Réttur - 01.05.1932, Side 60

undir forustu Guðmundar Skarphéðinssonar, mælt
með nokkurri launalækkun; en kommúnistum tókst
að hindra, að látið yrði undan í það skiftið. Nokkru
síðar framdi Guðmundur Skarphéðinsson sjálfsmorð
út af árásum þeim, er Sveinn Ben. hafði á hann gert.
Hörðnuðu verkamenn þeir, er fylgt höfðu sósíaldemo-
krötuna nú í mótstöðunni, en þó vantaði mikið á, að
þeim væri svo samfylkt með virku daglegu starfi, sem
þörf hefði verið á. Hins vegar ðkapaðist þá á Siglufirði
einhver voldugasta lýðhreyfing, sem blossað hefir upp
á íslandi.
7. júlí í Reykjavík.
Jókst nú baráttuhugur verkalýðsins samfara at-
burðunum á Siglufirði, Kveldúlfsdeilunni, en þó fyrst
og fremst atvinnuleysisbaráttunni. Hafði Kommún-
istaflokkurinn mestmegnis forustuna á hendi í at-
vinnuleysisbaráttunni. 7. júlí náði baráttan hámarki
sínu. Á miklum fundi utan við bæjarstjómarsalinn
réðist lögreglan á verkamenn og lamdi til óbóta. —
Hljóp nú skap mikið í verkalýðinn, er þar var stadd-
ur, grjóthríð dundi á húsinu, og á eftir varð að fylgja
bæjarfulltrúum íhaldsins heim, undir lögregluvernd.
Um kvöldið náði reiðin- hámarki sínu. Þúsundir verka-
manna gengu um Reykjavíkurgötur undir blaktandi
rauðum fánum; lögreglan sást hvergi; bílar véku
alls staðar úr vegi, enginn borgari greip framm í fyr-
ir neinum verkalýðssinna. Almenn samúð ríkti með
kröfum verkalýðsins og þeim, sem hún ekki náði til,
hélt óttinn við hina sterku lýðhreyfingu í skefjum.
Burgeisastéttin fékk ofurlítinn forsmekk af valdi lýðs-
ins yfir strætunum, en verkalýðurinn fann til máttar
síns. —
Svikin.
Er hér var komið, sáu foringjar sósíaldemokrata, er
um tíma höfðu ekki vogað að ganga opinberlega tii
verks með undanlát við auðvaldið, að við svo búið
mátti ekki standa. Ef ekki yrði undan látið við ríkis-
bræðsluna og Kveldúlf, héldi verkalýðurinn áfram að
herða baráttuna, sem var að komast alveg undir for-
ustu kommúnista. Á einni viku var mótstaða verka-
lýðsins við þessi tvö fyrirtæki brotin á bak aftur inn-
an frá af „foringjunum“ — og sýndi það sig nú, hve
124