Réttur - 01.05.1932, Qupperneq 52

og hugsjón sósíalismans eru runnin saman í eitt vold-
ugt, ósigrandi afl: frelsisbaráttu hins sósíalistiska
verkalýðs, sem hefir Marxismann, sem vísindi sín,
Kommúnismann sem takmarkið og dægurbaráttu verka-
lýðsins sem grundvöllinn til að standa á.
Framundan íslenzkum verkalýð er hin harðasta bar-
átta. Hann, þarf á öllu sínu að halda og hann mun líka
sjálfur sýna allan þann hetjuskap, sem hann á til.
Þið skáld, sem eruð á leiðinni til sósíalismans, þekkt
og óþekt:
Ykkar bíður einnig voldugt og veigamikið hlutverk í
þessari baráttu.
Það er að skapa íslenzka verkalýðnum hetjuljóð í
skáldsögum ykkar, smásögnum og annari skáldskapar-
list, — jafnhliða því, sem hann sjálfur sýnir hetjuskap
sinn í baráttunni.
Lýsingin á eymdinni er nauðsynleg og góð, en það
sem við þurfum nú, er fyrst og fremst lýsingin á þeim
krafti, sem eymdin knýr fram, — og sem yfirvinnur
hana. Þess vegna er hetjusaga íslenzku verklýðshreyf-
ingarinnar — hvort sem hún er ein eða fleiri, stórar
skáldsögur — eða margar smásögur — nú hin brýn-
asta nauðsyn á andlega sviðinu.
Kirkjan, útvarpið, borgarablöðin — allt boðar það
vesaldóm, aumingjahátt, undirlægjuskap og auðmýkt,
en öreigalýður íslands þarf eins óhjákvæmilega á hug-
rekki sínu og hetjuskap að halda eins og sínu daglega
brauði.
Þann hetjuskap eigið þið að hjálpa til að töfra fram
með því meðal annars að sýna í list ykkar spegilmynd
þeirrar hetjubaráttu, sem þegar er háð, endurskapa í
sögum ykkar það bezta, fegursta og byltingarkendasta,
sem íslenzk verkalýðshreyfing á til, eggja þannig og
magna öll þau öfl, sem unnið geta að frelsi íslenzkrar
alþýðu, með því að vekja og efla hjá henni sjálfri trúna
á mátt sinn og megin, hlutverk sitt og helga skyldu, sig-
ur sósíalismans og frelsi verkalýðsins.
116