Réttur


Réttur - 01.05.1932, Blaðsíða 60

Réttur - 01.05.1932, Blaðsíða 60
undir forustu Guðmundar Skarphéðinssonar, mælt með nokkurri launalækkun; en kommúnistum tókst að hindra, að látið yrði undan í það skiftið. Nokkru síðar framdi Guðmundur Skarphéðinsson sjálfsmorð út af árásum þeim, er Sveinn Ben. hafði á hann gert. Hörðnuðu verkamenn þeir, er fylgt höfðu sósíaldemo- krötuna nú í mótstöðunni, en þó vantaði mikið á, að þeim væri svo samfylkt með virku daglegu starfi, sem þörf hefði verið á. Hins vegar ðkapaðist þá á Siglufirði einhver voldugasta lýðhreyfing, sem blossað hefir upp á íslandi. 7. júlí í Reykjavík. Jókst nú baráttuhugur verkalýðsins samfara at- burðunum á Siglufirði, Kveldúlfsdeilunni, en þó fyrst og fremst atvinnuleysisbaráttunni. Hafði Kommún- istaflokkurinn mestmegnis forustuna á hendi í at- vinnuleysisbaráttunni. 7. júlí náði baráttan hámarki sínu. Á miklum fundi utan við bæjarstjómarsalinn réðist lögreglan á verkamenn og lamdi til óbóta. — Hljóp nú skap mikið í verkalýðinn, er þar var stadd- ur, grjóthríð dundi á húsinu, og á eftir varð að fylgja bæjarfulltrúum íhaldsins heim, undir lögregluvernd. Um kvöldið náði reiðin- hámarki sínu. Þúsundir verka- manna gengu um Reykjavíkurgötur undir blaktandi rauðum fánum; lögreglan sást hvergi; bílar véku alls staðar úr vegi, enginn borgari greip framm í fyr- ir neinum verkalýðssinna. Almenn samúð ríkti með kröfum verkalýðsins og þeim, sem hún ekki náði til, hélt óttinn við hina sterku lýðhreyfingu í skefjum. Burgeisastéttin fékk ofurlítinn forsmekk af valdi lýðs- ins yfir strætunum, en verkalýðurinn fann til máttar síns. — Svikin. Er hér var komið, sáu foringjar sósíaldemokrata, er um tíma höfðu ekki vogað að ganga opinberlega tii verks með undanlát við auðvaldið, að við svo búið mátti ekki standa. Ef ekki yrði undan látið við ríkis- bræðsluna og Kveldúlf, héldi verkalýðurinn áfram að herða baráttuna, sem var að komast alveg undir for- ustu kommúnista. Á einni viku var mótstaða verka- lýðsins við þessi tvö fyrirtæki brotin á bak aftur inn- an frá af „foringjunum“ — og sýndi það sig nú, hve 124
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.