Fréttablaðið - 20.12.2003, Side 71

Flestir kannast við Dumle-karamellurnar bragðgóðu og
kallar minnið eflaust þær fram
þegar smakkað er á Dooleyís-
líkjörnum, enda er grunnupp-
skriftin að bragðinu sú sama.
Dooleyís er kremaður toffí
líkjör sem hefur það fram yfir
vinsælustu rjómalíkjörana á
markaðnum í dag að vera 50%
fituminni enda gerður úr mjólk
en ekki rjóma.
Dooleyís-líkjörinn er ljúfur
einn og sér sem fordrykkur en
einnig með kaffinu eða út í kaff-
ið. Afar vinsælt er að nota hann
út á ís í stað fitumeiri súkku-
laðisósu.
Í baksturinn fyrir jólin er
Dooleyís einstaklega góður
kostur og er sérstaklega vert að
benda á fjölbreyttar uppskriftir
þar sem Dooleyís er notað í
kökur á ísrétti í Kökublaði
Gestgjafans sem nýverið kom
út. Þær eru búnar til af hinni
víðkunnu matreiðslukonu
Marentzu Poulsen. ■
LAUGARDAGUR 20. desember 2003
GERARD LEMARQUIS
Annar af forréttunum á aðfangadagskvöld er humar í Thermidor-sósu. „Þetta er svolítill einkabrandari, því ég er þekktur fyrir að vera
róttækur í pólitík. Í Frakklandi er orðið Thermidor hins vegar tengt handtöku Robespierre og gagnbyltingunni.“
Jólamaturinn:
Andalifrarkæfa, hum-
ar og appelsínuönd
Þetta er mjög einfalt hjá okkur,“segir Gerard Lemarquis
frönskukennari þegar hann er
spurður um matseðilinn á að-
fangadagskvöld. „Sem lystauka
erum við með paté de foie gras,
eða franska andalifrarkæfu, sem
er jólagjöf frá systur minni. Hún
kaupir kæfuna hjá bónda í Suð-
vestur-Frakklandi. Með þessu
drekkum við múskatvín. Síðan
eru tveir humarforréttir, humar í
Thermidor-sósu og humar í
smjördeigi, en hugmyndina að
þeim rétti fékk ég úr myndinni
Gestaboð Babette og hef verið að
þróa smám saman. Í aðalrétt er
önd í appelsínusósu, svo ostur og
salat og að lokum borðum við
mousse au chocolat eða súkkulaði-
mús, með möndlu. Á jólunum
drekkum við alltaf rauðvín sem
heitir Chateauneuf du Pape.“
Lýsingin hljómar hreint ekki
einföld í eyrum blaðamanns og
Gerard viðurkennir að byrja mat-
reiðsluna deginum áður. „En það
er ekki af því að hún taki svo lang-
an tíma. Matur sem er búinn til
daginn áður er bara betri. Það er
einmitt þess vegna sem Íslending-
ar borða úldinn mat, hann er betri
því hann er búinn að bíða svo
lengi.“
„Okkar heimili er sífelld mála-
miðlun,“ segir Gerard þegar talið
berst að auðsjáanlegum frönskum
áhrifum þetta kvöld. „Ég elda á
aðfangadagskvöld. Á Þorláks-
messu borðum við hins vegar
hangikjöt og laufabrauð og mér
finnst það mjög gott.“
Uppskrift Gerards að
„Humar Thermidor“
Sjóðið saxaða skallottulauka í
hvítvíni þangað til vínið er næst-
um því horfið.
Kljúfið humarinn í tvennt eft-
ir endilöngu. Steikið hann örstutt
á pönnu í blöndu af olífuolíu og
smjöri. Flamberið með koníaki.
Finnið elfast fat. Veiðið hum-
arinn upp af pönnunni með stór-
um fiskispaða úr soðinu og setjið
í fatið með kjötið upp og skelina
niður. Setjið í fimm mínútur í
heitan ofn (ég hef aldrei skilið af
hverju ætti að gera það en það er
sennilega ástæða).
Búið til hvíta sósu í kastar-
holu. Takið kastarholuna af eldin-
um og bætið við soðinu af pönn-
unni, matskeið af góðu Dijon-
sinnepi, nokkrum greinum af fer-
sku frönsku estragoni (fáfnis-
grasi) og einum pela af íslensk-
um úrvalsrjóma. Hrærið og bæt-
ið við rifnum Óðalsosti. Bætið
vínsoðna skallottulauknum út í.
Hellið sósunni yfir þannig að
humarinn baði vel í sósunni. Bæt-
ið rifnum osti ofan á og gratíner-
ið í ofni rétt áður en rétturinn er
borinn á borð.
Allar kynslóðir eru hrifnar af
þessum rétti sem gleður bragð-
lauka nautnaseggja og uppfyllir
þarfir þeirra sem snobba fyrir
lúxus og fínerí. ■
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/A
LD
A
LÓ
A
Fitusnauðan Dooley´s
á ísinn og í kökurnar