Réttur - 01.01.1933, Síða 42

VERKAMAÐUR.
Hann var eins og hver annar verkamaður,
í vinnufötum og gömlum skóm.
Hann var aldrei hryggur og aldrei glaður
og átti ekki noklcurn helgidóm.
Hann vann á Eyrinni alla daga
þegar einhverja vinnu var hægt að fá,
en lconan sat heima oð stoppa og staga
og stugga krökkunum til og frá.
, Svo var það eitt sinn þann óra-tíma
að enga vinnu var hægt að fá.
Hver dagur var harðsótt og hatröm glíma
við hungur-vofuna til og frá.
Þá ólgaði hatrið, sem öldur á sænum,
og auðvaldsins harðstjórum ristu þeir níð,
og loksins kom að því þeir hörðust í bænum
um brauð Jianda sveltandi verkalýð.
Þann dag var hans æfi á enda runnin
og enginn veit meira um það.
Með brotinn Jiausinn og blóð um munninn
og brjóst hans var sært á einum stað.
Hans fall var hljótt eins og fóm í leynum.
í fylkinguna sást hvergi skarð.
Að stríðinu búnu á börum einum
þeir báru hans líJc upp í kirkjugarð.
Hann var eins og hver annar verkamaður,
í vinnufötum og gömlum skóm.
Hann var aldrei hryggur og aldrei glaður
og átti ekki nokkum helgidóm.
Engin frægðar-sól eða sigur-bogi
er saman tengdur við minning hans,
en þeir segja að rauðir logar logi
á leiði hins fátæka verJcamanns.
42