Morgunblaðið - 23.11.2005, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. NÓVEMBER 2005 31
MINNINGAR
✝ Magnús VilbergStefánsson
fæddist í Miðhúsum
í Sandgerði 31. jan-
úar 1933. Hann lést
á Heilbrigðisstofn-
un Suðurnesja 12.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Jónína
Sigurveig Eggerts-
dóttir húsmóðir, f.
12.9. 1909, d. 13.6.
1965, og Stefán
Friðbjörnsson,
bóndi og verslunar-
maður, f. 12.7. 1907, d. 25.5. 1988.
Þau bjuggu fyrst í Sandgerði og
síðan í Nesjum í Miðneshreppi.
Bræður Magnúsar eru: Sigur-
björn Stefánsson bóndi, f. 12.3.
1932, og Guðjón Stefánsson kaup-
félagsstjóri, f. 26.8. 1943, eigin-
kona hans er Ásta Ragnheiður
Margeirsdóttir húsmóðir, f. 31.7.
1945. Börn þeirra eru: Jónína,
maki Kjartan Már Kjartansson og
eiga þau þrjú börn, Helga Valdís,
maki Kristinn Jónasson og eiga
þau tvö börn, Stefán Ragnar,
maki Ásdís Ragna Einarsdóttir og
eiga þau tvö börn.
Eiginkona Magnúsar er Jónína
Bergmann sjúkraliði, f. 22.11.
1926, frá Fuglavík í Miðnes-
hreppi. Foreldrar hennar voru
Vigdís Sigurðardóttir húsmóðir,
f. 4.8. 1891, d. 6.10.
1960, og Sigurður
Bergmann bóndi, f.
24.7. 1880, d. 11.8.
1965. Dóttir Jónínu
er Vigdís Péturs-
dóttir, f. 31.7. 1951,
maki Davíð Jónat-
ansson, f. 19.1.
1961. Vigdís á þrjú
börn og fimm
barnabörn.
Magnús ólst upp í
Sandgerði og í Nesj-
um. Hann fór ungur
að vinna ýmis störf
við fiskvinnslu og stundaði sjó-
mennsku og beitningar um langt
árabil. Þá starfaði Magnús í nokk-
ur ár við netaviðgerðir, bæði hjá
Netaverkstæði Suðurnesja, Út-
gerðarstöð Guðmundar Jónsson-
ar í Sandgerði og á Seyðisfirði.
Hann vann um tíma hjá Vega-
gerðinni við malarnám og við
snjómokstur á Hellisheiði.
Magnús hafði próf frá Mat-
reiðsluskólanum og starfaði um
langt árabil við matseld hjá Varn-
arliðinu á Keflavíkurflugvelli.
Síðustu árin starfaði Magnús
ásamt Jónínu konu sinni við æð-
arrækt í Fuglavík í Miðneshreppi.
Útför Magnúsar verður gerð
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14. Jarð-
sett verður í Hvalsneskirkjugarði.
Elskulegur bróðir og kær vinur
hefur kvatt.
Magnús fæddist í Miðhúsum í
Sandgerði í janúar 1933. Hann ólst
upp í Sandgerði og síðar í Nesjum
í Hvalsneshverfi.
Maggi fór í gegnum hefðbundna
skólagöngu í Sandgerði eins og þar
bauðst og fór ungur að vinna og
urðu sjómennska og störf tengd
sjónum hans aðalvettvangur fyrri
hluta starfsævinnar. Á vetrarver-
tíðum var hann ýmist á sjónum eða
starfaði við beitningar í landi.
Maggi þótti dugmikill og ósérhlíf-
inn sjómaður og var eftirsóttur
sem slíkur. Hann var yfirleitt í
góðum skipsrúmum, á þekktum
aflaskipum eins og Munin, Víði II,
Jóni Garðari, Jóni Oddssyni og
Rafnkeli. Nokkurn tíma starfaði
Maggi við netaviðgerðir bæði hjá
Netaverkstæði Suðurnesja, Út-
gerðarstöð Guðmundar Jónssonar
og einnig á Seyðisfirði. Í nokkur ár
var hann hjá Vegagerðinni m.a. við
snjómokstur á Hellisheiði. Síðasti
kaflinn í starfsævinni var svo við
matseld hjá Varnarliðinu á Kefla-
víkurflugvelli, en Maggi hafði próf
frá Matsveinaskólanum.
Árið 1979 kvæntist Magnús Jón-
ínu Bergmann frá Fuglavík og
bjuggu þau allan sinn búskap á
Blikabraut 11 í Keflavík. Eftir að
eftirlaunaaldri var náð fékkst hann
ásamt Jónínu konu sinni við æð-
arrækt í Fuglavík.
Það var einkennandi fyrir hann
að honum féll aldrei verk úr hendi
og gat í rauninni ekki verið að-
gerðarlaus. Þetta mun einnig hafa
einkennt hann sem strák í skóla,
jafnvel svo að kennurum þótti
meira en nóg um, því uppátækin
voru stundum ekki að þeirra skapi.
Hann sagði mér að þeir hefðu
stundum leitt sig út á eyrunum og
sagt sér að koma aftur þegar ró-
legra væri orðið yfir honum.
Maggi var góður húmoristi,
hafði gaman af góðum sögum og ég
held ég verði að segja að hann hafi
verið töluvert stríðinn. Þessi ein-
kenni hans komu einkum fram í
samskiptum hans við börn. Maggi
var í rauninni mikil barnagæla og
gaf sér oft mikinn tíma í samskipti
við þau, kenndi þeim að spila og
lék við þau. Seinni árin var það
greinilega eitt af hans aðaláhuga-
málum að fylgjast með námi og
störfum barna okkar og barna-
barna og naut mjög samvista við
þau, sem var líka algjörlega gagn-
kvæmt því þau hafa alla tíð litið á
þá bræður Magga og Didda sem
afa. Í rauninni hefur samband
þeirra og barnanna verið þannig
að ég hef stundum velt því fyrir
mér hvort þau hafi upplifað það að
eiga fjóra afa eða kannski þrjá
pabba. Þetta hafa ekki verið lítil
forréttindi fyrir börnin að búa við
þessar aðstæður. Þannig hafa sam-
skiptin innan fjölskyldunnar verið
og fréttamiðlun innan fjölskyld-
unnar verið alveg örugg með tilliti
til þess að allir væru upplýstir um
hverja hreyfingu fjölskyldumeð-
lima. Svona sterk fjölskyldutengsl
og þessi augljósu vináttubönd sem
tengja börnin og frændur þeirra
eru ómetanleg og verða aldrei full-
þökkuð.
Maggi var ákaflega heilsteyptur
maður, trúr og tryggur. Hann
hafði góða skapgerð sem samt var
hlaðin mikilli kappsemi og stund-
um óþolinmæði ef ekki gekk sem
skyldi. Öllum hlutum þurfti að
ljúka á tilsettum tíma. Þeir bræður
Maggi og Diddi eyddu löngum
stundum saman suður í Nesjum
við ýmiss konar smíðar síðustu ár-
in. Kappið og athafnaþráin var þá
enn með þeim hætti að langir
kaffitímar eða utanaðkomandi
truflun mátti ekki hafa áhrif á af-
köstin. Maggi vildi einfaldlega að
hlutirnir gengju jafnvel þó að um
tómstundastarf væri að ræða.
Hann lagði mikið upp úr því að
öllu væri vel við haldið í Nesjum
og fór nýlega yfir það með okkur
bræðrum og „afabörnunum“ sem
að hans mati þyrfti að framkvæma
þar á næstunni og hvernig yrði
staðið þar að málum á næstu árum.
Maggi gat verið ákveðinn í skoð-
unum og hélt þá sínu ákveðið fram.
Ég man þó ekki eftir því að hann
hafi nokkurn tíma skammað mig
sem litla bróður. Hins vegar gerði
hann mér stundum, með sínu lagi,
skiljanlegt að ég væri á rangri leið
og þá var full ástæða til að taka
það alvarlega. Hann hafði ríka
ábyrgðartilfinningu og naut ég oft
öruggrar leiðsagnar hans á yngri
árum.
Mér er minnisstætt þegar ég
sagði honum frá því, þá 17 ára, að
ég væri að velta fyrir mér að fjár-
festa í Chevrolet árg. ’56 með V-8-
mótor. Þetta þótti Magga ekki
skynsamleg áform og taldi að ég
yrði fljótt öreigi á rekstri þessa
bíls. Honum tókst að hafa mig ofan
af þessum fyrirætlunum en sagðist
skilja að ég væri illa settur bíllaus
og bauðst til að lána mér bílinn
sinn í tvo mánuði á meðan hann
væri á síldveiðum. Þessir tveir
mánuðir dugðu til að lægja mesta
ákafann í mér og var ég honum
ákaflega þakklátur eftir á fyrir að
bjarga mér úr þessum háska.
Erfið veikindi settu nokkrum
sinnum strik í reikninginn á hans
lífsleið. Berklar herjuðu á hann á
unglingsaldri svo að hann var að
mestu rúmfastur í heilt ár, þá að-
eins 15 ára. Erfið veikindi herjuðu
svo ítrekað á hann síðar á lífsleið-
inni. Hann glímdi m.a. við skæða
lungnabólgu sem gekk mjög nærri
honum. Líklega kom lungnabólgan
sem afleiðing af því að Maggi féll
fyrir borð í slæmu veðri á vetr-
arvertíð. Talið var að lungun hefðu
aldrei jafnað sig af því. Bakið gaf
sig svo áreiðanlega af erfiðri vinnu
og eðlislægri ósérhlífni. Í fram-
haldinu gekkst hann undir tvo
uppskurði og átti lengi í þeim veik-
indum. Síðar bilaði hjartað og upp-
skurður var óumflýjanlegur vegna
þess. Er þá ótalið það alvarlega
mein sem hann greindist með sl.
sumar og náði að lokum að beygja
þennan kraftmikla mann.
Ég kveð nú með miklum söknuði
kæran bróður og traustan vin, ljúf-
an og hlýjan mann, mann sem allt-
af lagði sig fram að hverju sem
hann gekk og var alltaf reiðubúinn
þegar á þurfti að halda. Það hefur
verið höggvið stórt skarð í fjöl-
skylduna. Fjölskyldan sendir Jón-
ínu eiginkonu Magnúsar og fjöl-
skyldu hennar innilegar samúðar-
kveðjur.
Guðjón Stefánsson.
Í dag kveðjum við Magnús,
elskulegan frænda minn. Við
systkinin kölluðum hann reyndar
alltaf Gagga sem kom til vegna
þess að þegar Jóna systir var lítil
þá gat hún ekki sagt Maggi og
gæluyrðið Gaggi festist við hann í
okkar fjölskyldu. Gaggi var okkur
systkinunum reyndar miklu meira
en frændi, við vorum börnin hans
og umhyggja hans í okkar garð
miklu líkari því að hann væri faðir
okkar eða afi. Gaggi var ótrúlega
barngóður og æskuminningar mín-
ar tengjast honum mjög mikið. Við
fórum saman í marga bíltúra og
skemmtilegast var að fara með
honum austur fyrir fjall í sumarbú-
staðinn hans í Þrastaskógi. Þá
bauð hann mér í kaffi í Litlu kaffi-
stofunni þar sem „gamla konan“
bauð okkur upp á stærstu kleinur
sem ég hef á ævinni séð og Gaggi
hafði gaman af að stríða mér á því
að ég gæti ekki einu sinni klárað
eina kleinu. Í sumarbústaðnum átti
Gaggi síðan leyndardómsfulla
tunnu sem geymdi appelsín og
malt í glerflöskum og jafnvel eitt-
hvað fleira óvænt sem gladdi litla
stúlku. Spilastokkurinn fylgdi
Gagga alla tíð, hann lagði mikið
kapal og var mjög viljugur að spila
við börn, við spiluðum oftast Marí-
as og skemmtum okkur vel.
Gaggi átti svo gott með að um-
gangast börn, hann var skemmti-
legur og stríðinn og börnum leið
vel hjá honum. Hann hafði líka
gaman af því að gauka að manni
glaðningi, peningum í jólabaukinn
eða amerísku sælgæti ofan af Velli.
Hann hafði mikinn metnað fyrir
hönd okkar systkinanna, fylgdist
vel með skólagöngunni og beið
spenntur eftir einkunnaspjöldun-
um jól og vor bæði hjá okkur og
síðan börnunum okkar og ekki stóð
á hrósinu, hann var svo stoltur af
sínum börnum.
Gaggi var mikill bakari og hafði
gaman af að ráðleggja mér við
bakstur, við áttum oft löng samtöl
um krem og kökur. Afmæli
barnanna í fjölskyldunni verða
með öðru sniði héðan í frá þar sem
á veisluborðinu hefur oftast verið
stór og fallega skreytt kaka frá
Gagga.
Mig langar að þakka Gagga
samfylgdina og alla umhyggjuna í
minn garð og fjölskyldu minnar.
Ég er óendanlega þakklát fyrir
alla hans gæsku og allar fallegu
minningarnar sem ég á í mínu
hjarta um elskulegan frænda. Ég
sendi Nínu og fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur.
Helga Valdís Guðjónsdóttir.
Nú hefur þú kvatt, elsku frændi
minn. Þú varst enginn venjulegur
frændi því sambandið við okkur
systkinin var svo sterkt og má
segja að þið Diddi hafið í raun átt
alla tíð átt mjög mikið í okkur og
börnum okkar. Það er skrýtin til-
hugsun að hitta þig ekki oftar í
Nesjum, Fuglavíkinni né Blika-
brautinni. Það var alltaf gaman að
heimsækja ykkur Nínu í Fuglavík-
ina og ósjaldan lagðir þú fyrir mig
þrautir í stofunni þar. Alla tíð
hafðir þú gaman af því að fylgjast
með því sem við fjölskyldan höfð-
um fyrir stafni og hafðir alltaf fyr-
ir því að spyrja okkur spjörunum
úr.
Nú síðustu árin fylgdist þú með
börnum okkar systkinanna og svo
vel að oft sagðir þú mér fréttir af
börnum systra minna. Enginn
sagði sögur eins og þú og fylgdu
öll smáatriðin frásögnunum, oft
sagðir þú mér sögur af sjó-
mennsku þinni, sögur af Stefáni
afa og fleiri skyldmennum. Þetta
voru ómetanlegar sögur sem ég
mun geyma og segja Guðjóni Pétri
og Kamillu Birtu seinna.
Aldrei man ég eftir því að þú
hafir setið auðum höndum og
ávallt varst þú snöggur til ef að-
stoð vantaði eða verkfæri.
Elsku Gaggi minn, þakka þér
allar góðu stundirnar og alla hjálp-
ina sem þú veittir okkur fjölskyld-
unni.
Ljúfi Jesús, láttu mig
lífs míns alla daga
lifa þér og lofa þig
ljúft í kærleiks aga.
(Þorkell G. Sigurbj.)
Stefán Ragnar Guðjónsson.
Þegar ég var lítil og nýbyrjuð að
tala átti ég erfitt með að segja
Maggi. Það hljómaði eins og Gaggi
og festist það nafn svo rækilega
við Magnús frænda minn að öll
fjölskyldan kallaði hann Gagga
upp frá því. Nú þegar við kveðjum
Gagga er margs að minnast og
notalegt að rifja upp allar góðu
minningarnar. Fyrstu minningarn-
ar tengjast því að hann bauð mér
oft í bíltúr. Hann átti rauða
Volkswagenbjöllu og að fara bíltúr
í þeim fína bíl var mjög spennandi.
Þessu fylgdu heilmikil sælgætis-
og ískaup og þegar vinkonur mínar
bættust í hópinn nutu þær góðs af
því. Hann var einstaklega barn-
góður og þegar við Kjarri eign-
uðumst okkar börn nutu þau þess
að eiga hann að sem nokkurs kon-
ar auka afa. Hann fylgdist vel með
og velferð barnanna okkar var
honum mjög hugleikin. Hann
spurði um þau allt fram á síðasta
dag og fundum við fyrir endalausri
væntumþykju alla tíð.
Það voru forréttindi að eiga
frænda eins og Gagga. Þeir bræð-
ur, hann og Diddi, vöktu athygli
vina og kunningja okkar og vorum
við systkinin oft spurð að því hvort
þeir væru afar okkar. Þá svöruðum
við: ,,Já, eiginlega, en samt eru
þeir bræður pabba.“
Sumarbústaðurinn í Grímsnes-
inu lýsir handbragði hans vel. Það
var ekkert smáræði að komast úr
tjaldferðalögunum og í bústaðinn.
Þar eyddum við mörgum góðum
stundum. Hann byggði ekki bara
bústaðinn sjálfan frá grunni heldur
einnig öll húsgögn og innréttingar.
Gaggi var handlaginn og hafði
gaman af því að gera upp gamla
hluti. Hann hafði alltaf nóg fyrir
stafni. Ef hann var ekki að gera
upp húsgögn þá setti hann saman
skipslíkön, gerði upp gömul reið-
hjól eða bjó til lampa. Hann var
duglegur að koma í heimsókn en
okkur fannst hann þó stoppa held-
ur stutt í hvert sinn. Hann hafði
alltaf í svo mörgu að snúast. Þetta
breyttist lítið þegar hann hætti að
vinna og þegar við spurðum hann
hvort hann gæti ekki farið að slaka
aðeins á svaraði hann því til að nú
ætti hann ekki lengur nein vaktafrí
og þyrfti því að vera að stússast
alla daga vikunnar. Þetta fannst
okkur fyndið og gerðum oft góðlát-
legt grín að þessum skemmtilegu
tilsvörum hans.
Hann var menntaður bakari og
góður matreiðslumaður. Ég gat því
oft ráðfært mig við hann um hinar
ýmsu uppskriftir. Kökurnar hans
settu svip sinn á barnaafmælin og
mömmukökurnar voru ómissandi
hluti af aðventustemningunni hjá
okkur.
Það var gaman að hlusta á
Gagga segja sögur. Hann mundi
allt svo vel frá sinni æsku og hafði
gaman af því að segja frá og nut-
um við þess fram á síðasta dag.
Þar gerði hann oft grín að sjálfum
sér.
Við eigum eftir að sakna Gagga
mikið. Minning hans lifir í hjörtum
okkar. Við þökkum fyrir allt sem
hann gerði fyrir okkur og fyrir all-
ar yndislegu stundirnar. Við biðj-
um góðan Guð að blessa minningu
hans og styrkja Nínu og okkur hin
í sorginni.
Jóna.
Magnús frændi, eða Gaggi eins
og við systkinin kölluðum hann,
var okkur mjög náinn. Hann var
okkur sem viðbótarafi, ef svo má
að orði komast. Alla okkar barn-
æsku minnumst við Gagga sem
slíks en ekki aðeins sem bróður afa
okkar. Þær lifa sterkt í minning-
unni bílferðirnar út á Nes og til
Fuglavíkur, um Sandgerði og ná-
grannasveitir sem oft voru farnar
þegar Gaggi var í vaktafríi. Gaggi
setti einnig sterkan svip á afmæl-
isveislur okkar systkinanna því
hann bakaði alltaf afmælistertuna
og útbjó kremið, sem frægt var
orðið meðal vina og vandamanna.
Var það fastur liður í undirbúningi
veislnanna að fara til Gagga, velja
lit á kremið, skreyta og semja
texta á kökuna. Þannig var Gaggi
stór hluti af þeirri spennu og gleði
sem fylgdi afmælisdögum okkar.
Einnig lifa sterkt í minningunni
þau fjölmörgu skipti sem Gaggi
gaukaði að okkur 500 krónum til
kaupa á Lottómiðum. Alltaf þótti
okkur jafn skemmtilegt og til-
hlökkunin mikil þegar nær dró
helgi.
Heimili Gagga og Nínu var mjög
spennandi. Þar var alltaf eitthvað
nýtt að finna, uppstoppaðir fuglar,
hlutir úr skeljum, eftirgerð vita
sem virkaði og margt fleira gerði
heimsóknir okkar og gistinætur
mjög eftirminnilegar. Gaggi var
okkur góður frændi og eru minn-
ingarnar mun fleiri en hér er ritað.
Aldrei sáum við Gagga reiðan eða í
slæmu skapi. Það olli okkur því
miklu hugarangri þegar hann upp-
ljóstraði því að hann hefði stund-
um verið óttalegur villingur í
grunnskóla. Þannig gátum við ein-
faldlega ekki séð Gagga fyrir okk-
ur. Gaggi okkar var alltaf góður og
ljúfur og þannig munum við geyma
hann í minningunni um ókomna
tíð.
Kæra Nína, megi Guð vera með
þér.
Guðjón, Sonja og Lovísa.
MAGNÚS VILBERG
STEFÁNSSON