Morgunblaðið - 08.04.2005, Síða 38

38 FÖSTUDAGUR 8. APRÍL 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ari Bergþór Ein-arsson fæddist í
Reykjavík 25. nóvem-
ber 1925. Hann lést á
Landspítala í Foss-
vogi 28. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Kristín Emilía Þórð-
ardóttir, f. 13. jan.
1902, d. 26. nóv. 1961,
og Einar Bjarni Ara-
son verkstjóri hjá Kol
og Salt hf. í Reykja-
vík, f. 20. júní 1901, d.
29. ág. 1967. Bróðir
Ara var Knútur Ein-
arsson (1921–1991).
Ari kvæntist 1. október 1955
Esther Jónsdóttur, f. 10. mars
1930, d. 28. ágúst 1996. Dætur
þeirra eru: 1) Kristín (1955), Eig-
inmaður Kristínar var Sigurpáll
Guðjónsson bóndi (1921–2001), og
börn þeirra 1a. Ari Bergþór
(1975–1975) 1b. Árni (1977), maki
Helga Stefánsdóttir, 1c. Sigurður
Ingi (1978), maki
Gunnhildur Jóns-
dóttir. Barn þeirra
1cc. Sigurpáll Jónar
(2004). 1d. Esther
(1981) maki Sigurður
Ó. Sveinbjörnsson.
Barn Þeirra 1dd. Ív-
an Breki (2004), 1e.
Einar Bjarni (1985).
2) Guðrún (1957). 3)
Ragnheiður (1965),
maki Jón S. Þórðar-
son. Börn þeirra 3a.
Esther (1996), 3b.
Rakel (1998) 3c. Ari
Freyr (2004).
Ari lauk loftskeytamannsprófi
1946. Hann starfaði sem loft-
skeytamaður á togurum 1946–47
og á ms. Vatnajökli 1947–54, vann
verslunar- og skrifstofustörf
1954–72, en rak verslunina Nes-
kjör í Reykjavík 1972–1996.
Útför Ara fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Við sitjum við eldhúsborðið og
spjöllum saman og áður en varir er
liðin klukkustund, án þess maður
taki eftir því. Ari hverfur aftur í
tímann og það er gaman að upplifa
með honum ævintýralegar ferðir
sem hann fór sem ungur maður.
Hann sigldi um öll heimsins höf
eins og segir í bókunum.
Við Ari áttum góðar, en alltof fá-
ar svona stundir í Haðalandinu. Í
nokkur skipti var ég að mála fyrir
hann eða lagfæra eitthvað og þá
passaði hann uppá það að maður
fengi sér góðan kaffi- og matartíma.
Oft var erfitt að hafa sig aftur að
verki, því umræðuefni skorti ekki
og hann naut þess að hafa fé-
lagsskapinn. Ari hafði gaman að því
að vera innan um fólk og spjalla og
þá var stutt í hláturinn.
Eftir að Esther féll frá, eftir erfið
veikindi, varð Ari ekki samur mað-
ur enda þau hjón einstaklega sam-
rýnd. Hann lokaði sig meira af í
fleiri en einni merkingu. Það voru
þó sérlega góðar stundir hjá okkur
þegar hann opnaði gamlar dyr aftur
og í ljós kom sá hlýi maður sem ég
á góðar minningar um.
Blessuð sé minning tengdaföður
míns.
Jón S. Þórðarson.
Nú er Ari Einarsson allur. Hann
lést á áttugasta aldursári í Land-
spítala í Fossvogi á öðrum degi
páska, eftir að hafa dvalið á sjúkra-
húsinu með nokkrum hléum síðustu
mánuði. Hann bjó til þess tíma að
Haðalandi 9 hér í borg, þar sem
heimili hans og fjölskyldu hans stóð
frá árinu 1969. Ari missti eiginkonu
sína, Esther Jónsdóttur, árið 1996.
Ari ólst upp í Reykjavík á
kreppuárunum og ég hef það eftir
mönnum á líku reki, að bernskan
hafi verið mörgum þungbær, á þeim
tímum atvinnuleysis og fátæktar.
Sú varð ekki raunin með Ara; hann
bjó við gott atlæti í æsku. En á
þessum árum þurftu menn að læra
að bjarga sér. Áhugamál hans á
unglingsárum voru mest tengd
ferðalögum og skátastarfi, þar sem
hann eignaðist vini sem hann hélt
sambandi við alla tíð. Í slarki um
fjöll og jökla fékk hann útrás fyrir
karlmennsku og dug, og þetta leiddi
hann einnig til starfa fyrir Jökla-
rannsóknafélag Íslands.
Ekki veit ég hver voru hans
fyrstu störf, en af vinnubrögðum
hans síðar á ævinni má ætla að
hann hafi ungur lært að taka til
hendinni. Eitthvað mun hann hafa
tekið þátt í síldarævintýrum sem
ungur maður, en Ari lauk loft-
skeytaprófi 1946. Hann hóf störf í
því fagi á togurum, en 1947 var
hann munstraður loftskeytamaður á
frystiskipinu m/s Vatnajökli. Hann
var þar um borð til ársins 1954,
sigldi um öll heimsins höf og öðl-
aðist víðsýni og þekkingu. Þegar
dró að því að hann festi ráð sitt
ákvað hann að koma í land og hasla
sér völl í atvinnulífinu í Reykjavík.
Hann stofnaði ásamt frænda sínum
fyrirtæki sem annaðist réttingar og
bílamálun. Þeir byrjuðu á því að
byggja yfir starfsemina í Múla-
hverfi, þá í útjaðri borgarinnar.
Húsbygging og starfsemi sem á eft-
ir fylgdi var öll reist á mikilli vinnu
þeirra frænda, og þar var ekkert
gefið eftir, en nótt lögð við dag, auk
þess sem rekstur og fjármál hvíldu
á Ara.
Á sjöunda áratugnum vann Ari
við vörudreifingu hjá Sælgætisgerð-
inni Freyju. En hugur hans stefndi
alla tíð til að verða sinn eigin herra,
leggja nokkuð undir og standa eða
falla með verkum sínum. Árið 1972
keypti hann því verslun við Ægisíðu
í Vesturbæ Reykjavíkur og gerðist
kaupmaður. Gamlir Reykvíkingar
muna þessa verslun með nafninu
Straumnes. Það nafn fluttist í
Breiðholt en Ari og Esther gáfu
sínu fyrirtæki nafnið Neskjör, en
samhliða því ráku þau heildverslun
undir nafninu Hagborg.
Starf kaupmannsins á horninu
átti að mörgu leyti vel við Ara.
Hann var snyrtimenni, hafði óþrjót-
andi starfsorku og taldi ekki eftir
sér eril og langa viðveru. Ari vildi
hvers manns vanda leysa; hann átti
því góðan hóp viðskiptavina. Hann
var hreinskiptinn og allir vissu að
orðum hans mætti alltaf treysta. En
svona rekstur krefst þátttöku allrar
fjölskyldunnar, og svo varð hér,
Esther og dæturnar stóðu einhuga
að baki honum, en Guðrún, lang-
mest, var hans hægri hönd og ómet-
anleg stoð. Hún tók að lokum við
rekstri verslunarinnar.
Ari var ákaflega drjúgur við
vinnu, verklaginn með afbrigðum,
gætinn og vandvirkur. Hann var
hóflega kappsamur, en forsjáll, og
svo seinþreyttur að undrum sætti.
Þá naut hann þeirrar gæfu sem er
góð heilsa fram á efri ár. Honum
varð því örsjaldan misdægurt og
auðnaðist að leggja gjörva hönd á
margt, og æviverkið orðið æði stórt.
Á sjöunda áratugnum byggði hann
húsið að Haðalandi 9. Þar var vel að
verki staðið í upphafi og einnig þeg-
ar kom að viðhaldi húss og lóðar.
Hann var sístarfandi framyfir sjö-
tugt, en fór þá að hafa hægar um
sig og gat litið stoltur yfir vel unnið
og árangursríkt ævistarf. Ferðalög
til útlanda höfðu alltaf verið sam-
eiginlegt áhugamál Ara og Esther-
ar, og nú höfðu þau hug á að njóta
efri áranna að hluta erlendis og
eignuðust húsnæði í Flórída. En ör-
lögin tóku í taumana og Esther
greindist með alvarlegan sjúkdóm
sem dró hana til dauða. Hún var öll-
um harmdauði og fráfall hennar
Ara afar þung raun.
Ari kvæntist 1. október 1955 lífs-
förunaut sínum, Esther Jónsdóttur,
einstaklega fallegri Reykjavíkur-
dömu. Það var þeim báðum mikið
heillaspor. Hjónaband þeirra varð
ástríkt og farsælt og þau voru sann-
arlega glæsileg hjón. Mér fannst
alltaf að þau væru ætluð hvort öðru.
Sambúð þeirra einkenndist af ást
og gagnkvæmri virðingu. Þau veittu
hvort öðru þann stuðning sem nauð-
synlegur er í lífinu, nutu samvista
sinna í starfi og frístundum og voru
samhent um uppbyggingu heimilis-
ins, sem var einstaklega glæsilegt.
Þau nutu barnaláns og varð þriggja
dætra auðið, sem allar eru mann-
kosta- og gæfukonur. Barnabörnin
voru átta en eitt lést í frumbernsku,
og barnabarnabörn tvö. Ari reynd-
ist Esther konu sinni einstakur lífs-
förunautur, og segja má að hann
hafi borið hana á höndum sér allt
frá því sambúð þeirra hófst í lítilli
risíbúð í húsi foreldra hans í Mið-
túni 28, og þar til Esther var öll.
Hann var henni eftirlátur á þann
hátt sem aðeins er hægt með ást,
óeigingirni og blíðu. Í sambúð
þeirra og fjölskyldulífi kom oft í ljós
hverjum mannkostum Ari var
gæddur. Ekki síst eftir að Esther
veiktist. Hún var heima í Haðalandi
síðustu vikurnar sem hún lifði, og
Ari hjúkraði henni til hinstu stund-
ar. Hann naut ómetanlegs stuðn-
ings dætra sinna þær erfiðu vikur,
og einnig hjúkrunarfólks, en æðru-
leysi hans, styrkur og umhyggja
vakti aðdáun allra.
Ari var góður meðalmaður á hæð,
alla tíð grannvaxinn, en sterkur og
þrekmikill. Hann var karlmenni og í
blóma lífsins glæsimenni. Brosmild-
ur var hann, en hæglátur og fremur
hlédrægur. Lundin einkenndist af
jafnvægi og hugarró sem sjaldan
brugðust honum. Þar hjálpaði rík
og einstök kímnigáfa, sem ætíð sá
spaugilegu hliðina á hverju atviki,
og gaman hafði hann af ólíkindalát-
um; það var ekki alltaf á hreinu
hvort hann var að tala í gamni eða
alvöru. Hann var þó alvörumaður
að því leyti að skyldurnar voru ætíð
öllu glensi æðri. Það var alltaf gott
að hitta hann, eins þótt stundum liði
langt milli funda enda var hann ein-
staklega trygglyndur og nærvera
hans góð undir öllum kringumstæð-
um. Svona var Ari. Hann var góður
maður.
Á vináttu okkar Ara svila míns,
sem varað hefur í nærri hálfa öld,
hefur aldrei borið skugga. Fyrir
það þökkum við Guðrún kona mín
nú. Börnin okkar eiga góðar og
fagrar minningar frá æsku sinni um
þessi góðu hjón, mildi þeirra og
góðvild. Við öll vottum afkomendum
Ara og Estherar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Ara Einarsson-
ar.
Sverrir Sveinsson.
ARI B.
EINARSSON
✝ Bernharð Stein-grímsson fædd-
ist á Akureyri 24.
febrúar 1948. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 29. mars síð-
astliðinn. Faðir
hans er Steingrímur
Bernharðsson,
bankaútibússtjóri, f.
16.6. 1919, frá
Þverá í Öxnadal, og
móðir Guðrún Sig-
ríður Friðriksdótt-
ir, kennari, f. 29. 9.
1918, d. 4.4. 2002, frá Efri Hólum
í Núpasveit. Bræður Bernharðs
eru: Friðrik, skrifstofumaður, f.
19.3. 1945, og Bergur, verkfræð-
ingur, f. 23.10. 1954, maki Þóra
Ragnheiður Þórðardóttir banka-
starfsmaður.
Hinn 28. desember 1968 kvænt-
ist Bernharð Sigurbjörgu Stein-
dórsdóttur, f. 18.9. 1950. Foreldr-
ar hennar voru Steindór
Steindórsson, járnsmiður, f. 14.4.
1921, d. 31.1. 1977, og Guðbjörg
Sigurgeirsdóttir, húsmóðir, f.
7.2. 1924, d. 1.2. 2004. Bernharð
og Sigurbjörg eignuðust fjögur
börn. Þau eru: 1) Berghildur
lands 1968 til 1972, fyrstu tvö ár-
in við myndlistarnám og síðan við
auglýsinga- og hönnunardeild.
Að námi loknu vann hann á aug-
lýsingastofunni Argusi og síðar á
auglýsingastofu Sambandsins.
Haustið 1973 hóf hann rekstur
auglýsingastofunnar Delfi í
Reykjavík og hélt þeim rekstri
áfram eftir að hann flutti til Ak-
ureyrar eða til ársins 1989. 1975
til 1978 starfaði Bernharð hjá
Reiknistofu bankanna og Búnað-
arbankanum á Akureyri. Einnig
vann hann við útlitshönnun hjá
vikublaðinu Degi. Hann vann til
fjölda verðlauna fyrir hönnun
meðan hann starfaði við auglýs-
ingagerð. Bernharð stundaði list-
málun þegar tími gafst til og hélt
sjö einkasýningar og tók þátt í
nokkrum samsýningum. 1985 til
1987 stundaði Bernharð smá-
bátaútgerð. 1986 hóf hann rekst-
ur vídeóleigunnar Evu í Sunnu-
hlíð og tveimur árum síðar
stofnaði hann listgallerý í sömu
verslunarmiðstöð. 1990 opnaði
hann veitingastaðinn Setrið í
Sunnuhlíð og starfaði þar síðustu
árin. Bernharð var áhugamaður
um nýtingu vetnis og stofnaði um
það áhugamannafélag 1991.
Hann hafði mikinn áhuga á hand-
iðn, trjárækt og skák og stundaði
það þegar færi gafst.
Útför Bernharðs verður gerð
frá Akureyrarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Erla, ritstjóri, f. 1.2.
1968, maki Edvard
Börkur Edvardsson,
markaðsstjóri, börn
þeirra eru: Sigur-
björn Bernharð, f.
2.4. 1994, og Edvard
Dagur, f. 12.10. 1998.
2) Bernharð Stefán,
sjávarútvegsfræðing-
ur, f. 14.8. 1969, börn
hans eru Alexander
Freyr, f. 2.12. 1999,
Viktor Logi, f. 12.12.
2001, og Christine
Björg Morancais
stjúpdóttir, f. 12.10. 1990. Barns-
móðir hans er Sólbjörg G. Sól-
versdóttir hjúkrunarfræðingur.
3) Björg Maríanna, geðhjúkrun-
arfræðingur, f. 9.12. 1972, maki
Sigurður Kristján Blomsterberg
rafeindafræðingur, börn þeirra
eru: Guðrún Karítas, f. 23.11.
1998, Agnes Erla, f. 7.2. 2001, og
Katrín Arndís Blomsterberg, f.
4.10 1992, stjúpdóttir, f. 4) Stein-
grímur Magnús nemi f. 22.5.
1982.
Bernharð lauk prófi frá Sam-
vinnuskólanum á Bifröst árið
1967. Hann stundaði nám við
Myndlista- og handíðaskóla Ís-
,,Hvernig ætli móttökurnar verði
þarna hinum megin?“ sagðir þú
áhyggjufullur við mig stuttu eftir að
við fengum fréttirnar um að þú ættir
í mesta lagi eftir þrjá mánuði ólif-
aða. Við áttum eftir að velta því þó
nokkrum sinnum fyrir okkur næstu
tvö ár en þú skákaðir öllum spádóm-
um og læknarnir litu á þig sem hálf-
gert furðuverk. En þrátt fyrir alla
seigluna höfðu veikindin betur að
lokum og nú er komið að þessari
stund. Það er komið að minningum.
Elsku pabbi, þú varst sá mesti
ævintýramaður sem ég hef kynnst
og alltaf með höfuðið fullt af hug-
myndum. Athafnaþrá þín var mikil
og mörgum þeirra hrintir þú í fram-
kvæmd og nokkrum jafnvel án þess
að spyrja kóng né prest. Þú varst
samt ánægðastur og fannst mestan
frið þegar þú leyfðir þér að stíga út
úr skarkalanum og sinntir listagyðj-
unni. Þú skapaðir töfraheim á strig-
ann og húmorinn skein í gegn í flest-
um verkum þínum. Þar varst þú á
heimavelli. Það var alveg ótrúlegt að
fylgjast með þér mála en hver hreyf-
ing var fumlaus og ákveðin og áður
en maður vissi af var kominn mynd
af fjórum holdmiklum kerlingum að
spila brids íbyggnar á svip. Þær
sómdu sér vel á síðustu málverka-
sýningunni þinni fyrir ári með litlu
körlunum í stóru fötunum og öllum
hinum frábæru verkunum.
Síðustu tvö ár kenndir þú mér
hvað lífið er dýrmæt gjöf og hvað það
er mikilvægt að njóta hvers dags. Þú
nýttir tímann vel og gerðir alveg
ótrúlega margt þennan tíma þrátt
fyrir að vera oft á tíðum fárveikur.
Þú varst sannfærður um það þar-
síðustu jól að þetta yrðu síðustu jólin
þín og staðráðinn í að njóta þeirra til
hins ýtrasta með okkur. Þú fórst
óteljandi leiðangra niður í bæ að
kaupa gjafir og brasa eitt og annað
og sífellt bættist í gjafahrúguna. Það
skipti þig engu þó mamma væri búin
að kaupa gjafir handa okkur öllum,
þú vildir bæta við fyrir öll ókomnu
jólin sem þú yrðir ekki til staðar.
Hrúgan stækkaði dag frá degi og
ekki nema von að það yrði einhver
ruglingur á þessu öllu saman. Á að-
fangadag fékk mamma nefnilega gjöf
frá þér sem hún hafði keypt handa
einu barnabarninu. Mamma lét þó á
engu bera og þakkaði innilega fyrir
sig. Á jóladag hóaðir þú allri stórfjöl-
skyldunni saman og við fórum upp í
Öxnadal að legsteini langömmu og
afa sem þú hafðir látið útbúa. Það
var hátíðleg stund þegar við stóðum
þar saman rauðnefjuð í nýföllnum
jólasnjónum og minntumst genginna
kynslóða. Sjaldan hefur þú verið eins
glaður og reifur og þessi jól og ég
mun ávallt geyma minninguna um
þau í hjarta mér.
Það er svo margs að minnast,
elsku pabbi, en ég ætla að láta staðar
numið hér. Mig langar þó að bæta
við að ég er sannfærð um að þú
fékkst fínar móttökur þarna hinum
megin. Takk fyrir samveruna og það
sem þú gafst mér. Guð blessi þig.
Þín dóttir
Berghildur Erla.
Það er hreint ótrúlegt að sitja hér
og skrifa kveðjuorð til þín, kæri
pabbi, þrátt fyrir mikil veikindi þín
sl. tvö ár. Þú barðist svo sannarlega
við þennan hræðilega sjúkdóm sem
hafði því miður betur að lokum.
Þetta eru búin að vera skrýtin tvö ár
en jafnframt mjög góð og ég verð að
segja það að allar þær stundir sem
við höfum verið saman á þessum
tíma eru nú ómetanlegar minningar.
Það var svo oft sem mér fannst að
þessu færi nú að ljúka en þú hélst
svo sannarlega áfram og gerðir
marga góða hluti og náðir að hrinda í
framkvæmd ótrúlegustu verkum.
Þegar þið mamma komuð með okkur
í útilegu í fyrrasumar og þú hljópst
með stelpunum í fótbolta og við fór-
um í hina ýmsu leiðangra og skoð-
uðum náttúruna og þú fylltir alla
vasa þína af mosa og öðrum plöntum,
þú varst alveg í essinu þínu og
minntir mig á gamla góða daga þeg-
ar við vorum alltaf í útilegu. Þetta
var hreinlega meiriháttar og við
skemmtum okkur öll konunglega.
Síðan var það brúðkaupið okkar
Sigga sem var ákveðið með frekar
stuttum fyrirvara sökum veikinda
þinna, ég vildi endilega að þú værir
viðstaddur eina af mikilvægustu
stundum lífs míns og þú gerðir það
og sá dagur var hreint út sagt stór-
kostlegur og við vorum öll svo ótrú-
lega glöð og kát. Allar þær heim-
sóknir sem við höfum komið til
Akureyrar og þið hafið tekið svo vel
á móti okkur, það var alveg greini-
legt hvað þú varst montinn af barna-
börnunum og þú talaðir svo vel um
stelpurnar okkar og sagðir þær
hvora um sig svo einstaka
Jólin 2003 vorum við sannfærð um
að þetta væru síðustu jólin sem þú
værir með okkur. Við komum öll
norður og vorum með ykkur mömmu
í Tungusíðu, það voru hreint út sagt
frábær jól og þú varst svo glaður og
tókst svo vel á móti okkur öllum og
þú sagðir að húsið hristist af ham-
ingju. Þetta var nákvæmlega það
sem þú talaðir alltaf um, að þú vildir
eiga stórt hús og hafa alla fjölskyld-
una í Tungusíðu og börn hlaupandi
um allt.
Þú sýndir okkur og sannaðir að þú
varst ekki tilbúinn því þú varst líka
með okkur næstu jól. Ég man bara á
BERNHARÐ
STEINGRÍMSSON