Morgunblaðið - 08.04.2005, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. APRÍL 2005 39
MINNINGAR
Elsku afi minn. Nú ertu farinn
frá okkur og ekki lengur lasinn á
spítalanum. Mér finnst allt breytt
eftir að þú fórst frá okkur. En nú
ertu kominn í himnaríki til Guðs og
ömmu Estherar. Mig langar að
senda þér smá kveðjubréf.
Ég man þegar ég og fimm aðrir
krakkar úr bekknum mínum kom-
um til þín á meðan við biðum eftir
að komast í sund, því þú áttir heima
svo nálægt skólanum. Þú bauðst
okkur upp á mjólk og kex, öllum
hópnum, á meðan við spjölluðum
saman. Það var svo gaman hjá þér
að við gleymdum okkur og misstum
af rútunni sem átti að keyra okkur í
sundið. En þá var nú gott að eiga
besta afa í heimi, þú skutlaðir okkur
bara í sundið eins og ekkert væri.
Ég man líka hvað það var gaman
að æfa hjá þér á flygilinn hennar
ömmu og þér fannst svo gaman að
hlusta á mig spila. Svo fékk ég líka
alltaf mjólk og kex og við sátum við
eldhúsborðið og spjölluðum saman
um heima og geima.
Ég man þegar ég hjólaði ein uppá
spítala til að heimsækja þig og þú
varst sofandi þegar ég kom. Þá
hringdi ég í mömmu til að spyrja
hvort ég mætti vekja þig og hún
sagði að það væri í góðu lagi. Við
töluðum saman dágóða stund, það
var nú gaman. Ég man líka þegar
þú varst alltaf með okkur á jól-
unum. Það var svo gott að hafa þig
með á þessum helga tíma.
Elsku afi, nú er þetta kveðjubréf
á enda. Guð geymi þig og veri með
þér. Ég vona að þú passir mig.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt,
hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
Þín
Esther litla Jóns.
Elsku afi, við söknum þín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Rakel og Ari Freyr.
aðfangadagskvöld hvað þú naust þín
mikið nýkominn frá Kanaríeyjum
með mömmu og við fórum öll saman í
kirkju, borðuðum góðan mat og átt-
um saman yndislegt kvöld. Á þeirri
stundu voru veikindi þín afar fjarlæg
og ég vildi ekki með neinu móti til
þess hugsa að ferðin væri senn á
enda.
Nýja árið var þér mjög þungbært
og þá lögðust veikindin þungt á þig,
ég hélt samt alltaf, bað og vonaði að
þú kæmist yfir þetta eins og svo oft
áður og mest þráði ég þó að þú sæir
nýja fjölskyldumeðliminn sem ég
geng með. Svo varð ekki en þó veit
ég að þú fylgist vel með þessum ein-
staklingi og okkur öllum og þú ert
ánægður með okkur.
Ég veit, elsku pabbi, að þú varst
langt frá því búinn að ljúka öllu því
sem þú ætlaðir þér í þessari jarðvist
og ég veit líka að þú situr ekki auð-
um höndum annars staðar. Þú ert í
góðum höndum núna og færð
örugglega tækifæri til að gera það
sem þú ætlaðir þér. Það var alveg
greinilegt hvað þínar sterku og ein-
stöku hliðar skinu í gegnum mál-
verkin þín og einn af þínum fjöl-
mörgu draumum var að kaupa
eyðibýli í ellinni og mála og hafa það
gott.
Takk fyrir allt sem þú gafst mér í
þessu lífi, elsku pabbi, og ég bið
þess að Guð varðveiti þig.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín dóttir
Maríanna.
 Fleiri minningargreinar
um Bernharð Steingrímsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Önund-
ur S. Björnsson og Þ. Ragnheiður.
✝ Jóhanna Jóns-dóttir fæddist á
Brekkum í Rangár-
þingi-ytra í Rangár-
vallasýsu 10. nóvem-
ber 1915. Hún lést á
dvalar- og hjúkrunar-
heimilinu Grund að-
faranótt 31. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
Jóhönnu voru Jónína
Þorsteinsdóttir frá
Berustöðum, f. 9.
október 1883, d. 3.
maí 1970, og Jón
Jónsson frá Hár-
laugsstöðum, f. 2.
mars 1877, d. 5. janúar 1954.
Systkini Jóhönnu voru: Þorgerð-
ur, f. 22. apríl 1912, d. 8. maí 2000;
Guðrún, f. 14. maí 1913, d. 28.
mars 2004; Guðlaug, f. 8. júní 1914,
d. 19. ágúst 1994; Þórhallur, f. 4.
október 1917, d. 15. september
1929; Þorsteinn, f. 8. október 1918,
d. 17. ágúst 1919; Aðalsteinn, f. 22.
ágúst 1920, d. 19. mars 2002. Upp-
eldisbróðir er Hilmar Bjarnason, f.
23. ágúst. 1930.
Jóhanna flutti
ásamt foreldrum og
systkinum þegar hún
var á fyrsta ári að
Sumarliðabæ í Ása-
hreppi í Rangár-
vallasýslu, og þar
ólst hún upp.
16. janúar 1943
giftist Jóhanna
Steini Guðmundssyni
frá Seli í Ásahreppi,
f. 29. nóvember 1907,
d. 3. september 1970.
Þau bjuggu allan
sinn búskap í Reykja-
vík, lengst af í Hólmgarði. Þau
eignuðust átta börn, en aðeins sex
náðu fullorðins aldri. Þau eru :
Erna, f. 1942, Þórhallur, f. 1944,
Jónína Sesselja, f. 1948, Guðrún, f.
1951, Guðjón, f. 1955, og Guðlaug,
f. 1961. Barnabörnin eru orðin 13
og barnabarnabörnin 10.
Útför Jóhönnu verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Elsku mamma mín, það er svo erf-
itt að kveðja þig, sjá þig aldrei aftur
eða heyra röddina þína. Svo margar
minningar sækja á mig frá því að ég
var lítil stelpa og til síðasta dags. Þú
varst minn helsti styrkur í lífinu. Það
var svo gott að leita til þín þegar eitt-
hvað bjátaði á, þú varst svo góð í að
koma með nýja sýn á tilveruna þegar
mér fannst hún snúast gegn mér. Þú
studdir alltaf við bakið á mér, sama
hvað ég tók upp á að gera, ég veit að
ég hef örugglega oft valdið þér
áhyggjum þegar ég var yngri. Ég
eignaðist svo mann og börn sem hefðu
viljað eiga ömmu eins og þig lengur.
Þegar við fluttum til Danmerkur
komstu til okkar á hverju sumri þrátt
fyrir háan aldur. Það var svo gott að
hafa þig hjá okkur, Steinn Freyr og
Embla Huld eiga alltaf eftir að minn-
ast þess og ég er svo þakklát fyrir
þessar stundir af því þaðan eiga þau
helstu minningarnar um þig áður en
þú fórst á Grund.
Það breyttist svo margt þegar þú
fórst á Grund. Það var einhvern veg-
inn aldrei eins. Þú gast t.d. ekki bakað
lengur handa gestum sem þú annars
gerðir alltaf og var þér svo mikilvægt.
Ömmukleinurnar þínar voru þær
bestu í heiminum, þær voru efstar á
óskalistanum frá Íslandi þegar ein-
hver átti leið til okkar í Danmörku.
Það er svo margs að minnast. Þrátt
fyrir það skortir mig orð, elsku
mamma mín.
Bless og takk fyrir allt.
Þín
Guðlaug.
„Það er svona konunglegt hjá þér,“
sagði ungur systursonur minn við Jó-
hönnu tengdamóður mína. Hann
hafði komið með okkur í heimsókn til
hennar og hafði hún tekið á móti hon-
um með þeim höfðingsskap sem henni
var lagið. Það skipti ekki máli hver
átti hlut að máli, allir voru boðnir vel-
komnir. Þetta fann barnið. Fáum hef
ég kynnst á lífsleiðinni sem voru eins
bóngóðir og hún Jóhanna, það var
ekki til það sem hún vildi ekki gera
fyrir aðra. Hún fylgdist alla tíð vel
með hvað afkomendahópurinn var að
gera, gladdist yfir hverju barni sem
fæddist og var stolt af sínum stóra
hópi. Hún var einstaklega vandvirk,
þess bar handavinnan hennar og
heimili vitni. Hún var listakokkur,
jafnvíg á gömlu þjóðlegu réttina og
það nýjasta, bakaði bestu flatkökur
og kleinur sem ég hef smakkað og
alltaf að prófa nýjar uppskriftir. Ekki
má gleyma sláturgerðinni. Hún kom á
hverju hausti og fannst lítið mál, mið-
að við í gamla daga þegar þurfti að
kalóna vambirnar. Saumaði tíu vamb-
ir meðan tengdadóttirin bróderaði
tvær. Við Guðjón vorum rétt um tví-
tugt þegar við hófum búskap. Ég held
að henni hafi nú fundist heldur mikill
asi á okkur unga fólkinu og hefði al-
veg getað hugsað sér að hafa dreng-
inn lengur heima. Í dag get ég alveg
ímyndað mér hvernig henni leið. Þeg-
ar maður er kominn með börn á sama
aldri og við vorum þá þarf að setjast á
hendurnar og bíta í tungu til að skipta
sér ekki af. Aldrei í þau þrjátíu ár sem
við áttum samleið man ég eftir af-
skiptasemi af hennar hálfu, það er til
eftirbreytni. Við lærðum að þekkja,
virða og bera væntumþykju hvor til
annarrar. Þegar ég kvaddi hana síð-
ast, laugardaginn fyrir páska, þá
sagði ég: „Við sjáumst,“ og hún svar-
aði: „Það vona ég svo sannarlega.“
Það verður ekki hérna megin, hinum
megin er nú fagnað trúi ég. Við sem
eftir lifum yljum okkur við góðar
minningar sem við eigum um góða og
umhyggjusama mömmu, ömmu og
tengdamömmu. Hvíl í friði, Jóhanna
mín.
Þín tengdadóttir
Sigríður Marteinsdóttir.
Elsku amma mín. Það er svo sárt
að sakna en jafnframt svo þakklátt að
geta litið til baka á allar þær yndis-
legu ömmustundir sem ég hef átt með
þér. Kleinur og flatkökur koma upp í
hugann, þér fannst alltaf svo mikil-
vægt að gefa eitthvað með kaffinu.
Það skipti auðvitað engu þó að ég
reyndi að segja þér að ég væri ekki
illa haldin.
Þú hefur verið mér góð fyrirmynd.
Þú varst alltaf mjög vinnusöm og eftir
liggja ófá handavinnuverkin sem
sanna það, þú varst alltaf með eitt-
hvað í höndunum. Þú sýndir námi
mínu mikinn áhuga og varst hvetjandi
í því sem ég tók mér fyrir hendur. Þú
varst alltaf bjartsýn og létt í lund.
Mér fannst alltaf jafn gott að heim-
sækja þig, fá knús og spjalla um allt
milli himins og jarðar. Síðan sakaði
ekki að fá sér „bjútíblund“ uppi í sófa
svona rétt til að hlaða batteríin.
Ég minnist þess þegar ég var á
fullu í fimleikunum og þú varst að
segja mér að dansinn og liðleikann
hefði ég frá þér þar sem þú hefðir allt-
af verið mikið fyrir leikfimi. Í einu
boðinu vippaðirðu þér í splitt á miðju
stofugólfinu í Hólmgarðinum og
sýndir fram á að þetta gætirðu enn.
Já, þú varst sko engin venjuleg
amma. Þú varst kraftmikill dugnaðar-
forkur með gullhjarta, þitt hlýja, já-
kvæða og góða viðmót yljaði mér allt-
af um hjartarætur þegar ég hitti til
þig.
Fyrir rúmu ári kom Rakel María
mín í heiminn svo að nú vorum við,
ásamt mömmu orðnar fjórir ættliðir í
beinan kvenlegg, já, það er nú ekkert
smáræði. Ég man hvað ég var stolt að
sýna þér hana og ég var líka svo
ánægð að sjá ykkur ná vel saman.
Síðustu jól sungum við öll og döns-
uðum við jólatréð heima hjá mömmu,
það var ótrúlegt hvað þú mundir af
gömlu jólalögunum og allar hreyfing-
arnar með. Þetta var falleg stund sem
ég mun alltaf geyma í hjartastað.
Elsku besta amma mín, það er með
miklum söknuði sem ég kveð þig en
ég er sannfærð um að þú vakir yfir
okkur og verndar. Þú munt alltaf eiga
stóran hlut í mínu hjarta. Ég er afar
þakklát fyrir allar þær stundir sem
við áttum saman. Ég vona að þú getir
verið stolt af mér og mínum þaðan
sem þú fylgist með mér í framtíðinni.
Elsku amma mín, megi allir engl-
arnir á himninum vernda þig.
Þegar þú ert sorgmæddur
skoðaðu þá aftur huga þinn,
og þú munt sjá að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín
(Spámaðurinn.)
Knús og kossar. Þín ömmustelpa,
Jóhanna Rósa Ágústsdóttir.
Gott er að hafa létta lund,
ljúfur eðlisþáttur;
geta að lokum guðs á fund,
gengið alveg sáttur.
Elsku amma, þessi vísa var í ask-
inum sem þú gafst mér. Ég veit ekki
af hverju þú skrifaðir hana niður og
geymdir. Kannski segir hún okkur
eitthvað. Nú ert þú komin til afa, og
systkina þinna. Oft töluðum við sam-
an um draumana okkar og ýmislegt
sem við töldum okkur sjá en aðra
ekki. Mér er minnisstætt þegar ég
var 18 ára og fór með þér í kirkju-
garðinn að leiðinu hans afa. Þegar við
komum heim vorum við sammála um
að við hefðum ekki verið einar við
leiðið, það hefði einhver verið með
okkur. Einnig ræddum við nú ýmis-
legt þegar við vorum að ganga saman
um hagana heima í Sumarliðabæ. Þú
sagðir mér frá því hvernig var að alast
upp í sveitinni þegar þú varst lítil og
fræddir mig um örnefnin á landar-
eigninni og hvað blómin í haganum
hétu.
Alltaf var gott að koma og vera hjá
þér. Þú passaðir mig á daginn þar til
ég var fjögurra ára. Þegar ég var ung-
lingur var ég hjá þér nokkur sumur.
Þá kenndir þú mér ýmislegt eins og
t.d. hvað það er gott að fara í sund á
morgnana. Einnig á ég fullt af góðum
minningum frá því þegar ég fékk að
vera hjá þér í sumarbústaðnum á Ból-
stað.
Svo gerði ég þig að langömmu þeg-
ar Andrea fæddist. Ég held að þér
hafi fundist skrítið að vera orðin
langamma. Þú sagðir: „Hingað til hef
ég ekki verið talin löng,“ svo Andrea
kallaði þig frekar ömmu en lang-
ömmu. En svo komu fleiri langömmu-
börn og þá vandist þú því að vera orð-
in langamma.
Aldrei kom neinn að tómu húsi hjá
þér. Þú áttir alltaf til eitthvað gott
eins og kleinurnar og flatkökurnar.
Mér er mjög minnisstætt þegar ég og
börnin mín komum í heimsókn til þín í
desember síðastliðnum. Þér fannst þú
ekkert eiga til að bjóða, svo við fórum
saman út í búð. Börnin fengu að velja
sér kökur, kex og ís. Þegar kræsing-
arnar voru borðaðar veit ég ekki hver
naut sín best, börnin að borða eða þú.
Í dag kveð ég þig, en á minningar
um góða ömmu sem alltaf var hægt að
leita til.
Jóhanna Þórhallsdóttir.
Hún amma í Hólmgarði eins og við
kölluðum hanna alltaf er dáin og við
það rifjast upp margar góðar minn-
ingar.
Ég man hversu gott var að koma til
hennar, hún tók manni alltaf opnum
örmum, og það var eins gott að hafa
góða matarlyst því kræsingarnar og
góðgætið sem hún bar fyrir mann
voru sko ekkert smáræði.
Ég man að fyrstu kynni mín af tón-
listarmanninum Vilhjálmi Vilhjálms-
syni, einum af mínum uppáhaldstón-
listarmönnum, urðu einmitt heima
hjá ömmu og ég man að ég sat á gólf-
inu og söng hástöfum með öllum lög-
unum á plötunni sem hún átti með
honum. Ég man þegar ég fór að
stunda kórstarf í Langholtskirkju þá
var ég tíður gestur hjá henni og hún
var alltaf að elda eitthvað nýtt og
spennandi fyrir mig til að leyfa mér að
prófa og eru þessar stundir ógleym-
anlegar. Og talandi um söng þá var
hún ekkert lítið montin þegar ég fór
að læra söng og hún kom að hlusta á
mig syngja, ég man hvað hún talaði
oft um það og spurði mig alltaf út í
sönginn og sýndi honum svo mikinn
áhuga. Ég man líka hvað henni þótti
gaman að tala um þegar hún var lítil í
sveitinni og hvað mér fannst gaman
að hlusta. Við gátum setið lengi lengi
og talað um gamla daga, og ég man
hvað hún ljómaði alltaf í framan þegar
hún var að segja frá, og þreyttist aldr-
ei á því.
Amma er farin og skilur eftir stórt
gat í sálu minni en ég reyni að hugsa
jákvætt og fylla gatið með yndisleg-
um minningum um yndislega konu.
Hvíldu í friði, elsku amma mín.
Heyr, himna smiður,
hvers skáldið biður,
komi mjúk til mín
miskunnin þín.
Því heit eg á þig,
þú hefur skaptan mig,
Ég er þrællinn þinn,
þú ert Drottinn minn.
(Kolbeinn Tumason.)
Erna Hlín.
Elsku amma, nú ertu farin frá okk-
ur og eftir standa ótal minningar.
Efst í huga mér er þegar þú komst í
sumarbústaðinn í Sumarliðabæ oftast
í fylgd með Ernu. Þá vaknaði ég eld-
snemma og beið eftir því að ég mætti
fara til þín og fá cocoa puffs. Eins fór-
um við í göngutúra um hagana og þá
fræddir þú mig um örnefnin í sveit-
inni og nöfn á blómum og grösum sem
urðu á vegi okkar. Þegar við fjöl-
skyldan í Sumarliðabæ fórum til
Reykjavíkur var oftast fyrsti við-
komustaður í Hólmgarðinum hjá þér
og þú bauðst okkur krökkunum upp á
pylsur og ís á eftir sem var uppá-
haldsmaturinn minn lengi vel. Eftir
að ég flutti til Reykjavíkur kom ég
oftar til þín, alltaf var hlaðborð hjá
þér, þar á meðal flatkökur, kleinur og
kanilsnúðar sem þú bakaðir sjálf. Í
þessum heimsóknum mínum ræddum
við um margt, þar á meðal breyting-
arnar í þjóðfélaginu, sem þú hafðir
upplifað. Þú hafðir oft á orði við mig
að tímarnir máttu breytast en þér
fannst þeir hafa breyst of mikið. Þú
sagðir mér einnig frá því hvernig var
að alast upp í sveit þegar þú varst
barn og þessar frásagnir fannst mér
ákaflega skemmtilegar því sjálf er ég
alin upp á sama sveitabæ og þú.
En nú ertu komin til afa og systk-
ina þinna og ég veit að þér líður vel
hjá þeim. Ég þakka þér fyrir allar
góðu samverustundirnar sem ég mun
ávallt geyma vel í huga mínum.
Guðrún Þórhallsdóttir.
JÓHANNA
JÓNSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um
Jóhönnu Jónsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Kristín, Rakel María Ós-
mann Jónsdóttir, Sólbjört og Hjördís
Hilmarsdætur og Klara Andrésdóttir.
Smáauglýsingar 569 1111
Ferðalög
Ef þig vantar gistingu í
Frankfurt, Þýskalandi, kíktu þá
www.appartement-1-frankfurt.de
Geymið auglýsinguna
Nudd
Nuddstofan Klapparstíg 25-27
býður:
Verkja/vöðvabólgumeðferð -
Bowen tækni - Slökunarnudd -
Rolfing - Svæðanudd - Reikiheil-
un - Pólun og fl.
Sími 561 7080 og 893 5480.
Atvinnuhúsnæði
Til leigu nýinnréttuð skrifstofu-
herbergi í 104 Rvík. Securitas
öryggiskerfi. Tölvulagnir. Góð
samnýting. Uppl. í s. 896 9629.
Sumarhús
Sumarhús — orlofshús.
Erum að framleiða stórglæsileg
og vönduð sumarhús í ýmsum
stærðum. Áratuga reynsla.
Höfum til sýnis á staðnum fullbú-
in hús og einnig á hinum ýmsu
byggingarstigum.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
símar 892 3742 og 483 3693,
netfang: www.tresmidjan.is
Smáauglýsingar
sími 569 1100