Réttur - 01.07.1930, Síða 80

296 INDLANI) [Rjettur
Næsta tímabilið nær alla leið frá lokum 18. aldar til
ófriðarins mikla 1914. Fje það, sem Englendingar
»keyptu« og rændu í Indlandi varð grundvöllur að
stóriðnaði breska heimsveldisins. Þróun stóriðnaðar-
ins olli gagngerðri breytingu á pólitík Breta í Indlandi.
Áður fluttu þeir vörur frá Indlandi, nú fluttu þeir vör-
ur til Indlands. Áður þurftu þeir að verjast indversku
handiðnaðarafurðunum með tollmúrum, nú fordæmdu
þeir alla tollmúra. Indland varð nú að markaðsumdæmi
og hráefnalind fyrir breska stóriðnaðinn. Indverski
handiðnaðurinn varð að þoka fyrir afurðum bresku
vjelanna. Allar miljónirnar, sem áður höfðu lifað af
handiðnaðinum, urðu nú að flýja til landbúnaðarins.
Árið 1891 lifðu 68% allra Indverja á landbúnaði, en
1921 73%. Sveitirnar offyltust. Árið 1771 komu 40
ekrur á hvern íbúa, en árið 1915 aðeins 7.
Flestir kannast við hina framúrskarandi nægjusemi
Austurlandabúa. Fatnaður þeirra eru nokkrar lítilfjör-
legar tuskur og fæðið oftast nær þannig, að fæstir
Evrópumenn mundu leggja sjer það til munns. Þrátt
fyrir þessa nægjusemi kemst Dr. I-I. H. Mann, sem
hefir rannsakað þessi mál með óyggjandi nákvæmni,
að þeirri niðurstöðu, að 87 bændabýli af hverjum 100
gefi ekki nóg af sjer til allra nauðsynlegustu klæða og
fæðis. Undir slíkum kringumstæðum mundu flestir
Evrópumenn vera beinlínis ofurseldir dauðanum.
Síðasta tímabilið í drotnunarsögu Breta á Indlandi,
er tímabilið eftir styrjöldina miklu. Þá fóru Bretar að
flytja auðmagn til Indlands og reka þar iðnað. Áður
höfðu þeir hindrað það með öllu móti, að iðnaður kæmi
upp í landinu. Ástæðan til þessarar stefnubreytingar
er sú, að þróunarmöguleikar breska iðnaðarins voru
tæmdir. Þessvegna urðu þeir að flytja auðmagnið á þá
staði, þar sem arðránsmöguleikarnir voru meiri. I Ind-
landi fengu þeir »ódýrt vinnuafl«, auðmagnið ávaxtað-
ist betur þar en heima í Englandi.