Réttur - 01.01.1975, Qupperneq 14

þarfir. Það er barist fyrir svo fánýtum hlut-
um sem litasjónvarpi, menn krefjast „frelsis"
til innflutnings hvers konar ómerkilegra
hluta, sem keyptir eru fyrir gjaldeyri, sem
aflað er í sjávarplássum sem Neskaupstað.
Tilvist þessara þorpa er landsmönnum nauð-
syn, en það vill oft gleymast, að þar býr fólk
við mun verri kjör en t.d. á stór-Reykjavíkur
svæðinu; hærra vöruverð, og mun minna
vöruúrval, minni félagslega þjónusm, færri
tækifæri til að njóta lista- og menningarlífs
eða til skólagöngu, samgönguerfiðleika, orku-
skort o. fl.
Þegar náttúran fer hamförum, hrökkvum
við óþyrmilega við, en drögum við skynsam-
lega lærdóma þar af? Eru lífshættir okkar og
ýmiss konar framkvæmdir í samræmi við
landslag og veðráttu landsins? Hví höfum
við ekki safnað í sjóði til þess að vera fær
um að bæta að fullu tjón af óvæntum áföll-
um.
II. KJARKUR, DUGNAÐUR,
ÆÐRULEYSI
Kvöldið áður en snjóflóðið féll á Nes-
kaupstað, hélt á annað hundrað manns heim
frá fiskverkun í frystihúsinu, eftir að búið
var að verka þann afla, sem landað hafði
verið. Jólin voru að ganga í garð og því gert
hlé á vinnslunni. Einnig hafði útskipun á
mjöli frá bræðslunni verið frestað vegna ó-
veðurs. Slysadaginn voru því óvenju fáir við
vinnu í þessum fyrirtækjum.
Jafnskjótt og mönnum varð atburðurinn
ljós flykktist fólk á staðinn. Af stakri rósemi
og festu tóku menn að leita skipulega að
fólki, sem hugsanlega hafði grafist undir. I
fyrstu vissi enginn hverra eða hve margra
var saknað.
Menn sem naumlega sluppu undan flóð-
inu eða jafnvel lentu í því án alvarlegra
áfalla, fóru strax að moka. Fyrstu björgun-
armenn, sem komu á staðinn eftir að fyrra
flóðið féll, sluppu rétt undan hinu síðara,
en það aftraði þeim ekki frá því að taka til
óspilltra málanna. Fjöldi manna kom til
hjálpar úr nálægum byggðum með vélar og
tæki. Unnið var sleitulaust við erfiðar að-
stæður innan um brak húsa og tækja í
ammoníakmengun og kulda. Aður en nýr
dagur rann hafði 9 manns verið bjargað lif-
andi undan snjóþunganum, 9 lík höfðu fund-
ist, enn var þriggja saknað. Það var eins og
birti yfir staðnum, þegar ungur pilmr fannst
á lífi, eftir að hafa verið týndur í 20 klst.
Menn undu sér vart hvíldar um jólin og
jólahald var að sjálfsögðu með öðrum hætti
en menn hefðu viljað. Vonin um að þeir týndu
findust lifandi var brostin. Nú beindist björg-
unarstarfið að atvinnutækjunum, sem lágu
í rúst. Af sama æðruleysi og festu og áður
gengu menn til verka sinna, jafnt ungir sem
gamlir.
Á stað sem Neskaupstað er ekki óvana-
legt að mannslíf glatist í baráttunni við haf-
ið og oft er höggvið nærri. Sjómenn alast
upp við nauðsyn samhjálpar. Skipshöfn ein
úti á reginhafi, þar sem hættan vofir sífellt
yfir, hefur á ekkert að treysta nema samhug
og samheldni hópsins.
Þjóðin öll er harmi slegin, samúðarkveðj-
ur hafa borist hvaðanæva. Líf bæjarbúa hef-
ur raskast meirá og minna og menn sakna
vinar í stað. Mest er sorg þeirra, sem sjá á
bak ástvina sinna. Sá sem viðstaddur hefur
verið útför 12 manna, sem hrifsaðir eru brott
í einu vetfangi í 1.600 manna bæ, gleymir
ekki þeirri sorgarsmnd.
III. HVAÐ BER FRAMTlÐIN
I SKAUTI SÍNU?
Aður en náttúruhamfarirnar dundu yfir
ríkti bjartsýni um framtíðina í Neskaupstað,
14