Réttur - 01.07.1930, Qupperneq 94

310
RITSJÁ
[Rjettur
hafi verið rituð o. s. frv. En þar var lögð minni alúð við hitt
að taka út úr það, sem ótvírætt mætti telja sanna drætti úr
sögu Jesú, og út frá því gera sjer heilsteyptan söguþráð og heil-
steypta mynd af persónu hans og lífshugsjón, starfsháttum hans
og örlögum.
Þetta starf, er sjera Gunnar telur að háskólinn hafi algerlega
vanrækt, vill hann leysa af hendi með bók þessari.
Kirkjan, er gert hefur Jesú að trúarbragðahöfundi, lætur sögu
hans auðvitað ekki enda með krossdauðanum. »Dauðinn gat ekki
haldið honum«, hann rís upp úr gröf sinni á þriðja degi og eftir
nokkurn tíma »stígur hann upp til himins« og sest í hásæti við
hlið »Guðs föður almáttugs« þ. e., við hlið sjálfs sín (sbr. kenn-
inguna. um þríeinan Guð) og mun koma þaðan með makt og
miklu veldi til þess að dæma lifendur og dauða á hinum mikla
»allsherjarsmölunardegi«. En »kirkjan hans«, er lengst af hefur
verið þý valdhafanna, lætur trúaðan og kúgaðan lýð syng'ja í
barnslegri einfeldni:
»Víst ertu Jesú kóngur klár,
kongur dýrðar um þúsund ár, '
kongur englanna, kongur vor,
kongur almættis tignarstór«.
En virðum nú fyrir oss sögu Jesú frá Nazaret, frá sjónar-
miði sjera Gunnars Benediktssonar. Þannig sjeð verður hún ein
hin mesta harmsaga er getur.
Jesú tilheyrir þjóð, er sætt hefur kúgun erlendra yfirdrotn-
ara um langan aldur. Hana dreymir, eins og aðrar kúgaðar
þjóðir, frelsisdrauma, dreymir um Messías, er muni frelsa hana
úr viðjum hinnar erlendu kúguna.r. Ríki það, er hún vonaði að
Messías mundi stofnsetja, nefndi hún Guðsrlki.
Jesú var vel kunnugur þessum Messíasarvonum þjóðar sinnar
og' sennilega hefur snemma vaknað hjá honum brennandi þrá
eftir að lqysa af hendi Messíasarhlutverkið. En sökum þess,
að Jesú tilheyrði undirstjettunum og vissi hvernig þær voru
kúgaðar af yfirstjettunum, einkum Sadúkeunum, þá er Guðs-
ríkishugmynd hans ekki einungis bundin við frelsun þjóðarinn-
ar undan oki Rómverja, heldur og frelsun undirstjettanna úr
klóm spiltrar yfirstjettar. Hann er arftaki spámanna slíkra sem
Jesaja, er lætur knútasvipu sannleikans ríða á blóðsugunum í
orðum eins og þessum: »Vei þeim, er bæta húsi við hús og leggja
akur við akur, uns ekkert landrými er eftir, og þjer búið einir í
landi«. — »Vei þeim, sem veita ranga úrskurði og færa skað-
semdarákvæði í letur, til þess að halla rjetti fátækra og' ræna