Morgunblaðið - 28.04.2005, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. APRÍL 2005 29
UMRÆÐAN



   

  

  

   

 


  

  

     





! 
 



" 


# 
#  
# 
$ % &'
 


( )

 
   



    
 
   

 

     

  
  !
 " #  $
   %%%


 


  

   
 
ÓLÍNA Þorvarðardóttir sést ekki
fyrir í hamagangi sínum í fjölmiðl-
um. Það á bæði við í svari hennar við
grein minni í Bæjarins besta og
Morgunblaðinu sem og í Kast-
ljósþætti sl. miðviku-
dag.
Ekki var meiningin
að skrifa meira um
málið en svo má lengi
brýna deigt járn að
bíti. Flest atriðin í
grein minni eru í fullu
gildi og voru ekki sett
fram með „digrum yf-
irlýsingum“ það geta
lesendur staðfest.
Það var eftir öðru
hjá Ólínu að kenna
mér um að rjúfa frið-
inn við Menntaskólann
á Ísafirði. Þann vafasama heiður vil
ég ekki af henni taka. Hún kennir
mér um flest ummæli sem birst hafa
í fjölmiðlum um stjórnunarhætti
hennar og framkomu. Blaðamenn
hafa hins vegar vitnað til fjölmargra
einstaklinga í umfjöllunum sínum.
Heldur Ólína því fram að þeir ljúgi
þeim ummælum upp á viðmælendur
sína?
Í grein sinni á bb.is 22. apríl og í
Morgunblaðinu segir Ólína: „Allar
þær nafnlausu rangfærslur og per-
sónuárásir í fjölmiðlum fá á sig nafn
og andlit í grein Hermanns Níels-
sonar.“ Slíkur málflutningur dæmir
sig sjálfur.
Skoðum hvaða fullyrðingar mínar
voru í „besta falli villandi, í versta
falli ósannindi“ eins og ÓÞ kemst að
orði í svargrein sinni en þar svarar
hún aðeins 4 léttvægum atriðum af
fjölmörgum.
Um stjórnsýslukvartanirnar 5
segir ÓÞ: „Hið rétta er að ein kvört-
un hefur borist ráðuneytinu frá Fé-
lagi framhaldsskólakennara“.
En, í yfirlýsingu frá FF 1. apríl
2005 segir: „á árunum 2003–2004
fjölgaði mjög fyrirspurnum og um-
kvörtunum félagsmanna við MÍ
vegna framgöngu og embætt-
isfærslu skólameistara“, einnig seg-
ir þar „þrátt fyrir fullyrðingar
skólameistara um hið gagnstæða er
staðreyndin sú að flest þessara mála
eru óleyst“. Eitt þeirra er orðið að
dómsmáli.
Það er rétt hjá Ólínu að allir fjórir
nústarfandi sviðsstjórar við MÍ hafa
fagleg réttindi í einu fagi af 3–5 á
sviði hvers og eins. Rétt skal vera
rétt og leiðréttist hér með.
Sú fullyrðing mín að einn sviðs-
stjóra hefði ekki haft fagréttindi á
sviðinu var á misskilningi byggð
enda leiðrétti ég það strax á bb.is og
kemur því ekki fram í Bæjarins
besta. Leiðréttingin náði ekki inn í
Morgunblaðið.
„Varðandi leiðréttingar yfir-
stjórnenda og fjölda einkunna sem
breytt var í 1. umferð fer Hermann
með rangt mál,“ skrifar skólameist-
arinn. Varaðu þig nú, Ólína, þú
baðst mig að útvega þér vetr-
areinkunnir níu nemenda sem þið
Guðbjartur aðstoðarskólameistari
breyttuð prófseinkunnum hjá og rit-
ari skólans færði inn.
Þetta með réttindakennarana er
orðin hálfgerð vitleysa eftir ummæli
þín í Kastljósinu.
Þar talaðir þú um að hafa auglýst
átta stöður vegna réttindalausra
kennara. Þú auglýstir stöðu Ingi-
bjargar enskukennara,
Arndísar dönskukenn-
ara og Friðgerðar
stærðfræðikennara án
vitundar þeirra en
hafðir ekki auglýst
þessar stöður síðustu
tvö til þrjú árin.
Þær Arndís og Frið-
gerður höfðu skoðanir
sem féllu þér ekki í geð
en allar þrjár hafa
kennsluréttindi og fag-
leg réttindi í öðrum
greinum. Þær eiga það
einnig sammerkt að
vera meðal bestu og vinsælustu
kennara þessa skóla. Spyrjið nem-
endur.
Mánudaginn 25. apríl hefur aug-
lýsingin um stöður þeirra Arndísar,
Friðgerðar og Ingibjargar verið
dregin til baka og má hrósa skóla-
meistaranum fyrir það.
Í grein minni stendur: „Nú á vor-
önn 2005 eru 15 kennarar með
kennsluréttindi og 15 án.“ Það hefur
þú ekki dregið í efa enda reiknar þú
með fjölda kennara allan veturinn út
frá 35 kennurum
Í lokin get ég ekki stillt mig um að
vekja athygli á nokkrum atriðum í
málflutningi Ólínu Þorvarðardóttur
skólameistara í Kastljósi sjónvarps-
ins í síðustu viku.
Þar sagðist hún hafa boðið Ingi-
björgu að leysa málið (áminning-
armálið) í þrígang í friðsemd. Hvílík
fjarstæða.
Ólína sagðist ekki hafa skipt sér
af störfum stjórnar kennarafélags
skólans! Hvernig stóð þá á því að
stjórn kennarafélagsins sagði af sér
einmitt af þeirri ástæðu.
Hún talaði einnig um örfáa
óánægða kennara sem mætti telja á
fingrum annarrar handar en virðist
ekki gera sér ekki grein fyrir að
fingur beggja handa duga ekki til,
slík er óánægjan með stjórn-
unarhætti hennar.
Þá sagðist hún í þættinum aldrei
hafa öskrað, hvorki á nemendur né
kennara. Hvað þarf mörg vitni til að
sannfæra konuna um hennar eigin
framkomu?
Áður var skammast út af nafn-
lausum heimildarmönnum fjölmiðla
sem fjölluðu um átökin í Mennta-
skólanum á Ísafirði. Núna, þegar
kennari við skólann sem vel þekkir
til mála skrifar undir nafni, er við-
komandi talinn aðalsökudólgurinn í
þeim ófriði sem ríkt hefur um
stjórnunarhætti skólameistarans.
Eins og Ólína segir: „Allar þær
nafnlausu rangfærslur og persónu-
árásir í fjölmiðlum fá á sig nafn og
andlit í grein Hermanns Níels-
sonar.“
Er nema von að fólk vilji ekki láta
nafn síns getið þegar það leyfir sér
að viðra skoðanir sínar um vinnuað-
ferðir og framkomu skólameistara
Menntaskólans á Ísafirði.
Sannleikanum verður
hver sárreiðastur
Hermann Níelsson svarar
Ólínu Þorvarðardóttur ’Flest atriðin í greinminni eru í fullu gildi og
voru ekki sett fram með
,,digrum yfirlýsingum“
það geta lesendur stað-
fest.‘
Hermann Níelsson
Höfundur er íþróttakennari
við Menntaskólann á Ísafirði.
ENSKI prófess-
orinn David Crystal
er ekki sá fyrsti sem
heimfærir einhverja
allsherjar kenningu
um tungumál yfir á ís-
lensku. Skemmst er
að minnast þjóðfræð-
ings sem telur að
vönduð íslenska sé
tungutak yfirstétt-
arinnar og valdi mál-
ótta hjá almenningi.
Misskilningur
Crystals, sem mun
víst vera sérfræðingur
í tungumálum, er að
hann ber saman
minnihlutatungumálið
welsku sem hefur um
langan aldur átt í
höggi við hina ensku
herraþjóð, og íslensku
sem er tungumál meirihluta þjóðar
(til skamms tíma allrar þjóðarinnar)
í strjálbýlu landi og var svo heppin
að herraþjóðin var í órafjarlægð
nema fáeinir valdamenn og kaup-
menn. Nú er ef til vill komið á dag-
inn að litlu munaði að Frakkar
næðu yfirráðum hér. Ég er hrædd-
ur um að hreintungumönnum hefði
reynst erfiðari tungumálabardaginn
við þá en Danina!
Crystal segist þó vera „vinur
lítilla tungumála“ og vilja veg
þeirra sem mestan. En ráðlegging
hans er að við skulum hætta að
berjast, þola dálitlar barsmíðar,
leyfa málinu að blandast
væntanlega ensku þá muni það
bjargast svona nokkurn veginn
óbjagað. Hætt er þó við, að förum
við eftir þessu „góða“ ráði þurfi að
þýða til að mynda Laxness og Þór-
berg handa, eigum við að segja
næstu kynslóð á eftir þeirri sem er
að vaxa úr grasi núna? Að ekki sé
talað um Íslendingasögurnar.
Við eigum að þola dálitlar bar-
smíðar, fara undan í flæmingi, þá
reddast þetta allt! Eitt
höggið virðist í þann
veginn að ríða af. Ég
heyrði í erindum
tveggja íslens-
kuprófessora við Há-
skóla Íslands á sömu
ráðstefnu og Crystal
boðaði sitt undanhald
samkvæmt áætlun, að
sterkar raddir væru
uppi innan háskólans
um að öll kennsla í
deildum eins og lækna-
deild og raunvís-
indadeild, ætti að fara
fram á ensku.
Hvernig verður
tungutakið hjá íslensk-
um læknum, jarðfræð-
ingum, eðlisfræðingum
og hver veit hvað, ef
þetta gengur eftir?
Hvenær verður farið að kenna ís-
lensku á ensku?
Og hvaðan kemur næsta högg?
Verður krafan kannski að kennsla í
framhaldsskólum verði að fara fram
á ensku til að nemendurnir verði
betur búnir undir háskólanám? Og
svo koll af kolli niður eftir skóla-
kerfinu.
Hreintungustefnan er vissulega
ekki eins einstrengingsleg og hún
var um tíma um miðja síðustu öld,
hún hefur lagað sig talsvert eftir
kröfum tímans. En það má ekki
gefa of mikið eftir, og vissulega eru
vandamálin æðimörg. Eitt þeirra er
sú tilhneiging að hætta að beygja
sagnir. Þar er stórátaks þörf.
Ég tek undir herhvöt leiðarahöf-
undar Morgunblaðsins á laugardag-
inn: Megi hreintungustefnan lifa
góðu lífi!
Enskur barningur
gegn hreintungustefnu
Þorgrímur Gestsson
fjallar um hreintungustefnu
Þorgrímur Gestsson
’Hvenær verð-ur farið að
kenna íslensku
á ensku?‘
Höfundur er blaðamaður
og rithöfundur.