Réttur - 01.08.1979, Page 56

„Sú þjóð sem löngum átti ekki í sig
brauð,
en einatt bar þó reisn í fátækt sinni,
skal efnum búin orðin þvílíkt gauð,
er öðrum bjóði sig að fótaskinni.
Sú þjóð sem horuð ærið afhroð galt
af ofurheitri trú á frelsið dýra,
hún býður lostug sama frelsi falt
með fitustokkinn belg og galtarsvíra.
Sú þjóð sem veit sér ekkert æðra mark
en aurasníkjur, sukk og fleðurlæti,
mun hljóta notuð herra sinna spark
og heykjast lágt í verðgangsmanna sæti.
Sú þjóð sem dottar dáðlaus, viljasljó
og dillar þeim er ljúga, blekkja, svíkja,
skal fyrr en varir hremmd í harða kló.
Hægt er að festast, bágt mun úr að víkja.“
IJað skyldi enginn íslendingur efast um
hvílíkur voði er á ferðinni, þegar menn
minnast þess að á 1100 ára afmæli fs-
landsbyggðar var hægt að blekkja 55000
íslendinga til að skrifa undir beiðni um
að Bandaríkjaher væri áfram í landinu.
Hvað mun þá geta gerst, er mest lægi
við — og CIA, borgarablöðin og hernáms-
flokkarnir allir leggjast á eitt og Nato-
þjóðir „þrýsta“ á með viðskiptabanns-
hótunum, til þess að svínbeygja íslend-
inga t.d. undir álika kröfu og 99 ára her-
stöðvakröfurnar 1945 voru, — sem stolt,
óspillt þjóð nýsköpunarstjórnarinnar þá
vísaði frá sér með jæirri reisn, er sjálf-
stæðri þjóð sæmir?
Það verður barist um sál jjjóðar vorrar,
um reisn hennar í þeim kosningum, sem
í hönd fara, — barist gegn Jwí hernámi
hugans og hjartans, sem er „öllu öðru
hættulegri“°
Þjóð vor má minnast aðvörunnar
Hannesar Hafsteins, þegar jretta allt er
í húfi:
„Ollum hafís verri er hjartans ís,
er heltekur skyldunnar þor.
Ef hann grípur þjóð, jiá er glötunin vís,
þá gagnar ei sól né vor.“
íslensk alþýða, öll íslenska þjóðin þarf
að vera á verði í þingkosningunum 2.
des. Það er um lífskjör hennar, auðlindir
lands vors, framtíð og frelsi að tefla.
E. O.
Skýringar:
1) Talleyrand, hinn frægi ntanrfkisráðhéna Napo-
leons og fleiri, var kunnur að kaldrifjaðri stjórn-
visku — og sagði er Napoleon lét myrða hertog-
ann af Enghien: „Það er ekki aðeins glæpur, jrað
er heimska."
-) Sjá greinina: „Eiga alikálfar afætubáknsins að
fá völdin" í 2. hefti „Réttar" í ár, bls. 97-111-
3) Sjá annars ýtarlegan greinarflokk í „Rétti" 1918:
„Átökin um fossamálið 1917—1923", bls. 133-142.
4) Sjá frásögn í „Rétli" 1976, bls. 69-74.
5) „f fyrra báðu Bandaríkin okkur um Hvalfjörð,
Skerjafjörð og Keflavík. Þau fóru fram á langan
leigutíma, kannske 100 ár, vegna þess að þau
ætluðu að leggja í mikinn kostnað. Þarna áttu
að vera voldugar herstöðvar. Við áttum þarna
engu að ráða. Við áttum ekki svo mikið sem að
fá vitneskju um hvað' þarna gerðist. Þannig báðu
Bandarfkin jrá um land af okkar landi (il jress
að gera jrað að landi af sínu landi. Og margir
óttuðust að síðan ætti að stjórna okkar ganda
landi frá þeirra nýja landi. Gegn þessu rcis ís-
lenzka þjóðin." (Ólafur Thors í ræðu 20. scpt.
1946, bls. 140 f Alþingistíðindum 1946 A B.)
ti) Sjá ávarp miðstjórnar Sósfalistaflokksins til ís-
lendinga 8. maí 1951 í „Rétti" 1951, bls. 145-149.
192