Morgunblaðið - 01.04.2005, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. APRÍL 2005 39
UMRÆÐAN
Jakob Björnsson: „Mannkynið
þarf fremur á leiðsögn að halda í
þeirri list að þola góða daga en á
helvítisprédikunum á valdi óttans
eins og á galdrabrennuöldinni.“
Jakob Björnsson: „Það á að
fella niður með öllu aðkomu for-
setans að löggjafarstarfi.“
Ólafur F. Magnússon: „Ljóst er
að án þeirrar hörðu rimmu og
víðtæku umræðu í þjóðfélaginu
sem varð kringum undir-
skriftasöfnun Umhverfisvina
hefði Eyjabökkum verið sökkt.“
Ásthildur Lóa Þórsdóttir: „Vilj-
um við að áherslan sé á „gömlu
og góðu“ kennsluaðferðirnar?
Eða viljum við að námið reyni á
og þjálfi sjálfstæð vinnubrögð og
sjálfstæða hugsun?“
Bergþór Gunnlaugsson: „Ég
hvet alla sjómenn og útgerð-
armenn til að lesa sjómannalögin,
vinnulöggjöfina og kjarasamn-
ingana.“
Pétur Steinn Guðmundsson:
„Þær hömlur sem settar eru á
bílaleigur eru ekki í neinu sam-
ræmi við áður gefnar yfirlýsingar
framkvæmdavaldsins, um að
skapa betra umhverfi fyrir bíla-
leigurnar.“
Guðmundur Hafsteinsson:
„Langbesti kosturinn í stöðunni
er að láta TR ganga inn í LHÍ og
þar verði höfuðstaður framhalds-
og háskólanáms í tónlist í land-
inu.“
Hjördís Ásgeirsdóttir: „Ég er
ein af þeim sem heyrðu ekki
bankið þegar vágesturinn kom í
heimsókn.“
Vilhjálmur Eyþórsson: „For-
ystumennirnir eru undantekning-
arlítið menntamenn og af góðu
fólki komnir eins og allir þeir,
sem gerast fjöldamorðingjar af
hugsjón. Afleiðingar þessarar
auglýsingar gætu því komið á
óvart.“
Aðsendar greinar á mbl.is
www.mbl.is/greinar
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið, Kringlunni 1, 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
TONY Blair hefur lýst því yfir að
ákvörðun um að taka upp beinar
viðræður við Tyrki um aðild að ESB
sé sönnun fyrir því að þeir sem ótt-
uðust „árekstur tveggja menningar-
heima“ hafi á röngu að standa.
Þarna er Blair að segja tóma vit-
leysu. Þó að toppklíka í ESB taki
einhverja slíka ákvörðun sannar
það ekkert í þessum efnum. En
nokkurra ára reynsla af veru
Tyrkja í ESB gæti hins vegar sann-
að ýmislegt og það er ekki víst að
Tony Blair yrði sáttur við allt sem
þá gæti komið fram. En þegar að
því kemur verða trúlega aðrir leið-
togar að glíma við hugsanlegar af-
leiðingar þeirrar skammsýni sem
virðist ráða hjá þeim sem nú stjórna
málum. Sumir leiðtogar hafa talað
um nýjan kafla í sögunni varðandi
þetta mál og víst má það til sanns
vegar færa. Einn þeirra er forsætis-
ráðherra Hollands, en það er mikil
spurning hvort hann tali þar í nafni
Hollendinga almennt og hvort þeir
séu tilbúnir til að blanda inn í menn-
ingarheim sinn svo sem 1 milljón af
Tyrkjum, því hvað er 1 milljón af
70? Það er heldur ekki víst að það
verði nema svo sem 100.000 öfga-
menn í þeim hópi, svo kvikmynda-
gerðarmenn í Hollandi ættu vart að
þurfa að óttast mikið í framtíðinni –
eða hvað?
Ég nefni þetta vegna þess að það
hefur komið fram í fréttum að mikill
fjöldi Tyrkja gæti vel hugsað sér að
flytja úr heimalandinu til einhverra
Evrópulanda, ef aðild að ESB næst
í gegn. Þjóðverjar geta sjálfsagt
lengi á sig blómum bætt í þessum
efnum, enda heilu borgarhverfin í
þeirra landi orðin al-tyrknesk og af-
þýsk. Þannig skilar fjölmenningin
sér í veruleikanum og sáir fyrir
árekstrum í framtíðinni. Þegar virð-
ist sums staðar komið að uppsker-
unni hvað það varðar.
Eitt af því sem hvað helst er í
vegi fyrir því að þjóðir Evrópu geri
sér grein fyrir hættunni sem því
mun fylgja að opna álfuna fyrir inn-
rás annarra þjóða, með þeim hætti
sem hér um ræðir, er sú augljósa
staðreynd að Evrópa er sem óðast
að afkristnast. Þjóðir Evrópu leggja
núorðið lítið upp úr kristindómi
miðað við það sem var og telja því
fátt mæla á móti því að múslímaríki
taki sér stöðu innan þeirra vébanda.
En málið er hins vegar ekki svo ein-
falt. Múslímar eru yfirleitt menn
sem taka trú sína alvarlega og hún
er aflið sem ræður mestu í lífi
þeirra.
Það þýðir að verði Evrópa opnuð
upp á gátt fyrir þeim verður álfan
múslímsk eftir svo sem hálfa öld.
Þeir sem taka trú sína alvarlega
munu vaxa þeim sem gera það ekki
yfir höfuð. Sagan sannar það og
nægir þar að benda á að Rómaveldi,
heimsveldi síns tíma, varð að beygja
sig fyrir kristindóminum, sem þá
var borinn uppi af mönnum sem
tóku trú sína alvarlega. Niður-
staðan getur ekki orðið önnur.
Sú var tíðin að múslímar réðust
yfir Pýreneafjöll inn í Frakkland en
þá var Karl Martel til staðar og
stöðvaði innrásina. Nú er enginn
Karl Martel þar og Chirac forseti
harla ólíklegur til slíkra afreka. Sú
var tíðin að Tyrkir sátu um Vín-
arborg meðan kristnu ríkin börðust
hvert við annað. En þá sáu hinir
kristnu leiðtogar hættuna og sam-
einuðust gegn henni góðu heilli. Nú
eru leiðtogar Evrópu hins vegar
blindir og kristnin aðeins hefð og yf-
irborðsmál.
Vín mun því falla þegar þar að
kemur og verða tekin innanfrá eins
og aðrar höfuðborgir Evrópu. Hálf-
máninn á eftir að blakta yfir álfunni
í stað krossins!
Múslímar munu vinna sigur í
þessu óviðurkennda stríði, því þeir
standa fast á sinni trú – öfugt við
þjóðir Evrópu, sem virðast núorðið
telja Mammon sinn eina guð.
Það þarf eitthvað mikið að gerast
til að þeirri fyrirsjáanlegu nið-
urstöðu verði breytt úr þessu.
RÚNAR KRISTJÁNSSON,
Bogabraut 21,
Skagaströnd.
Aðild Tyrkja að ESB
Frá Rúnari Kristjánssyni
NOKKRAR spurningar til Mark-
úsar Arnar Antonssonar útvarps-
stjóra í tilefni af grein hans í
Morgunblaðinu á miðvikudaginn:
Þú segir að starfsmenn frétta-
stofunnar hafi „látið allt faglegt
mat lönd og leið“ fyrirfram, er þeir
lögðust gegn skipun Ívars Guð-
mundssonar í fréttastjórastarfið
forðum. Þeir einblíndu bara á að fá
einn úr sínum hópi sem hæstráð-
anda. Telur þú að það hafi verið
óheppilegt fyrir fréttastofuna að
Margrét Indriðadóttir var ráðin
fréttastjóri, þegar þú lítur yfir 19
ára feril hennar? Hvaða faglega
mat telur þú að fréttamenn hafi
látið lönd og leið á sínum tíma?
Telur þú að fréttastofa Útvarps-
ins verði betur komin í höndum
þess unga, reynslulitla manns sem
nú hefur verið ráðinn í stöðu
fréttastjóra Útvarps en til að
mynda Friðriks Páls Jónssonar,
sem hefur starfað nær 30 ár á
fréttastofunni við góðan orðstír,
var varafréttastjóri í mörg ár og
hefur nú verið fréttastjóri í hálft
ár?
Þú segir að sú fullyrðing að ný-
ráðinn fréttastjóri standist ekki
faglegt mat sé fyrirsláttur. Hver
telur þú að sé þá hin raunverulega
ástæða fyrir því að fréttamenn-
irnir telja hann ekki hæfan til að
stjórna fréttastofunni? Mér finnst
vera kominn tími til að menn segi
það sem þeir meina.
Ég velti því líka fyrir mér
hvernig blaðamenn á Morgun-
blaðinu brygðust við ef stjórn Ár-
vakurs réði ungan, reynslulítinn
mann í stöðu fréttaritstjóra.
Ég sendi fyrrum félögum mínum
á fréttastofunni bestu kveðjur og
óska þeim alls góðs í þeirri erfiðu
baráttu fyrir faglegri frétta-
mennsku, sem þeir standa nú í.
ÞORGRÍMUR GESTSSON,
var fréttamaður á Útvarpinu
á árunum 1983–1991.
Faglegur fyrirsláttur?
Frá Þorgrími Gestssyni
JÆJA, nú getum við Íslendingar
fagnað því að frægur snillingur telst
nú einn af okkur. Hann hefur aldrei
búið hér, en hvað með það, hann hef-
ur ekki hreint sakavottorð, en hvað
með það, hann er dálítið klikkaður,
en hvað með það, hann á vafalaust
eftir að verða baggi á skattborg-
urum en hvað með það? Við fögnum
þessu öll, ekki satt?
Ég er ekkert svekkt yfir því að
Bobby fái ríkisborgararétt á þennan
hátt þó að mér undirritaðri hafi ver-
ið gert að sækja um hann eftir lög-
boðnum leiðum og það þrátt fyrir að
eiga íslenska móður, hafa fæðst hér
og alist upp meira eða minna til 16
ára aldurs. Og ekki skipti máli að
þegar ég sótti um ríkisborgararétt-
inn þá hafði ég
búið í Reykjavík
með Íslendingi í
tíu ár og alið hon-
um tvö sveinbörn,
nei það skipti
engu, ég sótti um
eins og hver ann-
ar nýbúi. En nú
hafa hlutirnir
breyst og for-
dæmið hefur ver-
ið gefið. Ég fagna því innilega vegna
þess að nú getur tvíburabróðir minn
sem býr í San Francisco fengið rík-
isborgararétt NÚNA en ekki eftir
að hafa búið hér í tvö ár eins og lögin
kveða á um.
Mundi minn, kæri bróðir, þú þarft
ekki að búa á hér í tvö ár áður en þú
sækir um íslenskan ríkisborgararétt
eins og þér var sagt þegar þú kann-
aðir það fyrir u.þ.b. þremur mán-
uðum. Ég bendi þér einnig á að þú
þarft ekki að vera með hreint saka-
vottorð þannig að ekki væri úr vegi
að hætta að borga skatta í Ameríku
sem allra fyrst og safna dálitlu áður
en þú kemur heim.
Mundi minn, fljótlega geturðu
fagnað með okkur, stoltur og stæltur
(og kannski dálítið ríkur) Íslend-
ingur eins og Bobby. Já, ég fagna
þessu eins og allir landar hljóta að
gera og þakka Fischer karlinum for-
dæmið!
TOBY SIGRÚN HERMAN,
fjölskyldu-, náms- og
starfsráðgjafi,
Ægisgata 10,
101 Reykjavík.
Fagna því að frægur snill-
ingur telst nú einn af okkur
Frá Toby Sigrúnu Herman
Toby Sigrún
Herman
ÉG FAGNA ráðningu þinni að Rík-
isútvarpinu.
Ríkisútvarpið er eign okkar allra
og því kemur það mér við sem hlust-
anda og njótanda að þar sé valinn
maður í hverju rúmi.
Ég treysti yfirmönnum hverrar
stofnunar til þess að ráða og reka
fólk, enda bera þeir ábyrgð á öllum
starfsmönnum.
Í ljósi aðkomu þinnar í nýtt starf
veit ég að þú munt leggja þig sér-
staklega fram í því að gera þitt allra
besta. Ég óska þér góðs gengis.
PÁLL PÁLSSON,
framkvæmdastjóri,
Mánastíg 6,
Hafnarfirði.
Velkominn
til starfa,
Auðun Georg
Ólafsson
Frá Páli Pálssyni
FYRIR mörgum árum keypti ég
bókarkorn sem nefndist „Teach
Yourself Salesmanship“. Í henni
var lesandanum kennt hvernig
hann ætti að verða góður sölumað-
ur og afgreiða menn þannig að
þeir hændust að fyrirtækinu og
kæmu þangað aftur þegar þeir
þyrftu á þeirri aðstoð að halda
sem þar væri unnt að veita. Mörg
atriði þessarar bókar lagði ég mér
á hjarta, vonandi þeim til gagns og
ánægju sem komu í bankann þar
sem ég starfaði. En því miður var
reynsla mín sú úti í þjóðfélaginu
að víða væri afgreiðslufólk því
fegnast að þeir sem álpuðust
þangað inn hypjuðu sig sem fyrst
út aftur. Og þeir afgreiðsluhættir
hafa farið síversnandi í rás tímans.
Frá einu slíku dæmi langar mig til
að segja:
Fyrir nokkrum árum skrifaði
mér dönsk kona sem rak verslun
með jólamerki og aðra bréfmiða
sem mönnum þykir gaman að
safna. Mér er meðfætt að vilja
gjarnan gera mönnum greiða ef
það er á mínu færi og því varð ég
við bón konunnar. Hana vantaði
það sem fáanlegt væri af jóla-
merkjum Caritas á Íslandi.
Caritas er alþjóðleg hjálp-
arstofnun kaþólsku kirkjunnar. Ég
sendi henni það sem til var, marg-
ar arkir af sumum merkjunum, en
önnur voru uppseld. Þetta sendi
ég henni og reikning með upp á
875 danskar krónur. Hún svaraði
mér hið snarasta og sendi mér
tékka sem hún gaf út til mín fyrir
upphæðinni.
Caritas hefur reikning í Íslands-
banka við Lækjargötu og þangað
hélt ég nú til þess að leggja þetta
inn á hann. Vingjarnleg stúlka var
við kassann og sýndi ég henni
tékkann. Hún varð hálf vandræða-
leg og sagðist ekki vera viss um að
bankinn gæti keypt þennan tékka,
en hann gæti að minnsta kosti sett
hann í innheimtu. Ég vissi af
reynslunni að sú þjónusta væri
síður en svo ókeypis, sérstaklega
nú á þessum síðustu og verstu ok-
urtímum, og spurði hana af hverju
bankinn gæti ekki keypt þetta eins
og hvern annan tékka. Hún spurði
mig hvort ég hefði reikning í þess-
um banka og mig langaði mest til
að segja að um það mundi ég aldr-
ei biðja, þegar ég sæi hvers konar
þjónustu hann veitti. Ég sagði
henni að ég væri bara í sendiferð
fyrir gjaldkera Caritas. Nú vildi
blessuð stúlkan allt fyrir mig gera
og sagðist skyldu fara upp á loft
og spyrja hana Grímhildi um
þetta. Hún kom aftur að vörmu
spori og sagði að Grímhildur teldi
af og frá að kaupa þetta.
Mér lá við að hreyta í stúlkuna
ónotum en það gerir maður ekki
við svona fallegar og vingjarnlegar
stúlkur svo ég sagðist fara út í
Landsbanka, skipta tékkanum þar
og koma svo aftur með peningana.
Þar var viðmótið allt annað og
tékkinn var keyptur orðalaust. Ég
sagði gjaldkeranum frá heimsókn
minni í Íslandsbanka og viðtök-
unum þar og ætlaði stúlkan ekki
að trúa þeirri sögu. Sagði hún mér
að þessa synjun gæti hún ekki
kallað annað en „óliðlegheit og ef
ég væri í þínum sporum mundi ég
flytja þessa peninga í einhvern
annan banka þar sem þjónustan er
betri,“ sagði hún.
Ég arkaði aftur út í Íslands-
banka og lagði peningana inn á
reikninginn og var það leyft án
þess að nokkur fjandskapaðist út í
mig fyrir það. Um leið og ég gekk
út fór ég að velta því fyrir mér,
hvers vegna þessi Grímhildur í Ís-
landsbanka væri höfð uppi á lofti
en ekki niðri til að veita við-
skiptamönnum sína sérkennilegu
þjónustu þar. Datt mér helst í
hug, miðað við þessa afgreiðslu, að
hún væri höfð þar til þess að
óánægðir viðskiptamenn gengju
ekki í skrokk á henni fyrir „ólið-
legheitin“ eins og gjaldkerinn í
Landsbankanum kallaði það. Ég
skil vel að fégráðugir kaupsýslu-
menn losi sig við starfsfólk í óða
önn og dragi saman þjónustu þar
sem unnt er. Það gera þeir til þess
að geta eftir áramótin montað sig
af fleiri milljörðum sem þeir hafi
haft af almenningi, en hvað kemur
opinberum banka til að neita við-
skiptamönnum um þá þjónustu
sem honum ber áreiðanlega að
inna af hendi, það er mér ráðgáta.
Nema þar sé á ferðinni leiðinlegt
lundarfar starfsmanna sem njóti
þess að vísa saklausu fólki í neðra,
ef það dirfist að ónáða það. En eitt
er víst, ég ætla að ráðleggja gjald-
kera Caritas að flytja fé sitt í
banka þar sem fólki er ekki vísað
á dyr fyrir að vilja leggja inn hjá
honum peninga.
TORFI ÓLAFSSON,
Melhaga 4, Reykjavík.
Um afleita
þjónustu
Frá Torfa Ólafssyni