Morgunblaðið - 06.04.2005, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. APRÍL 2005 31
MINNINGAR
✝ Gunnar Símonar-son fæddist í
Reykjavík 5. desem-
ber 1924. Hann lést
á Hrafnistu í Reykja-
vík aðfaranótt 29.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Margrét
Theodóra Ingv-
arsdóttir, f. 8. sept.
1896 í Björnskoti á
Skeiðum, d. 1. sept.
1980, og Símon
Njálsson, f. 31. ágúst
1896 í Grímsbæ á
Stokkseyri, d. 22.
nóv. 1979. Systkini Gunnars eru
Njáll, fyrrv. framkvæmdastjóri í
Reykjavík, kvæntur Svövu Vil-
bergsdóttur, og
Svava, húsfreyja í
Bandaríkjunum, gift
Louis Guttadaro.
Gunnar stundaði
sjóinn mestan hluta
ævinnar og sigldi á
Fossunum hjá Eim-
skip. Þá lék hann
lengi knattspyrnu
með Víkingi og var
m.a. markvörður í
meistaraflokki.
Gunnar var
ókvæntur og barn-
laus.
Útför Gunnars
verður gerð frá Fossvogskapellu
í dag og hefst athöfnin klukkan
15.
Með nokkrum orðum langar mig
til þess að kveðja Gunnar frænda
minn. Móðir mín og hann voru
bræðrabörn og bjuggu á yngri ár-
um sínum í sama húsinu á Freyju-
götu 7 í Reykjavík. Alla mína tíð
vissi ég af Gunnari, þó að ég hafi
ekki kynnst honum náið fyrr en ég
komst á fullorðinsár. Gunnar
stundaði íþróttir af kappi á sínum
yngri árum og var Víkingur hans
félag. Hann var í millilandasigling-
um í áraraðir á skipum Eimskipa-
félagsins. Gunnar bjó langt fram á
fullorðinsár hjá foreldrum sínum
þeim Margréti og Símoni, en eftir
lát þeirra flutti hann vestur í bæ og
bjó lengi á Holtsgötunni. Fyrir
nokkrum árum gerðist hann vist-
maður á Hrafnistu í Reykjavík og
dvaldi hann þar í góðu yfirlæti síð-
ustu ár ævi sinnar. Hann var
ánægður með dvölina þar og talaði
vel um fólkið sem þar starfar. Hann
var þakklátur fyrir það öryggi og
aðhlynningu sem hann fékk á
Hrafnistu. Gunnar var dagfars-
prúður maður, glaður og þakklátur
fyrir allt sem fyrir hann var gert.
Gunnar á tvö systkini, sem lifa
bróður sinn. Svava systir hans
fluttist ung að árum til Bandaríkj-
anna og bjó lengi með fjölskyldu
sinni í New York, en býr nú í New
Jersey. Njáll bróðir hans og fjöl-
skylda búa í Reykjavík. Gunnar
giftist ekki og eignaðist engin börn.
Gunnar kom oft í heimsókn til
móður minnar í Meðalholtið og þar
var hann mikill aufúsugestur og sat
oft og spjallaði um heima og geima
og sló á létta strengi. Eftir að móð-
ir mín fluttist í Stóragerði, þá hitt-
umst við Gunnar oftar, þar sem ég
og fjölskylda mín búum í sama
húsi. Sú hefð skapaðist fyrir mörg-
um árum að Gunnar kom um miðj-
an gamlársdag og fagnaði síðan
með okkur nýju ári. Þetta gerði
hann einnig síðastliðin áramót, en
þá söknuðum við móður minnar
sem lést í lok ágústmánaðar sl.
Gunnar var unnandi alls þess
sem var fallegt og gott. Hann hafði
unun af fallegri klassískri tónlist og
góðum mat. Hann kom stöku sinn-
um með okkur á tónleika og einnig
hafði hann gaman af því að hlusta á
samleik dóttur minnar og eigin-
manns á fiðlu og píanó. Hann var
þakklátur hlustandi og það var
gaman að gleðja hann.
Hin síðari ár fylgdi ég Gunnari
stöku sinnum í læknaheimsóknir og
spjölluðum við þá stundum yfir
kaffibolla að því loknu. Gunnar var
mjög duglegur að hafa samband og
hringdi til mín svo til á hverju
kvöldi í mörg ár. Hann hafði mik-
inn áhuga á störfum og námi fjöl-
skyldunnar og lét sér mjög annt
um okkur. Við söknum hans öll.
Síðastliðin ár voru Gunnari erfið
heilsufarslega séð, en hann stóð á
meðan stætt var. Heilsu hans hrak-
aði hratt á þessu ári og hann lést
aðfaranótt 29. mars sl. á Hrafnistu
í Reykjavík.
Ég og fjölskylda mín sendum
systkinum Gunnars og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning Gunn-
ars Símonarsonar.
Sigríður Magnea Njálsdóttir
og fjölskylda.
Það er spenna í loftinu. Von er á
Gunna frænda í land úr langri
siglingu með Dettifossi. Við systur
förum með pabba niður á höfn til
að taka á móti honum. Það var
alltaf mikið ævintýri að fá að fara
um borð í þetta stóra skip og nið-
ur í káetu til að sækja Gunna og
farangurinn hans. Síðan var haldið
upp á Freyjugötu þar sem Gunni
bjó hjá ömmu og afa meðan þau
lifðu, og var hann þeim mikil stoð.
Oft kom hann svo heim til okkar
um kvöldið, þar sem þeir bræður,
hann og pabbi, settust stundum
saman yfir bjórglasi. Sofnaði ég
þá oft út frá rödd Gunna þar sem
hann söng „O sole mio“ eða önnur
ítölsk lög sem voru í miklu uppá-
haldi hjá honum.
Þegar hann kom í land voru
alltaf jólin, því ævinlega kom hann
með rausnarlegar gjafir og ómælt
magn af sælgæti sem ekki var til
hér á landi í því úrvali sem nú er.
Seinna þegar ég stofnaði eigin
fjölskyldu var Gunni hættur á
sjónum og fluttur í eigin íbúð á
Holtsgötunni. Eftir að börnin mín
fæddust fylgdist hann vel með
þeim, og alltaf voru sömu gæðin
og gjafmildin til staðar. Það besta
sem hægt var að gera honum, var
að bjóða honum í t.d. barnaafmæli
eða góða matarveislu, því hann
var mikill áhugamaður um mat og
vín.
Ég vil að endingu þakka Gunna
fyrir allt, og þá sérstaklega hve
hann var mér og mínum góður.
Einn af föstu punktunum í tilver-
unni er horfinn.
Berglind Njálsdóttir
og fjölskylda.
Ótal margar minningar koma
upp í hugann þegar Gunna
frænda, eins og við kölluðum hann
alltaf, er minnst.
Gunni var barnlaus og vorum
við bróðurdætur hans því svolítið
eins og stelpurnar hans. Gunni
sigldi á Fossunum og það var allt-
af tilhlökkunarefni þegar von var
á Gunna í land. Oftar en ekki
gladdi hann okkur með gjöfum.
Þannig fékk ég t.d. minn fyrsta
dúkkuvagn, reiðhjól og kassettu-
tæki, hlutir sem á þeim tíma voru
ekki á hverju heimili. Þá hafði
Gunni gaman af að segja okkur
frá stöðunum sem hann sigldi til,
og sýndi okkur gjarnan minjagripi
og myndir frá þeim.
Þegar Gunni svo hætti sigling-
um, tóku við annars konar ferða-
lög hjá honum. Fór hann margar
ferðir út til New York að heim-
sækja Svövu systur sína og fjöl-
skyldu hennar. Gunni fór nokkr-
um sinnum í hópferðir vítt og
breitt um Evrópu og varð honum
tíðrætt um þær, þá sérstaklega
allan góða matinn sem í boði var.
Gunni hafði gaman af að spreyta
sig í eldamennsku, hinir ýmsu
réttir voru prófaðir í eldhúsinu á
Holtsgötunni og stundum drukkið
rauðvínsglas með. Allt sem tengd-
ist Ítalíu var í miklum metum hjá
Gunna. Hann var mikið fyrir
ítalskan mat og tónlist og í nokkur
ár var hann fastagestur á veit-
ingastaðnum Ítalía. Þá man ég
eftir Pavarotti-plötunum hans og
Gunna syngjandi „O sole mio“.
Eftir að Gunni fór á Hrafnistu
hringdi hann nær daglega til okk-
ar. Alltaf spurði hann um börnin
og bað um að fá að tala við eitt-
hvert þeirra. Margar ferðirnar
fórum ég og börnin með Gunna á
McDonalds, og þegar hann treysti
sér ekki lengur þangað fluttum við
veitingastaðinn heim í Gautavík,
pöntuðum pitsu og borðuðum
ostaköku í eftirrétt.
Gunna leið vel á Hrafnistu, var
feginn þegar hann komst þar inn,
enda þá orðinn sjúklingur og erfitt
að búa einn. Hann talaði mikið um
hve maturinn væri góður, starfs-
fólkið vingjarnlegt og tók virkan
þátt í mörgu sem var í boði fyrir
vistmenn.
Við kveðjum nú góðan frænda
sem við söknum sárt og þökkum
Gunna fyrir allt sem hann var
okkur.
Ásta Njálsdóttir og fjölskylda.
Uppáhaldssönglag bróður míns
hefur um langa tíð verið O, sole
mio.
Þegar kvöldvökur voru haldnar
á Hrafnistu í Reykjavík, en þar
dvaldi hann síðustu árin, þá leið
varla það skipti að hann óskaði
ekki eftir að uppáhaldslagið sitt
væri sungið eða spilað. Einhver
Ítalía hefur verið í blóði hans enda
naut hann þess líka að smakka
ítalskan mat.
Bróðir minn stundaði sjóinn
mest alla sína starfstíð hjá Eim-
skip og sigldi á Fossunum um öll
heimsins höf. Hann hefur þá ugg-
laust fengið ferðabakteríuna, því
hann fór margar ferðir um Evr-
ópu og Ameríku eftir að hann
hætti að starfa hjá Eimskip.
Heimsóknir hans til systur okk-
ar Svövu og fjölskyldu hennar sem
búsett hefur verið um áratuga
skeið í Bandaríkjunum, urðu fjöl-
margar. Gunnar var alltaf velkom-
inn gestur á heimili Svövu og ekki
síst hjá yngstu kynslóðinni.
Á yngri árum stundaði Gunni
íþróttir og þá sérstaklega knatt-
spyrnu. Hann lék í mörg ár með
Víkingi og var um árabil mark-
vörður í meistaraflokki. Hann
eignaðist þar marga góða kunn-
ingja, sem úr varð ævilöng vin-
átta. Hittust þeir félagarnir mán-
aðarlega í hádegi og fengu sér að
snæða.
Gunni var ókvæntur alla tíð og
barnlaus.
Hann bjó hjá foreldrum okkar á
Freyjugötu 7 á meðan þau voru á
lífi og hugsaði um þau af mikilli
kostgæfni.
Bróðir minn var sérstaklega
barngóður maður enda dáður af
barnabörnum mínum, sem höfðu
gaman af að fá hann í heimsókn til
sín. Þau sakna hans nú, þegar
komið er að kveðjustund.
Kæri bróðir minn, nú þegar
komið er að leiðarlokum, þakka ég
góðu stundirnar sem við áttum
saman á Freyjugötunni og síðar á
efri árum. Svava systir okkar og
fjölskylda hennar og Svava kona
mín senda þér saknaðarkveðjur og
biðja góðan Guð að blessa minn-
ingu þína.
Með bróðurkveðju og söknuði
kveð ég þig, Gunni minn.
Njáll.
GUNNAR
SÍMONARSON
Eiginmaður minn,
SVEINN ÞORVALDSSON
byggingafræðingur,
Geitlandi 4,
sem lést föstudaginn 18. mars, verður jarð-
sunginn frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
7. apríl kl. 13.00.
Sigríður Bjarnadóttir.
Móðir mín, tengdamóðir, amma og elskuleg systir okkar,
SIGURBORG RAKEL SIGURÐARDÓTTIR,
Grænuhlíð,
Reyðarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Hulduhlíð, Eskifirði, fimmtudaginn 24. mars.
Jarðarförin fer fram frá Reyðarfjarðarkirkju fimmtudaginn 7. apríl
kl. 14.00.
Arnór Baldvinsson, Susan Pichotta,
Laila Sigurborg Arnórsdóttir,
Guðný Sigurðardóttir og fjölskylda,
Fríða Á. Sigurðardóttir og fjölskylda,
Guðrún Sigurðardóttir og fjölskylda.
Elskuleg frænka okkar og vinkona,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR
fyrrv. matráðskona í Vatnaskógi,
síðast til heimilis í Seljahlíð,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju fimmtu-
daginn 7. apríl kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim, sem vilja
minnast hennar, er bent á sumarbúðir KFUM í
Vatnaskógi eða Kristniboðssmbandið.
Frændsystkini og vinir.
Alla samúð og hlýju vegna andláts og útfarar
INGU G. ÞORKELSDÓTTUR
þökkum við af alhug.
Magnea Þorkelsdóttir,
Sigurbjörn Einarsson
og fjölskylda.
Faðir minn, bróðir og frændi,
ÁRNI PÉTUR KROKNES,
er látinn.
Guðrún Árnadóttir,
Sigríður Kroknes
og systkinabörn.
Ástkær eiginkona, dóttir, móðir og amma,
INGIBJÖRG EINARSDÓTTIR,
Túnbrekku 4,
Kópavogi,
sem lést á heimili sínu föstudaginn 1. apríl,
verður jarðsungin frá Digraneskirkju föstudag-
inn 8. apríl kl. 13.00.
Gunnar Þór Hilmarsson,
Einar Örn Ævarsson,
Sigurður Ingi Ævarsson,
Hrafnhildur Þorsteinsdóttir,
Sigrún Þorsteinsdóttir,
Jóhanna Elín Gunnarsdóttir,
Guðrún Margrét Gunnarsdóttir,
Katrín Gunnarsdóttir,
Andrea Olsen,
Alexander Einarsson Olsen.