þegar ég frétti
af andláti Egils Fannars. Þannig
kom hann mér fyrir sjónir á fyrsta
skóladegi sínum í Hvaleyrarskóla,
níu ára gamall. Bekkurinn var stór
en Egill eignaðist sína vini, sem nú
syrgja hann. Fallega brosið hans ylj-
ar þegar ég horfi á gamlar bekkj-
armyndir og hugurinn reikar til
baka.
Egill hafði átt sínar sorgarstundir.
Hann missti pabba sinn mjög ungur
og hafði það sett mark á hann.
Vorið 2002 kvaddi ég fyrrum nem-
endur mína sem ég hafði kennt í
yngri- og miðdeild eða um sjö ára
skeið mörgum hverjum. Ég bað
þeim Guðs blessunar í komandi námi
og vonaðist til að mega fylgjast með
þeim áfram. Nú var ég að útskrifa
minn fyrsta hóp, sem ég hafði fylgt
frá upphafi skólagöngu þeirra.
Egill gekk til mín og tók við ein-
kunnabókinni sinni og kvaddi fallega
eins og ávallt. Ég minnist þess að
hafa farið með vers úr Davíðssálm-
um 37,5, Fel Drottni vegu þína,
treyst honum og hann mun vel fyrir
sjá. Bænir og blessunaróskir fylgdu
þessum nemendum mínum út í lífið
þennan vordag.
Egill sagði mér frá því að það
stæði til að fjölskyldan flytti norður í
land og var spenningurinn mikill. Nú
eru liðin um tvö ár síðan. Við sem
kynntumst Agli og vorum í samvist-
um við hann þessi ár í skólanum er-
um harmi slegin og hugurinn leitar
til fjölskyldu hans. Megi góður Guð
styrkja þau í sorginni og gefa þeim
líkn. Hann blessi minningu Egils
Fannars.
Sem sjálfur Drottinn
mildum lófum lyki,
um lífsins perlu
á dýrsta augnabliki.
(Tómas Guðm.)
María I. Aðalsteinsdóttir.
Það er klappað létt á öxl kennslu-
konunnar. Hún er stödd í búð innan
um fjölda fólks. Komdu blessuð,
Guðný mín, er sagt vinalegri ung-
lingsrödd. Hún lítur við. Þarna
stendur hann, grannvaxinn og svolít-
ið kæruleysislegur í fasi – hlýr
drengur. Allir jafnir fyrir honum,
hvort sem eru kátir drengir, laglegar
stúlkur eða þreytandi kennarar.
Eins við alla, glaðvær, notalegur og
hvers manns hugljúfi. Góður vinur.
Þegar hann kom var hann svo síð-
hærður að við héldum jafnvel að
hann væri stelpa. Svo var hann
klipptur. Þá sáum við fallegan dreng,
– brosmildan, góðan dreng. Þannig
varðveitist minningin.
Starfsfólk Stórutjarnaskóla þakk-
ar fyrir að hafa fengið að kynnast
Agli Fannari Grétarssyni og biður
góðan Guð að styrkja fjölskyldu
hans á erfiðum tímum.
Guð blessi minningu Egils Fann-
ars.
Starfsfólk Stórutjarnaskóla.
Okkur er öllum afar minnisstætt
þegar Egill kom í bekkinn okkar,
fyrir réttum tveimur árum. Fyrst
störðu allir því hann var með svo sítt
hár að við héldum að þetta væri
stelpa. Síðar fór hann í klippingu og
þá kom í ljós þessi fallegi brosmildi
strákur.
Hann varð fljótt einn af hópnum,
átti auðvelt með að eignast vini og
kom eins fram við alla, hvort sem það
vorum við krakkarnir í efri bekkj-
unum eða yngstu börnin í skólanum.
Svolítið kærulaus og hafði ekki
óþarfa áhyggjur, en vildi gera það
besta úr öllu. Þess vegna var einmitt
svo gott að vera með honum. Efni-
legur íþróttamaður, sérlega í bolta-
greinum og skemmtilegur félagi á
þeim vettvangi.
Fljótt kom í ljós að Egill var af-
skaplega hugmyndaríkur og þar sló
hann okkur öllum við. Húmorinn var
alltaf á sínum stað, nema helst rétt
fyrst á morgnana.
Við viljum þakka Agli samveruna
og allt það sem hann gaf okkur.
Minningu hans munum við reyna að
halda á lofti með því að vera hlý og
góð hvert við annað, eins og hann var
ávallt við okkur. Nú er sætið hans
autt og söknuðurinn er sár, en sorgin
er að byrja að breytast í minningar,
og þær eru allar góðar.
Nemendur 10. bekkjar
Stórutjarnaskóla.
EGILL FANNAR
GRÉTARSSON
Móðir mín og amma okkar,
HELGA RÖGNVALDSDÓTTIR,
Syðri Hofdölum,
sem lést laugardaginn 11. desember, verður
jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn
18. desember kl. 11.00.
Rannveig Jóna Traustadóttir,
Valgerður Kristjánsdóttir, Trausti Kristjánsson
og fjölskyldur.
Bróðir okkar,
HREIÐAR ÞORSTEINN GUNNARSSON,
Sólheimum,
Grímsnesi,
sem lést þriðjudaginn 7. desember, verður
jarðsunginn frá Skálholtskirkju föstudaginn
17. desember kl. 14.00.
Systkini hins látna.