Morgunblaðið - 12.10.2005, Blaðsíða 38

Morgunblaðið - 12.10.2005, Blaðsíða 38
38 MIÐVIKUDAGUR 12. OKTÓBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR Hans bróðir minn Blomsterberg er lát- inn eftir stutta og erf- iða legu. Hann veikt- ist skyndilega og var fluttur á Landspítalann og svo síðar inn á líknardeild LSH í Kópavogi. Þar lést hann 8. september sl. Þar fékk hann frábæra umönnun, og það vil ég þakka því fólki sem að því stóð að hjúkra honum. Það er erfitt að skrifa eftirmæli bróður síns, sem maður hefur verið með alla sína ævi, bæði í sorg og í gleði. Það er margt sem sækir á hugann, allt frá barnæsku til full- orðinsára. T.d. þegar við vorum litl- ir strákar, fórum við niður á bryggju til að veiða kola, sem okk- ur fannst mjög spennandi, og var aðalsport drengja í þá daga. Hann var mikill morgunhani og byrjaði að bera út Morgunblaðið ungur að árum. Síðar varð hann sendisveinn hjá hinni frægu kjötbúð Tómasar Jóns- sonar, og var þar í nokkur sumur. Hansi bróðir minn fór sem ungling- ur að iðka fimleika hjá Vigni Andr- éssyni, og var talinn ansi góður í þeirri íþrótt. Svo liðu árin og farið var að huga að lífsstarfi. Faðir okkar, Hans Blomsterberg kjötkaupmaður, nefndi það við okkur bræður að prófa að vinna i kjötiðnaði, sem við og gerðum. Hansi fann sig ekki í því fagi. Hann gerðist nemi í múr- araiðn hjá Páli Melsted Ólafssyni HANS BLOMSTERBERG ✝ Hans Blomster-berg fæddist í Reykjavík 9. ágúst 1928. Hann lést á líknardeild Land- spítalans í Kópavogi 8. september síðast- liðinn og var jarð- sunginn frá Foss- vogskirkju 19. september. og útskrifaðist hann árið 1951 með sveins- próf, og sem múrara- meistari 1955. Hann starfaði sem slíkur meðan heilsan leyfði. Hann var mjög vandvirkur, útsjónar- samur, nýtinn og duglegur fagmaður. Ég vil nefna flísa- lagnir hans, sem var listileg nákvæmnis- vinna og vakti víða at- hygli. Eitt sinn vantaði hann aðstoð í handlangi og bað mig og húseiganda að handlanga eina helgi. Það lá á að klára verkið. Sýndi hann okkur hvað gera skyldi, hvernig við ættum að hræra steyp- una og bera upp á 3. hæð. Við hand- langarar fórum að hræra steypuna með skóflum í kjallara hússins og var það mjög erfitt. Þaðan roguð- umst við með föturnar upp á 3. hæð, en engar voru tröppurnar heldur aðeins mót fyrir þær. Ég ætla ekki að lýsa hversu erfitt þetta var, en lappirnar voru alger- lega búnar á eftir. Húseigandinn fór þrjár ferðir, lagðist síðan í sandinn, dæsti, stóð upp og sagði: Ég er farinn heim! Ég sjálfur hef sjaldan lent í annarri eins erfiðis- vinnu. Ég minntist á þessa upplifun við Hansa nokkrum árum seinna og sagði að í hvert sinn er ég hugsaði um þessa reynslu mína, yrði ég þreyttur. Hans gekk að eiga Ástu Sigrúnu Oddsdóttur 25. nóvember 1949 og lifir hún mann sinn. Þau eignuðust fimm börn, sem öll eru fjölskyldu- fólk og gáfu honum marga litla gleðigjafa. Hann var sérlega natinn við barnabörn sín og hændust þau mjög að afa sínum. Eftir að Hansi hætti að vinna, sneri hann sér að frímerkjasöfnun sinni og var það hans aðaláhugamál og stytti honum stundirnar. Einnig fóru þau nokkrum sinnum til Sví- þjóðar til að heimsækja dóttur sína sem er búsett þar. Fjölskylda hans var honum mjög kær, hún var hon- um allt. Ég vil að lokum þakka Hansa fyrir allt sem hann hefur gert fyrir mig og mína fjölskyldu, af ómældri vinsemd og bróðurþeli. Með Hans Blomsterberg er genginn góður drengur. Takk fyrir að hafa verið til og hafa átt þig að bróður, Hansi minn. Samúðarkveðjur sendum við allri fjölskyldunni. Þar sem englarnir syngja sefur þú sefur í djúpinu væra. Við hin sem lifum í trú á að ljósið bjarta skæra veki þig með sól að morgni veki þig með sól að morgni. Drottinn minn faðir lífsins ljós lát náð þína skína svo blíða. Minn styrkur þú ert mín lífsins rós tak burt minn myrka kvíða. Þú vekur hann með sól að morgni. Þú vekur hann með sól að morgni. Faðir minn láttu lífsins sól lýsa upp sorgmætt hjarta. Hjá þér ég finn frið og skjól. Láttu svo ljósið þitt bjarta vekja hann með sól að morgni vekja hann með sól að morgni. Drottinn minn réttu sorgmæddri sál svala líknarhönd og slökk þú hjartans harmabál slít sundur dauðans bönd. Svo vaknar hann með sól að morgni. Svo vaknar hann með sól að morgni. Farðu í friði vinur minn kær faðirinn mun þig geyma. Um aldur og ævi þú verður mér nær aldrei ég skal þér gleyma. Svo vöknum við með sól að morgni svo vöknum við með sól að morgni. (Bubbi Morthens.) Við hittumst síðar, bróðir kær. Guð geymi þig. Maríus Blomsterberg og fjölskylda. Hærra, minn Guð, til þín, hærra til þín, enda þótt öll sé kross upphefðin mín. Hljóma skal harpan mín: Hærra, minn Guð, til þín, hærra til þín. Lyfti mér langt í hæð lukkunnar hjól, hátt yfir stund og stað, stjörnur og sól, hljómi samt harpan mín: Hærra, minn Guð, til þín, hærra til þín. (Þýð. M. Joch.) Mig langar að minnast Jóhönnu frænku minnar með nokkrum fá- tæklegum kveðjuorðum. Við Jó- hanna vorum systkinabörn, móðir mín, Olga, og Axel, faðir Jóhönnu, voru systkin. Hún var fjórum árum eldri en ég, en það kom ekki að sök, er við hittumst úti á torginu á Gjögri. Ég átti heima á Litlanesi, en þaðan var um stundarfjórðungs gangur út á Gjögur. Þá voru engir vegir komnir, en farið var á hest- um, stundum á skíðum á veturna. Ekki aftraði það mér að heim- sækja frændsystkinin, sem voru JÓHANNA SIGRÚN THORARENSEN ✝ Jóhanna SigrúnThorarensen fæddist á Gjögri í Árneshreppi á Ströndum 6. októ- ber 1932. Hún lést á líknardeild Landa- kots miðvikudaginn 24. ágúst síðastlið- inn og var útför hennar gerð frá Há- teigskirkju 2. sept- ember. mörg, á hverjum degi þegar tími vannst til, til leikja þegar við vorum yngri og til að spila þegar við elt- umst. Við spiluðum alltaf vist, og var þá oft glatt á hjalla og gaman að spila við Jóhönnu, hún var svo minnug og fylgdist svo vel með. Jóhanna var sér- staklega duglegur unglingur, og hún var ekki gömul þegar hún fór að róa með föður sínum. Axel Thorarensen kom stórum barnahópi til manns með dugnaði sínum, og hann vildi ekki segja skilið við byssuna eða færið og þá ekki árina. Hann vildi ekki skipta á því og fara í verksmiðjuna í Djúpu- vík, hann vildi vera frjáls maður. Þá má ekki gleyma móður hennar, Agnesi Gísladóttur, þeirri góðu konu, sem var bráðmyndarleg og dugleg. Alltaf var hvítur þvottur- inn hjá henni, þótt mikið væri að gera eins og nærri má geta. Það er ekki rétt, að Kaupfélagið hafi verið eina verslunin í Árneshreppi, því að Jón Sveinsson setti upp verslun á Gjögri og verslaði þar frá 1920– 1958. Hann var með allt, sem nöfn- um tjáir að nefna, og var mikið verslað við hann. Hann tók á móti fiski og var líka með fjárbúskap, 200 fjár þegar mest var. Axel lagði mestan sinn fisk inn hjá honum, því að hann borgaði meira en Kaupfélagið. Axel tók því vörur út á fiskinn, en mikið var skrifað á haustin og veturna, þegar ekki gaf á sjó, og svo borgað næsta vor. Karl Jensen hafði verslun á Kúvík- um, og þetta voru mennirnir sem hlupu undir bagga þegar Kaup- félagið lokaði á viðskiptavini sína. Svo var verslun á Djúpuvík og bakarí, og var svo öll sumur á með- an verksmiðjan var starfrækt, en eftir 1958 er Kaupfélagið orðið eina verslunin í hreppnum. Það var gaman á Ströndum í góðu veðri, fjallahringurinn er einn sá fegursti á landinu, og síldin óð gjarnan úti í firðinum í blankandi logni og kyrrðin svo mikil, að þeg- ar hún stakk sér heyrðist dynkur inn á Kjörvogshlíð. Ég minntist á það, að Jóhanna hefði farið að róa með föður sínum. Það urðu mikil viðbrigði frá árinni, þegar Axel fékk sína fyrstu trillu. Hann keypti hana með vél, þannig að Bátalóns- báturinn var ekki fyrsta trillan hans, og vélin úr gömlu trillunni var sett í þá nýju. Á okkar yngri árum vorum við Jóhanna miklir vinir. Þegar við fluttumst suður skildi leiðir, ég fór á sjóinn og átti heima í Vest- mannaeyjum í tólf ár, en Jóhanna bjó í Reykjavík og Mosfellsbæ. Það var á seinni árum, að við hitt- umst á Árneshreppsmótum. Þær vildu meina það systurnar, Stein- unn og Jóhanna, að þær hefðu allt- af litið á mig sem bróður sinn. Nú að leiðarlokum vil ég þakka Jóhönnu alla vináttu og frænd- semi, ekki síst þegar þau hjónin heimsóttu mig á sextugsafmæli mínu. Þig, sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur, og fagrar vonir tengdir líf mitt við, minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar, er horfnum stundum ljúfum dvel ég hjá. Heyrirðu ei, hvern hjartað kallar á, heyrirðu storminn, kveðju mína ber? Þú fagra minning eftir skildir eina sem aldrei gleymi, meðan lífs ég er. (Valdimar H. Hallstað.) Mínar innilegustu samúðar- kveðjur til Bents og fjölskyldu hans. Auðunn Hafnfjörð Jónsson. Við þökkum af alhug ykkur, sem hafið í orði og verki, með fyrirbæn og aðhjúkrun, stutt séra ÁRNA BERG SIGURBJÖRNSSON í sjúkdómsraun hans, vottað honum liðnum virðingu og þakkir og okkur dýrmæta samúð. Sá Guð, sem var styrkur hans, blessi ykkur öll. Lilja Garðarsdóttir, Harpa Árnadóttir, Björn Zoëga, Magnea Árnadóttir, Hákon Guðbjartsson, Garðar Árnason, Heiða Katrín Arnbjörnsdóttir Magnea Þorkelsdóttir, Sigurbjörn Einarsson og fjölskylda. Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát eiginmanns míns, föður okkar og afa, KRISTJÁNS HELGASONAR fyrrv. umdæmisstjóra hjá Pósti og síma, Birkimel 8, Reykjavík. Kristín Ólafsdóttir, Kristín Björg Kristjánsdóttir, Helga Sigrún Kristjánsdóttir, Ásta Sigríður Kristjánsdóttir, Hörður Helgi Tryggvason, Kristján Tryggvason, Ásthildur Kristín Tryggvadóttir. Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar, tengda- móðir og amma, ESTER JÓSAVINSDÓTTIR fyrrum bóndi og húsfreyja á Másstöðum í Skíðadal, Ægisgötu 25, Akureyri, verður jarðsungin frá Dalvíkurkirkju föstudaginn 14. október kl. 13:30. Jarðsett verður að Völlum. Zophonías Jósepsson, Rósa Helgadóttir, Kristján Stefánsson, Jósavin Helgason, Guðbjörg Róbertsdóttir, Eiríkur Helgason, Guðrún Lárusdóttir, Steinunn Helgadóttir, Magnús Einarsson, Ingibjörg Helgadóttir, Jósavin Gunnarsson og ömmubörnin. Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og hlýju vegna fráfalls elskulegs föður okkar, tengdaföður og afa, KRISTINS SIGURJÓNSSONAR, Norðurbrún 1, Reykjavík. Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks á deild 11E á Landspítalanum við Hringbraut og heima- hlynningar Krabbameinsfélagsins. Sigurjón B. Kristinsson, Olga Ásrún Stefánsdóttir, Kristján V. Kristinsson, Ingibjörg Elín Ingimundardóttir, Guðrún Rósh. Kristinsdóttir, Páll Þórir Viktorsson, Ásdís Björg Kristinsdóttir, Hálfdán Gunnarsson og barnabörn. Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð, hlýhug og stuðning vegna andláts og útfarar ást- kæru eiginkonu minnar, móður okkar, tengda- móður, ömmu og systur, ÖNNU EINARSDÓTTUR, Ársölum 3, Kópavogi. Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks deildar B2 á Landspítalanum Fossvogi. Guð blessi ykkur öll. Ragnar Jón Jónsson, Ragnar Helgi Ragnarsson, Maren Kjartansdóttir, Heiðrún Ragnarsdóttir, Ragnar F. Magnússon, Ragnheiður Anna Ragnarsdóttir og aðrir aðstandendur.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.