Fréttablaðið - 20.12.2003, Blaðsíða 71

Fréttablaðið - 20.12.2003, Blaðsíða 71
Flestir kannast við Dumle-karamellurnar bragðgóðu og kallar minnið eflaust þær fram þegar smakkað er á Dooleyís- líkjörnum, enda er grunnupp- skriftin að bragðinu sú sama. Dooleyís er kremaður toffí líkjör sem hefur það fram yfir vinsælustu rjómalíkjörana á markaðnum í dag að vera 50% fituminni enda gerður úr mjólk en ekki rjóma. Dooleyís-líkjörinn er ljúfur einn og sér sem fordrykkur en einnig með kaffinu eða út í kaff- ið. Afar vinsælt er að nota hann út á ís í stað fitumeiri súkku- laðisósu. Í baksturinn fyrir jólin er Dooleyís einstaklega góður kostur og er sérstaklega vert að benda á fjölbreyttar uppskriftir þar sem Dooleyís er notað í kökur á ísrétti í Kökublaði Gestgjafans sem nýverið kom út. Þær eru búnar til af hinni víðkunnu matreiðslukonu Marentzu Poulsen. ■ LAUGARDAGUR 20. desember 2003 GERARD LEMARQUIS Annar af forréttunum á aðfangadagskvöld er humar í Thermidor-sósu. „Þetta er svolítill einkabrandari, því ég er þekktur fyrir að vera róttækur í pólitík. Í Frakklandi er orðið Thermidor hins vegar tengt handtöku Robespierre og gagnbyltingunni.“ Jólamaturinn: Andalifrarkæfa, hum- ar og appelsínuönd Þetta er mjög einfalt hjá okkur,“segir Gerard Lemarquis frönskukennari þegar hann er spurður um matseðilinn á að- fangadagskvöld. „Sem lystauka erum við með paté de foie gras, eða franska andalifrarkæfu, sem er jólagjöf frá systur minni. Hún kaupir kæfuna hjá bónda í Suð- vestur-Frakklandi. Með þessu drekkum við múskatvín. Síðan eru tveir humarforréttir, humar í Thermidor-sósu og humar í smjördeigi, en hugmyndina að þeim rétti fékk ég úr myndinni Gestaboð Babette og hef verið að þróa smám saman. Í aðalrétt er önd í appelsínusósu, svo ostur og salat og að lokum borðum við mousse au chocolat eða súkkulaði- mús, með möndlu. Á jólunum drekkum við alltaf rauðvín sem heitir Chateauneuf du Pape.“ Lýsingin hljómar hreint ekki einföld í eyrum blaðamanns og Gerard viðurkennir að byrja mat- reiðsluna deginum áður. „En það er ekki af því að hún taki svo lang- an tíma. Matur sem er búinn til daginn áður er bara betri. Það er einmitt þess vegna sem Íslending- ar borða úldinn mat, hann er betri því hann er búinn að bíða svo lengi.“ „Okkar heimili er sífelld mála- miðlun,“ segir Gerard þegar talið berst að auðsjáanlegum frönskum áhrifum þetta kvöld. „Ég elda á aðfangadagskvöld. Á Þorláks- messu borðum við hins vegar hangikjöt og laufabrauð og mér finnst það mjög gott.“ Uppskrift Gerards að „Humar Thermidor“ Sjóðið saxaða skallottulauka í hvítvíni þangað til vínið er næst- um því horfið. Kljúfið humarinn í tvennt eft- ir endilöngu. Steikið hann örstutt á pönnu í blöndu af olífuolíu og smjöri. Flamberið með koníaki. Finnið elfast fat. Veiðið hum- arinn upp af pönnunni með stór- um fiskispaða úr soðinu og setjið í fatið með kjötið upp og skelina niður. Setjið í fimm mínútur í heitan ofn (ég hef aldrei skilið af hverju ætti að gera það en það er sennilega ástæða). Búið til hvíta sósu í kastar- holu. Takið kastarholuna af eldin- um og bætið við soðinu af pönn- unni, matskeið af góðu Dijon- sinnepi, nokkrum greinum af fer- sku frönsku estragoni (fáfnis- grasi) og einum pela af íslensk- um úrvalsrjóma. Hrærið og bæt- ið við rifnum Óðalsosti. Bætið vínsoðna skallottulauknum út í. Hellið sósunni yfir þannig að humarinn baði vel í sósunni. Bæt- ið rifnum osti ofan á og gratíner- ið í ofni rétt áður en rétturinn er borinn á borð. Allar kynslóðir eru hrifnar af þessum rétti sem gleður bragð- lauka nautnaseggja og uppfyllir þarfir þeirra sem snobba fyrir lúxus og fínerí. ■ FR ÉT TA B LA Ð IÐ /A LD A LÓ A Fitusnauðan Dooley´s á ísinn og í kökurnar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.