Réttur - 01.07.1930, Page 50

2fífi
MARXISMINN
[Rjettuv
vináttu við Austurríki og varið hreppapólitíkina. Marx
heimtaði byltingarsinnaða baráttuhögun, sem barðist
jafn miskunarlaust gegn Bismark og vinum Austurrík-
is — baráttuhögun, sem eigi felldi sig eftir »sigurveg-
aranum«, hinum prússneska junkara, heldur tæki óðar
upp að nýju byltingasinnaða baráttu gegn honum og
það á þeim grundvelli sem hernaðarlegir sigrar Pi'ússa
höfðu skapað (»Bréfaviðskifti« III. bindi, bls. 134, 136,
147, 179, 204, 210, 215, 418, 437, 440—41). í hinu
fræga ávarpi Alþjóðasambandsins frá 9. sept. 1870,
varaði Marx franska verkalýðinn við að gera uppreisn
fyrir tímann. En er uppreisnin samt brauzt út 1871,
heilsaði Marx með hrifningu hinni byltingarsinnuðu
forgöngu lýðsins. (Bréf frá Marx til Kugelmann). ó-
sigur hinna byltingarsinnuðu athafna í þessari aðstöðu,
sem og víðar, var frá sjónarmiði þróunarlegu efnis-
hyggjunnar (í augum Marxsinna) minniháttar mein i
í venjulegum gangi og úrslitum verkalýðsbaráttunnar,
minna mein en aísölun á aðstöðu, sem einu sinni var
fengin, minna mein heldur en uppgjöf án bardaga.
Slík uppgjöf myndi hafa spillt verkalýðnum og eytt
baráttugetu hans. Marx, sem kunni fyllilega að meta
notkun löglegra baráttutækja á tímabilum pólitískrar
kyrrstöðu og að ríkjandi borgaralegum lögum, for-
dæmdi á árunum 1877—78, eftir að lögin gegn sosial-
istum voru gefin út hin »byltingarsinnuðu vígorð«
manna eins og Most, mjög skarplega. En hann snerist
eigi síður ákaft, ef ekki miklu ákafar gegn afsláttar-
stefnunni, sem þá um stund réð mestu með hinu opin-
bera »sosialdemokratíi«, sem ekki sýndi strax næga
festu og þrautseigju, byltingaranda og viðbúnað til að
svara þessum undantekningarlögum með ólöglegri bar-
áttu. (»Bréfaviðskifti« IV. bindi, bls. 397, 404, 422,
424; sjá einnig bréf til Large).
Ásgeir B. Magnússon þýddi.