Réttur - 01.06.1915, Síða 58

- 64 -
hæðir sínar og flóin, og þótt það tækist, gæti flóin stokk-
ið mörk stökk, meðan ljónið stykki eitt.
Með öllu sínu hugviti getur maðurinn ekki bygt hlut-
fallslega eins stórar byggingar og maurinn — vegna þess
að maðurinn er sjálfur stærri vexti.
Þvi smœrri sem skepnan er, þvi hœgra veitir henni að
aýia sér fœðu, ef jafn mikið er fyrir hendi — eða munni —
og það er ekki einungis vegna þess, að allar hreyfingar
eru hlutfallslega auðveldari, heldur einnig vegna þess að
uppskeran er hlutfalislega meiri.
»Svo bjargast bý sem ernir.< En hvernig færi, ef ernirnir
ættu að lifa af hunangi, og sjúga það úr blómum?
Sumir halda, að »saurus« arnir, sem lengi bjuggu á
jörðinni fyr á öldum, hafi dáið út af ofvexti: Loftslagið
hafi kólnað, jurtagróðurinn smækkað, og þeir hvergi getað
fengið nóg að eta, af því þeir voru svo stórir.
Vildir þú ekki, fátæklingur, að kartöflurnar í garði þín-
um væru svo stórar, að ein entist þér til matar í viku?
Ekki þyrftir þú annað en verða sjálfur eins smár vexti og
xÞumalh Selmu Lagerlöv eða »Pumalína« Andersens.
Því smærri, sem hver einstaklingur er, þvi fleiri hafa rúm
við borð náttúrunnar. Og ef vitið fer ekki eftir stærðinni —
það er nú máske ekki fullsannað — verði rúm fyrir þvi
meira vit á jörðunni sem einstaklingarnir verða smœrri. Sé
nú vitið einmitt það, sem náttúran stríðir mest við að
framleiða — til þess liggja mörg rök, að svo muni vera
— má það undarlegt heita, ef maðurinn á ekki fyrir hönd-
um að smækka vexti.
Einhver er nú vís til að segja, að ekki verði vitið ætíð
meira, þótt margir leggi saman. Satt að vísu, en kemur af
því, að menn kunna ekki enn þá að beita hugsunaraflinu
skipulega.
En hvers vegna er maðurinn svo stór, sem hann er?
Vegna þess, að einstaklingurinn hefir verið sérstærð heild,
og orðið að berjast fyrir lífi sínu við hina einstaklingana.
Á meðan svo var ástatt, gat náttúran ekki komið því við,
að smækka vöxt mannsins. Hver smár einstaklingur varð