Réttur - 01.07.1930, Síða 72

288 BYLTIN'GARHREYFINGIN í KÍNA [Rjettur
kommúnistaflokknum á knje. Það var gert að dauða-
sök að vera flokksbundinn kommúnisti — minna mátti
ekki gagn gera! En þrátt fyrir allar ofsóknirnar var
ekki hægt að útrýma kommúnismanum í Kína nje lama
byltingarhreyfinguna að fullu. Að vísu dró mjög af
henni, sem von var, er allir bestu foringjar hennar og
styrkustu hermenn voru skotnir eins og fje. En alt af
lifði í byltingarglæðunum, þrátt fyrir blóðtökuna.
Upp úr árinu 1928 fóru að berast fregnir um bænda-
uppreistir í Suður-Kína. Uppreistir þessar voru í
fyrstu ósjálfráð uppþot hinna hungruðu bænda, en
brátt kom í ljós allmikil skipulagsfesta í hreyfingunni,
sem var merki þess, að hjer var ekki um nein stundar-
uppþot að ræða, heldur um markvissa, byltingarsinn-
aða bændahreyfingu. Forustumenn bændahreyfingar-
innar voru leifar hins rauða kínverska hers og bylting-
arsinnaðra bændaflokka, sem höfðu orðið að halda upp
í fjöllin í Suður-Kína, þegar verkalýðsuppreistin í
Kanton var bæld niður. Þarna myndaðist fyrsti vísir-
inn að nýjum rauðum her kínverskrar alþýðu. Með því
hafði hinn vinnandi lýður Kína, verkamenn og bændur,
fengið vopn í hönd, er hann gat barist með. Alþýðan
lcínverska gat enn á ný orðið virlcur, sjálfxtæður, þátt-
ur i borfjarastyrjöIdunum í landinu. Þó að þessi hreyf-
ing virtist því vera í fyrstu lítil fyrir sjer, og enda þótt
fregnirnar af henni væru bæði strjálar og stopular, þá
sýndi hún þó glögglega, að ný byltingaralda var að rísa
meðal bændanna kínversku, jafnframt því sem merkja
mátti töluverðan vöxt í verkalýðshreyfingu iðnaðar-
bæjanna.
Þessi byltingarsinnaða bændahreyfing átti upptök
sín á landamærum Fukien og Kwangsi, sem eru lands-
hlutar í Suður-Kína. En hún breiddist smám saman út,
og því meir og hraðar, sem lengra leið. Kommúnistar
sem forvígismenn hins kínverska verkalýðs, náðu æ
meiri tökum á hreyfingunni, uns hún hagaði baráttu