Morgunblaðið - 02.02.2006, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. FEBRÚAR 2006 43
MINNINGAR
✝ Marinó Guð-mundsson fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 28. nóvember
1927. Hann andaðist
á Landspítalanum
27. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Guð-
mundur Jónsson
skósmiður á Sel-
fossi, f. 23.4. 1899, d.
16.1. 1989 og Jó-
hanna Ólafsdóttir, f.
26.7. 1895, d. 27.7.
1984. Bræður Mar-
inós eru Björgvin, f. 1929, d. 2005
og Ólafur, f. 1934.
Hinn 5. apríl 1969 kvæntist
Marinó Guðrúnu Guðmundsdótt-
ur kjólameistara, f. 13.8. 1921.
Börn Marínós úr fyrri hjóna-
böndum eru: 1) Jóhann hjúkrun-
arfræðingur, f. 1947, kona hans er
Halldóra Jensdóttir móttökurit-
ari, f. 1950. 2) Dagnýr vélfræðing-
ur, f. 1949, kona hans er Hildur
Helgadóttir húsmóðir, f. 1946.
Móðir þeirra var Birna Einars-
dóttir, f. 1926, d. 1987. 3) Joyce
kennari, f. 1952 maður hennar
Ben van der Werff sölumaður, f.
1950. 4) Wilma fréttamaður, f.
1955. 5) Páll tónlistarkennari, f.
1957. Móðir þeirra var Jóhanna
Kool, f. 1925, d. 1973. 6) Hrafnkell
kennari, f. 1962, kona hans er Hlín
Ástþórsdóttir skrif-
stofumaður, f. 1962.
Móðir hans er Kol-
brún Magnúsdóttir,
f. 1936. Barnabörn
Marinós eru 16 og
langafabörn 11.
Börn Guðrúnar
og stjúpbörn Mar-
inós eru Guðmund-
ur Haraldsson vél-
fræðingur, f. 1945,
kona hans er Helga
Þorkelsdóttir síma-
vörður, f. 1942, og
Kristrún Haralds-
dóttir leikskólakennari, f. 1947,
maður hennar er Þorbjörn Rúnar
Sigurðsson tannsmiður, f. 1945.
Marinó útskrifaðist sem loft-
skeytamaður 1947 og lauk námi
frá Tónlistarskóla Reykjavíkur
um sama leyti. Hann starfaði er-
lendis í 10 ár, og var þar af 8 ár
búsettur í Hollandi. Hann sigldi á
grískum skipum milli Suður-Am-
eríku og Evrópu í eitt ár. Meðan
hann bjó í Hollandi starfaði hann
hjá Philips fyrirtækinu. Eftir að
hann fluttist til Íslands starfaði
hann hjá Landsíma Íslands og við
hótelrekstur á Keflavíkurvelli.
Síðustu starfsár sín starfaði hann
hjá álveri Ísal.
Marinó verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku pabbi.
Þegar við systkinin skoðum saman
gamlar myndir af þér við ævilokin
koma margar minningar upp í hug-
ann, t.d. frá fæðingarstað þínum
Vestmannaeyjum þar sem þú sleist
barnsskónum. Myndir af þér þar
sem þú rærð heimatilbúnum kanó
ásamt æskuvini þínum Guðna Her-
mansen og veiðir lunda sitja eftir í
minningunni. Þú varst einnig með
tónlistina í æðum þínum því þú spil-
aðir á trompet í hljómsveit með vin-
um þínum í mörg ár.
Eftir nám fórst þú á sjóinn og
gerðist loftskeytamaður á flutninga-
skipum. Þú sigldir til margra fjar-
lægra landa og reyndir ávallt að læra
mál innfæddra til að kynnast menn-
ingu þeirra betur, t.d. matarvenjum,
tónlist og siðum. Þannig náðir þú að
kalla fram margar minningar sem þú
deildir óspart með fjölskyldu og vin-
um. Eins og faðir þinn hafðir þú leik-
listarhæfileika, sem gæddu sögurnar
lífi og skemmtu fólki konunglega
undir borðhaldi. Á þessum ferðum
þínum eignaðist þú marga vini út um
allan heim sem þú heimsóttir og
skrifaðist á við reglulega og varði sá
vinskapur alla þína ævi.
Foreldrar okkar kynntust í gegn-
um sameiginlegt áhugamál ykkar:
frímerkjasöfnun. Reynslan þín sem
loftskeytamaður á sjónum varð
ómetanleg þegar þú settist að í
Hilversum í Hollandi með móður
okkar því þú fékkst vinnu sem túlkur
fyrir hið heimsþekkta fyrirtæki Phil-
ips. Þar eignaðist þú marga góða
vini. Þú lærðir hollensku mjög fljótt
því þú vingaðist mjög fljótt við afa
Kool sem bjó í Medemblik. Þú elsk-
aðir hollenska saltaða síld, blómin og
fólkið.
Við eigum margar góðar æsku-
minningar með þér í Hollandi. Þú
smíðaðir fyrir okkur stelpurnar fal-
legt dúkkuhús og þegar við bjuggum
í Hilversum gafstu okkur mjög
óvenjulegt íslenskt þríhjól og falleg-
an sleða frá Íslandi. Við nutum þess
að læra að synda með þér, og ávallt
rólega en ekki með boðaföllum. Sem
endurspeglar margt í fari þínu og
gerðum, því við sáum þig aldrei fara
að neinu óðslega. Heimsóknir til afa
og ömmu á Selfossi og ferðir til
Hveragerðis þar sem við fengum
okkur ís, skrif í gestabækur, borð-
andi hangikjöt og allar skemmtilegu
íslensku siðvenjurnar sem þú kennd-
ir okkur verða ávallt til staðar í hug-
um okkar. Þú varst alltaf fróður um
staðina sem við heimsóttum saman,
sem gaf heimsóknunum sögulegt
gildi. Þá varstu hafsjór af fróðleik
um nöfn íslenskra plantna, blóma og
fugla sem við rákust á á ferðum okk-
ar saman um Ísland.
Þú elskaðir að vinna í garðinum að
Hrísateig 19, sérstaklega eftir lang-
an vetur. Þú gast ekki beðið eftir að
sjá vorblómin springa út í hinni
dökku íslensku mold. Þau blómstr-
uðu ávallt mikið vegna þess að þú
tókst ávallt jarðveg frá garði for-
eldra þinna á Selfossi. Það var þitt
stóra garðyrkjuleyndarmál sagðir
þú.
Þér fannst gaman að skrifa bréf og
póstkort frá öllum þeim löndum sem
þú heimsóttir, og einnig frá þínu
elskaða Íslandi. Þó að samband okk-
ar væri stopult oft á tíðum í æsku
okkar náðum við að mynda góð
tengsl með aldrinum og bréf þín
voru ávallt hvetjandi. Við munum
sakna mikið álits þíns á mönnum og
málefnum og hreinskilinna hug-
mynda sem þú hafðir um stjórnmál,
listir, mannlega hegðun og trúmál.
Tilvitnanir í bréf þín til okkar end-
urspegluðu reynslu lífs þíns. Tilvitn-
anir eins og: Aldrei bregðast vini; Líf
þitt verður eins og þú vinnur úr því;
Ekki staldra við fólk sem þér mis-
líkar, haltu frekar áfram og Lífið er
ljúft. Tilsagnir sem voru bæði ætl-
aðar okkur sem leiðsögn og verkefni
í leikriti lífsins. En þú innrættir okk-
ur aldrei slæma siðfræði heldur
varstu nærgætinn og aldrei dóm-
harður. Sem klúbbstjóri hjá banda-
ríska hernum á Keflavíkurflugvelli
lærðir þú einnig fljótt að virðing er
ekki eitthvað sem þú færð ókeypis,
heldur eitthvað sem þú þurftir að
vinna fyrir.
Þú hafðir einnig tíma fyrir áhuga-
mál þín eins og bókband, söfnun
bóka og frímerkja og ljósmyndun
svo einhver séu nefnd. Þó mörgum
sem þekktu þig komi það á óvart, þá
varstu fjölskyldumaður. Sannanir
þess eru öll fallegu myndalbúmin
sem innihalda yndislegar myndir af
okkur öllum, sem þú tókst og safn-
aðir saman og voru þér verðmætar.
Þær munu áfram verða uppspretta
minninga, sem mun verða deilt með
ástvinum okkar í dag, og í framtíð-
inni. En það mikilvægasta sem þú
áorkaðir í lífinu er sú staðreynd að
við hollensku systkinin tilheyrum
stórri og ástríkri fjölskyldu á Ís-
landi, sem við lítum á sem okkar
bestu gjöf sem þú gafst okkur og við
munum búa áfram að í lífinu.
Farðu í friði, pabbi.
Þín
Joyce, Wilma og Páll.
Hann er loftskeytamaður, spilar
músik og allt. Sem sagt fullkominn,
svaraði ég. Kristrún konan mín var
að tilkynna mér að tengdamamma
hefði hitt mann. Kannski bara dans-
að saman eitt kvöld eða svo á Hótel
Sögu. Svo var það aðfaranótt 18. des-
ember 1968 að konan mín taldi að
barnið okkar vildi fara að komast út í
þennan heim. Sendi mig frá Berg-
staðastræti upp á Þórsgötu að sækja
tengdamömmu sem stökk niðureftir.
Það fer ekki á milli mála, barnið vill
út. Hún skipaði mér upp á Þórsgötu
aftur að sækja mann sem héti Mar-
inó og sá ætti bíl. Ég fór inn með
lykli og kallaði inn í myrkrið. Mar-
inó! Já, var svarað úr myrkrinu. Ég
heiti Rúnar, vilt þú keyra mig á fæð-
ingardeildina. Já var svarað úr
myrkrinu. Sem sagt, Marinó var þá
staðreynd. Við gengum út í 16 stiga
frostið að rauðbrúnum Chevrolet
með X númeri, hann var þá að austan
maðurinn. Ég efaðist um að þessi bíll
færi í gang í svo miklu frosti, en það
var eins og Marinó læsi hugsanir
mínar og sagði, við sjáum hvað hann
gerir. Hann fór í gang og lagt var af
stað. Mér fannst við þessar aðstæður
Marinó keyra nokkuð hægt. Þetta
var okkar fyrsta ökuferð saman og
Marinó réð hraðanum. Marinó réð
yfirleitt sínum hraða í lífínu og jafn-
vel pínulítið annarra.
Konum fannst Marinó flottur, tal-
aði nokkur tungumál, var snaggara-
legur og útitekinn og ævinlega í vel
burstuðum skóm og dálítill bóhem.
Konur klikka ekki á aðalatriðunum,
meðan karlarnir gleyma sér í auka-
atriðunum. Marinó var víða vel
heima og margar rökræður áttum
við. Þá var betra að vera búinn að
lesa aðeins meira en fyrirsagnirnar.
Hann virtist vera með Atlas og allar
hagtölur allra hagstofa í heiminum í
höfðinu.
Marinó var mjög skipulagður og
nákvæmur maður, ávallt passasam-
ur í fjármálum en þó stundum eins
og Púntilla óðalsbóndi. Þegar hann
tók ákvörðun stóð hún hvort sem
mér eða öðrum fannst hún rétt eða
röng. Marinó átti marga vini víða um
heim og var í góðu sambandi við þá.
Fyrir nokkru greindist hann með
krabbamein á vondum stað, hann fór
bæði í geislameðferð og uppskurð
sem gengu nærri honum. Eigi skyldi
haltur ganga og þau hjón ákváðu að
fara á N.L.F.Í í Hveragerði í byrjun
desember í von um betri heilsu. Þau
voru mátulega bjartsýn og óskrifuð
jólakort tekin með. En dvölin reynd-
ist báðum erfið og engin jólakort
skrifuð. 16. desember fór ég til
Hveragerðis að sækja þau, Marinó
var þá mjög þjáður. Nú vorum við
lagðir af stað til Reykjavíkur á
Landspítalann og nú var ég bílstjór-
inn. Þar háði Marinó sitt dauðastríð.
Hann sýndi konu sinni og öðrum
mikla tillitsemi í veikindum sínum.
Ég þakka Marinó Guðmunssyni
samfylgdina alla tíð. Vertu sæll kæri
vinur.
Þorbjörn Rúnar Sigurðsson.
Kæri afi Marinó.
Mig langar til að þakka þér inni-
lega fyrir samverustundirnar okkar í
gegnum árin. Fyrir margt varstu
óvenjulegur en skemmtilegur afi.
Fullur af fróðleik og hafðir alltaf frá
mörgu að segja. Mér eru minnis-
stæðar ferðasögur þínar enda ferð-
aðist þú mikið á þínum yngri árum
og einnig síðar þið Guðrún meðan
heilsan leyfði. Ég man mér þótti allt-
af mjög spennandi að heyra nýjar
sögur frá þér og hefur ekki dregið úr
þeirri ferðaþrá sem ég hef sjálfur
smitast af. Tungumál voru einnig
eitthvað sem þú áttir auðvelt með að
læra og hafðir gaman af.
Einnig sýndir þú okkur krökkun-
um alltaf mikinn áhuga og spurðir
mikið hvað við vorum að bralla. Ég
man sérstaklega eftir bréfunum þín-
um sem ég fékk í gegnum tíðina, allt-
af voru þau sérstök og full af
skemmtilegum sögum af mönnum og
málefnum.
Í minningunni lifir alltaf jólaboðið
á jóladag sem þið Guðrún hélduð
hver jól í yfir 30 ár á Hrísateignum.
Það voru engin jól án þess að fara
þangað á slaginu klukkan 12 og
borða hangikjöt með tilheyrandi.
Síðan að sjálfsögðu var ís á eftir og
troðfullar nammiskálar. Alltaf þótti
mér jafn skemmtilegt að koma þang-
að og sérstaklega að skoða bókaher-
bergið, fullt af ævintýrum og fróð-
leik.
Þú varst litríkur, áhugaverður og
óvenjulegur persónuleiki og áttir fáa
þína líka. Það gerir það að verkum að
þú lifir ennþá sterkar í minningunni
og fólk mun muna eftir þér lengi.
Það er sjaldan sem menn skera sig
úr eins og þú gerðir. Þú varst þú
sjálfur og fyrir það er ég glaður,
glaður að hafa kynnst þér og átt
samleið með þér í gegnum lífið. Þú
varst umdeildur meðal sumra en fyr-
ir mér fyrst og fremst alltaf frábær
afi. Það er það sem skiptir mig mestu
máli. Ég mun seint gleyma þér og
líkast til aldrei.
Hvíldu í friði.
Enok.
Í dag er lagður til hinstu hvílu vin-
ur minn Marinó Guðmundsson. Frá-
fall Marinós skilur eftir sig mikið
tómarúm í huga mínum. Í æsku hefði
mér þótt óhugsandi að Marinó gæti
yfir höfuð dáið. Maðurinn sem siglt
hafði um heimsins höf vegna vinnu
sinnar sem loftskeytamaður á grísk-
um og íslenskum kaupskipum, og
hann var á slíkri þeysireið yfir allan
heiminn með henni ömmu minni að
mér fannst hann ekkert eiga eftir
annað en að ferðast til tunglsins. Ég
syrgi góðan vin sem alltaf hefur ver-
ið til staðar, fastur punktur í tilver-
unni.
Marinó var sigldur maður í bók-
staflegri merkingu og hann hafði séð
heiminn frá fleiri sjónarhornum en
flestir geta látið sig dreyma um.
Enda vantaði aldrei púður í frásagn-
ir hans af því sem hann hafði séð,
heyrt eða reynt á sjálfum sér. Mar-
inó átti ekki aðeins reynslu til að
miðla af, hann átti mikið safn bóka
um undur veraldar og annað eins
safn af allskyns tónlist. Þetta safn
virtist mér sem ungum dreng vera
óþrjótandi gullnáma og Marinó var
ekki nískur á að leyfa mér að njóta
þess. Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið tækifæri til að svala fróðleiks-
þorsta mínum úr visku- og reynslu-
brunni Marinós, þar var af nógu að
taka.
Marinó var sannur heimsmaður.
Af honum lærði ég margt, bæði um
heimsins lystisemdir en einnig um
margbreytileika lífsins. Sá lærdóm-
ur sem skipt hefur mig mestu er að
ef maður metur ekki sjálfan sig að
verðleikum þá getur maður ekki
vænst þess að aðrir geri það.
Ég kveð Marinó með söknuði. Í
síðasta samtali okkar þegar hann lá
banaleguna kvöddumst við Hari og
Mari.
Mér veittist afar þungbært að
taka við kveðjunni en þykir jafn
vænt um að hafa fengið hana.
Það er bjart yfir minningunni um
Marinó Guðmundsson. Hana geymi
ég á vísum stað.
Haraldur.
MARINÓ
GUÐMUNDSSON
15% afsláttur af öllum
legsteinum og
fylgihlutum
Englasteinar
Helluhrauni 10
Sími 565 2566
www.englasteinar.is
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna frá-
falls og útfarar ástkærrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
ÁSTU ANDERSEN,
Garðavegi 11,
Keflavík,
áður Njarðvíkurbraut 13,
Innri-Njarðvík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Sjúkrahúss Keflavíkur fyrir góða umönnun.
Bragi Guðjónsson,
Kristján Bragason, Agneta Eriksson,
Ágústa K. Bragadóttir, Björn Samúelsson,
Margrét Bragadóttir, Robert Williams,
Einar B. Bragason,
Elísa D. Andersen
og barnabörn.
Morgunblaðið birtir minningargrein-
ar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgunblað-
ið í fliparöndinni – þá birtist valkost-
urinn „Senda inn minningar/af-
mæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst
ekki innan hins tiltekna skilafrests
er ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda
þótt grein berist áður en skilafrest-
ur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count). Ekki
er unnt að senda lengri grein. Hægt
er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virðingu
sína án þess að það sé gert með
langri grein. Ekki er unnt að tengja
viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá, sem
fjallað er um, fæddist, hvar og hve-
nær hann lést, um foreldra hans,
systkini, maka og börn og loks
hvaðan útförin fer fram og klukkan
hvað athöfnin hefst. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Undirskrift Minningargreinahöfund-
ar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Minningargreinar