Morgunblaðið - 11.03.2006, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. MARS 2006 35
DAGLEGT LÍF Í MARS
www.gisting.dk
sími: 0045 3694 6700
Ódýr og góð gisting
í hjarta Kaupmannahafnar
Himinninn var orðinn rós-gulur og birtan að færastyfir. Skyndilega heyrð-ust undarlegir skrækir.
Eða var þetta fuglasöngur?“ Svona
lýsir Jóhanna E. Sveinsdóttir upphafi
heimsóknar í fornminjarnar Abu
Simbel í Egyptalandi. „Þessi hljóð
hættu jafn skyndilega og þau byrj-
uðu,“ heldur Jóhanna áfram. „Þetta
hefur líklega ekki staðið nema í eina
og hálfa mínútu.“ Í Abu
Simbel lét Ramses II reisa
gríðarstór líkneski af sér
og eftirlætiseiginkonu
sinni, Nefertari. „Það er
ótrúlegt að hægt hafi verið
að byggja slík ferlíki fyrir
3.500 árum.“
Jóhanna ferðaðist til
Egyptalands ásamt hópi
ferðalanga á vegum Ferða-
þjónustu bænda og þau
voru með frábæran
egypskan fararstjóra,
Noha. „Við lögðum af stað í þessa
skoðunarferð snemma um nóttina og
Noha vissi greinilega hvað hún var að
gera. Við þurftum að ganga meðfram
sandhólum á hægri hönd en á vinstri
hönd voru iðagræn falleg tré. Þegar
við vorum komin framhjá sandhól-
unum benti Noha okkur að setjast á
meðan við hlustuðum á frásögn henn-
ar.“ Í ljós kom að eitt af sérkennum
Abu Simbel eru bavíanar sem hefja
upp raust sína og „syngja“ rétt fyrir
sólarupprás. „Þar kom skýringin á
þessum undarlegu hljóðum sem við
heyrðum,“ segir Jóhanna. „Þetta
hafði engum dottið í hug, syngjandi
apar!“ Í næstu andrá benti Noha
hópnum á sólina sem var að koma
upp. „Og nú upplifðum við stórkost-
lega sólarupprás – sólin kom upp eins
og hvítur hnöttur sem varð síðan
rauður – og á einni mínútu rauk sólin
upp á himinhvolfið.“
Jóhanna segir að leiðsögumaður
þessi hafi verið kosinn einn af þrem-
ur bestu leiðsögumönnum Egypta-
lands árið 2004. „Hún vissi allt, kunni
allt og það hlýddu henni allir, hvort
sem það voru hermenn, lög-
reglumenn eða vagnstjórar á hesta-
kerrum. Hún var eins og yfirvald sem
enginn þorði að mótmæla!“ Hópurinn
var líka með ís-
lenskan far-
arstjóra, Guð-
rúnu Bergmann,
hún starfaði sam-
hliða Noha og fólkið var líka
mjög ánægt með hana.
Skoðunarferðir á hverjum degi
Jóhanna fór í þessa ferð í október
síðastliðnum. Í upphafi var flogið til
Kaíró og gist þar í tvær nætur en síð-
an var farið um borð í bát þar sem
hópurinn hélt til við mikinn lúxus í
sex daga og sigldi suður
Níl. Níl hefur alla tíð ver-
ið lífæð Egypta sem ger-
ir það að verkum að
flestar frægustu forn-
minjar liggja meðfram
Níl og hægt er að skoða
sig mikið um í tengslum
við svona siglingu.
„Við fórum í skoð-
unarferðir á hverjum
degi frá skipinu,“ segir
Jóhanna. „Reynt var að
fara eins snemma af stað
og hægt var svo að við værum komin
til baka áður en heitast varð yfir dag-
inn, sem var um klukkan tvö.“ Hóp-
urinn var þess vegna orðinn því van-
ur að fara á fætur kl. 3.30. „Þetta
þýddi hins vegar að við vorum komin
til baka um kl. 13 og þá gátum við
notið þess sem eftir lifði dags við
slökun uppi á sóldekki og notið útsýn-
isins.“
Jóhanna segir að Egyptar hafi
komið þeim fyrir sjónir sem glaðvært
og kátt fólk sem vildi gera ferða-
mönnunum til geðs. „Börn flykktust
að okkur og báðu um penna,“ segir
hún og virðist hálfundrandi. „Það var
ótrúlegt hvað pennar voru hátt skrif-
aðir.“ Hún ráðleggur því fólki sem
hefur hugsað sér að ferðast til
Egyptalands að hafa birgðir af ódýr-
um pennum með sér. „Þegar farið er
í hestvagnaferðir þar sem börnin
þyrpast að er hægt að gleðja marga
fyrir lítinn pening með einum
penna.“
Ekkert annað en tóm kista
Að lokum lýsir Jóhanna ferð alla
leið inn í konungsherbergið í Keops-
pýramídanum. „Ég hélt nú aldrei að
ég myndi komast alla leið. Eftir á að
hyggja er ég eiginlega alveg hissa á
að ég skyldi demba
mér inn af því að
Noha lýsti þessu svo
hrikalega og bannaði
öllum sem væru bak-
veikir, hjartveikir, með
innilokunarkennd eða
slæmir í hnjám að fara
þarna inn,“ segir hún.
„Við urðum að ganga
hálfbogin í fimmtán
mínútur áður en við
komum í áfangastað af
því að göngin eru einungis um 1,40 m
á hæðina. Egyptar voru ekki hærri
en það þegar pýramídarnir voru
byggðir.“ Erfiðið var þess virði. „Við
toguðum okkur upp kengbogin og
másandi, urðum oft að stoppa til að
víkja fyrir fólki á niðurleið, en
skyndilega gátum við rétt úr okkur
og sáum innviði þessarar feiknarlegu
byggingar. Síðan fórum við inn í kon-
ungsherbergið. Þar inni var nú bara
ein tóm kista – ekkert annað.“ And-
rúmsloftið var þó sérkennilegt, segir
Jóhanna. „Það var eiginlega þykkt af
sögu og dulúð. Þetta herbergi geymir
marga leyndardóma sem mannkynið
mun líklega aldrei fá neitt að vita um.
Ég var eiginlega frá í hnjánum í fjóra
daga á eftir en ég hefði ekki viljað
missa af þessari heimsókn í Keops-
pýramídann fyrir nokkurn mun.“
 FERÐALÖG | Sigldu í miklum lúxus suður Níl
„Börn flykkt-
ust að okkur
og báðu um
penna,“ segir
hún og virðist
hálfundrandi.
„Það var ótrú-
legt hvað
pennar voru
hátt skrifaðir.“
Eftir Sigrúnu Ásmundar
sia@mbl.is
Jóhanna Sveinsdóttir tyllir fingri á einn af Keops-pýramídunum.
Síðasta kvöldið um borð í bátnum var haldið Galabaja-kvöld. Þá klæddust
allir egypskum búningum sem keyptir voru í ferðinni. Noha fararstjóri að-
stoðaði hópinn við að klæðast fatnaðinum eftir kúnstarinnar reglum og
passaði að höfuðfötin sætu rétt. Hún hjálpaði líka fólkinu við förðun að
fornum egypskum hætti.
Farþegarnir lifðu í vellystingum praktuglega á siglingunni. Þegar komið
var um borð eftir skemmtilegar skoðunarferðir var gott að slappa af við
sundlaugina á meðan mesti hitinn var yfir daginn.
Syngjandi
bavíanar