Réttur - 01.01.1933, Síða 29

þangað barst hún með vængjaþyt hins nýja tíma, er þá
var í uppsiglingu:
Heyrið ánauðug lönd, brjóta ok, slíta bönd,
heyrið írann og Grikkjann með þyrnanna krans.
Eigum vér einir geð til að krjúpa á knéð
og að kaupa oss hlé fyrir rétt þessa lands.
Frelsishreifingin úti í heimi magnar og hvetur ís-
lendinga til að sækja djarfara fram. Og jafnaðar-
stefnan, sem eflist mjög á þessum árum, fellur hér
heima alveg saman við sjálfstæðisbaráttuna fyrst
framan af. Þorsteinn snýr allri sinni heift gegn
danska valdinu. Islendingar í heild eru skoðuð sem
ein kúguð stétt, og kúgararnir sitja erlendis: kon-
ungsvaldið danska. Þó að Einar segi, að hér heima
sé einnig leikinn herrann óg þrællinn, þá sáu menn
yfir höfuð engan stéttamun innanlands, alþýða og
þjóð voru óaðgreind hugtök. Menn töldu allt fengið
með því að brjóta af sér ok Dana. Og til þess skyldi
nýi tíminn leggja mönnum vopn upp í hendurnar.
Hann átti að veita fram auðnum úr skauti íslenzkrar
náttúru:
Við búum yfir námum gulls og gjalds,
við grafin hreysi, djúpt í skorti alls.
í sæ og landi liggur sæld og auður,
við lýðins fætur, ræntur eða dauður.
.1 aldamótakvæðinu segir:
Sú öld, sem nú hefst, á hlutverk að inna —
sjá hjálpráð til alls, varna þjóðinni falls.
En sýnir ei oss allur siðaður heimur,
hvað sárlegast þarf þessi strjálbyggði geymur;
að hér er ei stoð að stafkarlsins auð.
Nei, stórfé, það dugar ei minna!
Oss vantar hér lykil hins gullna gjalds,
að grafa upp landið frá hafi til fjalls.
Hann opnar oss hliðin til heiðanna á miðin,
í honum býr kjarni þess jarðneska valds.
29