Réttur - 01.01.1967, Blaðsíða 38

verið fjölmennari en þeir ríku, leiddi stefna
Rómaveldis til misréttis, óréttlœtis og minstr-
ar hamingju fyrir sem flesta íbúa. Akvörðun
Bandaríkjastjórnar að taJca að sér hlutverk
Rómaveldis, ef ég hef tnelið ástandið rétt, Jiej-
ur verið gerð með ráðnum Jiug.“
Milljónir manna, karla, kvenna og barna,
standa augliti til auglitis við hungurdauðann.
Samtímis eiga margar fátæku þjóðanna í
hernaðarátökum og stjórnmáladeilum við yf-
irstétt heimsins. — Þetta er stéttarbarátta á
alþjóðamœlikvarða og þessi stéttarbarátta
harðnar stöðugt.
Til að varðveita status quo í heiminum og
vernda þar með sín miklu auðæfi og hags-
muni, hafa Bandaríkin úlnefnt sig sem lög-
reglustjóra gegn þjóðfélagsbreytinguin. Blóð-
drefil löggæzlustarfs síðustu 20 ára má rekja
í: Grikklandi, Indonesíu, Malaya, Kóreu,
Guatemala, Líbanon, Kongó, Angóla, Mosam-
bic, Panama, Kúbu, Dóminíku og nú síðast í
Vietnam. Um allan heim reyna Bandaríkin og
fylgiríki þeirra að kæfa í blóði vaxandi fjölda-
hreyfingar, sem berjast fyrir auknu þjóðfé-
lagsréttlæti til handa hinum sveltandi % hluta
heimsbúa.
Uppreisnir íbúa Asíu, Afríku og Rómönsku
Ameríku gegn óbærilegum lífskjörum og
stjórnarháttum, leiða fyrr eða síðar til deilna
við forustuþjóð andbyltingaraflanna — Banda-
ríkin. Stjórnendunum í Washington er þetta
ljóst, en þó einkum þeim, er stjórna að tjalda-
baki og láta í ljós skoðanir sínar á kauphöll-
inni í Wall Street.
í Vietnam ætla þessi öfl að gera íbúum þró-
unarlandanna ljóst í eitt skipti fyrir öll, hver
ákveður lífskjör þeirra, — þ. e. líf þeirra eða
dauða í löndum hungursins.
Johnson lét svo ummælt í ræðu:
„Að ef sJcœruhernaður heppnaðist í Asíu,
gœti Jvann alveg eins tekizt í Afrílcu eða Róm-
önsku Ameríku.“
Þessi orð, sem sögð voru í tilefni af Viet-
namstríðinu, minna óhugnanlega á gömlu slag-
orðin frá fyrri heimsstyrjöldinni, þ. e.:
„Styrjöld, sem binda skal endi á allar styrj-
aldir.“
Allt bendir til, að Johnson líti þeim augum
á styrjöldina í Vietnam. En hann álítur einn-
ig heiður Bandaríkjanna í veði í Vietnam. í
því tilliti mætti hann minnast orða hins aldna
baráttumanns gegn kommúnismanum, Konrad
Adenauers, er hann lét falla í viðtali við New
York Times í ágúst 1965:
„Johnson hóf ekJci þennan galdraseið. Hann
erfði hann frá Kennedy. Johnson verður því
að éta þann seið, sem Kennedy gerði. En þeg-
ar stórþjóð mœtir meiri örðugleikum en hún
vœntir við framkvœmd stefnu sinnar, þá er
engin auðmýking að breyta um stefnu. Þið
verðið að koma yJckur burt jrá Vietnam, það
er það eina, sem þið getið gert.“
Mótsetningarnar milli Bandaríkjanna og
þriðja heimsins aukast stöðugt. Á meðan
10.000 manns deyja daglega úr hungri í þriðja
heiminum, sér Bandaríkjastjórn til þess að
matvörur séu settar á lager eða eyðilagðar.
Það eru matvörur, sem nægja mundu til að
seðja þá alla. Og allt þetla gera þeir til að
hindra verðfall.
Markmið Bandaríkjanna allt tímabil kalda
stríðsins, og enn í dag, hefur verið að mynda
varnarmúr gegn þjóðfélagsbyltingum, fyrst i
Evrópu, síðan í þriðja heiminum. Með þessu
hafa þeir mótað og styrkt hernaðarleg, efna-
hagsleg og stjórnmálaleg heimsyfirráð sin. Til
að verja hagsmuni bandarískra kaupsýslu-
manna, er ekki skirrst við að beita fullkomn-
um morðtækjum nútímans gegn bændaþjóð í
Suðaustur-Asíu. Krafa fátækra bænda um bætt
lífskjör og yfirráð yfir eigin auðlindum, brýt-
ur í bága við gróða mannanna í Wall Street.
Á þjóðhátíðardegi Bandaríkjanna 1821
sagði John Quincy Wright í ræðu að „Banda-
ríkin reyndu ekki að eyða illu erlendis,“ og
benti jafnframt á, að ef svo færi, þá gætu
Bandaríkin orðið „einrœðisherra heimsins,
en án þess að hafa þá lengur stjórn á sér.“
Ákvörðun Washington að gerast Róm okkar
tíma, er í algerri mótsögn við sögu þjóðarinn-
38