Réttur - 01.07.1930, Blaðsíða 63

Rjettur]
BROT ÚR KVÆÐUM
279
vörum mínum hás stuna — stuna þjáninga og böl-
bæna!«
Hetjumar.
Mig dreymir. Fyrir reikandi sjónum mínum ljómar
æfintýralegur hópur — hjúpaður rauðri birtu hins al-
varlega og hæga sólarlags júnímánaðar.
Mögur andlit, brjóst með gapandi sárum — höfuð
þakin ryki og þyrnum — augu, sem ljóma af guðlegri
ást — líkamar jetnir sundur af innvortis meinum.
— Og jeg spyr:
»Hverjir eruð þið — ó þið, sem bendið mjer og líðið
á undan mjer — sem brosið þögulir og með geislandi
andlit — í dýrð sólskinsins?«
»Við erum hetjurnar.
Við erum hin sorglega fylking full eldmóðs, sem
fórnaði dauðanum hinum sterku brjóstum okkar — á
orustuvellinum og í víggirðingum — við vopnagný og
hrífandi ljóð.
Við erum hinar ógæfusömu hetjur hugsunarinnar —
við erum sveit hinna tærðu og þreyttu liðsmanna, sem
eyðir til einskis lífinu — til þess að leita að hinum
hverfula sannleika.
Við erum hermenn, píslarvottar, ofurmenni. Hern-
aður, fórnir og smán hafa verið hlutskifti okkar. —
Járn óvinanna hefir klofið höfuð okkar — og þó höf-
um við stunið: Áfram!, þegar við fjellum.
Tryltur skríllin nhefir ráðist á okkur. Við höfum sí-
felt verið hæddir, svívirtir, kvaldir.... Við erum hetj-
urnar«.
Og jeg rís á fætur og hrópa:
»ó, hversvegna allar þessar stunur og öll þessi eyði-
lögðu líf — þessi sorg — þessi þjáning — þessi óend-
anlega röð af endalausum harmstöfum?
Hversvegna elta með tryltum ákafa — glampa hug-