Morgunblaðið - 01.04.2005, Qupperneq 40

40 FÖSTUDAGUR 1. APRÍL 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hákon Valtýssonfæddist í Reykja-
vík 16. apríl 1963.
Hann varð bráð-
kvaddur föstudaginn
25. mars síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Valtýr Guðmundsson
bílstjóri, f. 25. júní
1928, frá Króki í
Rangárvallasýslu, og
Sigmunda Hákonar-
dóttir afgreiðslu-
stúlka, f. 7. desember
1934, frá Reykjavík.
Systur Hákonar eru
þrjár: Guðrún, f. 15.
október 1964, maki Þórir Karl
Jónasson, Inga Jónsdóttir, f. 18.
janúar 1956 (sammæðra), og
Anna María, f. 2. september 1960
(samfeðra), maki Jón Her-
mannsson.
Hákon hóf sambúð 1988 með
Ágústu Rósu Finnlaugsdóttur, f.
28. október 1962. Foreldrar Rósu
eru Finnlaugur Pétur Snorrason
frá Syðri-Bægisá í Öxnadal, f. 11.
apríl 1916, d. 23. júlí 2002, og
Hermína Sigurðardóttir, f. 13.
nóvember 1923 á Akureyri. Há-
kon og Rósa gengu í hjónaband
1996. Þeirra sonur er Valtýr Már,
f. 8. apríl 1994. Fyr-
ir átti Rósa soninn
Ingvar Andra Egils-
son, f. 27. nóvember
1985, sem Hákon
gekk í föðurstað.
Hákon ólst upp í
Reykjavík. Hann
lauk grunnskóla-
prófi frá Langholts-
skóla og þaðan lá
leiðin í Fjölbrauta-
skólann í Breiðholti
þar sem hann stund-
aði nám í þrjú ár. En
hugur hans stefndi
annað og hann fór á
samning hjá Bifreiðaverkstæðinu
Átaki og hóf nám við Iðnskólann í
Reykjavík þaðan sem hann lauk
prófi í bifvélavirkjun. Hann rak
bifreiðaverkstæði ásamt Þóri
Karli mági sínum í fjölda ára en
yfirtók reksturinn fyrir fáum ár-
um. Einnig ók hann sendiferðabíl
í nokkur ár á Sendibílastöðinni
Þresti og fyrir Lýsi hf. en sneri
sér síðan alfarið að bifvélavirkj-
un.
Útför Hákonar verður gerð frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15. Jarðsett verð-
ur í Gufuneskirkjugarði.
Elsku pabbi. Að þú skyldir fara
frá okkur svona skyndilega. Þú sem
komst inn í líf mitt og varst minn
styrkur og stoð þegar á reyndi. Allt-
af virtist þú vita allt best og vanda-
málin var alltaf hægt að leysa. Man
ég þær kvöldstundir, er við eyddum
saman með poppskál í hendi og
spennumynd í sjónvarpinu, ferða-
lögin, útilegurnar og ferðirnar í
sumarbústaðinn.
Þegar ég fann með sjálfum mér
að mig langaði að feta í fótspor þín
og læra bifvélavirkjun bauðstu mér
aðstoð og tókst mig undir vernd-
arvæng þinn og miðlaðir af visku
þinni og kunnáttu og gafst mér
þannig færi á að öðlast ómetanlega
reynslu, sem mun nýtast mér til
framtíðar. Þegar ég lít til baka held
ég að betri lærifaðir sé vandfundinn.
Allt sem þú gerðir, hvort sem það
var í vinnu eða heima fyrir, gerðir
þú með yfirvegun. Mun ég reyna allt
sem ég get til að gera þig stoltan,
því ég veit að þú ert að fylgjast með
okkur.
Ég skal passa upp á mömmu, litla
bróður og heimilið. Þú veist ég elska
þig, kallinn minn, og einhvern tíma
fáum við að hittast aftur.
Þinn sonur,
Ingvar Andri.
Elsku pabbi minn. Takk fyrir allt
sem þú gerðir fyrir mig.
Viltu passa Ingvar, mömmu og
mig.
Mér þykir svo vænt um þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Þinn pabbastrákur
Valtýr Már.
Tíminn vinnur aldrei á
okkar bestu stundum.
Ævilangt þær anga frá
urðar helgilundum.
(Hulda.)
Líf okkar breyttist sl. föstudag.
Skyndilega varstu horfinn, enginn
fyrirvari, engar kveðjur. Við
sjáumst sögðum við síðast þegar við
hittumst í bakaríinu, mösuðum svo-
lítið saman og hurfum síðan hvort
inn á sinn vinnustað, sitt hvorum
megin við götuna. Það þurfti reynd-
ar ekki mörg orð, þú varst næmur,
hafðir góða nærveru og alltaf sá
fyrsti sem hringdir þegar eitthvað
bjátaði á. Þú varst rólegur í fasi,
fórst ekki mikinn en fórst með
hægðinni og varst fylginn þér. Þú
hafðir fengið þinn skammt af erf-
iðleikum sem þú mættir með æðru-
leysi, staðráðinn í að sigra sem þú
og gerðir með dyggum stuðningi
Rósu þinnar.
Þær eru margar góðar minning-
arnar: Í Vesturbænum þegar þú
varst að taka fyrstu skrefin, á
Kleppsveginum með vinunum að
safna í brennu. Seinna þegar þú
parketlagðir stofuna með mér, þáðir
hjá mér koníakslögg, sagðir mér frá
ferðinni á Hvannadalshnjúk og ekki
síst þegar við spjölluðum um lífið og
tilveruna, sorgir og gleði.
Ríki þitt var sumarbústaðurinn
við Árbæjarhelli sem þú varst rétt
að hefjast handa við. Búinn að koma
upp litlu húsi sem þú varst að dytta
að. Með vorinu átti að byggja. Þú
naust lífsins í faðmi fjölskyldunnar
við venjulegt dægurþras, í leik við
synina og á gleðistundum í góðra
vina hópi, sáttur við þitt.
Kæri bróðir, þín er sárt saknað.
Rósa mín, Valtýr Már og Ingvar
Andri, megið þið öðlast styrk í sorg-
inni.
Inga systir.
Inga Jónsdóttir.
Elsku Hákon minn, hér sit ég og
reyni að koma einhverju á blað og
tárin streyma niður kinnarnar og
allar minningarnar streyma fram.
Ég heyrði í þér á fimmtudagskvöld-
ið, þú varst hress og kátur, kominn í
sveitina þar sem þér leið svo vel.
Við vorum alltaf mikið saman þeg-
ar við vorum lítil og ekki minnkaði
það þegar við komumst á unglings-
árin. Þegar ég kynntist manninum
mínum þá lágu áhugamál ykkar
saman. Þið voru báðir með bíladellu
svo það voru ófáir bílar sem voru
gerðir upp í skúrnum heima í
Strýtuseli.
Svo kynntist þú ástinni þinni
henni Rósu og honum Ingvari
Andra sem þér þótti svo vænt um.
Og þegar Valtýr Már fæddist var líf-
ið ljúft og þú geislaðir af hamingju.
Við áttum margar góðar stundir
saman sem ég geymi í hjarta mínu
um ókomna tíð og vona að Guð gefi
okkur öllum styrk til að halda
áfram.
Góði Guð, er ég bið, viltu gefa ró-
semd og frið. Tak burt óró, sem
kringum mig er, allan efa og kvíða
frá mér. Láttu kærleik þinn vinna
sitt verk, svo að vonin og trúin sé
sterk. Gerðu börn þín að biðjandi
hjörð og að blessun alls mannkyns á
jörð.
Þín systir
Guðrún.
Vegir Guðs eru órannsakanlegir.
Enn og aftur vorum við óþyrmilega
minnt á það, er hann Hákon mágur
var svo skyndilega og fyrirvaralaust
hrifinn úr faðmi fjölskyldunnar að
kvöldi föstudagsins langa. Eftir
stöndum við hin og spyrjum: Hvers
vegna? Hvers vegna?
Margs er að minnast frá þessari
allt of stuttu samleið okkar, Hákon
minn. Ég minnist t.d. heimsókna
ykkar Rósu, meðan ég bjó enn fyrir
norðan. Þá var gjarnan skroppið á
vélsleða eða á sjóstöng út á Skjálf-
anda með allan strákaskarann. Ég
minnist einnig göngu- og berjaferð-
anna upp með Stóru-Laxá. Það
svæði var í miklu uppáhaldi hjá þér,
þar naust þú þín og hreifst okkur
hin með. Ég minnist líka góðra
stunda í sumarbústað foreldra þinna
austur í Árbæjarhelli. En þar höfð-
uð þið Rósa einmitt hafið byggingu
ykkar eigin bústaðar. Og þú varðst
allur einmitt á þeim stað sem ykkur
var svo kær. Ég minnist líka með
þakklæti hjálpsemi þinnar í gegnum
tíðina, s.s. við að halda bílunum mín-
um gangandi. Það var ekki amalegt
að geta komið við hjá þér og leitað
ráða og fengið gert við þegar eitt-
hvað fór úrskeiðis. En ég hefði nú
kvatt þig betur, þegar ég kom við
hjá þér um daginn, ef mig hefði órað
fyrir að þetta væru okkar síðustu
fundir. Að lokum vil ég svo þakka
ykkur Rósu allan stuðninginn, bæði
á gleði- og sorgarstundum. Það hef-
ur ekki verið ónýtt að eiga ykkur að.
Það var erfitt að vera stödd er-
lendis þegar höggið þunga reið yfir
og geta ekki brugðist strax við. En
nú er ég komin heim og mun gera
mitt besta til að styðja Rósu og
strákana þína. Þú átt það svo sann-
arlega inni hjá mér, elsku Hákon
minn.
Elsku Rósa, Ingvar Andri, Valtýr
Már, Sísí, Valli og stórfjölskyldan
öll. Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra. Minningin um góðan
dreng mun ylja okkur öllum og sefa
sárustu sorgina.
Kæri Hákon, hafðu hjartans þökk
fyrir allt og allt. Guð blessi þig.
Þín mágkona
Hulda Finnlaugsdóttir.
Undanfarna daga hefur orðið
„réttlæti“ sótt á huga minn. Hvaða
réttlæti er í því að þú, elsku mágur
og vinur, sért tekinn frá hamingju-
samri fjölskyldu og vinum? Hvaða
réttlæti er í því að einn besti hlekk-
urinn í keðjunni sé numinn á brott
og keðjan skilin eftir sundurslitin.
Getur verið að Almættið leggi ein-
hverja aðra merkingu í orðið rétt-
læti heldur en við? Getur verið að
Almættið telji að þörf sé á að vekja
okkur til umhugsunar hversu mik-
ilvægt hafi verið fyrir okkur, sem
eftir stöndum, að meta og virða þá
kosti sem í þér bjuggu? Því það er
sama hvaða hugtök sem teljast til
mannkosta koma upp í hugann,
hvort heldur er sanngirni, heiðar-
leiki, dugnaður, hjálpsemi, trygg-
lyndi og ekki síst góður eiginmaður
og faðir. Öllum þessum kostum
kynntumst við í þínu fari. Við mun-
um víst seint fá svör við öllum þeim
spurningum sem á hugann leita á
stundu sem þessari. Við verðum
samt að trúa því að einhver meining
sé með því að þú sért frá okkur tek-
inn í blóma lífsins.
Eftir þessar fátæklegu hugrenn-
ingar langar mig til þess að þakka
þér fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig og fjölskyldu mína, hvort heldur
er öll hjálpin við flutninga, viðgerðir
á bílum eða bara spjall yfir kaffi-
bolla á vinnustað þínum.
Elsku systir og synir, við skulum
þakka Guði fyrir að hafa fengið að
kynnast Hákoni með öllum hans
mannkostum og eftir bestu getu
hafa þá í heiðri um ókomna tíð.
Elsku Rósa, Ingvar Andri, Valtýr
Már, Sísí, Valli og aðrir ættingjar og
vinir. Megi Guð gefa okkur styrk í
sorginni.
Þinn mágur og vinur,
Þorfinnur Finnlaugsson.
Enginn veit sína ævina fyrr en öll
er. Ungur og lífsglaður mágur, svili
og vinur er hrifinn fyrirvaralaust á
brott frá elskaðri eiginkonu sinni,
tveimur sonum, fjölskyldu og vinum.
Hákoni kynntumst við öll sem ein-
stöku ljúfmenni með mikla og góða
nærveru. Við þökkum á þessari
kveðjustund fyrir allar stundirnar
sem við áttum með honum, Rósu og
sonum, á Spánarströnd, í jólaboðum,
afmælum, sumarbústöðum eða
hvort sem það var einhvers staðar
annars staðar norðan eða sunnan
heiða. Hvar sem það var, alltaf var
samveran með Hákoni einstaklega
þægileg, okkur leið vel í návist hans
og það segir meira en mörg orð.
Hákon var fyrirmyndar eiginmað-
ur og fjölskyldufaðir og var kjölfest-
an með sinni hægu og yfirveguðu
framkomu sem til eftirbreytni var.
En hann var líka sannur vinur og
þótti vænt um vini sína og fjöl-
skyldu, bóngóður og umhyggjusam-
ur og því fengum við öll að kynnast
sem þann hóp fyllum. Hann hafði
mikið langlundargeð og létta lund.
Það var aldrei neitt vesen á hlut-
unum hjá Hákoni, hann leysti þá
bara á jákvæðu nótunum.
Já, Hákon Valtýsson var mikill
mannkostamaður.
Við fjölskyldan höfum haft orð á
því að það hefur vakið eftirtekt okk-
ar hversu ástfangin og samrýnd Há-
kon og Rósa voru. Allt sem þau
gerðu saman og ætluðu að gera
saman var gert af svo miklum sam-
hug þeirra beggja til að gera hlutina
betri fyrir sig, strákana og aðra sem
þeim voru kærir. Um þetta ber
sælureiturinn þeirra í Árbæjarhelli
vitni. Það er því dálítið sérstakt að
einmitt á þeim stað hafi Hákon kvatt
svo skyndilega þetta líf að kvöldi
föstudagsins langa.
Elsku Rósa, Ingvar Andri og Val-
týr Már. Kæru Sísí, Valli, fjölskylda
og vinir. Við sendum ykkur öllum
innilegar samúðarkveðjur með
þeirri ósk að góður Guð veiti ykkur
styrk.
Megi ljúfar minningar um góðan
dreng verða huggun harmi gegn.
Snorri, Sigríður og Helga Dögg.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elskulegur frændi okkar hefur
verið kallaður burt langt um aldur
fram.
Hákon var yndislegur maður og
frábær frændi og minning hans mun
lifa í hjörtum okkar alla tíð. Við
þökkum Hákoni fyrir allar góðu
stundirnar og þær minningar sem
hann gaf okkur.
Elsku Valtýr Már, Ingvar Andri
og Rósa, megi guð styrkja ykkur í
þessari miklu sorg.
Fyrir hönd systkinabarna,
Þóra, Fríða og Sara.
Elsku Hákon. Mikið getur lífið
verið hverfult. Það er svo sárt að
hugsa til þess að þú sért ekki lengur
á meðal okkar. Ég vil þakka þér fyr-
ir allt sem þú hefur gert fyrir mig,
elsku Hákon minn. Það eru forrétt-
indi að fá að kynnast manni eins og
þér.
Missir okkar sem eftir lifum er
mikill. En mestur er hann þó hjá
elsku Rósu frænku, Ingvari Andra
og Valtý Má. Megi góður guð gefa
þeim styrk í þessari miklu sorg.
Foreldrum Hákonar, systrum
hans og fjölskyldum sem og vinum
öllum sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Minningin um Hákon mun ávallt
lifa.
Þórlaug Þorfinnsdóttir.
Elsku Hákon minn, þig hef ég
þekkt nær alla mína ævi. Allt frá því
við fluttum með nokkurra mánaða
millibili á Kleppsveginn, þú þriggja
ára og ég fjögurra. Strax náðum við
vel saman og margt var brallað í
kringum nýbyggingarnar í hverfinu.
Vörubílar dregnir á torfærubraut-
um, hjólað á moldarhaugum, skip
könnuð í fjörunni og umhverfið
skoðað af kostgæfni.
Foreldrar okkar byggðu hvorir
tveggja sumarbústað á Þingvöllum
en það umhverfi var okkur upp-
spretta ótrúlegustu ævintýra.
Við fluttum síðan báðir í Breið-
holtið á unglingsárum, í kringum
1977. Þessi nálægð varð til þess að
vinskapur okkar efldist og hélst alla
tíð. Alltaf varst þú sami góði dreng-
urinn, sannur vinur, traustur og
trúr.
Eftir því sem árunum fjölgaði
stækkuðu viðfangsefnin og margt
var brallað. Við fórum m.a. í
skemmtiferð til London og tókum
þátt í rally-keppni enda var bíla-
áhuginn mikill. Árið 2002 náðum við
því takmarki að standa saman á
hæsta tindi landsins, Hvannadals-
hnjúki. Það var okkur ógleymanleg
stund.
Ekki má nú heldur gleyma
skemmtanalífinu, því það stunduð-
um við að sjálfsögðu. Það var ein-
mitt á góðu kvöldi sem við fórum
saman í gleðskap til vinkonu minn-
ar, hennar Rósu í Logafold. Þar
skaut Amor ör og má segja að minn
kæri vinur hafi ekki farið frá henni
síðan. Með Rósu sér við hlið var
hann ósigrandi. Drengirnir urðu
tveir og hamingja ríkti á heimilinu.
Eftir að ég stofnaði fjölskyldu
með Steinu vorum við oftast saman
um áramót, fórum í sumarbústaða-
ferðir, útilegur, héldum matarboð,
grillkvöld að ógleymdu síðasta laug-
ardagskvöldi í lífi þínu. Það varð
okkur dýrmætara en ætlað var. Við
áttum saman yndislegar stundir í
góðra vina hópi á fallegu heimili
ykkar í Safamýri.
Ég veit ekki af hvaða völdum ég
tilkynnti í heyranda hljóði það kvöld
að Hákon væri minn kærasti og
besti vinur. Orð að sönnu, en of
sjaldan tjáð.
Við Steina og strákarnir eigum
ykkur svo ótal margt að þakka.
Við biðjum góðar vættir að fylgja
fjölskyldunni og styrkja á komandi
tímum.
Himnarnir grétu er hvarfstu á braut,
Hákon minn kærasti vinur.
Eftir er fjölskylda í angist og þraut
er efast um það sem á dynur.
Í hjarta við Hákon geymum
og hugsum til liðinna daga.
Við göfugum manni ei gleymum
þó gengin sé fögur saga.
(Steinunn Þór.)
Elsku Rósa, Ingvar Andri, Valtýr
Már, Sísí, Valli og fjölskylda. Sorgin
er stór en yfir góðar ljúfar minn-
ingar verður aldrei moldu mokað.
Við kveðjum þig kæri í bili.
Einar Þór, Steinunn,
Steinar Þór og Fannar Þór.
Það er stutt á milli lífs og dauða í
þessum heimi. Aðeins viku fyrir
andlát Hákonar vorum við Sigríður
kona mín ásamt fleiri góðum vinum í
matarboði hjá þeim hjónum Hákoni
og Rósu, þar sem við nutum glæsi-
legra veitinga í góðum hópi. Allir
skemmtu sér vel og fór Hákon oft á
kostum á sinn hæverska hátt. En
aðeins viku síðar er Hákon látinn.
Ekki hefði mér dottið í hug að þessi
hressilegi og skemmtilegi félagi félli
svo fljótt frá.
Við kynntumst Hákoni og Rósu
fyrir nokkrum árum í gegnum vina-
hjón okkar þau Einar og Steinu, og
höfum við átt margar góðar stundir
með þeim eins og hina árlegu sum-
arbústaðarferð okkar, en höggvið er
stórt skarð í þann góða hóp með frá-
falli Hákonar.
Gaman var að skiptast á póli-
tískum skoðunum við þig en fram-
hald á því verður að bíða betri tíma
eða þar til við hittumst á ný. Þú
varst vinur vina þinna og varst
nýbúinn að hjálpa mér í bílnum mín-
um og kann ég þér bestu þakkir fyr-
ir. Ég man að þú sagðist bara hafa
haft gaman af þessum greiða við
mig og hafa lært mikið á þessu
jeppabrölti okkar langt fram eftir
nóttu.
Með þessum fáu orðum kveð ég
þig, Hákon, við sjáumst síðar. Rósa,
Ingvar, Valtýr og allir aðrir ættingj-
ar og vinir, megi Guð styrkja ykkur í
þessari miklu sorg og veita ykkur
blessun sína.
Henning Haraldsson.
Lífið er ekki alltaf sanngjarnt.
Það fannst okkur að minnsta kosti
ekki þegar við fréttum að Hákon
HÁKON
VALTÝSSON