Morgunblaðið - 21.12.2004, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. DESEMBER 2004 41
MINNINGAR
✝ Hrefna Sigur-björg Hákonar-
dóttir fæddist í Vík í
Mýrdal 13. september
1927. Hún lést á
sjúkrahúsinu á
Blönduósi 14. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Hákon Einarsson
verkamaður í Vík í
Mýrdal, f. 9. júlí 1898,
d. 1. desember 1987,
og Karólína Magnús-
dóttir húsmóðir, f. 9.
nóvember 1906, d. 30.
ágúst 1950. Bróðir
Hrefnu var Magnús Hákonarson
frá Selfossi, f. 30. desember 1931,
d. 2. ágúst 1996. Hrefna kvæntist
Kristmundi Gunnarssyni bifreiða-
stjóra frá Borgafelli í Skaftár-
tungu, f. 2. maí 1925, d. 27. október
1991. Hrefna og Kristmundur
eignuðust fimm börn, þau eru:
Karólína, f. 1950, bú-
sett í Danmörku, gift
Jan Jensen, Kristín f.
1955, búsett á Skaga-
strönd, gift Vilhelm
B. Harðarsyni, Edda,
f. 1957, búsett á
Blönduósi, gift
Steina Kristjánssyni,
Hákon Jón, f. 1959,
búsettur í Hafnar-
firði, kvæntur Hildi
Guðmundsdóttur, og
Björgvin Þórður, f.
1964, kvæntur Jó-
hönnu Jónsdóttur.
Barnabörnin eru 13
og barnabarnabörnin 5.
Hrefna og Kristmundur voru
alla tíð búsett í Vík í Mýrdal. Hin
síðari ár, eftir að Kristmundur dó,
bjó Hrefna á dvalarheimili aldr-
aðra á Skagaströnd. Útför Hrefnu
verður gerð frá Víkurkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Lífið reynist mönnum misjafnlega
létt. Ebba eins og hún var kölluð fékk
að kynnast lífinu, gleði þess og sorg-
um. Hún veiktist af berklum á unga
aldri og var fötluð upp frá því. Þess
vegna lá hún langtímum saman á
sjúkrahúsi í Reykjavík fjarri foreldr-
um og aðstandendum. Hún missti
móður sína ung. Ung kynntist hún
eiginmanni sínum, Kristmundi Gunn-
arssyni bifreiðastjóra, ættuðum aust-
an úr Skaftártungum, þau bjuggu all-
an sinn búskap í Vík. Þau hjón áttu
miklu barnaláni að fagna en vegna
vinnu Munda var Ebba oft ein með
börnin fimm.
Eftir að hún missti móður sína bjó
faðir hennar á heimili þeirra. Þau
bjuggu í lítilli og þröngri 3ja her-
bergja íbúð með fimm börn og gamla
manninn að auki. Og á haustin dvöldu
hjá þeim um lengri eða skemmri tíma
bændur úr Skaftártungu sem voru að
vinna í sláturtíðinni í Vík. Það var því
oft þétt setinn bekkurinn en það var
ekki verið að kvarta þrátt fyrir
þrengslin, erilinn, og fötlunina. Því
var tekið sem að höndum bar.
Það var skóli lífsins sem setti mark
sitt á Ebbu og það var í þeim skóla
sem hún öðlaðist þrek og viljastyrk.
Síðustu ár hefur heilsuleysi hrjáð
hana mjög en hún hefur í reynd neit-
að að horfast í augu við það því hún
var vön að gera alltaf allt það sem hún
ætlaði sér að gera, sama hvernig
heilsan var. Það var á þeim styrk og
þroska sem lífið gaf henni sem hún
keyrði síðustu daga, vikur og mánuði.
Það kom mér á óvart í sumar þegar
að ég hitti hana við útför föður míns í
Vík að hún skyldi vera þangað komin,
norðan frá Skagaströnd en síðustu ár
hefur hún dvalið á elliheimilinu þar í
nábýli við dætur sínar tvær, Stínu og
Eddu. Þegar ég spurði hana að því
hvort það væri nú ekki fullmikið á sig
lagt að koma alla þessa leið til að
fylgja gamla manninum til grafar, þá
sagði hún: „Datt þér annað í hug,
Finnur, en að ég kæmi til að fylgja
gamla manninum“. Milli þeirra var
einstaklega gott samband og náinn
vinskapur alla tíð. Það sem styrkti
vinskapinn hin síðari ár var sameig-
inleg upplifun á því að missa þann
sem þau elskuðu en bæði misstu þau
maka sína með 5 mánaða millibili á
árunum 1991 og 1992. Í þeirri sorg og
þeim söknuði höfðu þau styrk og
stuðning hvort af öðru. Ebba átti erf-
itt með gang vegna fötlunar sinnar en
faðir minn var á þeim tíma sérstak-
lega léttur á fæti og sá því um inn-
kaup og aðra snúninga fyrir þau
bæði. Hann varð síðan daglegur kost-
gangari hjá Ebbu alveg þar til hún
flutti frá Vík norður á Skagaströnd.
Ég tengdist Ebbu og Munda mjög
fljótt og áður en ég man eftir mér því
ég fæddist í húsinu þeirra. Skömmu
áður en ég fæddist brann hús foreldra
minna og á meðan það var í endur-
byggingu dvöldum við hjá Ebbu og
Munda. Alla tíð var náið, traust og
gott samband milli fjölskyldnanna.
Eftir að ég fluttist að heiman og sett-
ist að í Reykjavík hélt ég ágætu sam-
bandi við þau því það var jafnsjálfsagt
að heimsækja þau og foreldra mína
þegar ég kom til Víkur. Yfir heimili
þeirra Ebbu og Munda ríkti alla tíð
kærleikskyrrð og alúð góðrar gest-
risni mætti þeim mörgu sem þangað
áttu leið, frændfólki, ættingjum og
vinum.
Nú þegar komið er að kveðjustund
er samleið góð, vörðuð mörgum
minningum og góðum þökkuð. Við
bræður og fjölskyldur okkar sendum
börnum Ebbu, tengdabörnum og
barnabörnum innilegar samúðar-
kveðjur og þökkum kær og dýrmæt
kynni.
Finnur Ingólfsson.
Hrefna Hákonardóttir er nú sofn-
uð svefninum langa. Ég kynntist
Ebbu eins og hún var alltaf kölluð
þegar hún varð tengdamóðir Vil-
helms sonar míns. Við fyrstu sýn datt
mér ekki annað í hug en að þessi kona
hefði alla tíð verið borin á gullstól og
ekki dýft hendi í kalt vatn. Hún hafði
framkomu og reisn heimsborgara-
konu. Sjálfstæð, reist og ákveðin með
hlýtt viðmót en fljótt brá fyrir glettni
og kátínu. Þrátt fyrir að hafa frá unga
aldri gengið í gegnum þann erfiða
lífsins skóla sem langtíma sjúkrahús-
vistun langt frá fjölskyldu sinni og
vinum er, þá var glaðværð hennar
einkenni. Koma síðan út og læra að
lifa lífinu á nýjum forsendum, það er
ekki á hvers manns færi. Ég sem
verðandi tengdamóðir dóttur hennar
fór varlega í að kynnast henni. Fljót-
lega sá ég að gullstólinn hafði hún
aldrei yljað en kalda vatnið hefur hún
sjálfsagt oft þurft að notast við með
sína stóru fjölskyldu á þeim tíma er
þægindin voru af skornum skammti
og allt þurfti að vinna á fjölskylduna
en Ebba var sérstaklega lagin við
sauma og fína vinnu. Dugnaður henn-
ar við sitt heimili hefur verið með ein-
dæmum. Stórt heimili og alltaf opið
gestum og gangandi. Alltaf bar hún
höfuðið hátt.
Að vera tengdasonur hennar tel ég
forréttindi. Þótt ekki væri nema fyrir
geislandi brosið sem hún sendi hon-
um er hún talaði við hann eða um
hann.
Um leið og ég kveð og þakka þess-
ari stórbrotnu konu sendi ég öllu fólk-
inu hennar innilegar samúðarkveðj-
ur.
Aðalbjörg Hafsteinsdóttir.
Okkur langar að minnast hennar
Ebbu hans Munda nokkrum orðum.
Ebba var gift Munda frænda en hann
lést árið 1991. Við vitum að Ebba hef-
ur oft verið einmana eftir að Mundi
dó, þau voru svo samhent hjón að
manni fannst ómögulegt að þau gætu
hvort án annars verið.
Heimili þeirra í Vík í Mýrdal er
samofið æskuminningum okkar og
hafa minningabrotin hrannast upp
hjá okkur hverju um sig síðustu daga.
Við heyrum hláturinn, heyrum söng-
inn og gleðina. Ebba var mjög tilfinn-
ingarík manneskja en bar tilfinningar
sínar ekki á torg. Oft sást þó tár á
hvarmi sem bæði gat verið tengt sorg
og gleði.
Eftir að við fullorðnuðumst gerð-
um við okkur grein fyrir því, að Ebba
var mikið líkamlega fötluð en ein-
hvern veginn tókum við aldrei eftir
því sem börn. Hún var í mikið upp-
hækkuðum skó á öðrum fæti og var
það bara stóri skórinn hennar Ebbu.
Fyrst eftir að Mundi dó, bjó Ebba
áfram í Víkinni en flutti svo norður á
Skagaströnd.
Ein af minningum okkar um Ebbu
er, þegar hún dvaldi fyrir rúmum
tveimur árum hjá foreldrum okkar og
kom með þeim í afmælisboð til
Möggu. Þegar líða tók á kvöldið fékk
fólk sér tár í glas og byrjaði að syngja.
Það var sungið af mikilli innlifun við
gítarundirleik. Litlu krakkarnir
sungu fyrir Ebbu „Frost er úti, fugl-
inn minn“. Hún sat og horfði á litlu
börnin og grét. Þau stoppuðu sönginn
en þá brosti Ebba og bað þau að
syngja áfram, því henni þætti söngur
þeirra svo fallegur. Söngur var henn-
ar líf og yndi.
Elsku Lína, Stína, Edda, Konni og
Björgvin, við vottum ykkur og fjöl-
skyldum ykkar dýpstu samúð okkar.
Megi minningin um yndislega móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu
ylja ykkur um ókomna tíð.
Frost er úti, fuglinn minn,
ég finn hvað þér er kalt.
Nærðu engu í nefið þitt,
því nú er frosið allt?
En ef þú bíður augnablik
ég ætla að flýta mér,
að biðja hana mömmu mína
um mylsnu handa þér.
Við kveðjum Ebbu hans Munda
með söknuði og biðjum henni guðs
blessunar.
Gunnar, Margrét, Kristín
og María Katrín.
HREFNA
SIGURBJÖRG
HÁKONARDÓTTIR
Minningarkort
570 4000
Pantanir á netinu: www.redcross.is
Rauði kross Íslands bregst við neyð jafnt innanlands
sem utan og veitir aðstoð er gerir fólk hæfara til að
takast á við erfiðleika og bregðast við áföllum.
Þegar á reynir
Rauði kross Íslands
Elskuleg systir mín, mágkona og frænka,
MARÍA ÞURÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR
frá Reyðarfirði,
Hlíðarhúsum 3,
Reykjavík,
sem andaðist þriðjudaginn 14. desember,
verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju miðviku-
daginn 22. desember kl. 13.00.
Vigfús Ólafsson, Sigrún Guðnadóttir,
Ólafur Vigfússon, María Anna Clausen,
Vigfús Már Vigfússon, Ingunn J. Sigurðardóttir,
Þórhallur Vigfússon, Þuríður Guðjónsdóttir,
Valgerður Vigfúsardóttir
og börnin hennar Maju ömmu.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
PÉTUR VALDIMARSSON
frá Varmadal,
Vestmannaeyjum,
lést á deild 11E Landspítala við Hringbraut
sunnudaginn 19. desember. Minningarathöfn
verður í Fossvogskapellu miðvikudaginn
22. desember kl. 11.
Útförin fer fram frá Landakirkju í Vestmannaeyjum miðvikudaginn
29. desember kl. 14.
Anna Aðalbjörg Sigfúsdóttir,
Margrét Pétursdóttir, Ingibergur Óskarsson,
Sigfús Pétur Pétursson, Salome Ýr Rúnarsdóttir,
Valdimar Helgi Pétursson, Anna Valsdóttir,
Björg Ólafsdóttir, Óskar Pétur Ingibergsson,
Stefán Örn Ingibergsson, Susanna Sif Sigfúsdóttir.
Bestu þakkir til ykkar, sem auðsýnt hafa okkur
samúð og vinarhug vegna andláts og útfarar
sonar okkar, bróður, frænda og barnabarns,
ELVARS FANNARS ÞORVALDSSONAR,
Bárustíg 14,
Sauðárkróki.
Megi guð gefa ykkur gleðilega jólahátíð.
Ólöf Harðardóttir,
Þorvaldur Steingrímsson,
Þráinn Þorvaldsson,
Sunna Ósk Þorvaldsdóttir
og fjölskyldur.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
GUÐMUNDUR EINARSSON
frá Iðu í Biskupstungum,
Heiðarbrún 88,
Hveragerði,
andaðist á Sjúkrahúsi Suðurlands föstu-
daginn 17. desember.
Hann verður jarðsunginn frá Hveragerðiskirkju þriðjudaginn 28. desem-
ber kl. 14.00.
Sigríð Valdimarsdóttir,
Ásdís Birna Stefánsdóttir, Sigurður Hjalti Magnússon,
Ragnhildur Guðmundsdóttir, Kristján Línberg Runólfsson,
Einar Guðmundsson, Inga Línberg Runólfsdóttir,
Valdimar Ingi Guðmundsson, María Björnsdóttir,
Hrefna Guðmundsdóttir, Hjalti Ben Ágústsson,
Ásta María Guðmundsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
LILJA ÓLAFSDÓTTIR,
Sörlaskjóli 78,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 11. desember, verður
jarðsungin frá Neskirkju fimmtudaginn 23. des-
ember kl. 13.00.
Björn Þ. Þórðarson,
Þórunn B. Björnsdóttir, Pálmi V. Jónsson,
Sigurður H. Björnsson, Þórunn Ólafsdóttir,
Bryndís Anna Björnsdóttir,
Edda Björnsdóttir, Jakob Pétursson,
Páll Björnsson, Lilja Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát
og útför bróður okkar,
SIGURÐAR E. PÁLSSONAR,
Leifsgötu 32.
Kærar þakkir til þessa ágæta hjúkrunarfólks,
Sigurðar Böðvarssonar læknis, starfsfólks
deildar 11G Landspítala Hringbraut og líknar-
deildar Landspítalans, Kópavogi.
Guðríður Pálsdóttir, Guðrún Pálsdóttir,
Páll Ólafur Pálsson, Hreinn Pálsson,
Guðmundur Pálsson.