Morgunblaðið - 08.02.2006, Qupperneq 36

36 MIÐVIKUDAGUR 8. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Böðvar IngiÞorsteinsson
fæddist í Grafardal
8. september 1936.
Hann lést á sjúkra-
húsi Akraness 2.
febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Jónasína
Bjarnadóttir og
Þorsteinn Böðvars-
son, bændur í Graf-
ardal, en þau eru
bæði látin. Böðvar
var næstelstur fjög-
urra systkina en
hin eru Kristján, kvæntur Guð-
ríði Sveinsdóttur, Bjarni og Sig-
ríður, gift Erni Haukssyni.
Böðvar bjó lengst af í Graf-
ardal en fluttist að Þyrli 1978.
Hann kvæntist Ás-
rúnu Jóhannesdótt-
ur 1970. Börn
þeirra hjóna eru:
Jóhannes Ingi,
kvæntur Helgu Lin-
dal Hallbjörnsdótt-
ur, Sólrún Jóna,
gift Reyni Garðari
Brynjarssyni, Þor-
steinn, í sambúð
með Maríu Guð-
rúnu Nolan og upp-
eldissonur þeirra,
Guðlaugur Hrafns-
son. Böðvar og Ás-
rún eiga 13 barnabörn.
Útför Böðvars fer fram frá
Hallgrímskirkju í Saurbæ á
Hvalfjarðarströnd í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Afi í sveitinni er dáinn. Nú eru
allir leiðir og sumir gráta, líka
hundarnir en við ætlum að fara til
ömmu og hugga hana og leika við
hundana. Við söknum hans mikið en
við eigum minningarnar um hann
og stundirnar okkar saman í sveit-
inni.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Guð geymi þig, elsku afi.
Þínir afadrengir
Orri Steinn og Emil Skorri.
Kæri bróðir.
Gamlar, góðar myndir
geymi ég mér í sinni
þær eru yndi og auður
í andvökunni minni.
Hér er ein hin elsta
sem ætla ég þér að sýna,
sérðu lokka ljósa,
litlu systur þína?
(O.K.)
Kveðja, þín systir
Sigríður K. Þorsteinsdóttir.
Á göngu okkar gegnum lífið spyrj-
um við margs og erum spurð margs.
Við eigum oftast einhver svör eða
teljum okkur hafa þau, við eigum
líka oftast einhverjar spurningar
sem brenna á okkur og við leitum
vitneskju um efni þeirra og gildi. En
þegar að stórum spurningum kemur
verður oft fátt um svör, ein er sú sem
innra með okkur öllum dvelur,
spurningin um endalokin. Hvenær
mætum við skapara okkar og höld-
um á nýjar slóðir, sem öllum eru
huldar. Hvað tekur við eftir þetta
jarðlíf og hvenær förum við? Í haust
sem leið stóð ég frammi fyrir því að
móðir mín, Þuríður Jónsdóttir frá
Grafardal, hvarf á braut snögglega
þegar hún fékk hjartaáfall að kvöldi
21. október. Sú elsta af hópnum frá
Grafardal var farin. Og núna sl.
fimmtudag, 2. febrúar, barst mér sú
fregn að þá um morguninn hefði lát-
ist frændi minn Böðvar Þorsteins-
son, bóndi á Þyrli í Hvalfirði. Símtal-
ið, sem ég fékk um það, kom mér enn
til að leiða hugann að því að þegar
við göngum út í daginn eða höldum á
vit svefns gæti það verið í hinsta
sinn. En það er ekki daglega sem við
hugsum um dauðann og enn sjaldnar
ræðum við um hann. Samt bíður
hann okkar allra. Við fáum aðeins
ákveðinn tíma. Þegar við hittum vini
eða ættingja gæti það verið í hinsta
sinn.
Móðir mín og Böðvar Þorsteins-
son voru bundin sterkum böndum,
þau ólust bæði upp í Grafardal, býli
hátt til heiða. Böðvar eða Bubbi, eins
og hann var daglega kallaður, er líka
í minningum mínum mjög sterkur.
Það voru ófáir páskarnir sem ég fór
með foreldrum mínum fram í Graf-
ardal meðan Bubbi og Ásrún kona
hans bjuggu þar. Minningar þær lifa
í mínum huga alla tíð. Oft var mikill
snjór og stundum vond veður en allt-
af hlakkaði ég til þess að fara í Graf-
ardal og heimsækja Bubba og Ás-
rúnu. Árið 1978 fluttu þau að Þyrli í
Hvalfirði þar sem þau bjuggu upp
frá því. Ef maður átti leið um Hval-
fjörð þá var oft komið við hjá þeim og
þeginn kaffisopi.
Síðast bar fundum móður minnar
og Bubba saman í Katanesi sunnu-
daginn 25. september sl. Í norðan-
roki og kulda hittust þau þar í hinsta
sinni. Ég man vel að eins og alltaf
var Bubbi hress og kátur. Hann var
alltaf léttur í lund, þægilegur og haf-
sjór af fróðleik. Bubbi var maður
sem lifði í tengslum við náttúruna,
bæði skynjaði og skildi náttúruna.
Hann var barngóður og alveg síðan
ég var lítill þótti mér alltaf gaman að
tala við hann. Víðsýnn, raunsær og
jafnlyndur. Margar minningar koma
í hugann á þessum tímamótum þeg-
ar að kveðjustund er komið. Ég
minnist sérstaklega páskanna 1988
þegar tveir frændur mínir lentu í af-
takaveðri frammi í Grafardal, týnd-
ust og mikil leit átti sér stað. Þeir
höfðu farið á vélsleðum upp á heiði í
góðu veðri en svo brast á með þvílíku
vonskuveðri og hríð að ekki sást
handa skil. Þegar björgunarsveitir
voru að leita að þeim þá nótt var það
Bubbi sem lagði línurnar og ég
minnist þess vel hversu yfirvegaður
hann var, rólegur og rökfastur þá
erfiðu nótt. Við eldhúsborðið í Graf-
ardal var kort og þaðan var það í
raun og veru Bubbi sem skipulagði
vel heppnaða björgun.
Þau voru líka ófá skiptin sem
Bubbi kom í Vatnshorn í Skorradal
þegar foreldrar mínir dvöldu þar á
sumrin um margra ára skeið. Alltaf
fylgdi Bubba þessi léttleiki. Rétt
eins og ferskur vindur á heiðum
uppi, enda náttúrubarn, sonur borg-
firskra dala og heiða.
Bubbi á Þyrli er farinn, hann fór
snögglega og það er vissa mín að
móðir mín tekur á móti honum hin-
um megin. Þau ólust upp fram til
dala og hittast núna á öðrum slóðum.
Ég vil að endingu votta Ásrúnu Jó-
hannesdóttur eiginkonu hans og
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum innilega samúð mína. Ég
þakka líka að leiðarlokum Bubba öll
liðin ár.
Daníel Sigurbjörnsson.
Stundum finnst manni að fólk eigi
að vera eilíft, þess vegna á maður
erfitt með að sætta sig við það þegar
dauðinn ber að dyrum og það svona
skjótt. Þá fer maður að hugsa og
rifja upp allar þær stundir sem mað-
ur átti með þér, kæri frændi.
Í gegnum hugann streyma góðar
minningar um sveitina, fyrst í Graf-
ardal og svo síðar að Þyrli. Þegar
maður dvaldi hjá ömmu stóðu bæj-
ardyrnar hjá þér og Ásrúnu manni
alltaf opnar og það var alltaf tími fyr-
ir mann. Þú tókst á móti manni með
þínu jafnaðargeði og húmor, Ásrún
syngjandi með faðminn opinn svo að
maður fékk aldrei heimþrá og systk-
inin góðir vinir og leikfélagar. Maður
fékk að taka þátt í bústörfunum á
bænum og þú hafði lag á að fá okkur
og sérstaklega yngri systurina af
þeim er þetta skrifa til að gera að-
eins meira en hún hafði kjark til eins
og afi áður. Að fara út í Nes að tína
dún var gaman og maður varð svolít-
ið fullorðinn. En að fá að fara með út
í nes að reyna að ná mink, þá var
maður sko orðinn mjög fullorðinn.
Það væri hægt að skrifa heila bók
um þær dýrmætu stundir sem við
fengum að eiga með þér, en við
geymum þær minningar í hjörtum
okkar.
Við þökkum fyrir okkur og vottum
ykkur okkar dýpstu samúð. Megi
guð styrkja ykkur á erfiðri stundu.
Nú sem áður standa okkar bæj-
ardyr ykkur opnar.
Systurnar
Hjördís og Steinunn.
(Dísa og Steina).
Böðvari Þorsteinssyni frá Grafar-
dal kynntist ég fyrir um hálfri öld
þegar við hófum nám í Bændaskól-
anum á Hvanneyri, haustið 1955.
Þau kynni hafa öll verið af hinu góða.
Við ólumst upp við svipaðar að-
stæður, við sauðfjárbúskap á snjó-
þungum jörðum. Böðvar var náms-
maður góður og hafði áður verið á
Íþróttaskólanum í Haukadal. Oft gat
því verið gott að leita liðsinnis hans
þegar heimalærdómurinn vafðist
fyrir manni. Við Böðvar brölluðum
ýmislegt á Hvanneyri. Við gengum
til dæmis til rjúpna í Skarðsheiðina
og einnig skutum við gæs. Eftir á að
hyggja undrar það mig að við skyld-
um ekki hafa verið afvopnaðir. Og nú
eru gæsir friðaðar á Hvanneyri.
Veiðieðlið var Böðvari í blóð borið.
Hann vann lengi við grenjavinnslu í
sinni sveit og lá þá oft sólarhringum
saman á grenjum. Hann var mikill
náttúruunnandi og vel læs á náttúru
landsins.
Böðvar varð snemma mjög laginn
hesta- og tamningamaður. Að skóla-
göngu lokinni urðum við þrír félagar
samferða heim á leið ríðandi; Böðv-
ar, Örn Þorleifsson og ég. Þorsteinn
faðir Böðvars kom til móts við okkur
niður að Drageyri í Skorradal. Það-
an var lagt á Dragann og þegar fór
að halla undan fæti skildi leiðir. Þeir
feðgar fóru upp í Grafardal en við
Örn héldum áfram, hann í Kjósina og
ég austur í Þingvallasveit. Vorið eftir
var svo haldið á landsmót hesta-
manna á Þingvöllum. Böðvar kom
austur með þrjá til reiðar og til móts
við okkur kom annar skólabróðir,
Jónmundur Ólafsson, á puttanum
norðan úr Húnavatnssýslu með
hnakkinn á bakinu. Við riðum síðan á
Þingvöll og skemmtum okkur hið
besta.
Einhverju sinni komum við Stein-
unn í heimsókn að Þyrli 17. júní. Þá
var Böðvar heima við að sýsla en Ás-
rún niðri í Þyrilsnesi að sinna æð-
arvarpinu. Í Þyrilsnesinu var Böðvar
einnig með nýrækt og kom það mér á
óvart hversu vel hún var á veg komin
um miðjan júní. Þar var komið að
slætti en þá var enn þá heldur stutt í
stráunum hjá okkur á Heiðarbæ.
Þarna undu þau hjónin glöð við sitt,
hún við æðarvarpið og hann við jarð-
ræktina. Og eins og svo oft áður átt-
um við gott spjall yfir kaffi og klein-
um heima á Þyrli.
Við Steinunn vottum Ásrúnu og
börnum þeirra Böðvars innilega
samúð og minnumst gengins vinar
með þakklæti og hlýju.
Sveinbjörn Jóhannesson.
Þessi maður, hann Böðvar, sem
alltaf gaf hlýleikann í fari sínu og bjó
yfir svo skemmtilegri kunnáttu um
sögu ýmissa staða. Hann hafði alltaf
eitthvað sérkennilegt um þá að
segja, einnig nöfn þeirra. Það er svo
margt skemmtilegt sem fylgir minn-
ingum um þennan góða mann sem
alltaf snertir hjartarætur og aldrei
gleymist hjá þeim sem honum
kynntust. Mestur er söknuðurinn
hjá Ásrúnu konu hans og börnum og
fjölskyldum þeirra. En samheldni og
dugnaður er mikill hjá þeim með
Drottins hjálp.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Eiginkonu Böðvars, frú Ásrúnu
Jóhannesdóttur, börnum og fjöl-
skyldum þeirra, sendum við innileg-
ar samúðarkveðjur.
Svala og Reynir.
Fallinn er frá vinur okkar og ná-
granni, Böðvar Ingi Þorsteinsson.
Andlát hans bar brátt að, og þrátt
fyrir að hann væri farinn að nálgast
hin efri ár, vorum við svo viss um að
við fengjum að njóta samvista við
hann fjöldamörg ár til viðbótar. En
gangur lífsins hefur svo sannarlega
kennt okkur að ekkert er gefið, og að
ekkert er fyrirsjáanlegt.
Bubbi var einstakur maður á svo
marga vegu og lífsspeki hans og
æðruleysi svo sannarlega til eftir-
breytni. Hann kenndi okkur ótal-
margt og markaði spor í okkar lífi
sem aldrei verða máð burt. Senni-
lega hefur hann ekki gert sér grein
fyrir því sjálfur hversu djúpstæð
áhrif hann hafði á okkur. Við kynnt-
umst Bubba betur og betur eftir því
sem árin liðu, og kannski eftir því
sem við þroskuðumst sem manneskj-
ur. Við höfðum bæði ákaflega gaman
af návist hans, og sóttumst eftir vís-
dómi hans, þó kannski hvort á sínu
sviði. Gummi leit upp til hans sem
bónda og fjárræktarmanns enda var
hann slíkur af lífi og sál. Þeir gátu
BÖÐVAR I.
ÞORSTEINSSON
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
10-50% afsláttur
TILBOÐ
á legsteinum,
fylgihlutum og
uppsetningu
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
ELÍSAR ADOLPHSSONAR,
Valshólum 4,
Reykjavík.
Einnig þakkir til starfsfólks gjörgæsludeildar Land-
spítalans við Hringbraut.
Birna Júlíusdóttir,
Guðrún Elísdóttir, Birgir Guðmundsson,
Arnar Þór Elísson,
Guðmundur Kolfinnur Elísson, Kristín Ásmundsdóttir,
Arnheiður Anna Elísdóttir, Magnús Axelsson
og barnabörn.
Hjartans þakkir færum við þeim sem sendu blóm,
samúðarkort og hlýjar kveðjur vegna andláts og
útfarar móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÚLLU SIGURÐARDÓTTUR.
Sérstaklega viljum við þakka starfsfólki á H1 á
Hrafnistu fyrir alla aðstoð og umönnun.
Kristín Harðardóttir, Trausti Víglundsson,
Sigríður Harðardóttir,
Magnús Harðarson, Kristín Salóme Guðmundsdóttir,
Halla Harðardóttir, Gunnar Valdimarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNASAR PÉTURS JÓNSSONAR
skipstjóra
frá Eyri í Reyðarfirði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Fjórðungssjúkra-
hússins í Neskaupstað fyrir einstaka umönnun og
hlý samskipti.
Guð blessi ykkur öll.
Arnfríður Þorsteinsdóttir,
Þórhallur Jónasson,
Benedikta Guðlaug Jónasdóttir, Eðvald Gestsson,
Halldór Jónasson, Jóhanna Hallgrímsdóttir,
Sylvía Dögg Halldórsdóttir,
Sigurbjörg Eðvaldsdóttir, Tómas Dagur Helgason
og barnabarnabörn.