Réttur - 01.07.1930, Blaðsíða 44

260
MARXISMINN
[Rjettur
eiginlegt átak« verkalýðsins, að minnsta kosti í öllum
menningarlöndum er fyrsta skilyrði hans til að öðlast
frelsi sitt« (Kommúnistaávarpið). Ríkisvaldið, þ. e. hið
skipulagða ofbeldi, myndaðist óhjákvæmilega á á-
kveðnu þróunarstigi þjóðfélagsins, þegar þjóðfélagið
skiftist í ósættanlegar stéttir, þar sem það gat eigi
staðist lengur án »valds«, sem virtist hafið yfir þjóð-
félagið og að nokkru leyti skildi sig frá því.
Þegar ríkið skapaðist úr stéttamótsetningunum varð
það að
»ríki hinnar voldugustu, atvinnulega ríkjandi stéttar, sem með
aðstoð þess (þ. e. ríkisins) verður pólitískt ráðandi stétt og
eignast þannig ný tæki til að kúga og arðræna stéttirnar, sem
undirokaðar eru. Þannig var fornaidarríkið fyrst og fremst ríki
þrælaeigandanna til að kúga þrælana eins og lénsríkið var tæki
aðalsins til að undiroka. hina ánauðugu og háðu bændur og full-
trúaríki nútímans er verkfæri til að arðræna launavinnuna með
auðmagninu (Engels »Uppruni fjölskyldunnar, einkaeignarinn-
ar og ríkisins«, þar sem hann setur fram skoðanir þeirra Marx).
Jafnvel borgararíkið í sinni fullkomnustu mynd ■—-
sem þjóðstjórnar lýðveldi — eyðir að engu leyti þess-
ari staðreynd, heldur breytir aðeins forminu (samband
stjórnarinnar við kauphallir, bein og óbein spilling em-
bættismanna og blaðaútgáfu). Þar sem sosialisminn
hefir í för með sér afnám stéttanna, stefnir hann að
afnámi ríkisins.
»í »Anti-Diihring« skrifar Engels: »Fyrsta verk ríkisins, þar
sem það kemur fram sem fulltrúi alls þjóðfélagsins, er eignanám
á framleiðslutækjunum, en það er jafn-framt hið seinasta sjálf-
stæða verk þess sem ríkis. Afskifti ríkisvaldsins af þjóðfélags-
málum verða óþörf á hverju sviðinu á fætur öðru og deyja út
af sjálfu sér. í stað stjórnar yfir mönnum kemur umsjón með
framkvæmdum og stjórn framleiðslunnar. Ríkið verður eigi af-
numið, það deyr út«.
»Þjóðfélagið, sem skipuleggur framleiðsluna á grundvelli
frjáls og' jafns félagsskapar framleiðendanna, setur alla ríkis-
vélina þangað, sem hún á heima, nefnilega inn á forngripasafn-
ið, við hliðina á rokknum og bronzaldaröxinni. (Engels »Upp-
runi fjölskyldunnar«).