Réttur - 01.04.1982, Qupperneq 38

í landssamtökum sveitarstjórnarmanna.
Oft er til þess vitnað, að sósíalistar hafi haft
hreinan meirihluta í bæjarstjórn Neskaupstaðar
óslitið í 36 ár og enn hefur bæst við kosning þeirra
til 4 ára.
Enginn einn maður á stærri hlut að þessum trausta
meirihluta sósfalista í Neskaupstað en Bjarni
Þórðarson. Vissulega hafa þar margir góðir menn
komið við sögu og góð samstaða og mikill félagslegur
áhugi. En Bjarni var lengst af aðalforinginn. Hann
stóð fyrir útgáfu blaða og var alltaf óbilandi
baráttumaður.
Bjarni sá um blaðaútgáfu í Neskaupstað í um 40
ár. Fyrst sá hann um útgáfu á fjölrituðum blöðum,
en síðan má segja að hann hafi gefið út vikublaðið
Austurland reglulega, í rúm 30 ár. Ég hygg að
ekkert vikublað hafi komið út utan Reykjavíkur,
jafnlengi og jafnregiulega og Austurland undir
ritstjórn Bjarna Þórðarsonar, nema Dagur á
Akureyri. Slíkt þrekvirki vann Bjarni Þórðarson í
litlu byggðarlagi úti á landi. Hann stóð líka sjálfur
og persónulega fyrir því að kaupa prentsmiðju
vegna þessarar útgáfu og koma henni upp í Nes-
kaupstað og reka hana þar í nokkur ár.
Nú þegar Bjarni Þórðarson er horfinn af sviðinu,
munu samherjar hans og flokksbræður um allt land
minnast hans með hlýhug. Gamlir félagar sem með
honum voru á Alþýðusambandsþingum minnast
hans. Félagarnir úr Sósíalistaflokknum munu minn-
ast hans frá flokksþingum og þeir sem með honum
voru á landsfundum Alþýðubandalagsins minnast
hans. Allir munu þeir minnast hans, sem stjórnmál-
agarps, sem ræðuskörungs og sem óbilandi baráttu-
manns íslenskra sósíalista. Á Austurlandi munu
allir verkalýðssinnar minnast Bjarna Þórðarsonar
með þakklæti og virðingu og allir samherjar hans á
Austurlandi sem með honum hafa starfað munu
þakka honum giftudrjúgt starf í þágu sameiginlegra
hugsjóna.
En það verða ekki aðeins samherjar og samstarfs-
menn Bjarna, sem nú munu minnast hans, það mun
allur þorri samferðamanna hans á Austurlandi
einnig gera, hvar í flokki sem þeir standa. Pólitískir
andstæðingar Bjarna virtu hann mikils og munu
fúslega minnast hans með þakklæti fyrir lærdóms-
ríka samfylgd.
f Neskaupstað dá allir bæjarbúar, Bjarna Þórðar-
son og þess er ég fullviss, að ýmsir þeir, þar í bæ,
sem Bjarni deildi harðast við, munu nú við leiðarlok
þakka honum hreinskilni hans og drenglyndi. Þeir
munu, eins og samherjar hans og viðurkenna að
hans skarð verður vandfyllt í Neskaupstað.
Fáum mönnum á ég meiri þakkir að gjalda en
Bjarna Þórðarsyni. Við vorum ekki aðeins vinir frá
því við fyrst hittumst, heldur samstarfsmenn og
samherjar í rúm 50 ár. Mér er ljóst, að ég hefði
ekki setið á Alþingi í rúm 37 ár samfleytt og í
ríkisstjórn í nokkur ár, nema vegna þess, að Bjarni
Þórðarson hélt uppi sínu þrotlausa starfi á okkar
heimaslóðum og að þar átti ég þá samherja sem
úrslitum réðu.
Bjarni Þórðarson var stórbrotinn maður á mörg-
um sviðum. Hann tók þá ákvörðun að hætta
bæjarstjórastarfinu löngu áður en félagar hans töldu
ástæðu til þess. Bjarni hafði þá enn mikið starfsþrek.
En hann vildi endurnýja liðið, fá unga og nýja menn
til ábyrgðarstarfa. í þeim efnum varhann framsýnni
en flestir aðrir, sem komist hafa til ábyrgðarstarfa.
Bjarni lagði þó ekki niður störf sín, þó að hann
hætti sem bæjarstjóri. Áfram var hann f bæjarstjórn
um skeið og hann var ritstjóri Austurlands til
æviloka og áfram hélt hann störfum í áhugaliði sinna
samherja svo lengi sem heilsan entist.
í grein Hjörleifs Guttormssonar um
Bjarna segir m.a.:
Ásamt Lúðvík Jósepssyni og Jóhannesi Stefáns-
syni lyfti Bjarni Þórðarson merki róttækrar þjóð-
málastefnu í Neskaupstað, þar sem þeir félagar
skipuðu sér saman í sveit kommúnista þegar um
1930 og gengu síðar í Sósíalistaflokkinn við stofnun
hans 1938. Þeir eru tvímælalaust heilsteyptasta
þrenning í stjórnmálasögu íslenskra sósíalista og
voru þegar á besta aldri orðnir þjóðsagnapersónur
í krafti valda og áhrifa í bænum rauða. Sem
einstaklingar voru þeir hver með sínum hætti
sérstæðir og næsta ólíkir, en samheldni og ögun í
hinni pólitísku baráttu veitti þeim styrk. Þannig
komu þeir fram þríefldir og verkaskiptingin virtist
fljótt á litið hafa komið sem af sjálfu sér. Allir voru
þeir vaxnir upp í fátækt og sem kornungir menn
hcrtir í stéttaátökum kreppuáranna á fjórða ára-
tugnum. Framlag þeirra til sigursællar baráttu sósíal-
ista í Neskaupstað um marga áratugi verður ekki
skilið sundur nema að takmörkuðu leyti. Þegar
102