Fréttablaðið - 18.08.2004, Page 64

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 550 5010 - fax 550 2727, auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 550 5000
Glíman
við óttann
Hólaræður eru vettvangur játningaog þar hafa menn áður upplýst um
ótta sinn og varað við skelfilegum
draugum í myrkrinu. Þar var nýverið
varað við óheilbrigðum tengslum fjöl-
miðla og viðskiptajöfra. Umræðan er
háværari nú en þegar flokkur einn
stýrði af myndugleik skoðanaskiptum í
landinu með áhrifum og ítökum í helstu
fjölmiðlum landsins. Þá kvartaði enginn
yfir hægu andláti flokksblaða og frelsið
var í öruggum höndum. Þá hrópuðu fáir
að mótvægis væri þörf, en nú er óttinn
allsráðandi.
STÓLASKIPTIN virðast ætla að
ganga mjúklega upp. Óbærileg hefði
verið tilhugsun um herskáan skip-
stjóra í utanríkisbrúnni. Einhverjir
voru farnir að sjá fyrir sér herkvaðn-
ingar og íslenskar víkingasveitir á er-
lendri grundu – Frónverja í felulitum
að berjast við ósýnilega óvini á
ókunnri strönd og fjölritaðar stuðn-
ingsyfirlýsingar við öll hugsanleg
styrjaldarátök í veröldinni þar sem
óttinn stýrir aðgerðum.
ÚTIVISTARFÓLK upplifir oft sínar
fyrstu tjaldnætur í húsagörðum. Ná-
granni, sem enn er ekki hár í lofti,
upplýsti að hann hefði nær aldrei sof-
ið í tjaldi. Úr því varð að bæta og
tauhöll reis í bakgarði. Fjölmenni
streymdi að því fleiri ungir nágrann-
ar, ásamt heimilismúsum, ákváðu að
taka þátt í þessari þrekraun. Átta
kjarkaðir tjaldbúar héldu í
ágúströkkrinu út í garð á silkináttföt-
um með sængur, kodda og bangsa í
fangi ásamt mánaðarbirgðum af
Andrésblöðum. Þegar ættingjar höfðu
knúsað tjaldbúa og stappað í þá stál-
inu logaði á lukt úti í náttmyrkrinu
dágóða stund. Loks tók einn tjaldbúi
af skarið og slökkti. Að morgni skil-
uðu tjaldbúar sér í hús. Fljótlega kom
þó í ljós að aðalmanninn vantaði.
Hann fór heim til sín í gærkvöld, var
svarið. Hann sagði bara: Nei, nú er ég
farinn, tók sængina sína og labbaði
heim.
ÞAÐ ÞARF ÞÓ KJARK til að arka
aleinn í náttmyrkrinu á milli húsa um
miðja nótt. Um hádegi kom félaginn í
heimsókn. Verður tjaldið uppi í nótt?
spurði hann. Já, auðvitað. Má ég þá
ekki bara búa um mig núna svo allt
verði tilbúið fyrir kvöldið? spurði
hann ákveðinn. Um kvöldið mætti
okkar maður aftur ásamt fylgdarliði,
svaf alla nóttina í tjaldinu og ljómaði
eins og sólin þegar hann vaknaði og
hafði sigrast á óttanum. ■
BAKÞANKAR
KRISTÍNAR HELGU
GUNNARSDÓTTUR