Réttur - 01.01.1975, Side 9

andi mynd sýnir.1’ Árið 1971 veltu þessir
auðhringar og bankar þeirra 268 milljörðum
dollara í reiðu fé, — tvöfalt meiri en allir
alþjóðlegir gjaldeyrisvarasjóðir eru. — Og
hvað bandaríska auðvaldið og innrás þess
í Vestur-Evrópu snertir, þá jókst fjárfesting
þess erlendis úr 11,8 miljörðum dollara 1950
upp í 86 miljarða dollara 1971, en sá hluti,
sem fjárfestur var í Vestur-Evrópu úr 14,7%
heildarfjárfestingar þeirra erlendis í 32%
1971.
Stephan G. Stephansson reynist því sem
fyrr forspár, er hann skilgreinir „velgerðar-
starfsemi” auðvaldsins (í „Dikonissu”):
„Hér er sérhver gjöf til gjalda
gullinn auð að þrítugfalda,
uppi sterkum heiðri halda.
Svo hefur ráðsnilld reikningsalda
ribbaldann til hugnaðs tamið.”
„Það er öllum auðvalds-klöfum
efling stór að rausnar-gjöfum —".
Alla þessa áratugi, meðan auðhringarnir
eru að skapa sér eitthvert ægilegasta fjár-
málavald veraldarsögunnar, eru svo blöð auð-
mannastéttarinnar látin þilja í sífellu sönginn
um „verslunarfrelsið" og „framtak einstak-
lingsins" og lofsönginn um Bandaríkin sem
forustuafl og hjálparhellu hins „frjálsa
heims."
Undirgefni íslensku borgaraflokkanna
undir amerísk fyrirmæli höfðu 1948 leitt til
viðskiptaslita við Sovétríkin og á árunum
1951—56 varð af sömu orsökum atvinnu-
leysið orðið almennt í landsfjórðungunum
þrem, en hernámsvinnan blómstraði á Vell-
inum. Þessi pólitík borgaraflokkanna hafði
leitt kreppu yfir landið: 30 þúsund smálestir
af freðfiski lágu óseldar 1956 og hraðfrysti-
9