Réttur - 01.07.1930, Blaðsíða 10

22«
STRAUMHVÖRF
[Rjettur
Og þetta er ekki kraftaverk — heldur stórvirki
starfandi manna, sem sjálfir eiga framleiðslutæki
mannfjelagsins sameiginlega, stjórna þeim og starf-
rækja í sameiningu og njóta ávaxta þeirra sjálfir.
Og ávextirnir koma æ betur í ljós.
Atvinnuleysið hefur síðustu sex mánuði (fram að
maí) minkað um 40%.-í þeim iðnaði einungis, er æðsta
atvinnuráðið hefur beint eftirlit með, hefur á þessum
tíma verið bætt við 250,000 nýjum verkamönnum.
Á síðustu 5 árum hafa vinnulaun vaxið um 79% og
eru nú 139% samanborið við fyrir stríð.
Til almannatrygginga fara í ár 1400 miljónir rúbla.
(í Þýskalandi samtímis minkað um 500 miljónir
marka). Á tveim síðustu árum hefur ríkið veitt 1330
miljónir rúbla til íbúðarhúsabygginga.
Og þannig mætti lengi rekja. En það er nóg í þessu
efni að benda á, að auðvaldi heimsins stendur nú slíkur
ótti af framkvæmd 5 ára áætlunarinnar í RB, að það
er alrætt í auðvaldsblöðunum, að það verði með ofbeldi
að hindra þessa iðnaðarþróun Rússlands, ella stafi allri
verslun auðvaldslandanna slík hætt af samkepni iðn-
aðarafurða og landbúnaðarafurða RB, að til voða
horfi.
Lengi vel höfðu þó borgaraflokkarnir von um að 5
ára áætlunin og kommúnisminn í Rússlandi mundi
stranda á því skeri, sem auðvaldið sjálft á nú erfiðast
með, landbúnaðarmálunum. Einstaklingshyggju og
aldagamlan sjerbúskap bændanna myndi kommúnist-
unum aldrei takast að yfirvinna. í sveitaþorpunum
myndu stórbændurnir (kulakarnir), síðasta eignastjett
Rússlands, sem eftir var, verða þeim óyfirstíganlegur
þröskuldur — og útlenda auðvaldinu ómetanleg hjálp
innanlands, þegar það aftur rjeðist á RB. Það hjelt
líka þessari trú borgaranna lengi vel við, að samyrkju-
bú og ríkisbú þroskuðust mjög hægt í RB.
En með iðnaðarframleiðslunni eins og hún varð sam-