Fréttablaðið - 19.04.2008, Blaðsíða 24

24 19. apríl 2008 LAUGARDAGUR
Pylsur lækna geðvonsku
LAUGARDAGUR, 12. APRÍL
Sund, en mikið ansi var kalt. Litla
Sól og vinkonur hennar héldu samt
á sér hita með því að fara hverja
salíbununa af annarri í stóru
rennibrautinni. Svo fauk í þá litlu
á heimleiðinni vegna ágreinings
við vinkonur sínar Lilju og Helgu
um lagaval, en það var mikið sung-
ið í bílnum. Og þá fær maður
aldeilis að finna fyrir því þegar
ský dregur fyrir – þótt
Sólin sé ekki stór.
Bæði söng-
inn sem var
orðinn nokk-
uð einhæfur
og langdreg-
inn og geð-
vonskuna
tókst að
stöðva
með því
að kaupa
pylsur á línuna handa kór hinna
syngjandi sund-stúlkna.
Íslensk sjónvarpsleikrit
og íslensk knattspyrna
SUNNUDAGUR, 13. APRÍL
Í dag fór ég austur í Bolholt með
Finni vini mínum. Við lentum í
snjó og jafnvel ófærð, svo að það
kom sér vel að Finnur ekur á
traustum Toyota Hilux af fínustu
gerð.
Ferðin heppnaðist að
hálfu leyti því að innan-
húss tókst mér að gera
ýmsar mælingar
sem frú Sólveig
hafði falið mér að
gera og stungið
málbandi í vasa
minn. Mælingar
og athuganir
sem við höfðum
hugsað okkur að
gera utanhúss fór-
ust þó að mestu
fyrir, því að óvenju-
djúpur snjór var yfir
öllu. Þótt ég sé ekki bein-
línis Hard-Gore í heims-
hlýnunarspám trúi ég samt á vorið
og að senn fari snjóa að leysa þar
eystra.
Eftir heimkomuna horfðum
við á síðasta þáttinn af
„Mannaveiðum“ í
sjónvarpinu. Ég
náði að vísu ekki
að horfa
alveg til
enda, því ég nennti ekki að fylgj-
ast með lengur þegar morðinginn
var kominn með bæði lögreglu-
mann og fórnarlamb í sumarbú-
stað á Þingvöllum og var farinn að
halda yfir þeim langar ræður um
einhvern Shotgun-leik, og hafði
límt upp myndasafn af sjálfum
sér á einn vegginn í bústaðnum.
Mér þóttu Mannaveiðar fara líf-
lega á stað. Mér þóttu leikararnir
yfirleitt skila sínu með prýði. En
handritið varð bara verra og
verra.
Ég horfði líka á töluvert af
Pressunni á sínum tíma
án þess að sjá nokkurn
tímann glóru í
handritinu.
Íslensk sjón-
varpsleikrit eru
eins og íslensk
knatt-
spyrna.
Maður
fylgist
spenntur
með af því
að þetta er
íslenskt. Með betri
handritsvinnu, með því að
reyna ekki að eltast við útlit
erlendra þátta, heldur skapa okkar
eigin útlit og eigin stemmingu er
ég ekki í nokkrum vafa um að
okkur muni takast á næstu árum
að búa til fínasta sjónvarpsefni.
Sömu reglur gilda og í knatt-
spyrnunni: Að halda áfram að
æfa baki brotnu og leggja sig
allan fram.
Peningaplokk
MÁNUDAGUR, 14. APRÍL
Eftir fremsta megni hef ég reynt
að styrkja ýmis góðgerðarfélög
um dagana, en þeir peningar sem
slík þjóðþrifafyrirtæki hafa feng-
ið hjá mér, eru hreinir smáaurar
miðað við það sem bankarnir hafa
náð að plokka af mér gegnum
tíðina.
Ég er með viðskipti við Kaup-
þing og fékk rukkun frá þeim á
morgun fyrir að hafa farið yfir á
debetkortinu mínu. Fyrir það á ég
að borga ríflega sekt.
Þegar ég efast um að nóg sé inni
á debetkortinu mínu til að borga
fyrir einhver viðskipti bið ég við-
komandi afgreiðsluaðila að aðgæta
hvort nóg sé inni á kortinu. Þess
vegna skil ég ekki hvers vegna
Kaupþing hefur samþykkt greiðslu
af þessu korti þegar innistæðan
var búin. Og fyrir að samþykkja
þessa greiðslu sem ég vildi alls
ekki að bankinn samþykkti á ég
núna að greiða bankanum sekt.
Hverslags svikamylla er þetta
eiginlega? Er þetta virkilega lög-
legt? Allavega er það siðlaust.
Það væri nær að ég sektaði
bankann fyrir að leyfa mér að
eyða peningum sem ég átti ekki –
og hafði ekki beðið hann um að
lána mér.
Sveðjumorðingjar í
aktygjum
ÞRIÐJUDAGUR, 15. APRÍL
Það kostar yfir 9.000 kall að setja
bensín á bílinn. Mér er skapi næst
að hafa samband við eitthvert reið-
tygjaverkstæði og láta
sauma aktygi á sterkbyggða
karlmenn.
Ef maður ætlar að skreppa eitt-
hvað innanbæjar á bílnum er örugg-
lega ódýrara að leigja hóp af erlend-
um sveðjumorðingjum til að draga
bílinn eða ýta honum en að knýja
hann áfram með bensíni. Miðað við
olíufélögin þéna erlendar mafíur
aðeins rétt til hnífs og skeiðar eins
og ástandið er núna, þegar hver
einasti úlfaldi í Arabíu gengur með
gullhring í nefinu.
Á fréttum er það að skilja að
sveðjumorðingjar séu fjölmennari
á Íslandi nú en á Sturlungaöld. Það
er skrýtið að þessi gamla íslenska
atvinnugrein skuli nú aftur vera að
ryðja sér til rúms á landinu, eftir að
hafa legið í gleymsku mestan part
síðan á 13. öld.
Blaðaviðtal við Wall
Street Journal
MIÐVIKUDAGUR, 16. APRÍL
Kláraði í nótt að lesa Falið vald
eiturlyfjakolkrabbans. Stórkost-
lega merkileg bók eftir Jóhannes
Björn Lúðvíksson. Þessi bók kom
út hjá Íslensku bókaútgáfunni
ehf. árið 1997 og mér finnst
alveg stórfurðulegt að hún
skuli
hafa farið framhjá mér, jafnvel
þótt ég hafi mestan part verið starf-
andi erlendis á þeim tíma.
Sömuleiðis þekki ég ekki deili á
höfundinum, Jóhannesi Birni Lúð-
víkssyni, en hann er ákaflega vel
ritfær, fjölfróður og rökfastur.
Það vill svo til að ég hef í hjá-
verkum undanfarin ár verið að
kynna mér sömu mál og Jóhannes
Björn fjallar um í þessari bók, og
ég fæ ekki séð að neinu skeiki hjá
honum.
Ýmislegt hefur gerst á þeim tíu
árum síðan bókin kom út svo að það
þyrfti að uppfæra suma kafla henn-
ar, en í heild er þetta bók sem ætti
að vera skyldulesning í skólum sem
vilja kenna eitthvað um félags-
fræði, fjármál og stjórnmál.
Morgunninn hjá mér fór í
blaðaviðtal. Yfirleitt reyni ég að
koma mér undan því að tala við
erlenda blaðamenn. Ekki svo að
skilja að þeir sitji um mig alla daga
og heimti að ég tjái mig um land og
þjóð, en það kemur fyrir að einn og
einn slíkur biður um viðtal, og þá
reyni ég yfirleitt að benda þeim á
einhverja aðra aðila sem væru lík-
legri en ég til að laða ferðamenn til
landsins.
En í þetta skipti gerði ég undan-
tekningu því að blaðamaðurinn,
sem heitir Marcus Walker, sagðist
vera frá Wall Street Journal í heim-
sókn á Íslandi til að fræðast um
efnahagsmál.
Efnahagsmál eru að vísu ekki
sérgrein mín en þó finnst mér ég
hafa meira vit á íslenskum efna-
hagsmálum en margir þeir sem eru
á góðum launum við að sinna þeirri
grein. Svo að ég bauð blaðamann-
inn frá Wall Street Journal hjartan-
lega velkominn og við áttum langt
og gott spjall saman sem ég geri
ráð fyrir lesendur blaðsins taki
mark á og efnahagskreppan í heim-
inum fari því að leysast innan
tíðar.
Þjóðverjar lukkulegir
með Valkyrjur
FIMMTUDAGUR, 17.
APRÍL
Ekki alls fyrir löngu kom bók
eftir mig sem heitir „Valkyrjur“
út í Þýskalandi hjá stóru forlagi
sem heitir DTV. Sú útgáfa skilst
mér að hafi gengið prýðilega og
stærsti bókaklúbbur Þýskalands,
Bertelsmann, keypti slatta af
upplaginu að bjóða sínum klúbb-
meðlimum.
Ég var soldið spenntur eftir því
að sjá hvernig viðtökur þessi bók
fengi í öðru landi, því að hún fjall-
ar jú um Magnús Mínus sem á
Mínus-verslanirnar, týnda ævi-
sögu sem kona nokkur skrifaði
um hann og fleiri volduga menn
og svo tilburði DD dómsmálaráð-
herra til að koma hér upp alltvit-
andi öryggislögreglu.
Fyrstu umsagnir voru ágætar
en birtust í blöðum og tímaritum
sem hafa takmarkaða útbreiðslu.
Nú er loksins komin alvörugagn-
rýni í þeim miðli sem mest fjallar
um innrás hinnar „norrænu saka-
málasögu“ í Þýskaland. Þar á ég
við vefsetrið www.schweden-
krimi.de .
Til allrar hamingju virðast
Þjóðverjar skilja bókina og vera
lukkulegir með hana. Gagnrýnin
endar svona:
„Þessi sakamálasaga býður upp
á stórkostlega skemmtun og er
frábær sakamálasaga. Þráinn
Bertelsson hefur stórkostlegan
ádeilu-húmor. Þessi bók er ekki
eingöngu spennandi, heldur einn-
ig skrifuð af leiftrandi fyndni.
Þetta er sérdeilis skemmtileg
umfjöllun um íslenskt samfélag
uppábúin sem mögnuð glæpa-
saga.“
Jahá. Verra gat það verið.
Schwedenkrimi og Wall Street
Journal í sömu vikunni.
Ég hlýt að vera kominn í útrás.
KÆRA DAGBÓK
Þráinn Bertelsson skrifar
Schwedenkrimi og
Wall Street Journal
Í dagbók Þráins Bertelssonar er sagt frá útrás – sem vonandi setur þjóð félagið
ekki á höfuðið. Einnig er fjallað um geðvonsku og heitar pylsur, íslensk sjón-
varpsleikrit og sektargreiðslu fyrir óumbeðið bankalán.
Ögurhvarfi 2 • 203 Kópavogur • Sími 5655151