Réttur


Réttur - 01.06.1915, Blaðsíða 39

Réttur - 01.06.1915, Blaðsíða 39
- 45 - að beygja sig dýpra fyrir en áður hafði tíðkast. Þröngsýnt séreðli, er setti einstaklinginn og einstaklingshaginn öllu öðru ofar, var þá sterkasta afltaugin í andlegu lífi Norð- manna. Og þessi hugsunarháttur var ákaflega eðlilegur þá. Náttúruskilyrðin í Noregi höfðu alið hann og nært frá elztu tímum. Snarbrött og líttkleif fjöll margslitu bygðina sund- ur. Alþjóðarbygðin varð því strjál og ervitt um samgöng- ur milli einstakra sveita og héraða. Jafnvel heimilin urðu einangruð og út úr skotin. Allt saman þetta knúði einstakl- inginn til þess að sjá sjálfum sér sem bezt íarborða í stór- viðrum Iífsbaráttunnar. Þar var hver maður líkt staddur og einstaklingur á báti úti í roki og ósjó. Samvinna og sam- hjálp var torveld, og allt hjálpaðist að því að gera hugann fráhverfan þeim efnum. Þessar ástæður þroskuðu séreðlið og hvöttu einstaklinginn til sóknar og varnar án tillits til annara út í frá. Og þetta var orsökin til þess, að margir af slíkum mönnum námu hér land. Hér hugðust þeir mundu geta varðveitt séreðli sitt, og það tókst líka furð- anlega alla landnámsöldina og langt fram á söguöld, án þess að galiar þessa hugsunarháttar kæmu mjög tilfinnan- lega í ljós. En svo var það heldur ekki lengur. Hagsmuna- hvatir einstaklingsins og allsherjar-lögverndin tóku að rek- ast á, og því meir ber á þessum árekstrum eftir því sem lengra líður fram í tímann, eins og eðlilegt er. En þá kem- ur líka útlenda konungsvaldið til sögunnar og gerist sjálf- kjörinn dómari í þrætumálunum. Og það tekur löggjafa- ráðin og lögstjórnarvaldið í sínar hendur. Hagsmunahvatir einstaklingsins breytast, — þær takmarkast og færast inn á við. Og nú er stuttlega á það að líta, hvernig þjóð vorri farnast í þessu tilliti á hnignunaröldum þeim, sem yfir landið gengu. Landnámsmenn frá Noregi komu hér að óbygðu landi. Hér hittu þeir fyrir sér sviplík náttúruskilyrði eins og þeir höfðu átt að venjast heima. Landið var fjöllótt og ervitt um samgöngur allar, einkum á Iandi. ,Og landskostir vóru ekki betri en svo, að óhugsandi var, að bygðin gæti orðið þétt og samstæð. Einstaklingurinn, eða hvert einstakt heim-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.