Réttur - 01.05.1932, Blaðsíða 5

strýkja „kærleiksheimilið“ ísland með sveitarflutningi
sínum árið 1932?
Það bærir enginn á sér í hópi þeirra, sem hæst tala
um mannúð og persónuleg réttindi. Þar ríkir þögn. Þar
eiga smælingjar ekkert athvarf lengur.-------
En ein rödd hefir rofið þessa svívirðingaþögn. Það
er rödd atvinnuleysingjanefndarinnar í Reykjavík —
og rödd Kommúnistaflokks Islands.
Sú rödd er ennþá rödd hrópandans í eyðimörkinni,
en hún skal vaxa sem stormbylur unz hún nær til allra
þeirra, sem líða og þjást og þess vegna finna til með
þjáningarsystkinum sínum. Hún skal vaxa unz hún
hrífur allt með sér, sem til er af mannúðartilfinningu
og réttlætisþrá í hjörtum vinnandi stéttanna á íslandi.
Þ^í hún er ákæra hinna undirokuðu gegn óréttlætinu,
sem þeir eru beittir, ákæra hinna fátækustu af þeim
fátæku, gegn auði og völdum íslands á 20. öld. Og hún
skal brennimerkja svívirðinguna í fátækralöggjöf ís-
lands unz valdhafana svíður svo undan brennimarkinu,
að þeir afmái það!
Við ákærum Knud Zimsen og þorparalið hans, sem
ræna þúsundum króna úr bæjarsjóði sjálfum sér til
handa, en pína fátæklingana í pestarhíbýlum, flytja þá
nauðuga sveitaflutningi, slíta börn frá foreldrum og
traðka persónufrelsi fátækra hlæjandi í forina.
Við ákærum meiri hluta kratabroddanna í bæjarstjórn
Hafnarfjarðar og annarra „jafnaðarmannabæja“, sem
básúna í blöðum sínum „jafnaðarmennsku“ og „yf-
irráðin til alþýðunnar“, en beita sjálfir þrælatökum
við þá smælingja, sem varnarlausastir eru allra, — og
ekki einu sinni geta hefnt sín við kjörborðið.
Við ákærum alþingismenn Islands, sem lögleiða þessa
svívirðu með því að viðhalda lögum um þrælahald fá-
tæklinga, þrátt fyrir mótmæli alþýðu.
Við ákærum stjórn Alþýðusambandsins fyrr og nú,
sem átti hægt um hönd á árunum 1928—’31 að knýja
fram mannréttindi sveitarþega og afnám sveitarflutn-
69